click for index
- perstekst/info -
Canada's West Coast blues masters.The KingmiXers, present their second CD, "Flyboy". This collection of songs reflects their musical travels and influences, from Chicago to New Orleans, with plenty of stops on the way. "Flyboy" is the follow-up to the KingmiXers critically acclaimed first CD. 2012's 'Riding With Mr. Blues". ( zie hier de JASSEPOES recensie)
Based in Western Canada, The KingmiXers deliver a delicious mix of Chicago blues-jump blues, boogie. and more. A great lineup of seasoned players; Gary Preston's fiery harmonica, keys and soulful vocals are supported by Anita Bonkowski's deep rhythmic grooves on bass and drums. It's all capped off by the tasty guitar playing of David Schade. The KingmiXers perform with humor, energy, and a wide range of blues styles - from lonesome harmonica to rhythmic New Orleans grooves.
Gary Preston started playing in
Winnipeg and Toronto, and now is based on Canada's West Coast. Music has
taken Gary from Detroit to Memphis to New Orleans:, from the Caribbean to
Europe. Gary has a distinctive style, and has played everything from blues
joints to festivals, sharing the stage with James Cotton, Louis Meyers,
Amos Garrett, John Hammond. Colin James, Lee Oscar, Otis Rush: Junior Wells,
called him: "Good .,. damn good".
Anita Bonkowski has played
numerous festivals and clubs across North America and Europe. She has
performed with a wide range of musicians. from Canadian bluesmen like Jack
de Keyser, Kenny 'Blues Boss' Wayne,David Vest, and David Gogo to performers
such as Johnny Mathis, The Moody Blues, and, in the house band for David
Foster. playing with Sarah McLaughlin, Kenny G, Josh Groban, and Ruben
Studdard.
David Schade began a life-long
relationship with the blues after being exposed to the music of Elmore James
in the 1960s. He was fortunate to have seen many of the greatest generation
of electric blues players like Nowlin' Wolf, Freddie King, Muddy Waters and
countless other masters. After a decade of playing professionally, David
became obsessed with understanding the nature of the universe and took a
hiatus from guitar to study physics and astronomy. Now he's back and playing
the blues in the belief that science and music are both, fundamentally, the
act of people trying to explain the universe to one another.
CONTACT INFO
|
The Kingmixers : 'Flyboy'
Gary Preston : harmonica, vocals, keyboards - David Schade : guitar, vocals - Anita Bonkowski : drums, bass, keyboards
2012 was het toen 'Ridin' with Mr. Blues' hier kwam binnensteken vanuit Canada. Een trio van jazz/bluesfanaten die eigenlijk wat te 'relaxt' leken op het eerste zicht of gehoor maar evengoed wisten te bekoren door een degelijke productie met hier en daar wat opvallend betere songs. Nu zijn we intussen 2015 en eigenlijk werd deze 'Flyboy' eind 2014 gereleased, kwam hier in het voorjaar aan maar het kwam er maar niet van en de tour, ergens in Juni deze zomer, ja, die misten we ook al...Omdat belofte schuld maakt belandde 'Flyboy' al enkele keren in de player, nu ook weer om er dan eindelijk wat lettertjes aan toe voegen. En meteen staan we erg vettig aan de start met een R.H. Burnside song, gekend van o.a. Robert Johnson : 'Walking Blues', parmantig doorstappend tegen een rock riff en de snerende bluesharp van Gary Preston die er, naar ik meen, soms wat 'over' gaat ook. Zo'n krachtige song hoeft trouwens ook geen 5'48'' aan te houden maar 't is alleszins sterk begonnen. 'Steady' houdt het tempo daarna wat aan maar gaat ontspannender in een stijl die hun typeert. De bluesharp krijgt hier weerwoord van de gitaar van David Schade, de sterrenkundige die wellicht z'n inspiratie in de hemel vindt en deze song wordt keurig afgerond op 3,5 minuut. Een jive volgt dan met een ietwat New Orleans feel en deze 'The Quarter' zorgt wellicht voor vermaak op de dansvloer. Sympa maar 'Let me Explain' van de pionier van de bluesharp Sonny Boy Williamson is dan wel uit beter hout gesneden en Gary's uitvoering zit daarbij erg goed. Deze behoort ongetwijfeld bij de toppers uit deze plaat. Lijkt het nu geen tijd om wat slower te gaan dan? Ja dus met een buitenbeentje, de lonesome story blues 'Guilty' van Randy Newman. Het is natuurlijk wat anders dan de versie van Randy, alleen aan z'n piano maar 't is instrumentaal wel aardig ingevuld hier met die walking bass van Anita Bonkowski en de mooie gitaarsolo van David. We zitten dan al in de helft als er een nummer met veel potentie aankomt. Het eigen 'Secrets' van Gary Preston heeft inderdaad 'iets' maar deze bewerking, daar ben ik niet zo gans kontent mee. Ik zou hier bijvoorbeeld orgelpartijen bij plaatsen maar op zich is dit wel een sterk nummer ! Dat orgel komt er dan wat later wel aan in een instrumentaaltje van de hand van Anita Bonkowski. Slechts een aardig riedeltje is het, een tussendoortje, deze 'Gizbone', dat aan meerwaarde wint als Gary de smoelschuiver roert maar alle soli , ook die van Anita zelf of David op de gitaar zitten eigenlijk goed. Gewoon eens temeer een lekkere deun is dit. In 'Lacy's Place' gaan we daarna wat te braaf aan het rocken. Het tempo ligt hoog genoeg, daar niet van, en de vocals krijgen ook al een uitschuiver mee maar ik mis vooral 'drive'. Open gordijn dan voor David Schade aan de start van 2 van z'n eigen nummers. ' Passaick Walk' schuift om te beginnen met een zekere spanning voort maar sukkelt , net als opvolger 'The Real World' met een zekere vermoeidheid waarbij je het gevoel krijgt dat het nét iets te traag wordt gebracht. Er wordt daarna en al kort tegen het einde aan nogmaals getracht een vuurtje te stoken met 'You'll never Get the Blues' maar dat sleept zich toch ook enigszins voort en daar kan de mooie gitaarsolo ook niks aan verhelpen. 'Flyboy' daarna, de titelsong, mag dit album ietwat feestelijk en in een jive afsluiten. Deze song én daarmee het ganse album is trouwens opgedragen aan persoonlijke vriend en Spitfire piloot uit W.O II, Trevor Dossett die na meer dan 60 jaar in Canada, aldaar kwam te overlijden op 20/2/ 2013.. Ziedaar een album van een trio dat eens temeer bewijst het klappen van de zweep te kennen en ook al baadt dit soms in een wat te behaaglijke sfeertje dan is nog best mogelijk dat jij het daarom zo goed vindt...
Winus
|
||
 |
||
| - flash meSsage 09/11/2015 - | ||
|
We are proud to let you know that The
KingmiXers CD "FLYBOY" has been selected by the Victoria Blues Society
as "Best Self-produced CD", and will represent our area at the 2016
International Blues Challenge in Memphis! Best regards,
Gary Preston and Anita Bonkowski/The
KingmiXers
|
||
crowdfunding projects
Crowdfunding gestart voor "Soweto Soul!", een persoonlijke ode aan de muzikale ziel van Zuid-Afrika !
|
Heyhey !
Dit najaar wil ik terugkeren naar Zuid-Afrika om een plaat op te nemen die een ode brengt aan de muzikale ziel van Soweto. In deze township was ‘Mbaqanga’ jarenlang het muzikaal dagelijks brood, voordat deze typisch Zuid-Afrikaanse muziekvorm ernstig in verdrukking raakte door Amerikaans hitparadegeweld.
In samenwerking met verschillende
generaties Zuid-Afrikaanse musici wil ik daarom een nieuwe impuls te
geven aan de Mbaqanga met een album, een documentaire en een serie
concerten.
In ruil voor jouw bijdrage krijg je o.a. gratis albums, kaartjes voor concerten, eervolle vermeldingen op de albumhoes en nog veel meer !
|
||
| update 28/10 | ||
 |
||
| De naam Mojo
Man gonst al enige tijd in het live circuit. Mojo Man maakt muziek voor
een groot publiek. Denk aan Black Crowes met af en toe een flinke dosis
Stax. Of zoals ze het zelf noemen; Balls and Horns. Een rock ‘n roll
band met een 5-mans blazers sectie. De basis voor de band wordt in 2014
gelegd door tenorsaxofonist Reinier Zervaas en zanger/gitarist Marcel
Duprix. Er is bewust voor gekozen om live een sound te ontwikkelen die
heel herkenbaar is maar toch afwijkt van de massa. Mojo Man krijgt
uiteindelijk vorm in in een puur, ongepolijst recht-voor-zijn-raap
collectief: een negenkoppig ‘music monster’. Groots, stevig en swingend.
Ruim een jaar na het ontstaan neemt men in de Basement Studio, Den Haag het gelijknamige debuutalbum al op. De in relatief korte tijd opgedane ervaring op podia als die van de TT Assen, Big Rivers, Bevrijdingsfestival Wageningen, North Sea Jazz Club, Boerderij etc. hoor je terug in de energieke sound van een goed op elkaar ingespeelde band. Mojo Man presenteert het album, dat via Continental Europe (distributie V2) zal verschijnen, op 20 november a.s. in Bibelot, Dordrecht! Luisteren en gratis download: https://continentalrecordservices.bandcamp.com/track/mojo-man-its-a-crime |
||
| update 12/06 | ||
 |
||
| Chastity Brown is
een jonge, veelzijdige bluesy singer-songwriter, geboren uit een zwarte
Amerikaanse vader en een witte Ierse moeder. Gooi blues, soul, rock,
country in de blender, voeg een snuifje folk en jazz toe en je komt in
de buurt van de smaakvolle muzikale cocktail die Chastity serveert. In
haar thuisland Amerika was men al lovend maar ook Europa ontdekte haar
inmiddels en zo kreeg ze in de UK bijvoorbeeld uitstekende kritieken in
The Independent, Sunday Times, Daily Mirror etc. In september 2014 trad
ze zelfs op bij “Later With Jools Holland” (BBC TV). Binnenkort is
Chastity weer in de lage landen te bewonderen twee 2 begeleiders
(drums/gitaar). Dit zijn de speeldata: 06 jul Mons (B) – Festival au Carré 08 jul Amsterdam – Paradiso @ Tolhuistuin 09 jul Borger – Roots on the Road @ VanSlag 10 jul Rotterdam – North Sea Jazz Web: www.chastitybrownmusic.com |
||
 |
||
| update 18/04 | ||
|
WILLE & THE BANDITS Je zou Wille & The
Bandits qua bezetting een klassiek Brits bluesrock trio kunnen noemen
maar zeker niet de zoveelste doorsnee bluesrock band. Door het gebruik
van niet alledaagse instrumenten, de vele invloeden is dit een bijzonder
trio, dat vooral live een belevenis is. Ze werden niet voor niets tot
“must see” gebombardeerd door BBC Radio 1 toen ze op Glastonbury
speelden. Ze tourden o.a. met Deep Purple, Jon Butler Trio en hun unieke
benadering van Rock en Blues werd o.a. geprezen door collega’s als Ian
Paice, Joe Bonamassa en Francis Rossi. Onlangs nam Wille & The Bandits
een show op voor het vermaarde WDR TV-programma “Rockpalast”, die in mei
zal worden uitgezonden. Hun dynamische liveshow is in Nederland op o.a.
de volgende plekken te zien: 5 mei
Den Bosch – Bevrijdingsfestival 4 juli
Schipborg – FestiValDerAa 9 aug
Gouvy (B) – Jazz & Blues Festival 5 sep
Amersfoort – Groenmarkt Blues 10 okt
Den Burg – Texel Blues Festival 11 okt
Terneuzen – Porgy & Bess 12 okt
Tilburg – Paradox
“Wille is a suberb slide player,
I love what these guys are doing.” (Joe Bonamassa) “Love the soul in their music.”
(Bob Harris, BBC Radio)
te verschijnen releases : KING OF THE WORLD – Live
At Paradiso (release 2 mei, Bertus Distributie) Na twee studioalbums
die beiden de albumlijst haalden, diverse nationale TV-optredens, een
clubtour, festivaloptredens en het winnen van alle blues awards die er
in NL te winnen zijn, is dit het eerste livealbum van de band. Kwaliteit
gegarandeerd, presentatie tijdens de R&B Night in Groningen op 2 mei
a.s.! KING KING – Reaching For
The Light (release 5 mei, Manhaton/Bertus) Is het rockin’ Blues of
bluesy Rock? In elk geval kwaliteit en bluesy genoeg om diverse British
Blues Awards te winnen. King King heeft de UK CD-tour er al op zitten en
verkocht daar zalen uit met een capaciteit van 500 m/v. In Duitsland
waar de band o.a. bij Rockpalast langs ging is het niet veel anders.
Next! RUSTY APOLLO – Oh Yeah!
(release 13 mei, Sonic Rendezvous) Deze vijftrapsraket uit
de Amsteldelta bewijst dat de Blues niet alleen voor huilebalken is maar
vooral om op te dansen. Met voormalig leden van o.a. Soviet Sex,
Raggende Manne, Gruppo Sportivo, Drippin’ Honey een grote belofte.
Debuutalbum “Oh Yeah!” onderstreept dat en is uitermate verslavend! De
band is al geboekt voor o.a. Ribs & Blues en omdat we nu al fan zijn,
een voorproefje:
https://www.youtube.com/watch?v=exm8P0O3XGQ THE 44’S – On The 13th
(release 15 mei, Sonic Rendezvous) Laten we een gitaarheld
quoten m.b.t. The 44’s: "They play like their life depends on
it ." Dan hebben we het over Kid Ramos, die binnenkort met
ze op Moulin Blues speelt en weet je meteen uit welke hoek de
blues-roots-rock wind waait. Bassist Mike Hightower speelde o.a. nog in
Lester’s Butler’s 13…….nuff said! SEAN TAYLOR – The Only
Good Addiction Is Love (release 15 juni, Bertus Distributie) De reacties op Sean
Taylor’s voorgaande albums waren niet alleen in z’n thuisland Engeland
unaniem lovend maar ook in de lage landen kreeg deze singersongwriter
extraordinaire veel lof toegezwaaid. Op het nieuwe album verdiept hij
zich verder en de vele kilometers die hij inmiddels maakte, zie en hoor
je terug in zijn uitstekende liveperformance. Op 20 april is Sean te
zien als support van Robert Cray in Carre, Amsterdam en in oktober
is hij terug voor meer shows. Nieuwsblurps: Ian Siegal
haalde met zijn “One Night In Amsterdam” de albumlijst, werd o.a. “een
blanke blueskoning” genoemd in recensies maar…….dan doe je hem tekort.
Blues, Soul, Country, R&R, Funk, you name it, he does it…..and does it
well! Onlangs nog te zien bij VPRO’s “Vrije Geluiden” en een uur lang te
gast bij Radio 6. Voor de liefhebbers:
http://www.vpro.nl/vrije-geluiden/media.POMS_VPRO_814465.html
https://www.youtube.com/watch?v=HpktnJMHcrw
http://www.radio6.nl/mijkeencolive/uitzending/325032 (vanaf 33 min.) Matt Andersen
is ook al zo’n klasbak die de Blues ver overstijgt. In lovende recensies
kwamen o.a. genres als Country, Soul, Rock en Blues voorbij. Matt is een
prima performer en binnenkort hier te zien: 18 apr
Zoetermeer – Boerderij 20 apr
Groningen – Stadsschouwburg 21 apr
Utrecht – Tivoli De Helling 22 apr
Nijmegen – Doornroosje 23 apr
Haarlem – Patronaat 24 apr
Hilversum – De Vorstin 25 apr
Hengelo – Heartland Festival 02 mei Ospel –
Moulin Blues “Andersen is veel
meer dan een doorsnee bluesmuzikant. Hij beschikt over een gloedvolle
soulstem en vermijdt met z’n gitaar heel zorgvuldig alle voorspelbare
solo’s…….een echte verhalenverteller.”
(Lust For Life, mei 2014) “Rijk gearrangeerde
nummers……kippenvel verwekkende soulvolle stem……eindelijk gerechtigheid.”
(4,5 out of 5, Jazzism mei 2014) Tenslotte: Loes
Swinkels krijgt voor haar album “Nothing As I Know” louter lof
toegezwaaid en was o.a. al bij Radio 1 te gast, siert de cover van
Gitaar Plus etc. Voor Tiny Legs Tim geldt ongeveer hetzelfde. Hij
krijgt uitstekende recensies voor “Stepping Up” en gaat o.a. op 17 juni
bij Radio 6 langs voor een live optreden. Het debuut van The Boom
Band verschijnt vandaag! De band staat al met twee pagina’s in
Jazzism en speelt op Moulin Blues. Band Of Friends (for you
Gallagher fans out there) is in mei weer in de lage landen, zie:
www.bandoffriends.eu . Doug
MacLeod komt de release van z’n fraaie, nieuwe album “Exactly Like
This” in sept/okt ondersteunen met een uitgebreide tour. Alex Highton
speelt op 19 april in de Mezz (Breda) en de dag erna bij “Live Uit
Lloyd”, Radio Rijnmond. Binnenkort verschijnt er ook nog een nieuw album
van Lightnin’ Guy! Onthoudt de namen Wille & The Bandits
en Mojo Man en weet U…….music is the best! Amen. Voor info:
hans@broerepromotion.nl
Muziekminnaars, kort maar krachtig……wat in het vat zit is lekker! Dit verschijnt er o.a. in het eerste kwartaal van 2015, promotioneel ondersteunt door Broere Promotion.
24PESOS – Do The Right Thing
Het nieuwe album van UK’s finest funky bluesband, bestaande uit gelouterde sessiemuziekanten die met de groten der aarde speelden. Release 19 januari a.s. via Ourgate Records/Bertus. Tour volgt !
LOES SWINKELS – Nothing As I Know
Dertien zelfgepende liedjes van een singer songwriter uit het oosten des lands op het snijvlak van Blues/Soul en Americana. M.m.v. Richard van Bergen, BJ Baartmans, Rob Geboers en Gabriel Peeters. CD-presentatie op 28 februari in Roepaen, Ottersum. Distributie: Sonic Rendezvous.
TINY LEGS TIM – Stepping Up
Derde album van deze Belgische bluestopper. Een bandalbum welteverstaan met bijdragen van Frederik Vanden Berghe (Arno, Trixie Whitley), Rene Stock (Electric Kings) en Steven Troch (o.a. Fried Bourbon). Het album verschijnt op 27 februari a.s., distributie N.E.W.S. (promo NL only)
IAN SIEGAL – One Night In Amsterdam
Het beste uit de UK maal het beste uit de polder maakt het beste op blues/rootsgebied in Europa. Eerste release van Mr. Siegal met z’n NL begeleiders The Rhythm Chiefs. Live opgenomen in de North Sea Jazz Club, Amsterdam. Het album verschijnt op 9 maart via Nugene Records/Bertus. Uitgebreide Benelux tour vanaf 5 maart !
DOUG MACLEOD – Exactly Like This
Nieuw album van akoestische blues grootheid Doug MacLeod die vorig jaar nog twee Blues Music Awards in de wacht sleepte! Ook voor 2015 is hij alweer genomineerd voor “Acoustic Artist Of The Year”. Het album verschijnt op 10 maart a.s. via Reference Recordings, distributie Music & Words. Tour in september !
THE BOOM BAND – The Boom Band
Wanneer mag je spreken van een supergroep? Feit is dat The Boom Band de crème de la crème van de Britse blues scene bevat. Matt Taylor, Marcus Bonfanti, Paddy Milner, Mark Butcher (zanger/gitarist, die ook jarenlang voor Engeland’s cricketteam uitkwam) en Jon Amor zullen op resp. 21 en 22 maart optreden tijdens de Southern Blues Night en in het hoofdstedelijke Paradiso. Het debuutalbum verschijnt op 23 maart via Sonic Rendezvous.
Stay tuned !
Hans
|
||
|
...een band de zich al eerder in de kijker speelde, echter door de drukke agenda van de diverse bandeden geen lang leven beschoren leek, zo dachten wij toch want ook Marty leek er niet gans achter te staan in den beginne... Nu is er echter die nieuwe clip en zijn d'er weer plannen om tijdens de zomer wat festivals en festiviteiten te gaan doen en bovendien komt er in het najaar daar nog een tour doorheen wat cultuurhuizen bij...wordt vervolgd? (maar dat schreef ik eerder ook al)...
|
||
|
||
- persbericht -
“30ste en laatste Nacht van de Blues”
|
“Mike Sanchez sluit na 30 jaar stukje Belgische bluesgeschiedenis af”
Geweldig internationaal programma voor allerlaatste nacht van de blues…
“It’s better to burn out than to fade
away” zeggen "The Booze Brothers". Daarna stoppen ze ermee.
Alle info: www.nachtvandeblues.be
|
||
The Rob Ryan
Roadshow in Den Bromfiets, Bonheiden
|
The Rob Ryan Road Show, met thuisbasis Duitsland, roetst al sinds 2008 door Europa en deed daarbij reeds meermaals onze contreien aan. Turnhout, de zowat rootsrock capital of Belgium, daar zijn deze mannen welbekend maar ook in de eigen buurt hebben deze Western rock originals hun aanhang en traden ze bvb ook op één van de vorige edities van het Gasketblowers Roots Fest aan. Geen wonder dus dat in het niet zo grote Bromfiets café al zo'n 35 tal fans zitten te wachten, zo rond den vijven... Het zal echter nog tot ietsje voor half zeven duren eer dat ze hier komen opduiken want een verkeerde afslag op onze highways voerde hen al terug richting Wallonië !
Afin, welgekomen dus guys en het zal zowat kwartje voor 7 geweest zijn dat de party dan eindelijk kon beginnen. Warming up is dan al gebeurd en méér dan de eerste pinten werden hier al gedronken door een volkje dat intussen is aangegroeid tot zo'n 60 partyvogels en dat heeft er nu es zin in zie ! Aan de start géén Boris Israël op drums maar wel Nico 'Lipps' Lippolis en aan de sologuitar géén Jaco Bertacco maar wel Michael Niedzwetzki (Twango Guitars) en ook die is wel vertrouwd met het gebrachte werk van de guys want die was guestmusician op de laatste CD 'Goin' Old School' waar vandaag aardig naar verwezen wordt ook. Verder aan de staande bass heb je Ralf Sommer uit de vaste band en vaneigens Rob Ryan zelve aan de akoestische gitaar en vocals .
De party start meteen opzwepend en energiek met hillbilly en country aan de start maar de overstap naar rockabilly wordt gauw en naadloos gemaakt. Een vurige eerste set krijgen we waar zelfs een stukje Western Jazz tussen zit, incluis de 'Louis Armstrong voice' .Vele nummers gaan in een uptempo shufflin' rhythm maar daar wordt geswingd ook ! Zag ik daar geen ex-collega, bijna 70, staan jiven met een jonge mokkel op de café dancefloor ?
Veel eigen werk gaat er hier vandaag door in krachtige , korte songs maar ook de covers worden niet geschuwd ! Natuurlijk kan het niet anders dan dat daar ook een Johnny Cash cover bij zit, al klinkt die mij zo meteen niet erg bekend, kon dat 'Doggone Lonesome' geweest zijn? Die vind je ook op de laatste release van de intussen reeds 4 CD's dacht ik dat deze mannen hebben uitgebracht en uit deze schijf meen ik, komt ook nog het stampende 'Missionary Man' en het hillbilly 'Night Train to Memphis'.Sterke gitaarsoli schieten de ruimte van het staminee in en hoor ik daar geen jodelen ook? Met een rotvaart gaat die eerste set dan ook voorbij, maar dat was wél 45 minuten good times rock'n roll, Yiehaah !
Dan volgt een pauze van toch wel meer dan een kwartier. De meeste foto's zijn geschoten nu en ik houd de camera wel binnen handbereik maar heb intussen ook zelf meer zin in dansen , dus daar ga ik dan en meestal is daar dan geen stoppen meer aan ook ! Wanneer de band na het roffelen van Nico dan weer van start gaat hebben de rockin' beats me al gauw in hun macht en ik word meegesleept door de stomende drums van Nico, de walkin' of is het eerder de runnin' bass van Ralf ?
Na een tiental minuutjes komen we dan toch heel effe aan een rustigere draai, wat kalmere stuff die echter al gauw weer uitmondt in wilde hillbilly, jodelen weer inbegrepen en zat daar de snelle jive 'Catwalk Baby' ook niet ergens tussen? Zwetemans dus en rock'n roll is here the game ! Spijtig genoeg houdt Rob het dan na 23 minuten voor bekeken. Met de sombrero wordt nogmaals rond gegaan om met wat extra geld wat meer good times bij te kopen en er komen ook nog wat extra's hoor maar uiteindelijk is het na goed 32 minuten in de tweede set gedaan. Dat lijkt mij, gezien het lange wachten, een beetje weinig en dat zijn we niet gewend hier...Bon, niks aan te doen en wanneer ik nu terug kijk op zondag kan ik in ieder geval wél zeggen dat The Rob Ryan Road Show 'hot' is en inderdaad wél instaat voor high quality party time, alleen die korte tweede set van vandaag zit me niet zo lekker, volgende keer goedmaken...
Winus |
||
| |
||
 |
||
| click for slideshow ! | ||
| |
- persbericht -
The SMOKY MIDNIGHT GANG
|
Gangsters, that’s what they are ! That’s how they play! That’s how they Jump and Jive !
Zoek ze niet langer in Palermo, Sicilië
of New York, ... neen, de echte muzikale mafiosi van het moment vind je
verscholen in een klein maar fijn landje genaamd België! The Smoky
Midnight Gang is een zevenkoppige jump and jive band, die je podium
bestormt, geheel bewapend met hun instrumenten naar keuze! Ze bekogelen
jullie met vuursalvo van gitaar en saxsolo’s, slappende bass ritmes ,
trompet High Tones en een stem zoals enkel een Godfather kan bezitten.
|
||
- persbericht -
Lightnin’ Guy wordt Guy Verlinde
|
Aangezien zijn muziek en performances steeds persoonlijker worden, is het gebruik van de podiumnaam “Lightnin’ Guy” niet langer noodzakelijk. Lightnin’ Guy is dan ook 100% Guy verlinde. Vandaar dat we beslisten om resoluut te gaan voor Guy Verlinde. Gelukkig is vandaag een Amerikaanse bluesnaam niet langer een must om het als Euroepase blues artiest te maken. Als artiesten zoals: Thorbjørn Risager, Erja Lyytinen, Henrik Freischlader, Ana Popovic, ... het kunnen maken binnen de Europese Blues scene met hun eigen naam, dan staat niets Guy Verlinde in de weg om dit ook te gaan doen met zijn eigen naam.
Overgangsjaar 2015: Lightnin’ Guy Verlinde
Om de fans, organisatoren en media aan de naamsverandering te laten wennen, gebruiken we 2015 als overgangsjaar. Zo zullen de reeds geboekte optredens worden aangekondigd als “Lightnin’ Guy Verlinde”. Maar nieuwe shows als ook de nieuwe cd, die wordt gereleased in mei, worden aangekondigd en uitgebracht onder “Guy Verlinde”.
|
||
- persbericht 25/03/2015 -
'Back to Rory Gallagher fest' met legendarische Mick Rogers van Manfred Mann’s Earth
Nederlands kunstenaar schildert logo Delirium Blues Festival
 |
||
|
De Nederlandse kunstenaar Theo Reijnders ,geboren in 1950 te Deurne,
heeft een aanzoek gekregen van het Delirium Blues Festival om een
portret te schilderen van de Ierse multi-instrumentalist Rory Gallagher
naar aanleiding van van het eerbetoon met de naam "Back to Rory
Gallagher" date door gaat op zaterdag 4 april te Beveren-Roeselare. |
||
- persbericht 18/10/2014 -
Delirium Blues Festival maakt programma "Back to Rory Gallagher" bekend
|
Iets vroeger dan verwacht is organisator Dominiek Hemeryck klaar met de
affiche van het 22th Delirium Blues Festival!
Nine Below Zero (uk)
NBZ voorstellen hoeft allang niet meer, ieder muziekkenner weet dat er
naast ex bandleden van Rory Gallagher, ze ook een 20 tal LP's, CD's en
video hebben uitgebracht. In hun 35-jarig bestaan, doen ze nu en dan nog
eens een tournee (NBZ speelde werkelijk over gans de wereld!), zoals nu
de "35th Anniversary tour", met een halte in Belgié.
Carl Wyatt (Irl)
We spreken Banana Peel Ruiselede anno 1998, een legendarisch optreden van Little Whitt & Big Bo faet. Carl Wyatt. Ik hoor het wijlen Erik Carrette nog zeggen .. Deze slide-gitarist is een absoluut hoogtepunt in ons bestaan! Zegt Dominiek. Slide en gitaarvirtuoos Carl Wyatt laat in zijn bio weinig los over zijn jeugdjaren of roots die duidelijk in Amerika liggen, want hij was lange tijd de begeleider van Archie Lee Hooker, John Lee's neef. Hij was altijd in de buurt van the boogieman himself, getuige meerdere foto's samen met hem. Carl Wyatt speelt duidelijk invloeden van Lightnin Slim en Johnny Winter. Carl is dan ook een artiest die de slide gitaar op de voorgrond plaatst. Wyatt speelde met o.a. "Watermelon Slim" en "Noel Redding". Andere artiesten waar hij mee opnam waren onder meer Tino Gonzalez en T.W Henderson. Optredens van Carl Wyatt & The Delta Voodoo Kings zijn een krachtige mix van Texas, Chicago en Delta Blues. Speciaal voor de gelegenheid brengt Carl een ode aan Rory Gallagher !
The Sean Webster Band (uk)
Bluesrocker en zanger gitarist Sean Webster, heeft een strakke ritmesectie, maar tevens fijn gitaarspel en is een gepassioneerd zanger met een rauwe en sexy stem , stijl en zang doet je bij wijlen denken aan Omar & The Howlers. Ook de bezetting is unic! Op drums Phil Wilson (The Hoax, Scott Mckeon). Op bas de legendarische Roger Inniss (Chaka Khan, Climax Blues Band, Hamilton Loomis Steve Gibbons etc.). Sean heeft een tweede gitarist in zijn nieuwe line-up, Ash Wilson (Phil's oudere broer) en wordt door velen beschouwd als een groot talent. Inmiddels hebben ze er drie albums op hun naam staan en is er een denderende live plaat. De albums brengen goede recensies in onder andere het gerenommeerde magazine "Blues Matters". Voor een enkele keer zijn woorden niet voldoende om een muzikant te omschrijven. Sean is zo'n man. Eric Clapton is zo onder de indruk van deze Engelsman, dat Sean de volgende tour van ‘Slowhand’ in het voorprogramma staat. Rory Gallagher 'here we go'.
The Tom Kilner Band (uk)
Je hebt zo van die kornuiten die de 'feeling' voor gitaar spelen
meekregen van moeder natuur. De 19 jarige Tom Kilner is zo iemand! Tom
wordt nu al vergeleken met zijn voorbeeld Rory Gallagher. Qua gitaarspel
en zang, leunt Tom dicht bij Gallagher! Tom Kilner is een van de
Aymeric Silvert (fr)
Gitaarwonder Aymeric Silvert stond verleden jaar nog op Rory Gallagher's
international tribute fest. te Ballyshannon Ireland ! Eindelijk is
Aymeric sessiemuzikant en zeer geëerd bij zowel band of soloartiesten,
als daar zijn Steve Lukather John Petrucci Greg Howe etc".
The Refugees (b)
Als er een Belgische band is die op het Rory Gallagher’s festival niet mag ontbreken dan is het wel The Refugees! Zeker als je al zo lang in het circuit meedraait als The Refugees! Invloeden van Rory Gallagher gekoppeld aan eigen werk. Rough Rockn' & Bluesin' zo kun ze het best omschrijven! Ze spelden met Omar & The Howlers, Guy Forsyth, Living Blues, Lynyrd Skynyrd etc.. 20 jaar geleden stonden Steve en de zijne al eens op het Delirium Festival! ladies & Gentlemen bouw een feestje en grijp uw kans, Boogie Blues and Rock & Roll, they bring it to you! Check them out …
Blues Popers (b)
Ontsproot als zijproject van rockband Just As June is zanger/gitarist Philippe Boey al sinds jaar en dag verknocht aan bluesmuziek en de intense muzikale beleving die daarmee gepaard gaat. Zelf speelde hij al heel wat solo-concerten, maar in Davy Van Hee vond hij de ideale sidekick om hun bluesgevoel samen nieuw leven in blazen, of beter te spelen De rauwe stem van de frontman is best te omschrijven als een bluesy mix van ‘Tom Waits meets Howlin’ Wolf’. Het gitaarwerk wordt dan weer geïnspireerd door John Lee Hooker, T-Bone Walker, Rory Gallagher en zelfs Kurt Cobain! Hun muziek en eigen werk komt uit het buikgevoel en de noten worden met een dodelijke precisie op het publiek losgelaten. U zoekt blues met een ziel, muziek met weerhaakjes en armen met kippenvel ?
Line-up:
Carl Wyatt (Irl)
Delirium Blues Festival zaterdag 4 april '15 Beveren-Roeselare (B.) inkom vvk 20€; add 25€
|
||
© JAZZEPOES-JASSEPOES 2015
