De Britse pianist John Escreet is bij ons beginnen op te vallen toen hij
in de Hnita kwam spelen met The Story. Hij brengt intussen al jaren ook
onder zijn eigen naam met verschillende bands cd's uit. Met john Hebert
en Tyshawn Sorey heeft hij een werking band sinds 2010. Deze 'Sound,
Space and Structures' in samenwerking met levende legende Evan Parker
kwam er toen Parker een programma samenstelde in The Stone in New York.
De jongere Brit wou al langer met de oudere samenspelen en plots lukte
het, op uitnodiging van Parker. Escreet zag zijn kans om kort daarna
samen een cd op te nemen.
Parker is een jazzicoon, hij ontwikkelde sinds de jaren '60 een eigen
taal op saxofoons en trok de werelden van de saxofoon verder open. Zijn
productiviteit is bijna niet bij te houden. Samen met Escreet, Hebert en
Sorey improviseert hij hier vrij korte stukken, de meeste blijven onder
de vijf minuten. De vier tonen zich vooral van hun bedachtzame kant,
vaak sober en uitgepuurd.
Op het eerste stuk, Part I, gaat Escreet hamerend te keer op piano en
roffelt en slaat Sorey nerveus, maar beheerst op de drums. Het heeft wat
weg van een spannende, heel energieke begingeneriek voor een film. En
alsof daarna de film echt van start gaat, begint de verhaallijn dan heel
rustig met een trage intro op contrabas.
Geleidelijk komt er afwisseling en een grillige dynamiek op gang, soms
rustig en poëtisch, soms wat minder rustig en ook nog poëtisch.
Individueel en samen werken de muzikanten eigenzinnig harmonieuze ideeën
uit. Daarbij lijkt de rust van een park en het gezang van vogels soms
niet ver weg. Die heel natuurlijk aandoende geluiden gaan soms ook
andere kanten dan schone en vredige uit. Soms schijnen ze zich ook ver
van New York op te houden, bijv in part IV doet het tokkelen van Escreet
op de naakte snaren van de piano Oosters aan. Het zal niet verwonderen
dat ook de drukte van de grootstad toch binnensijpelt, zoals oa in Part
VII waar de nervositeit heel menselijk overkomt.
Beweren dat deze cd de vier muzikanten op hun best laat horen is hier
niet aan de orde. Maar er valt best te genieten van deze weloverwogen
improvisaties.
|