JAZZ - WORLD MUSIC - BLUES - ROOTS



 









 








 

     
 
John Escreet, John Hebert, Tyshawn Sorey, Evan Parker : 'Sound, Space and Structures'


     



John Escreet, John Hebert, Tyshawn Sorey, Evan Parker

 





De Britse pianist John Escreet is bij ons beginnen op te vallen toen hij in de Hnita kwam spelen met The Story. Hij brengt intussen al jaren ook onder zijn eigen naam met verschillende bands cd's uit. Met john Hebert en Tyshawn Sorey heeft hij een werking band sinds 2010. Deze 'Sound, Space and Structures' in samenwerking met levende legende Evan Parker kwam er toen Parker een programma samenstelde in The Stone in New York. De jongere Brit wou al langer met de oudere samenspelen en plots lukte het, op uitnodiging van Parker. Escreet zag zijn kans om kort daarna samen een cd op te nemen.
Parker is een jazzicoon, hij ontwikkelde sinds de jaren '60 een eigen taal op saxofoons en trok de werelden van de saxofoon verder open. Zijn productiviteit is bijna niet bij te houden. Samen met Escreet, Hebert en Sorey improviseert hij hier vrij korte stukken, de meeste blijven onder de vijf minuten. De vier tonen zich vooral van hun bedachtzame kant, vaak sober en uitgepuurd.
Op het eerste stuk, Part I, gaat Escreet hamerend te keer op piano en roffelt en slaat Sorey nerveus, maar beheerst op de drums. Het heeft wat weg van een spannende, heel energieke begingeneriek voor een film. En alsof daarna de film echt van start gaat, begint de verhaallijn dan heel rustig met een trage intro op contrabas.
Geleidelijk komt er afwisseling en een grillige dynamiek op gang, soms rustig en poëtisch, soms wat minder rustig en ook nog poëtisch. Individueel en samen werken de muzikanten eigenzinnig harmonieuze ideeën uit. Daarbij lijkt de rust van een park en het gezang van vogels soms niet ver weg. Die heel natuurlijk aandoende geluiden gaan soms ook andere kanten dan schone en vredige uit. Soms schijnen ze zich ook ver van New York op te houden, bijv in part IV doet het tokkelen van Escreet op de naakte snaren van de piano Oosters aan. Het zal niet verwonderen dat ook de drukte van de grootstad toch binnensijpelt, zoals oa in Part VII waar de nervositeit heel menselijk overkomt.
Beweren dat deze cd de vier muzikanten op hun best laat horen is hier niet aan de orde. Maar er valt best te genieten van deze weloverwogen improvisaties.

 

 


 



Danny De Bock 





 



 
       

 


2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013

2014 2015 2016 2017 2018

 

 

 ©  JAZZEPOES 2018

 

 

HOME