Josh Stinton, baritone saxophone; Kirk Knuffke, cornet; Adam Hopkins, bass; Tomas Fujiwara, drums

Josh Stinton was zelf opgewonden en trots dat deze 2-cd ging uitkomen. Ideal Bread speelt intussen al een jaar of 8 muziek van Steve Lacy en liet eerder al 2 cd’s op de wereld los. Met deze dubbelaar gaat het de overtreffende trap op.
Zoals de titel aangeeft, bevat deze 2-cd enkel materiaal van Steve Lacy. Meer bepaald van de 3-cd-box 'Scratching The Seventies', de cd-heruitgave van 5 platen van Steve Lacy. Composities waar Josh Stinton samen met zijn vrienden meer dan een nieuwe draai heeft gegeven. Stinton heeft ze herschreven, met Ideal Bread herspeeld, verder herwerkt en te boek gesteld. Daarna heeft hij geld bijeen gezocht en zijn ze er de opnamestudio mee ingetrokken.
Het resultaat van jaren toegewijd hard werken en nieuwe invalshoeken zoeken met schitterende muzikanten mondt nu uit in een fascinerende verzameling songs. Er zijn er bij die klinken als sobere schetsen met bedachtzame bewegingen, waarvan sommige uitgroeien tot licht chaotische tekeningen (bvb. 'The Spell'). Andere dollen speels met opgewekte, springerige melodieën met ietwat vreemde opstootjes; Ideal Bread klinkt dan als een onwaarschijnlijke marching band (bvb. 'The Owl' en 'The Uh Uh Uh'). Enkele keren lijkt het of de groep bij jou thuis naar binnen is gekomen en zich over enkele kamers heeft verspreid om te trakteren op een portie improvisatie ('Cryptosphere(s)'). Dan weer uit de groep zich als fervente liefhebbers van stevige rock (bvb. 'The Oil'), misschien zijn zij ook zware fans van heavy freejazz en 'The Thing'. De invloeden die worden verwerkt reiken in vele richtingen, tot omgevingsgeluiden toe.
Terwijl deze dubbelaar enorm oog heeft voor variatie, straalt 'Beating The Teens' ook een opmerkelijke samenhang uit. Dat ligt wellicht niet alleen aan het materiaal, daar is ook de groepscohesie vast niet vreemd aan. De blazers Josh Stinton en Kirk Knuffke zitten duidelijk op dezelfde golflengte als de ritmesectie met Adam Hopkins en Tomas Fujiwara. De drummer kan referenties voorleggen als Mary Halvorson, Matt Mitchel, Taylor Ho Bynum, Matana Roberts; de kornetspeler o.a. Andrew D’Angelo, Matt Wilson, Mark Helias. Voor de liefhebber van trompet is Knuffke trouwens een must hear. Of het nu melodieus is of met onotrthodoxe klanken, hij speelt vreselijk meeslepend. Stinton op baritonsax spreidt ook onwaarschijnlijk veel emotie en techniek uit. Een enkele keer doet hij denken aan Colin Stetson, maar vooral klinkt hij als een originele stem.



 

Danny De Bock