JAZZ - WORLD MUSIC - BLUES - ROOTS



 









 








 

     
 
Wofo : 'Erratic Tails'


     



Mattias Laga: clarinet & basclarinet
Michel Mast: tenorsax
Pieter Baert: piano
Xavier Verhelst: basgitaar, composities
Simon Raman: drums

The Wofettes
 
Cécile Broché: violin
Anouk Sanczuk: violin
Eline Duerinckx: cello

 





Op de eerste tonen van deze cd kan je makkelijk denken dat je de begintune hoort van een tv-serie. Eén waarbij de openingstitels steevast op lentebeelden staan met fris groen gras, een blauwe hemel, een wei, paard en bloemen - of neen, het moeten konijntjes zijn, want de titel van de eerste track heet 'The Rabbits Are Restless Tonight’. Die titel moet wel verwijzen naar 'The Natives Are Restless Tonight' en naar oude jungle movies. WOFO ontwikkelt hier samen met de Wofettes een vrolijk, leuk en levenslustig nummer dat folk, pop en kamermuziek combineert. Met een lekkere timing voegt de pianist er in een swingende groove een geut vlotte jazz aan toe. De humor en de vreugde die hier weerklinkt, kunnen een beetje doen denken aan Sweet Defeat, van wie we op deze bladzijden onlangs een fijne cd bespraken. Die associatie wordt ook in de hand gewerkt door de aanwezigheid van cello en basklarinet. Hier is de instrumentale bezetting, met piano, 2 blazers, drums en veel snaren evenwel breder en de lach lichtvoetiger.
De cd is een aantrekkelijke verzameling van uiteenlopende stemmingen en schetst kleurrijke taferelen. 'Whether The Shrimps, or Crawfish Grey...' is misschien zo elegant dat het er wat over is, maar tegelijk blijft het fijn, doet het vrouwelijk aan en refereert het naar humor die absurditeit opzoekt. Daarmee doet WOFO ook wat denken aan Flat Earth Society. Met Michel Mast is er ook een fysieke link met FES in de groep. WOFO komt evenwel met een eigen gezicht naar buiten, via de composities van bassist en bandleider Xavier Verhelst. Hier vind je uitingen van jazz die vooral bij folk en wereldmuziek aanleunen en soms in de lijn komen van wat een Jenny Scheinman kan brengen. In filmisch aandoende vertelsels kan het er behalve luchtig (en ook wel eens kluchtig) voorts melancholisch en teder aan toe gaan, bijv in 'Enneapodia'. 'Galicnik’ gooit vrolijk jazz- en Balkan-invloeden bij elkaar. Het mag gezegd, deze mengvormen stralen. Het blijft allemaal netjes en dat vormt geen bezwaar, deze muziek is zo fijn, speels avontuurlijk.
Echt iets voor wie graag hartverwarmende en kwaliteitsvolle instrumentale muziekjes wil horen.


 

 


 



Danny De Bock 





 



 
       

 


2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013

2014 2015 2016 2017 2018

 

 

 ©  JAZZEPOES 2018

 

 

HOME