JAZZEPOES jaZZZolderblad

JaZZZolderArchief 2015

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder of hier op Google !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

26 December 20:45 hr !

Roeland Celis Quartet

"Roeland Celis studeerde aan het Conservatorium in Amsterdam, en daarna vervolmaakte hij zich in het Lemmensinstituut in Leuven (Luca Muziek).

Bescheiden als hij is laat hij niet veel weten over zijn muzikale verleden, maar de lof en de gunstige kritieken die hij bij zijn optredens krijgt spreken voor zichzelf: hij is een begenadigd en virtuoos gitarist. Zo behaalde hij o.a. in 2013 de prijs van beste solist tijdens de eerste JazzContest Mechelen, en trad hij met veel succes op in verschillende clubs in Belgi�.

Voor zijn quartet omringt hij zich regelmatig met enkelen van de betere muzikanten uit de jonge en iets minder jonge generatie jazztalenten van ons land.

Hij speelde o.a. met Bo Van der Werf, Hendrik Vanattenhoven, Sam Versweyveld, Elias Devoldere, Jos Machtel, Rob Banken, Trui Amerlinck, Matthias De Waele, Oberm�ller, Daan Demeyer� Hij is ook gitarist in de Jazzisfaction Bigband uit Diest olv Jos Moons."

Roeland Celis: gitaar

Rob Banken: altsax

Jos Machtel: contrabas

Matthias De Waele: drums

�Vanavond voor een volle Jazzzolder (en dit op een zaterdag omwille van Kerstmis op vrijdag) treedt voor ons het Roeland Celis Quartet op. We krijgen een overwegend swingende avond met jazz classics en eigen stukken van Roeland of de andere bandleden.
Roeland Celis (�1993) behaalde zijn bachelorsdiploma jazz gitaar aan de LUCA School of Arts, Campus Lemmensinstituut bij gitarist Peter Hertmans. Gedurende zijn eerste masterjaar studeerde hij aan het Conservatorium van Amsterdam waar hij les kreeg van o.a. Jesse van Ruller en Reinier Baas. Roeland speelt in verscheidene bezettingen. Zo heeft hij een trio met Hendrik Vanattenhoven en Matthias De Waele. Dit trio wordt soms aangevuld tot een kwartet met Rob Banken op altsax. En het zijn net deze virtuoze vrienden Rob Banken en Matthias De Waele die hem fantastisch begeleiden, samen met de ietwat grijzende Jos Machtel (bassist van BJO).
Het is een mooie combinatie en ze genieten er allemaal van. Ze steken van wal met het nummer �off corner� (met een hoek af) van Rob. Daarna koelen ze af met een Monkske, �Reflections�, en later nog eentje van Monk: �lets� cool one�. Het vrolijke swingende �Broadway� oorspronkelijk uit 1940 gaat over New York, de nieuwe thuishaven van de drummer Matthias De Waele (�1988, Oudenaarde). Hij heeft daar veel opgestoken op een half jaar want hij komt zeer vloeiend uit de hoek met brushes, slaat stevig op de cymbalen en legt zijn accenten, goed oplettend en kijkend naar de anderen. We horen ook een blues van Rob met �Strange waterman� of een solo gitaarmoment met �the discman�. Heerlijk genieten is het met de standard �Another April� met ragfijn drumwerk en baslijntjes. Helaas moet het concert eindigen tegen 23u00 en kan een toegift er niet meer af.�

Michel Proesmans

click for slideshow !

11 December 20:45 hr !

Pinto

�Margaux Vranken (�1991) studeert klassieke piano aan de muziekacademie van Schaarbeek van haar 7 jaar tot haar 18de. Na een improvisatiestage in 2007 besluit ze volop jazz te spelen. Zo begint ze cursussen te volgen bij Vincent Bruyninckx, Bruno Castellucci en St�phane Mercier, dan trekt ze naar het Koninklijk Conservatorium van Brussel waar ze les volgt bij Diederik Wissels. Ze blijft verder workshops en stages volgen bij vele gerenommeerde muzikanten, en vormt in 2012 haar eigen quartet!
Fris, energiek, licht,� Deze woorden beschrijven dit nieuwe jonge jazzquartet met Brussel als uitvalsbasis. Deze cats zijn ge�nspireerd door muzikanten als Pat Metheny, Lyle Mays, Egberto Gismonti en Ralph Towner. Met een mix van hedendaagse jazz nummers en een origineel repertoire, gecomponeerd door pianiste Margaux Vranken, nemen ze je mee op een muzikale ontdekkingstocht. Klaar om mee te reizen?

Margaux Vranken: piano, zang, composities
Florent Jeunieaux: gitaar
Vincent Cuper: el. bas
Paul Berne: drums

�
Het concert m�t voorstelling van de nieuwe EP van Pinto gisteravond beviel erg goed...mooie composities, startend op het voorgestelde EP'tje met 'Rush',dat dreef op een aanstekelijke drive, misschien meteen ook het sterkste nummer uit het schijfje, maar meeslepende ballads ('Deep Awakening' of stukken met afwisselend tempo die plaats lieten aan meer ge�mproviseerde soli zaten d'er ook bij ('Perceptions',) ...een sterke ritmesectie en een gitarist die zonder pretentie schitterde... De paar vocals die Margaux Vranken bij wijlen toevoegde hoefden daarbij niet echt maar 't mocht... Veel volk zat in de zaal waarbij ook enthousiaste toeristen uit Engel en Nederland (ja, 't is bijna kerst h�...). Waren wij blij dat we met zulks lekkers weer konden uitpakken !�
.

Winus

click for slideshow !

27 November 20:45 hr !

Esther Van Hees Quartet

�Een nieuwe ster aan het jazzfirmament� voorspelde Jazzflits in juni 2013 toen Esther's EP 'Got Wings' net uit was. Er volgden nog meer mooie reacties. Zo vond Eric Vloeimans Esther �zingen als een engel�, ontdekte Kunsttijdschrift Vlaanderen in haar po�tische teksten een opmerkelijk taalgevoel en hoorde Randal Corsen een bijzondere combinatie van kleinkunst en jazz.
Bijzonder is wat Esther brengt in elk geval. De jonge Vlaamse zangeres, die sinds 2009 in Nederland woont, weet het publiek te raken met haar eerlijke performance. De liefde voor verhalen bedenken en vertellen komt sterk naar boven tijdens haar optredens. Ze zingt vrijwel uitsluitend zelfgeschreven teksten. Deze schrijft ze op composities van muzikanten zoals Yuri Honing, Rembrandt Frerichs en Wayne Shorter. Als de melodie haar aanspreekt bedenkt Esther er woorden bij.
Hun muziek werd al omschreven als geraffineerde jazz met een poprandje, een sfeervolle, adembenemende combinatie van tekst en melodie en een mix van jazz en po�zie. Voor Esther staat de emotie centraal en het overbrengen hiervan op haar publiek. Weten binnen welke stijl ze hiermee precies valt is voor haar niet van het grootste belang.
In mei 2013 kwam debuut EP 'Got Wings' uit in eigen beheer en met haar band stond Esther al op bekende festivals en jazzpodia zoals: Haarlem Jazz&More, Breda Jazz, Jazz in Duketown, Paradox Tilburg, Muzecaf� Heusden-Zolder, de Toonzaal Den Bosch met special guest Yuri Honing,...
Esther won de Conservatorium Talent Award 2013. De jury, met als voorzitter Yuri Honing, prees haar eigen, originele stijl, sterke persoonlijkheid, durf en communicatie met het publiek. Momenteel volgt Esther een masteropleiding jazz zang aan het conservatorium in Amsterdam en werkt ze toe naar een volledig album.

Esther Van Hees: zang
Daan Herweg: piano
Reindert Kragt: bas
Tom Nieuwenhuijse: drums

Website

�De jonge Vlaamse Esther Van Hees (�1991) uit Mol laat het beste van zichzelf horen in zelfgeschreven liedjes op het raakvlak van de jazz- en singer-songwriter-tradities. We kennen haar al van de halve finale van de JazzContest Mechelen in 2014. Haar begeleiders zijn drie jonge snaken uit Nederland.

Ze studeerde aan het conservatorium in Tilburg en vervolgde haar masterstudie in Amsterdam. In 2013 won ze de Conservatorium Talent Award, een wedstrijd voor de beste jazztalenten van Nederland, en ze stond op bekende festivals en podia in Nederland en Belgi�. Ze deelde het podium met grootheden als trompettist Eric Vloeimans en gitarist Anton Goudsmit. In 2013 verscheen ook haar eerste EP �Got Wings�, die lovend ontvangen werd.

Vier nummers zijn composities van Robert Van der Padt (haar vroegere pianist)waarbij vooral �got wings� eruit springt, een mooi nummer over trekkende vogels.

Na de pauze volgen er nog een aantal verrassingen, waaronder �Flowers Made Of Clay�, gebaseerd op de intro uit de Disneyfilm Belle en het Beest. Esther vond deze intro zo mooi dat ze er een tekst op schreef over schoonheid die onvermijdelijk zal vergaan.

Ze brengt nog een interessante cover van Paul McCartney�s �Jenny Wren�, enkel begeleid door bas en drums. �Water On The Floor� is dan weer een nummer dat Esther, die normaal gesproken veel samenwerkt met andere muzikanten, helemaal alleen schreef. Intiem is het duo nummer �Desperato� van zang en bas over een plekje in Portugal met mijmeringen over het ouder worden. In �rain go by�, te vinden op haar nieuwe plaat die begin januari 2016 uitkomt, gaat het over de regen; een troostlied tijdens een rit in de trein met plenzende regen tegen het raam.

Op het einde brengt Esther een Hebreeuws lied uit 1892 over een Joodse man die aan een vogeltje vraagt hoe het in Jeruzalem � het beloofde land � is. Het nummer begint weemoedig met enkel piano en zang, maar werkt toe naar een climax met de hele band. Het Hebreeuws ligt Esther verrassend goed en ze brengt dit prachtige lied vol overtuiging.

Toevallig had Winus (fotograaf en DJ van dienst) het nummer �El Hatzipor� uit de cd Aurora van bassist Avishai Cohen gedraaid in de bar�

Ze zingt oprecht maar niet altijd even kwalitatief. Ze is nog jong en leert nog volop bij.
In januari 2016 komt dus Esther's debuutalbum 'Esther Von Haze' uit, geproduceerd door Nelson en Djosa. Op 19 december geeft zij alvast een try-out concert in CC de Rex in Mol waar ze de muziek van dit album laat horen. Esther vertelt nog dat de nieuwe plaat anders gaat zijn dan wat ze hier in de Jazzzolder brachten: piano zal keyboard worden en drums en bas worden versierd met wat elektronica. We zijn benieuwd.�
.

Michel Proesmans

click for slideshow !

13 November 20:45 hr !

Verneert - Simon Duo

De Belgische jazzgitarist Filip Verneert en de Spaanse jazzpianist Enrique 0. Simon zijn muzikakk zielsverwanten. Dat bleek meteen toen ze mekaar een tijd geleden ontmoetten tijdens een jamsessie in Spanje.
Piano en gitaar in een muzikaal gesprek dat tegelijk virtuoos, melodieus, innemend en verrassend is.
Zo ontstaat een unieke sfeer, die nog versterkt wordt door de eigen jazzcomposities, afgewisseld met interessante interpretaties van nummers van grootheden uit de Jazz.
Maak u klaar voor een avond vol ingetogen genieten van dit sublieme optreden.

Filip Verneert: gitaar
Enrique 0. Simon: piano

Website

We zagen vandaag een top duo aan het werk in de Jazzzolder. Onder het motto �less is more� krijgen we Enrique O. Simon (Spanje) op piano en Filip Verneert (Belg) op gitaar. Wat kunnen die twee heren mooie nummers maken en de zaal begeesteren. Na de pauze zit er zelfs nog meer volk in de kapel.
Filip studeerde gitaar bij Freddy Sunder op het Gentse Conservatorium en in het Conservatoire Royal de Bruxelles bij Paolo Radoni. Hij volgde masterclasses o.a. bij Serge Lazarevitch, Peter Hertmans, Pierre Van Dormael, John Abercrombie, Martin Taylor en Philip Catherine. We hebben op de oude jazzzolder Filip al gezien met de �Ilse Duyck Group� en zelf heb ik hem vroeger gezien bij de jump-boogie bluesgroep �The Smoky Midnight Gang�. Ilse is zangeres en de vrouw van Filip. De illustere onbekende uitstekende pianist is een goede vriend van Filip.
Ze openen met een mooie melodie van Ilse Duyck en daarna volgt een pianostuk van Enrique, met zijn snelle vingers. Filip eert ook zijn zoon met een zoet nummertje. Ze spelen knap unisolo in een niet zo gemakkelijk werkje �Japan� van een Japanse pianist. Er volgen nog �Maya� en �October Night� en hierbij eert Filip zijn held James Taylor naar diens album October Road. Na de pauze vliegen ze er weer in met �Another Wednesday� want Filip speelde soms op jam sessies in de Geus in Gent op woensdagavonden. In �Eden of Garden� spelen ze een soort rhythm changes Legacy zoals Gillespie en Parker indertijd. Braziliaanse songs komen ook sterk aan bod in de tweede helft. Soms doet de gitarist me denken aan Philip Catherine en de pianist aan Chick Corea.
Piano en gitaar in een muzikaal gesprek dat tegelijk virtuoos, melodieus, innemend en verrassend is en zijn wortels heeft in de jazz en in de klassieke muziek en waarbij Zuid-Amerikaanse invloeden duidelijk merkbaar zijn. In november spelen ze hun �off to Spain� tournee in Belgi� en daarna nemen ze een live sessie op in de Gentse studio van Yves Meerschaert. Ik denk dat er vandaag al veel cd�s over de toonbank zouden gegaan zijn.� (Michel P.)

.

Michel Proesmans

deze keer geen slideshow ...

23 Oktober 20:45 hr !

Lynn Cassiers Group

Voor dit nieuwe project graaft Lynn Cassiers naar haar akoestische roots.
De Belgische zangeres, meer gekend uit bands met een stevig elektronisch karakter zoals Lidlboj (Jozef Dumoulin), Tape Cuts Tape (Rudy Trouv�, Eric Thielemans), Octurn en The Bird, the Fish and the Ball (solo), laat zich voor deze gelegenheid omringen door niemand minder dan het Erik Vermeulen Trio, met Manolo Cabras op contrabas en Marek Patrman op drums.
De klank van dit gerenommeerde trio, dat na een bejubeld 'Live Chroma' (De Werf) nog maar pas zijn 2de plaat van zich afwierp (Asteriks, el Negocito Records), zal de basis en ideale tegenspeler vormen aan Lynn's originele songwriting en heldere stemgeluid en lichte elektronica. Fijnzinnige balladen, obscure soundscapes en krachtige improvisaties. Invloeden van Sun Ra, Ornette Coleman, Ellington, Paul Bley, Anette Peacock, etc�.

Lynn Cassiers: zang, effecten
Erik Vermeulen: piano
Manolo Cabras: bas
Marek Patrman: drums

Website

Lynn Cassiers en de andere bandleden zijn bekende muzikanten en hebben al meermaals in de Jazzzolder gespeeld. Out of Chapter IV brengt haar terug naar haar akoestische roots waar ze weer een tafeltje voor haar heeft staan met elektronica om te sampelen, te vervormen en te galmen.
Cassiers voelt zich vooral thuis in de ge�mproviseerde muziekscene, waar ze haar dromerige stem kan bewerken met elektronica en effecten. Ze treedt op in heel Europa met groepen als Riccardo Luppi's Mure Mure (cd vandaag te koop) , Lidlboj (al gezien in jazzzolder), Wrapped In, Trouv�/Thielemans/Cassiers, The Crappy Mini Band, Basic Borg, Magine, MALM,� Elk concert van haar klinkt een beetje anders.
Ze brengt een heel eigen universum, met wat elektronica en een warme, zijdezachte stem. De muziek is van een breekbare schoonheid, vol po�zie en tedere warmhartigheid. Ze spelen vandaag vooral composites van Lynn. We horen ballades en stevige stukken en zelfs een swingerd op het einde. Ze haalt invloeden van Sun Ra, Ornette Coleman (1 stuk van hem vandaag), een beetje Ellington en Paul Bley.
Kortom sublieme ondersteuning van het Erik Vermeulen Trio op piano (onlangs pas geweest in de Jazzzolder), met Manolo Cabras op contrabas en Marek Patrman op drums. Die gasten kunnen alles aan. Diverse Cd�s worden te koop aangeboden.

Michel Proesmans

click for slideshow !

9 Oktober 20:45 hr !

Vermeulen-Esposito-Thielemans

Erik Vermeulen behoort tot de meest fijnzinnige pianisten van ons land. Hij is afkomstig uit een muzikale familie maar liet zijn klassieke muziekcarri�re staan voor jazz. In de loop der jaren was hij te zien aan de zijde van o.a. Jacques Pelzer, Phil Abraham, Steve Houben, Richard Rousselet, Toots Thielemans, Philip Catherine, Joe Lovano, Art Farmer, Steve Grossman, Clark Terry, Teddy Edwards� Hij heeft met verscheidene trioformules gespeeld: Hein Van de Geyn en Dr� Pallemaerts, Jean-Louis Rassinfosse en F�lix Simtaine, Philippe Aerts en Dr� Pallemaerts, Otti Van der Werf en Erik Thielemans, Sal La Rocca en Jan de Haas, Marek Patrman en Eric Surmenian of Manolo Cabras en Marek Patrman.

Daniele, geboren in Napels, begon contrabas te spelen op zijn 17de. Naast zelfstudie leerde hij ook veel van lessen bij Aldo Vigorito, Furio di Castri en Gary Peacock. Sinds 2009 woont hij in Brussel waar hij vele muzikanten ontmoet met wie hij kan optreden.

Eric Thielemans is van vele muzikale markten thuis: klassieke jazz, improvisatie en hedendaagse composities leiden hem naar zijn eigen stijl. Hij werkt mee in verschillende projecten en meerdere kunstdisciplines. Zo zien we hem bij Lidlboj, Tape Cuts Tape, The Love Substitutes, Jean-Yves Evrard's trio, Kaat Helling's band en zijn eigen EARR (Ensemble Artists Repertoire Research) met Claron Mc Fadden, Jean-Yves Evrard, Peter Jacquemyn, Jozef Dumoulin, Hilary Jeffery en Jorgen Cassier. Daarnaast drumde hij o.a. vele jaren bij Maak's Spirit en bij het Ben Sluys Quartet.

Erik Vermeulen: piano
Daniele Esposito: contrabas
Eric Thielemans: drums

Wikipedia over Erik Vermeulen
Website van Daniele Esposito
Website van Eric Thielemans

...deze keer geen recensie

sorry, no slideshow too...

25 September 20:45 hr !

Pit Dahm Trio

Pit Dahm (*1990) begon op 4-jarige leeftijd te drummen met Alain Ginter. 2 jaar later begon hij in het Conservatorium van Luxemburg klassiek percussie, piano en theorie te studeren. In 2010 trok hij naar Amsterdam, nadat hij zijn klassieke studies en jazzlessen in Luxemburg be�indigd had.
Daar studeerde hij verder bij Martijn Vink, Marcel Serierse, Lucas van Mervijk, Gerhard Jeltes...
Met het Floris Kappeyne Trio won hij de Prinses Christina Concours in 2012. Kort nadien won hij de Dutch Jazz Competition met het Loran Witteveen Quintet, evenals �The Records� of the Keep An Eye Foundation met Pol Belardi�s Urban Voyage en studeerde hij af aan het Conservatorium van Amsterdam.

Harmen Fraanje: piano
Charley Rose: altsax
Lennart Heyndels: contrabas
Pit Dahm: drums

website

�Vandaag spelen drie muzikanten zonder de invit� Harmen Fraanje. We krijgen een intensief samenspel met dit trio rond de kernfiguur en drummer Pit Dahm. Hij studeerde klassieke muziek en jazz in Luxemburg, trok dan naar Nederland om verder te studeren en een paar gerenommeerde wedstrijden te winnen. Het is in Nederland dat hij onze Lennart Heyndels (bas) leert kennen en ook Charley Rose op altsax. Ze spelen toch origineel en allemaal eigen stukken waarbij het draait om uitstraling, techniek en karakter.
Ze spelen soms lange uiteengerukte stukken met rustige periodes en de nodige climaxen waarbij laagje per laagje minutieus wordt verkend. Zeker de sax valt op en Charley Rose haalt alles uit een sax wat mogelijk is: plop geluid, lange tonen, zacht tot hard, circulaire blowing, zingen en saxen tegelijk� Op het einde gaat hij zelfs door de knie�n, laat de sax rusten op de grond en speelt verder. De drummer doet vooral na de pauze een demonstratie van ronddraaiende cymbaal. Dit heb ik nog nooit gezien in de 17 jaar Jazzzolder geschiedenis. De drummer gaat helemaal op in zijn spel en beweegt met zijn hoofd heen en weer maar toch contact houdend met zijn kompanen. Aparte cd�s van de muzikanten worden verkocht zoals dat project van Lennart met How Town. Er zal van dit trio nog een debuutalbum gaan verschijnen. Het was zeer de moeite vandaag!�
�

Michel Proesmans

sorry, no slideshow ...

11 September 20:45 hr !

Gratitude Trio

Gratitude heeft een poosje geleden de muziek voor hun 2de album opgenomen.
Rustige ballads, Groove, maar ook af en toe stevige nummers worden door Gratitude vlot afgewisseld. John Coltrane kan je niet wegdenken tijdens hun concert!
GRATITUDE speelde in Ode de Gand, Ham Sessions, Brussels Jazz Marathon, Wenen, Jordan�e, Frankrijk. Binnenkort in Berlijn.

Jeroen Van Herzeele: sax
Alfred Vilayleck: bas
Louis Favre: drums

website

�Het valt maar zelden voor dat de opkomst in de oude kapel van de jazzzolder aan de magere kant is. Deze vrijdag was het dus nog eens zover. Misschien was het omdat er de volgende 2 dagen ook nog Jazz at Home zat aan te komen, met ihkv 'Jazz & Voices' het 'Sacred Concert' op zaterdagavond en de live jazz op zondag in 24 Mechelse stadswoningen. Nochtans hadden we met Gratitude Trio een klepper op het podium staan. Recensent Guy Peters beschreef het saxspel van Jeroen Van Herzeele nav de cd 'Alive' op de (intussen archief)site van cobra.be als "gedreven en (nog steeds) onderschat". Aan Franstalige kant noemde Philippe Elhem in Le Vif Focus Jeroen Van Herzeele "sans doute le meilleur saxophoniste t�nor belge en activit�".
Misschien had bijna elke jazzliefhebber uit Mechelen en omstreken hem en zijn trio live gezien op Jazz Middelheim in augustus, dat kan natuurlijk ook. In elk geval, degenen die er wel waren en de zaal toch half gevuld hielden gedurende de eerste en de tweede set lieten zich hoe langer, hoe meer meeslepen door de muziek van Gratitude Trio. In die enthousiaste respons ging zelfs de voorzitter van onze vzw mee en hem kun je echt niet van een elitaire jazzsmaak verdenken. Sterk onder de indruk na het optreden, zei hij heel overtuigd:"Straffe kost"!
De eerste set was begonnen als een degelijke cd-voorstelling met 3 nummers van het nieuwe album, in de volgorde zoals ze daarop voorkomen. Eerst 'Psalm' van Van Herzeele dat weinig kerkelijk klinkt, maar wel spiritueel en daarna 'Boubou'. "Petit Boubou," zei de saxofonist en terwijl we het live hoorden en de muzikanten zagen, beseften we dat het een fijne ode is van de bassist. 'Nicolette', het derde nummer, kreeg een uitvoering met extra solo's en verdraaid vurige gensters. Dit groovy, funky stuk speelt het meest herkenbare thema uit dat we de laatste maanden hoorden spelen - echt een schot in de roos. Als er iets van scat of zang op zat, menigeen zou het later nog nazingen. Na drie nummers van de cd zetten de muzikanten zich even aan het improviseren. Zo zetten de drie even een heel andere, opmerkelijk flexibele toon en kreeg de cd-voorstelling een uniek shot, een frisse herstart; Louis Favre noemde het een klein geschenk aan het publiek. Waarna de voorstelling doorging met nog een stuk van de bassist, 'Le Pardon Infini', met zijn geleidelijke ontwikkeling van idee�n.
Intussen was het iedereen al opgevallen dat we 3 ferme muzikanten op het podium staan hadden. Louis Favre had niet voor de drumkit van de jazzzolder gekozen, maar voor zijn eigen drumstel geopteerd. Hij speelde met zwier en heel trefzeker, met veel variatie terwijl herhaaldelijk repetitiviteit een belangrijk onderdeel van de muziek was. Alfred Vilayleck toonde zich op zijn manier heel beweeglijk en creatief, hij liet ons zwaar van elektrische bas genieten. In de tweede set ging het vuur nog sterker branden. Steeds meer liet zich een rockverleden vermoeden in de ritmetandem die aan elkaar hing als een geoliede machine. In de pauze venoemde iemand Jaco Pastorius, we zouden er ook Les Claypool kunnen bijhalen. De ene keer zorgden Vilayleck en Favre voor fris en levendig samenspel, dan weer voor licht melancholisch gekleurde gevoeligheid en verderop haalden ze ongemeen donker uit. Repetitiviteit was vaak hun wapen en stijlmiddel om haast een trance op te wekken en tegengewicht te bieden aan de kringelende en kronkelende of steeds verder vooruitvliedende lijnen van de saxofonist.
Aan het eind zetten zij nog een 'Psalm' neer, die van John Coltrane. Luid applaus en een bis om af te sluiten waren volledig op hun plaats. Favre verwittigde: we spelen ons beste, maar het duurt 20 minuten. Dat was een beetje overdreven, maar de uitgerekte versie van 'Gratitude' die we kregen maakte iedereen nog enthousiaster. En dankbaar.
�

Danny De Bock

click for slideshow !

28 Augustus 20:45 hr !

Maria Fernandez Alvarez Quartet

Vocaliste Maria Fern�ndez koestert een fascinatie voor alle uit passie ontstane muziek. Haar verhalende songs zijn een eerbetoon aan de muziek uit de Zuid-Amerikaanse en Spaanse traditie. De Argentijnse (Neo) Tango, de Cubaanse Complejos en de minder bekende Zuid-Amerikaanse Folk vormen de wortels van haar muziek, met sterke invloeden uit Brazili� en Spanje.
U hoort een zeldzame smeltkroes van ritmes, kleuren en talen. Met haar prachtige stem betrekt ze het publiek bij haar ontroerende verhaal en ze kan met weinig middelen een zeer mooie performance neerzetten. Haar verhalen worden verrijkt door de vermenging met jazz, de stijl die eindeloze mogelijkheden voor improvisatie en interactie biedt.
De afgelopen jaren was ze regelmatig te zien op Jazz & Tango Festivals en podia in Nederland, Duitsland, Belgi�, Turkije, Roemeni� en Spanje. Kom haar dus ook ontdekken in Mechelen in de Jazzzolder.

Maria Fernandez Alvarez: zang
Marc Bishoff: piano

Joachim Henri�tta : piano

Jonathan Ihlenfeld: bas

Yerman Aponte:Bas
Tuur Moens: drums

website

�Op de ware passie en dynamiek was het even wachten tot de tweede set, zoals bekend hier iets dat je eigenlijk nimmer ofte nimmer mag overslagen. Nochthans begon het mooi aan de start en zat het publiek meteen mee in het bekende 'Moondance' van Van Morrison. Maar 'Propably me' van Sting kwam daarna niet echt goed tot z'n recht en werd dat misschien niet beter voor de tweede set gehouden ook? Een aantal momenten verlangde je naar een bijkomend solist, een sax, die James Moody's 'Moody's Mood (for love) d'er bijvoorbeeld beter zou doorhalen. Na de pauze echter zat alles losser, de invallende piano van Joachim Henri�tta vond schwung, de bassist (die eveneens in een latin gezelschap met Maria speelt) ontpopte zich tussendoor als groovy duimelaar, Tuur Moens, enige Belg in het gezelschap maar wel vaste begeleider aan drums, schitterde in een drumsolo daar waar die in de eerste set niet echt kon overtuigen en Maria zelf? Ontspannen, zelfzeker en met veel speelplezier brak zij vooral sfeervol door in wat latin werk als 'Viejo Y A�ejado' e.a. De funky gospel 'Message in the Music' was er ook eentje om te onthouwen. Dit tweede concert van haar hier ter JaZZZolder werd oprecht toch nog een klein succes met veel applaus en de bis 'With every Breath I take' was verdiend. Mooi zo ! Het was bovendien erg plezierig om na het concert de vriendschapsbanden wat aan te trekken, Noord en Zuid, het werkt ! �

Winus

click for slideshow !

14 Augustus 20:45 hr !

O. Orkins Insect Zoo

Teun Verbruggen begon drums te spelen toen hij 8 jaar oud was. Na 2 zomercursussen gevolgd te hebben bij Dr� Pallemaerts trok hij naar het Conservatorium in Brussel waar hij les kreeg van Hans van Oosterhout. In 1999 studeerde hij af en werd hij al vlug een van de meest gevraagde drummers bij vele groepen en in verschillende muziekstijlen.
Met wie hij allemaal speelde, welke projecten hij opzette, op welke podia hij overal in de wereld stond (of zat), welke prijzen hij bijeen verzamelde, en veel meer, kan je hier lezen op zijn website.
Zeker is dat elk optreden opnieuw een verrassende reis wordt door zijn muzikale universum.
Voor dit project omringt hij zich met bekende namen uit de Belgische jazzsc�ne. Benieuwd wat het wordt? Wij ook�

Steven Delannoye: sax
Jean-Paul Esti�venart: trompet
Bram De Looze: piano
Laurens Smet: contrabas
Teun Verbruggen: drums

website

�Teun Verbruggen, ��n onzer meest opgemerkte drummer/percussionisten, verleden jaar nog zeer aanwezig op Jazz Middelheim,alwaar ook wij vandaag verwachtten aanwezig te zijn, schittert daar dit jaar ook door zijn afwezigheid en ��n goeie reden daarvan is dat-ie alhier verwacht werd, ter JaZZZolderse Kapel.Voor de gelegenheid vandaag met de 'O.Orkins Insect Zoo' en da's een begaafd stelletje jonge musici, allen m��r dan podiumgewend zou ik zo zeggen.Aftastend in een warme zaal die, ondanks die warmte, goed gevuld zit met luisterend volk brengt dit vijftal muziek die mag gehoord worden, niet altijd evident of melodisch maar voor de liefhebbers toch maar weer lekkers. Eigen composities met natuurlijk volop ruimte voor improvisatie en dan zit je met een Bram De Looze of JP Esti�venart wel goed ook. Afgesloten wordt er met een stuk van Joachim Badenhorst en die had in dit gezelschap niet misstaan, nu vulde Steven Delannoye diens plaats voortreffelijk aan de sax in.Eens temeer een boeiende avond en wij blij, Jazz Middelheim ruilde vandaag voor Jazz Mechelen en dat smaakte evenzeer ! �

Winus

click for slideshow !

24 Juli 20:45 hr !

Jelle Willems Kwartet

E�n van de doelstellingen van de jazzzolder is podiumkansen geven aan jong talent, en dat mag men op deze avond heel letterlijk nemen; de muzikanten die zullen spelen zijn nog heel jong, maar hebben veel talent in huis.
Wat begon als incidenteel samenspel is al gauw uitgegroeid tot een muzikaal hecht en actief kwartet.
Jelle Willems (gitaar) studeert samen met Josse van der Schaft, Tijs Klaassen en Wouter K�hne aan het Conservatorium van Amsterdam, waar ze lessen krijgen van de jazztop van Nederland. Door de gitaar als melodisch middelpunt te gebruiken in composities ontstaan er verfrissende arrangementen, improvisaties en een vernieuwend bandgeluid dat geworteld is in de jazztraditie. Ze proberen tijdens het spelen van eigen werk en minder bekende standards, hoe groot of klein het podium ook is, de muziek in haar kern te raken en de melodie altijd het laatste woord te geven.
Geboren en getogen in Amsterdam, begon Josse van der Schaft op zijn 8ste met pianoles. Vanaf zijn 12de begon hij met het spelen in bands en heeft hij met de Jazz Juniors/Focus olv Peter Guidi door heel Nederland opgetreden. Na enkele jaren op de Jong Talent afdeling gezeten te hebben van het Conservatorium van Amsterdam is hij in 2011 begonnen met de hoofdvakopleiding, waar hij dit jaar zal afstuderen en les heeft gehad van Karel Boehlee, Rob van Bavel, Hans Vroomans en Harmen Fraanje.
Sinds enkele jaren is hij zich meer gaan richten op Funk- en Popmuziek en speelt hij ook in verschillende ensembles. Met de Jazz Juniors en Jazz Focus heeft hij meerdere malen het Prinses Christina Concours gewonnen, iets wat hij ook deed met het Joell Wilson Quintet in 2012.
Tijs Klaassen (1993) kreeg zijn eerste basgitaarlessen bij kunstencentrum De Hint in Uithoorn van Herman Venterink. In 2010-2011 volgde hij het voorbereidend jaar Conservatorium Amsterdam; hij speelde mee met het Junior Jazz College. Vanaf 2011 tot heden is hij student aan het Conservatorium Amsterdam Jazz, eerste twee jaar basgitaar, daarna overgestapt op contrabas. Hij speelt ook klassiek in het UvA-Orkest J. Pzn Sweelinck.
Voor dit optreden spelen ze met drummer Wouter K�hne. Wouter K�hne (1996) begon op zijn derde te drummen op potten en pannen en kreeg op zijn 7de zijn eerste drumles. Op zijn 16de maakte hij zijn debuut op het North Sea Jazz Festival.

Jelle Willems: gitaar

Josse van der Schaft: piano
Tijs Klaassen: contrabas
Wouter K�hne: drums

website

�Het was, het is, het zal altijd een van de belangrijkste drijfveren van de jazzzolder blijven om jong talent een podium te geven. Het moet niet eens zo'n avond zijn dat er weer eens jonge muzikanten hun kans mogen grijpen om blij terug te denken aan optredens in de oude zolder of in de kapel sinds een jaar of vijf met Jef Neve, Robin Verheyen, Joachim Badenhorst of Seppe Gebruers.
> Het Jelle Willems Kwartet wisselde in de eerste set eigen nummers af met standards van jazzgrootheden als Thelonious Monk en Charlie Parker. Die gaven ze arrangementen mee die maakten dat ze vlot tussen de eigen composities pasten. Wij kunnen ons nauwelijks inbeelden dat Monk en Parker beeldenstormers waren, hoe de bebop voor ophef zorgde. Wij horen er gewoon prachtige idee�n in en zo leken ook deze vier jongens die oude jazz te willen benaderen, als heerlijke en vooral soepele muziek. Bij hun uitvoering van 'Monk's Dream' werd de melodie schijnbaar zo melodisch mogelijk gebracht, maar gaandeweg kwam ook het wat schokkerige Monk-aspect aan bod, het van de trap vallen en toch rechtop blijven. Het deed misschien een beetje meer academisch en onderzoekerig aan dan doorleefd, maar het resultaat verraste aangenaam. Intussen was ook duidelijk dat de vier meer dan behoorlijk hun instrument beheersen. Het meeste viel toch wel de jonge drummer op, die drumstokjes en brushes bijna verticaal vasthield met zijn rechterhand. En in zijn geheel zorgde het kwartet in de eerste set voor een mooie opeenvolging van medium tempo en trage stukken. Met overtuigende solo's van vooral gitarist en bandleider Jelle Willems, maar ook van pianist Josse van der Schaft en bassist Tijs Klaassen. Aan die laatste droeg de gitarist trouwens een nummer op.
De tweede set was naar goede gewoonte nog beter. Alles leek wat relaxter te gaan en er waren een paar snellere nummers voorzien. Een oude standard up tempo die volgde op eigen composities en moois van Joe Henderson kondigde al snel het einde van een fijn concert aan. Daarin had dan ook de 19-jarige drummer een paar solo's mogen plaatsen, bijzonder enthousiast onthaald door het publiek.�

Danny De Bock

- sorry, geen slideshow -

10 Juli 20:45 hr !

Me & My Tribe

Jan Van Moer is afgestudeerd als trompettist aan het conservatorium van Brussel waar hij les kreeg van Gino Lattuca en Carlo Nardozza. In 2008 volgde hij de Siena Jazz Clinics in Itali� waar hij aan het eind een prijs als meest verdienstelijke muzikant ontving. In datzelfde jaar nam hij als muzikant ook deel aan een Belgische filmproductie aan de zijde van jazzlegende Toots Thielemans. In 2009 werd hij geselecteerd om mee te spelen in de Youth Jazz Orchestra. Deze bigband stond onder supervisie van de BJO en Jeugd en Muziek. In die voorbije jaren werden zij bijgestaan door verscheidene gastdirigenten zoals o.a Florian Ross, Michel Herr, Bob Mintzer en Pierre Bertrand. Doorheen zijn nog jonge loopbaan heeft hij de kans gehad om samen te kunnen werken met grootheden zoals; Bert Joris,
Toots Thielemans, Scott Colley, Paolino Dalla Porta, Miguel Zennon, Eddie Henderson en Avishai Cohen. Naast Agora is Me & My Tribe zijn 2e band als leader waarbij wereldmuziek steeds de rode draad blijft.
Dit project deelt klanken en invloeden vanuit het Oosten, Afrika en Latijns Amerika met jazz muziek. Deze cultuurmix zorgt voor een heel divers kleurenpalet waarin elke muzikant het doek weet op te vullen met zijn eigen kleur. Composities waarin zwalpende
ritmes en melancholische melodie�n worden afgewisseld door plotse stiltes en sereen gefluister. Van collectief naar solo, van zacht naar hard�
Deze stam telt zes waardige krijgers die hun persoonlijkheid en creativiteit laten samenvloeien tot het maken van een nieuwe kleur, een nieuwe klank�

Jan Alfredo Van Moer: trompet/bugel/schelpen & composities
Stefan Bracaval: fluit/altfluit/basfluit
David Thomaere: piano
Joris Lindemans: contrabas
Robbe Kieckens: percussie
Chryster Aerts: drums



�Jazz ontmoet wereldmuziek�, zo kan men dit 6-koppig ensemble het best omschrijven. Normaal zijn ze met 7 doch de Oudspeler had zijn vingers gebroken en dan is tokkelen op dit Arabisch snaarinstrument uitgesloten. Hun heel eigen repertoire, geschreven door bandleider en trompettist Jan Alfredo Van Moer, is een weldoordachte mix van klanken en invloeden uit alle hoeken en windstreken. We waanden ons op reis langs Afrika, Turkije, Marokko en Tunesi�. Van Moer vertelde dat hij zo�n 7 jaargeleden al in de Jazzzolder en op jazzathome speelde met de groep �Jazzsound� met o.a. Dieter Vagan�e. Wat kan fluitist Stefan Bracaval soleren en zich voluit geven. Ook de percussionist Robbe Kieckens was erg inventief bezig en paste perfect in het plaatje.

Pianist David Thomaere (�1988) uit Schoten kan je nog bewonderen op Jazzathome dit jaar of in talloze groepen.

Het was een fel gesmaakt optreden mede door het enthousiaste publiek; in de tweede set kwam een hele bende jonge mensen in de zaal zitten. Het waren jonge zangers en zangeressen van �Jazzmanix�, het 'Southampton University's Pop and Gospel Choir' die in Mechelen verbleven en de weg hadden gevonden naar onze jazzkapel; rond middernacht gaven zij nog even het beste van zichzelf en zongen ook voor de 17de verjaardag van de jazzzolder. Het was al even Jazz & Voices, thema van Jazzathome 2015. Tickets voor jazzathome worden ook verkocht in de Jazzzolder.�

Michel Proesmans

�...Wat een traktatie ! ...eerst hadden we het uitstekende 'Me & My Tribe' van trompettist Jan Van Moer waarbij het natuurlijk spijtig was dat we de oudspeler er bij moesten missen maar met gebroken vingers is het moeilijk tokkelen natuurlijk. ...erg gesmaakte performance waarbij de kapelzaal steeds maar voller kwam te zitten...bleken dat wat leden van het 'Southampton University's Pop and Gospel Choir' ofte 'Jazzmanix' te zijn en dat jonge volkje had er zo'n zin in dat niet alleen Lejo een Happy Birthday toegezongen kreeg maar dat zij ons bovendien nog vergastten op een aardig mini-concert. Bravo en leve de verbroedering !�

Winus

click for slideshow !

26 Juni 20:45 hr !

Shanna Waterstown

and The Wet Hands

!!! CANCELED !!

intussen vervangen door :

Shakedown Tim and The Rhythm Revue

Tim lelegems (1976) werd al op 6 jarige leeftijd aangetrokken door de muziek uit de platenkast van zijn ouders. Op 11 jarige leeftijd ontdekte hij The Rolling Stones en dan was de kennismaking met the king of the blues "Muddy Waters" niet meer ver af. Op zijn vijftiende kocht hij zijn eerste gitaar. Eind '96 begon hij samen met enkele muzikanten uit Boom de bluesband Fried Bourbon. Ze ontdekten samen de blues en leerden die zo goed mogelijk spelen. (Howling Wolf, Muddy Waters, JB Lenoir, John Lee Hooker, Canned Heat... )
In 2001 vervoegde Steven Troch op zang en mondharmonica Fried Bourbon en nu had Tim zijn 'soul brother' gevonden. In 2014 werd besloten om Fried Bourbon in het vriesvak te stoppen om afzonderlijk nieuwe 'muzikale vitaminen' op te zoeken.
Ondertussen was Tim ook beginnen zingen en begon hij de bluesband: "Shakedown Tim & The Rhythm Revue" Ge�nspireerd door o.a. T Bone Walker, Peewee Crayton, Robert Lockwood jr, Jimmy Rogers, Eddie Taylor, Willie Johnson... verfijnt Tim zijn eigen stijl verder.
Even later vervoegde Bart Stone The Rhythm Revue op sax.

Shakedown Tim : zang en gitaar
Bart Stone: Tenor Sax
King Norre: Double bass
Dennis Tubs : drums

"Shakedown Tim, 'stichtend lid' van Fried Bourbon dat even in de frigo gaat nu, profileerde zich als overtuigend bandleader en bracht old times jumpin' footstampin blues waarbij namen vielen als John Lee Hooker en T Bone Walker. Authenticiteit troef dus en we hadden niks anders verwacht van een geroutineerd vakman in de stijl die hem ligt en die we van hem gewoon zijn. Helaas kwam dat alles pas na de eerste set kwalitatief naar boven want de eerste set baadde niet alleen in te weinig licht maar vooral de klank was terriebel ! Bijstellen in de pauze maakte dat niet alleen vocals maar gewoonweg alles very klaarder en nu glashelder de zaal in kwam waar wat liefhebbers intussen stonden te shaken in de zijgang. The bluesin' boogie was here to stay for tonight in deze kleine jazztempel. Goed zo, Tim en kompanen die toch maar mooi onverwacht invielen toen Shanna Waterstown daags voordien moest afhaken wegens autopech en ze was geeneens al onderweg.�

Winus

click for slideshow !

12 Juni 20:45 hr !

Soo Cho Trio

Soo Cho (Zuid-Korea) heeft bijna heel haar leven al piano gespeeld. Ze begon op zeer jonge leeftijd met klassieke muziek, en was daarna een tijd werkzaam als model. Nadien studeerde ze klassieke piano en fluit aan de Sung Sin University in Seoel. Jazz studeerde ze voor meerdere jaren aan de conservatoria van Utrecht en Amsterdam, waarna Soo Cho besloot om haar eigen trio op te richten. Het trio repeteerde intensief gedurende een periode van 2 jaar, terwijl ze ondertussen de Jam-sessies in de DJS Jazz club in Dordrecht organiseerden. In 2004 begon het trio maandelijkse lunch concerten te spelen in het Baseline Theater.
In maart 2008 komt haar eerste album "PRAYER" uit bij Challenge Records; de voorstelling van deze CD vond plaats in het Bimhuis in Amsterdam. Tevens werd haar quartet( met Angelo Verploegen) uitgekozen om de "Young Vips Tour 2008" te spelen. Haar tweede album "LITTLE PRINCE" verschijnt in oktober 2010, en in april 2013 brengt ze met haar nieuwe groep "Jass United" met de Italiaanse saxofonist Javier Girotto een derde cd op de markt, "PANDORA", gereleased bij het Noorse platenlabel Curling Legs. Dat jaar wordt ze ook gekozen als musician in residence Nijmegen 2013.
En in april 2014 is er reeds haar vierde album, �BALLERINA�, opnieuw met de Italiaanse saxofonist Javier Girotto, bij het Oostenrijkse label Alessa records.
De muziek van het trio is melodieus, het is jazz, het is origineel..... Er zijn hints naar Jarrett, flarden van Mehldau, herinneringen aan Pieranunzi, maar we horen vooral de wereld van een originele componist: Soo Cho.
Vanavond komt ze met haar nieuwe Belgische begeleiders naar Mechelen!

WEBLINK

Soo Cho: piano
Janos Bruneel: contrabas
Lionel Beuvens: drums

"De Zuid-Koreaanse pianiste Soo Cho komt vandaag voor de derde keer in de Jazzzolder. De eerste keer was al in 2009 op de oude Jazzzolder.
Ze speelt al heel haar leven piano; vanaf haar derde nam ze klassieke pianoles. In 2001 vestigde ze zich in Nederland om er te studeren aan het Utrechts conservatorium bij Bert van den Brink en vervolgens bij Karel Boehlee, Rob van Bavel en Kris Goessens aan het Conservatorium van Amsterdam. Daar studeerde ze in 2006 af als jazzpianiste. Ook studeerde ze jazzcompositie aan het conservatorium van Den Haag.
Vandaag komt ze spelen met uitstekende Belgische begeleiders op drums (Lionel Beuvens) en bas (Janos Bruneel). Met deze begeleiders gaat ze binnenkort een plaat opnemen.
Ze spreekt de nummers in het Engels aan mekaar. Ze speelt krachtiger dan haar stemvolume, gelukkig. Bij het eerste nummer hoor je direct haar klassieke opleiding. Ze speelt zacht, traag, snel en vooral romantisch lyrisch en melodieus en dwarrelt door haar eigen repertoire. 'Kris� is een ode aan mentor Kris Defoort. Iedereen komt goed solistisch aan zijn trekken en geeft het beste van zichzelf. Ze voelen zich allemaal goed op hun gemak. Als bis toch een klassieker �my funny valentine�

Michel Proesmans

Mooi! Da's in ��n woord de muziek en het performen van deze uitgesproken lyrische pianiste die in haar 2 begeleiders heel geschikte compagnons vond. Lionel Beuvens is 'de zachte' die borstelt en zalft, Janos Bruneel kreeg langs zijn kant eveneens voldoende ruimte om dat alles geschikt aan mekaar te bassen. Ook met deze band weer springen bij mij de meer dynamische stukken er tussenuit, de vertellende trant maakt het geheel anders te weinig boeiend. De klank zat anders weer superb in deze JaZZZolderse Kapel al leek het me dat de drums mij wat te stil leken in vergelijking met de andere instrumenten maar da's moeilijk hoor als je die onversterkt doorstuurt...Soo Cho was anders in haar nopjes leek het me tijdens haar presentaties, en mooi...zei ik dat niet in de inleiding?...

Winus

click for slideshow !

22 Mei 20:45 hr !

Mephiti

In juni 2014 werd Erik Bogaerts uitgenodigd door de Zweedse organisatie ARNA (Art & Nature) voor een residentie van twee maanden in Harl�sa, een dorpje in Sk�ne (Zuid Zweden). Daar componeerde hij muziek voor een ongebruikelijke bezetting, ge�nspireerd door Scandinavische tradities.
Voor zijn nieuwe groep Mephiti vroeg hij vijf eigenzinnige instrumentalisten met een zeer uitgesproken stem. De muziek van Mephiti doet denken aan lyrische jazz, met invloeden van klassieke muziek, folk, experimentele rock, vrije improvisatie en soundscapes.

Bogaerts groeide op in de theaterwereld en zag in zijn jonge jaren veel creatieve mensen aan het werk. Zo ontmoette hij o.a. saxofonist Mike Zinzen, die solosax speelde in de voorstelling �Bal� van Sam Bogaerts bij Toneelgroep Amsterdam. Het was de aanleiding om saxofoon te willen spelen.
In 2006 behaalde Bogaerts zijn Master in de Muziek aan het Koninklijk Conservatorium Brussel. In 2008 won hij met Bender Banjax de prestigieuze prijs �Jong Jazz Talent Gent�. In 2012 nam hij met Banjax zijn eerste cd op: �Osa�. E�n jaar later volgde 'Vekk' met pianist Alexi Tuomarila, Lionel Beuvens en Axel Gilain onder de naam Kvartett. In 2015 komt een nieuw album uit van zijn trio met Benjamin Sauzereau en Jens Bouttery, en werkt hij aan een opname met Mephiti. Bogaerts is ook actief in de ensembles �Book Of Air: Vvolk�, Score Man en de Brusselse formatie Les Chroniques De L�Inutile.

Ruben Machtelinckx (1986) begon op zijn 15e gitaar te spelen. Hij behaalde zijn Master in de Muziek aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen in 2010. Zijn docenten waren o.a. Hendrik Braeckman, Kurt van Herck, Erwin Vann, Nic Thys, Teun Verbruggen en Free Desmeyter. Hij volgde de masterclasses van Hilmar Jensson, Nelson Veras, Octurn, Christian Wallumrod, Jim Black en Dave Liebman. De lessen die hij kreeg van Pierre Van Dormael en Karl Van Deun bleken zijn grootste bron van inspiratie. Hij bracht de laatste drie jaar vier albums uit: 'Faerge', 'Onland', 'Ask Me Don�t Ask Me' en 'Flock'. Hij speelde o.a. samen met Joachim Badenhorst, Hilmar Jensson, Kurt Van Herck, Erwin Vann, Peter Evans, e.v.a.

De gebroeders Cools richtten samen �Granvat� op, een creatief platvorm waarbinnen zij hun verschillende projecten kunnen voorstellen. Zo brachten zij muziek uit met groepen als Hoera, Pomrad, Merope, Book Of Air, Pudding oO, jk�s kamer en Matsenoto.
Bert en Stijn zijn veelgevraagde muzikanten in de Belgische jazzscene. Bert speelt o.a. bij Bruno Vansina Orchestra en concerteerde met muzikanten als Harmen Fraanje, Fabrizio Cassol en Eyvind Kang. Stijn deed zich de laatste jaren niet alleen gelden als drummer maar ook als producer. Hij schrijft muziek voor o.a. Book Of Air, waarmee hij een residentie verkreeg in De Singel.

Indre werd geboren in Litouwen, ze studeerde aan het Codarts Conservatorium te Rotterdam. Ze formeerde de groep Merope, een internationale band waarmee ze traditionele Litouwse volksmuziek koppelt aan muziek uit verschillende culturen. Ze combineert haar traditionele klanken met hedendaagse manieren van musiceren, met electronica en met modernere harmonie�n. Met Merope nam Indre twee albums op. De eerste �9 days� (2013) werd opgenomen in Spanje, hun tweede album volgt in 2015.
Indre volgt ook een master in Indische muziek te Codarts.

De in Denemarken wonende Franse bassist Brice Soniano behaalde in 2005 zijn Master in de Muziek (jazz & klassiek) aan het Koninklijk Concervatorium Den Haag (Nederland). Hij studeerde er bij o.a. Hein Van De Geyn, Knut Guettler, Jean-Paul Everts en Frans van der Hoeven. Na zijn studies verbleef Brice bij de Baka Pygmees in Kameroen, samen met Mette Burild en Toma Gouband. Na zijn terugkeer speelt hij overal in Europa, meestal ge�mproviseerde muziek, avant garde en nieuwe muziek met muzikanten als Harmen Fraanje, Michael Moore, Ben Sluijs, Christian Mendoza, Maurice Horsthuis' String Ensemble Jargon. Brice speelt ook solo concerten, in 2015 zal hij zijn eerste album als bandleider uitbrengen: �Beyond Time�. Deze opnames werden gemaakt met Toma Gouband, Joachim Badenhorst, Nelson Veras en Juan Parra Cancino.

WEBLINK

Erik Bogaerts: sax + composities
Indre Jurgeleviciute: Litouwse harp (kankles) + zang
Bert Cools: gitaar + electronica
Ruben Machtelinckx: banjo, akoestische baritongitaar, el. gitaar
Brice Soniano: bas + zang
Stijn Cools: drums + electronica

Erik Bogaerts verbleef in 2014 op uitnodiging van Art & Nature 2 maanden in Zweden, waar hij nieuwe composities schreef. Inspiratie vond hij in de omgeving, de natuur en de gastheer bij wie hij verbleef. De nieuwe nummers kregen navenante titels, zoals bijv de naam van de gastheer en zijn hond. Meermaals leek ook het album 'Faerge' van Machtelinckx/Badenhorst/Jensson/Wouters een belangrijke rol te hebben gespeeld bij het schrijven van de Zweedse composities. Hoewel heel verschillend van bezetting en met ook Machtelinckx in de groep, werd vaak subtiel gespeeld met een soort van dromerige lichtheid die mooie resultaten kan opleveren. Daarnaast hoorden we invloeden van Zweedse folk, bijv in een paar hymnes, waarvan eentje ook de titel 'Hymne' kreeg.

Met twee gitaren en Litouwse harp in de groep kregen we een apart verhaal with strings dat ver van typische jazz stond. Met soms heel mooie stukken, waarbij de magie evenwel niet zo frequent overtuigend bleek als bij 'Faerge'. De bijzondere groepssamenstelling die in een aantal nummers verrijkend klonk, bracht het in andere niet verder dan dunnetjes meer van hetzelfde. In de reacties in de pauze en na het concert viel te noteren dat je geen zware werkweek achter de kiezen moest hebben om als toeschouwer in te dommelen of de concentratie te verliezen. Aan het klankbeeld kan dat niet gelegen hebben. Met de nodige elektrische versterking was elke muzikant goed te horen. Met de elektronische snufjes werd ook niet overdreven. Misschien waren er iets te weinig opwellingen van energie om het gemis aan magie op te vangen. Misschien wordt het er in volgende concerten wel beter op met een ge�nspireerde Brice Soniano op bas erbij, die wij moesten missen omdat hij niet op tijd terug kon zijn uit Frankrijk. Of moet gewoon het samenspel en de uitwerking van de composities de kans krijgen om te groeien.

Danny De Bock

click for slideshow !

8 Mei 20:45 hr !

Keenroh & Friends

Het duo Keenroh gaat samen met Manolo Cabras, Joao Lobo en Niels Van Heertum op zoek naar een klimaat waarin hun improvisaties zich onbegrensd kunnen ontwikkelen tot spontane maar volwaardige composities. Dit kwintet gaat uit van een uniek scala aan klanken en intense interactie om hun muziek vorm te geven.

Jan Daelman: dwarsfluit
Thijs Troch: piano
Niels Van Heertum: euphonium
Manolo Cabras: bas
Joao Lobo: drums

Met het vertellende fluitspel van Jan Daelman begon schijnbaar een tocht waar naast de tonen van de vertelstem levendig geritsel klonk (in het struikgewas, langs een rivier?) dat kwam van Joao Lobo, percussief op drums, alsook ritmisch tikken en tokken op droog hout (het geluid van de noestige arbeid van timmerlui in de verte?), dat Manolo Cabras voortbracht. Zo begon de eerste set met wat het spontane ontstaan leek van een meeslepende creatie. Om hierin mee te gaan hoefde niet duidelijk te zijn hoeveel er op voorhand was afgesproken of vastgelegd. Geleidelijk ontwikkelde zich de verklanking van een reis die voerde naar wonderlijke plekken die niet van deze wereld leken. Gitarist Norberto Lobo, vers overgekomen uit Portugal, speelde eerst met vreemde elastische geluiden en zou later met vervormde noten uitpakken. Zoals elke muzikant deze avond zou hij zijn momenten om bijdragen te leveren aan het geheel heel zorgvuldig uitkiezen, net als de wijze waarop. De creatieve aanpak van deze vijf hield in dat alle instrumenten soms heel vrijelijk werden aangewend. Behalve mooie noten kregen we bijzondere klanken die het verhaal ondersteunden en kleurden. Die vertelling bestond uit lange delen, in tegenstelling tot de eerste cd die vorig jaar verscheen en enkel korte stukjes bevat. Naar het eind van de eerste zet begonnen drummer en bassist heel rustig aan een tweespan dat langzaamaan verlevendigde. Het leek wel of we ergens in Afrika waren beland, bij ritmes waarin ook de grote Art Blakey inspiratie had gevonden. De muziek, de ganse groep belandde in een stroomversnelling. De set werd zo afgerond met een heerlijk hoogtepunt.

De Jazzzolder is niet bepaald een plek die bekend staat voor de programmatie van zo avontuurlijke, vrije muziek. Voor de liefhebbers staat dat een of twee keer per jaar op de kalender. De tweede set trok dan ook weer iets minder belangstellenden aan. Die zagen Keenroh + Friends met een energieke drive van wal steken. De levendige chemie die ze hadden gevonden werd ten volle uitgespeeld. Om het muzikale feestje uit te doven, zetten zij naderhand de omgekeerde beweging in als in de eerste set. De terugkeer ging eerst nog snel, maar vertraagde en met een rustig einde aan de denkbeeldige tocht was de cirkel rond.

De drums van de Jazzzolder bleken eerder al heel geschikt voor de optredens in de voormalige kapel. Vanavond bleek dat ze in de juiste handen ook voor percussief spel een schat aan mogelijkheden herbergen. Dank aan Chris Joris voor zijn wijze raad bij het samenstellen ervan.

Danny De Bock

�Het duo Keenroh, winnaars van Jong Jazztalent Gent 2014, bestaat uit Jan Daelman (dwarsfluit) en Thijs Troch (piano). Vrienden van vandaag zijn Manolo Cabras, de trouwe jazzzolder muzikant die van alles aankan en met iedereen kan meespelen. Verder hebben we nog twee Portugezen deze keer met Joao Lobo (drums) en Norberto Lobo (geen familie) op gitaar en dus niet Niels Van Heertum op euphonium. Dat is jazz: er kunnen op het laatste moment nog wisselingen in de bezetting zijn. Vandaag een andere vorm en meest pure vorm van jazz, de improvisatie.

Wat opvalt is de absolute stilte in de zaal en opperste concentratie van de muzikanten. De ambiance is nog vollediger door de led lights op de achtergrond en een heuse rookmachine. Je ziet de muzikanten opgaan in hun muziek en het uiterste eruit halen. Verwacht je niet aan de meest melodieuze muziek want er is geen melodie. Titels van de stukken zijn niet nodig. Ze spelen vaak intimistisch en je waant je somsin een oerwoud met vogels en geritsel in de struiken en dan weer in Afrika in de jungle.
Er worden ook cd�s en LP�s verkocht van alle muzikanten. De zaal is niet helemaal volgelopen, deze keer, en na de pauze blijft er nog een half volle zaal die dan opnieuw werkelijk luistert en geniet. Het kwintet doet wat het moet doen met hun scala aan klanken en intense interacties.�

Michel Proesmans

- no pics, sorry -

24 April 20:45 hr !

Zygomatik

"Electrifying Groove Originals�
Op energetische wijze stijlen als rock en soul mengen met jazz en funk en daarbuiten: akoestisch en organisch, smeu�g en meeslepend, stevig en psychedelisch�
Het mengen van stijlen is de essentie van jazz en de wortel voor originaliteit. Dit gebeurt met respect voor de tradities en open voor de individuele smaken en klanken van elke participerende muzikant, altijd met de wil om een duidelijk verhaal te vertellen en een sterke sfeer te scheppen.
Zygomatik is bassist Piet Verbist zijn eerste project als leider en componist. Doorheen de jaren participeerde hij in vele projecten met uiteenlopende stijlen van rock en soul tot straight jazz, zowel als wereld muziek (tango, flamenco, Noord- Afrikaanse muziek) en vrije improvisatie. Al deze ervaringen versmelten in zijn composities waar intensiteit, groove en energie de belangrijkste ingredi�nten zijn. Piet verwijst naar de volgende invloeden: (in alfabetische volgorde) The Beatles, Ben Allison, Bootsy Collins, Charles Mingus, Curtis Mayfield, Dave Holland, Deep Purple, El Camaron De Isla, Frank Zappa, Henri Texier, The Meters, Miles Davis, James Jamerson, King Crimson, Led Zeppelin, Masada, Pink Floyd, Rabih Abou-Khalil ��
De naam Zygomatik is afgeleid van het Latijn: Zygomaticus Major en Zygomaticus Minor. Deze verwijzen naar spieren in het menselijk gelaat die zorgen voor de gezichtsuitdrukking. In het Frans wordt �zygomatique� gebruikt in de omgangstaal als verwijzing naar glimlachen en/of lachen.

Jeroen Van Herzeele: sax
Bram Weijters: Wurlitzer
Piet Verbist: contrabas
Herman Pardon: drums

�Deze groep bestaande uit klasse muzikanten laat ons vandaag in een quasi volle jazzzolder genieten van hun muziek naar aanleiding van hun tweede cd �Cattitude�. Alleen bariton saxspeler Vincent Brijs ontbreekt vandaag, maar dat is geen probleem voor de ervaren saxspeler Jeroen Van Herzeele. Hij speelt de pannen van het dak en laat zien wat je allemaal uit een sax kan halen.

De snip verkouden Piet Verbist, bij het grote publiek vooral bekend als bassist van het Jef Neve Trio, spreekt de nummers leuk aan mekaar. Nu kan hij met zijn �Zygomatik� zelf op de voorgrond treden. De eerste cd werd erg enthousiast ontvangen, ook in de Jazzzolder, een jaar geleden, dus was het meteen reikhalzend uitkijken naar het tweede optreden van dit kwartet.

Drummer Herman Pardon speelt al jaren met Piet samen en zorgt voor subtiele ondersteuning. Bram Weijters voegt er met de Fender Rhodes (eigenlijk een Wurlitzer) een heerlijke psychedelische klank aan toe en dit doet me soms denken aan The Doors. De sax breidt de klank nog verder uit en zorgt voor een kleurrijk geheel met vaak heerlijke climaxen opgezweept door de drums.

Ze spelen ook enkele nummers van de vorige cd zoals de heerlijke opener �Zygomaticus Major�.

Leuk is een licht autobiografisch nummer �the beauty in the beast� of ook �bright minor� als nieuw nummer voor zijn zoon of vooral �witches stew� als ode aan Miles Davis� Bitches Brew. In het bluesy �double trouble� ontmoeten Mingus en Led Zeppelin mekaar. Op het einde spelen ze een speed nummer �LPG� (low profile giganticus). Een verdiend traag nummer brengen ze als toegift om af te koelen.
Ze spelen eigen nummers, meestal composities van Piet, en je kan het een beetje catalogeren in de hard bop met een vleugje rock/pop maar toch erg toegankelijke jazz. Het gaat er wel uptempo aan toe met sporadisch een ballade en solo intermezzo�s. Een aanrader van formaat (ook de cd�s).�

Michel Proesmans

- no pics, sorry -

10 April 20:45 hr !

Marjan Van Rompay Group

Marjan Van Rompay (saxofoon) werd geboren in Lier in 1988. Ze begon er muziekles te volgen vanaf haar 10 jaar. Later raakte ze ge�nteresseerd in Jazz en volgde ze ook verschillende workshops met en lessen bij o.a. Erwin Vann, Frank Vagan�e, Bo Van der Werf, Nic Thys, Pierre Vaiana ...
In september 2006 begon ze haar opleiding aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag, waar zij les volgde bij o.a. John Ruocco.
In juni 2008 werd ze gekozen om naar de 18e jaarlijkse IASJ-meeting te gaan en kreeg ze de HSP Huygens-beurs.
Ze speelde 1ste altsax in de YJO (Youth Jazz Orchestra), leidt haar eigen kwartet en speelde als sideman in Miss Multiply, Sanne Mans kwintet....
Nu stelt ze met haar groep hun nieuwe plaat "comfort, solace, peace" voor.
Voor deze gelegenheid brengen ze Anke Verlinden (zang) mee. Ze heeft een paar super mooie nummers op het album gezongen.

weblink

Marjan Van Rompay: sax
Thomas Decock: gitaar
Janos Bruneel: bas
Toon Van Dionant: drums
Special guest: Anke Verlinden: zang

�Vandaag is de jazzzolder sold out voor het optreden en cd voorstelling van �Marjan Van Rompay Group�. De kern bestaat uit haar man bassist Janos Bruneel, sterke drummer Toon Van Dionant en gitarist Thomas Decock. Aan de vleugel speelt uitzonderlijk Ewout Pierreux mee en enkele nummers worden meegezongen door Anke Verlinden en van haar eigen teksten voorzien.

Het zijn allemaal jonge muzikanten die het Jazzzolder parcours hebben doorlopen. Ze stellen hun tweede cd voor : �comfort, solace, peace�. De titel duidt aan dat Marjan de gezelligheid en rust heeft gevonden met Janos en hun kindje dat erg veel voor haar betekent. Ze speelt ook volwassener en komt zelfzeker over.

Iets minder overtuigend en met iets te fr�le stem is Anke in haar opvallend groene jurk. Anke Verlinden (conservatorium Antwerpen) is een intimistische zangeres met een warme stem. Ze speelt bij het duo 'Norwegian Wood' en daar speelt ze ook mondharp en percussie en ze maakt ook deel uit van �Tri Viocal� (met zus Nikki en broer Jennik). Ze zingt vandaag enkele nummers mee zoals op de plaat. Maar in de zaal wordt haar stem niet mee via de PA versterkt en verstaan we haar moeilijker.
De eigen composities van Marjan lijken Janos, Ewout (1 nummer) en Toon op het lijf geschreven: door de vele improvisaties heen heeft elk individu de vrijheid om de muziek te be�nvloeden. De alertheid die ze hiervoor ten toon spreiden garandeert een intense muzikale ervaring. Sterke nummers zijn �optimism� of �made by Marjanos� en �where the heart is�. In �Lester and Jack� speelt ze solo sax met loopjes op en af. Een toemaatje en afsluiter is verdiend doch het publiek reageerde iets te kalm volgens mij en er ontbrak een beetje de spanning.�

Michel Proesmans

click for slideshow !

27 Maart 20:45 hr !

SPUTNIK 3

Sputnik 3 (Raf Vertessen trio) is een trio gevormd aan het conservatorium van Amsterdam.
Loran Witteveen is vooral bekend door zijn nieuwe kwartet met Joris Roelofs, Pat Cleaver en Onno Govaert waarmee hij recent een CD heeft opgenomen. Ook heeft hij met zijn kwintet vorig jaar de Dutch Jazz Competition gewonnen.
Stefan Lievestro studeerde in 1989 cum laude af aan het conservatorium van Hilversum.

In 1991 wint hij de solistenprijs op het Karlovy Vary Jazz Festival in Tjechi�. Hij speelde onder andere met Nat Adderley, Bob Berg, Deedee Bridgewater, Philip Catherine, Pat Metheny, Freddie Hubbard en Art Porter. Momenteel treedt Stefan met grote regelmaat op met de pianisten Michiel Borstlap en Harmen Fraanje, en geeft hij les aan het conservatorium van Gent.
Raf Vertessen is de oprichter van deze band en hij schrijft ook composities gewijd aan deze muzikanten.
Met zijn vader, Marc Vertessen (klarinettist) als voorbeeld, begon hij ook klarinet te spelen. Raf ontdekte jazz muziek in de muziekclub van zijn ouders toen hij er een plaat van het Benny Goodman orkest met Gene Krupa hoorde! Vanaf dat ogenblik wilde hij jazz drummer worden.
In 2010 verhuisde hij naar Amsterdam om er te studeren met Martijn Vink, bekend van BJO en Metropole Orkest. Hij had ook het voorrecht stages te volgen bij Ari Hoenig, Dan Weiss, Jochen Rueckert en kreeg masterclasses van Adam Nussbaum, Ted Poor & Carl Allen.
Experimenteren met complexe ritmes, mooie kleuren, en opvallende grooves zijn te bemerken in zijn manier van componeren. Op 27 en 28 april gaan ze hun eerste cd opnemen in de Powersound studio in Amsterdam.

weblink

Loran Witteveen (NL) : piano
Stefan Lievestro (BE) contrabas
Raf Vertessen (BE): drums

'Sputnik 3 is technisch gezien een Soviet satelliet en werd gelanceerd in 1958 (het IGY -International Geophysical Year). De lancering vandaag in de Jazzzolder is een voorsmaakje van de eerste nieuwe cd van dit trio. Ze kwamen mekaar tegen aan het conservatorium van Amsterdam. Eind april duikelen ze in de studio in.
We kunnen stellen dat het power jazz mag genoemd worden. Dus gebalde jazz met stevig drumwerk van leider en Belg Raf Vertessen, die we al gezien hebben in een andere band in de Jazzzolder. Hij laat zich vandaag omringen door twee Nederlanders: krullenbol Loran Witteveen aan de piano en de ervaren bassist Stefan Lievestro.
De eerste helft is ietwat complexer qua ritmes en kleuren ('Messy Ann', 'Hit�n run', 'what about you'�), doch de tweede helft is groovy en toegankelijker en meer jazzy en ook swingender met de rode brushes zoals 'Farewell Of Siam'. 'Spleen' is ritmisch mooi en poppy. Ook de bassist laat meer van zich horen. Ze spelen 'Tower of Powell' ter ere van Bud Powell: dit stuk is hoekiger, spannend met veel power.
In de bis gaan ze er echt old school jazz en swingend uit zoals het Bill Evans trio. Het publiek was weer erg stil, aandachtig en enthousiast! (zoals gewoonlijk).

Michel Proesmans

click for slideshow !

13 Maart 20:45 hr !

TAB

(Trio Alex Beaurain)

Verhalen en beelden vormen het vertrekpunt voor de composities van het trio TAB, dat zich inschrijft bij een Europese kamerjazz die gekarakteriseerd wordt door po�zie, een rijkdom aan natuurlijke kleuren en delicatesse.
De originaliteit van TAB komt voort uit de eigen composities en de aparte combinatie van gitaar, blaasinstrumenten en percussie. Fr�d�ric Malempr� bedient zich graag van cajon, gongs, troms en cymbalen. Fr�d�ric Becker speelt sopraan- en tenorsax en twee bansuri's. Alex Beaurain breidt het pallet aan klankkleuren verder uit met twee verschillende gitaren.
In de eigen arrangementen zit veel aandacht voor complementariteit en evenwicht, waarbij ruimte blijft voor improvisatie. TAB hecht zowel belang aan de melodie als aan dynamiek in het verhaal van de eigen composities.
TAB mocht eerder o.a. al aantreden in de Sounds, op Brussels Jazz Marathon, N'8 Jazz Mazy...
In de jazzzolder verwachten we ons aan een kleurrijke, akoestische reis.

weblink

Alex Beaurain: gitaar en composities
Fr�d�ric Becker: sax en bansuri
Fr�d�ric Malempr�: percussie

sorry, geen JASSEPOES recensenten aanwezig ...

- no pics, sorry -

27 Februari 20:45 hr !

Ruby

'De stralende parel aan de hemel, haar reflexie in het water, gloeiend in het zand�.
De band werd door zangeres Ingrid Weetjens opgestart.
Het laatste jaar groeide een enorm verlangen om haar eigen jazzcombo op te richten. Ze had al in verscheidene jazzcombo�s gezongen (Ruby Redness, Erwin Vann Group, Lionel Beuvens Sextet, Chroma, Orpheus: �When jazz eats itself�), maar meer en meer kwam de behoefte om terug met haar eigen composities en gekozen arrangementen iets te doen. En zo zocht ze toffe muzikanten om mee samen te werken.
Ze wou vooral terug akoestisch beginnen spelen om weer van het pure te kunnen genieten.'

weblink

Ingrid Weetjens: zang en composities
Jean-Paul Esti�venart: trompet
Koen Geudens: piano
Lara Rosseel: contrabas
Toon Van Dionant : drums

Jelle Van Giel : Drums

�...Ruby had aanstekelijke poppy,funky deunen bij die nu al doen uitzien naar de CD die in het najaar uitkomt... J.P. Esti�venart heeft al es beter gespeeld maar vielen bij ons in de prijzen : Koen Geudens op vloeiende piano en lekkere Fender Rhodes, Lara Rosseel, bevlogen en zangerig op bas en invaller Jelle Van Giel op degelijke drums. Ingrid Weetjens had er zin in , het straalde van haar af en ze wist daarbij een aardig gevulde JaZZZolderse Kapel te bekoren ! We kregen wat rake covers ( 'Case of You'..ja Joni Mitchell lusten wij ook wel ! en uit 'The Sound of Music' kregen we het lekkere 'My Favourite Things'... Van de tracks op die nieuwe, te komen, CD zelf vingen we al wat titels op, al heb je daar verder nu niet zoveel aan : 'My Homeland' was de uptempo starter en later volgden o.a. nog : 'Troubled Mind', 'Mira', Pupeteer',.. allemaal erg toegankelijke muziekjes met hier en daar een solo van J.P. Esti�venart, deze avond wat te schetterig naar mijn smaak maar het leek wel da'k daar vanavond alleen mee zat, met dat idee...�

Winus

click for slideshow !

13 Februari 20:45 hr !

Tam de Villiers Quartet

Het kwartet van de in Groot-Brittanni� geboren gitarist Tam de Villiers speelt hedendaagse jazz. De moderne composities van Tam de Villiers verrassen en verbazen de luisteraar met betoverende ritmes en harmonie�n die dienen om de avontuurlijke melodie�n te ondersteunen. Doordrenkt met de geluiden van vandaag putten zijn composities uit de wereld van de progressieve rock, net zoals uit die van jazz en ge�mproviseerde muziek. Na zijn eerste album "ALBA LUX". uitgebracht in 2008, en goed ontvangen door de critici. nam Tam De Villiers "MOTION UNFOLDING" op met zijn vaste muzikanten die tot de besten van de nieuwe generatie van de Franse sc�ne behoren. Deze cd. uitgebracht in 2011 op het Duitse label DOUBLE MOON RECORDS. kreeg de "R�v�lation!" Award in Jazz Magazine / Jazzman en ontving veel lof in de prestigieuze Duitse tijdschriften JazzThing en Jazzpodium.

weblink

Tam de Villiers: gitaar en composities - David Prez: tenorsax
Fr�d�ric Chiffoleau: contrabas - Karl Jannuska: drums

�We krijgen vandaag een nieuwe groep te zien in de Jazzzolder: een kwartet uit Parijs met een gitarist/leider geboren in de UK. Hij presenteert de nummers afwisselend in het Frans en het Engels. Ze spelen tussendoor ook stukken van hun eerste plaat �Alba Lux�, maar het meeste komt natuurlijk uit hun nieuwste derde schijf �Panachea� die ze vandaag voorstellen. Ze toeren hierna verder door Europa, eerst nog langs De Hopper Antwerpen en dan Luxemburg, Berlijn, UK en terug in Frankrijk. Op de recente CD staan ook vier gezongen nummers met de baritonstem van de Hongaar Gabor Winand maar die is er vandaag niet bij.

Wat me opvalt zijn de toch wel goede muzikanten maar een echt groepsgevoel ervaar ik niet door en door. Pas op: veel nummers klinken heel goed maar soms maakt de drummer rare kronkels en mept er te poppy op los. Ik heb liever �less is more�. Overdaad schaadt en een paar trouwe bezoekers gaan dan maar in de bar verder kletsen en drinken. De meesten blijven volharden en toch ook genieten. Op het einde van de eerste set horen we een Police nummer �message in a bottle�. Er heerst een mix van moderne jazz met een grote portie rock mede door de gitarist en zijn klankarsenaal. Daarbij is er ook de bas met goede versterker en de leuke sax. De tweede set is zoals steeds in de meeste gevallen beter en coherenter en overtuigender; een bisnummer bewijst dat het publiek het optreden toch heeft gesmaakt!�

Michel Proesmans

click for slideshow !

23 Januari 20:45 hr !

Muze Jazz Orchestra

Het Muze Jazz Orchestra (MJO) is een jazzensemble met een line up van 5 blazers en 4 spelers in de ritmesectie. Het is ontstaan uit de maandelijkse jazz-jams van het MuzeCaf� in Heusden-Zolder. De drang naar ensemblespel van enkele leden heeft er toe geleid dat MJO in 2010 opgericht werd. MJO speelde in het seizoen 2012-2013 voornamelijk met hun project rond muziek van Frank Zappa.
Naast het Zappa-project heeft MJO een repertoire opgebouwd met originele werken van Lieven Cambr� en David Demuynck. In oktober 2013 speelde MJO een concert met Gary Smulyan die onlangs nog verkozen werd door de lezers van Downbeat tot 's werelds beste baritonsaxofonist.
"I had the great pleasure of recently performing with the Muze Jazz Orchestra. They are musicians of the highest caliber and the compositions and arrangements by Lieven Cambre have one foot firmly planted in the tradition and the other pointing towards the future. They are deeply rooted while being adventurous as well. I hope to have the opportunity to play with them again soon." (Gary Smulyan)
Een logische volgende stap in de ontwikkeling van MJO was de opname van een eerste full CD: "Sweet Charity" (eind 2013). Lees hier onze kortrecensie

weblink

Carlo Nardozza: trompet & bugel - Lieven Cambr�: alto sax
Koen Nys: tenor & sopraan sax - Tim Daemen: trombone
Tom Van Dyck: bariton sax - Marco Cirone: gitaar
David Demuynck: piano - Rob Vanspauwen: contrabas
David La Mela: drums

Met enkel het eerste woord verschillend ligt het voor de hand om aan het internationaal vermaarde Brussels Jazz Orchestra (BJO) te denken en dat is niet ongepast. Vooral tijdens de eerste set klonk die associatie op zijn plaats, want zo gaat dat met ons, mensen: wat we leren kennen, proberen we te plaatsen. Geleidelijk maakte de muziek van het MJO duidelijk dat de eigenheid van dit orkest niet te ontkennen valt en drong de gave des onderscheid zich op. Beide orkesten buigen enerzijds op traditie en anderzijds bewandelen zij eigen wegen. Zowel bij BJO als MJO zijn dat meerdere wegen.
MJO kwam met heel wat variatie voor de dag en in die brede waaier hoorde we van de twee huiscomponisten duidelijk te onderscheiden karakter en voorliefdes. Altsaxofonist Lieven Cambr� sluit graag aan bij traditionele jazz, bijv in de lijn van Duke Ellington. Daar dacht ik oa aan bij zijn gevoelige Suite For Charity en bij een Arabisch getint getint stuk. Van Cambr� kregen we ook een vlotte wals en in zijn 'Groovy Movie' omarmde de muziek vrolijk de drive die herinnert aan thriller jazz. Composities van pianist David Demuynck ademden meer romantiek uit die zou passen bij films waarin grote gevoelens aanzwellen. Sommige stukken zouden zich kunnen laten lenen voor films voor jong en oud met een hang naar liefde en avontuur. Wou dat wel eens zoet klinken, al te zeemzoet of plakkerig werd het niet. Integendeel, zo hoorden we plots een geweldige dialoog tussen trompet en sopraansaxofoon waarbij Koen Nys en Carlo Nardozza de klankkleuren van hun instrumenten schitterend uitspeelden. Zowel Cambr� als Demuynck weten stukken te schrijven zodat doorheen de verschillende stukken alle leden een belangrijke rol kunnen krijgen. Nu en dan voorzien zij voor zichzelf ook een prominente rol en op die momenten tonen ze zichzelf in een glansrol. De meeste solo's zijn weggelegd voor de blazers die elk wel wat te vertellen hadden. In structuren en melodische lijnen verwerken de componisten en de uitvoerders zowel klassieke als originele idee�n.
In het Frank Zappa-programma eerder was er meer ruimte voor gitaarwerk, maar ook hier kreeg Marco Cirone een essenti�le rol. Ook omdat hij de praatjes te verzorgen had, maar met zijn gitaar kleurde hij sterk zowel ritmisch als melodisch bij. In de ritmesectie was David La Mela vooral straight forward in een steunende en stuwende rol. Contrabassist Rob Verspauwen bracht op uitmuntende wijze bijkomende variatie aan.
Natuurlijk vielen de solisten sterker op, zij speelden zich automatisch meer in de kijker, ook, al bij de aanvang trombonist Tim Daemen en na een tijdje kreeg ook Tom Van Dyck de kans om zich op baritonsax te laten gelden. Jawel, de sets zaten knap in elkaar. Als solisten staken Nys en Nardozza er nu en dan bovenuit en dat maakte de act helemaal compleet.

Danny De Bock

click for slideshow !

Vorig Concert van de JaZZZolder-kapel :

9 Januari 20:45 hr !

Pilgrim

Deze avond past in de Lage Landen-releasetour van een cd die in de herfst uitkwam op het Intakt-label. 'Italian Circus Story' is de tweede cd van deze groep rond tenorsaxofonist Christoph Irniger. Sommige stukken daarop zijn uitgewerkte composities, voor andere vertrok de groep van enkele schetsen. De muziek klinkt vaak mijmerend en ongehaast mediterraan maar kent ook wilde uitbarstingen.
Deze jonge Zwitsers maken een avontuurlijke ontdekkingstocht en zij doen dat elk met een individuele inbreng. Enkele van hen hebben gestudeerd bij of gespeeld met Dave Douglas, Nasheet Waits, Joey Baron en Dave Liebman.
In november 2014 wonnen zij de Pro Helvetia Priority Jazzact Prize.

�Christoph Irniger is in top form on the current album.
People who know about jazz say he�s one of the most promising musicians in contemporary Swiss jazz at the moment.� (Rolf Thomas)

weblink

Christoph Irniger: tenorsax
Stefan Aeby: piano
Dave Gisler: gitaar
Raffaele Bossard: bas
Michi Stulz: drums

Geen �cht volle zaal bij de start van het nieuwe jaar en de 2015 JaZZZolderse concerten maar toch ook wel behoorlijk gevuld �n met liefhebbers allerhande. Geen broodje platte Zwitserse kaas vanavond maar wel indringende stukken eigentijdse jazz rond Christoph Irniger aan de tenorsax en dat begon meteen nogal dreigend en ingeleid door samples. Heel dikwijls werd het sferisch met hoekige verhalen waarbij 'Italian Circus Story' zich ontwikkelde met tempowisselingen waarbij de gitaar heel 'elektronisch' werd, wellicht door wat effectenspielerei. Songs bouwden zich op, leken dan weer stil te vallen tussen monotone partijen of werden dramatisch, soms nijgend tot te veel bombastische zwaarte. Dat was vooral zo tijdens de eerste set. De tweede begon rustiger en was in z'n geheel v��l melodischer. Vloeiend kon je't allemaal niet noemen maar d'er zaten lyrische dingen tussen, soms zelfs filmische lyriek zoals in 'Body Dope'. In ieder geval had Pilgrim de zaal in z'n macht en werd er geapplaudiseerd en gevraagd naar een bis. Dat werd volkomen onverwacht de traditional 'A Lovely Way to Spend an Evening', bekend van trombonist Curtis Fuller maar Sinatra zong dit bijvoorbeeld ook. Een rare keuze en end dus voor een programma dat soms naar free neigde maar zo was tenminste iedereen kontent !

Winus

click for slideshow

© JAZZEPOES-JASSEPOES 2015



	"Roeland Celis studeerde aan het Conservatorium in Amsterdam, en daarna vervolmaakte hij zich in het Lemmensinstituut in Leuven (Luca Muziek). Bescheiden als hij is laat hij niet veel weten over zijn muzikale verleden, maar de lof en de gunstige kritieken die hij bij zijn optredens krijgt spreken voor zichzelf: hij is een begenadigd en virtuoos gitarist. Zo behaalde hij o.a. in 2013 de prijs van beste solist tijdens de eerste JazzContest Mechelen, en trad hij met veel succes op in verschillende clubs in Belgi�. Voor zijn quartet omringt hij zich regelmatig met enkelen van de betere muzikanten uit de jonge en iets minder jonge generatie jazztalenten van ons land. Hij speelde o.a. met Bo Van der Werf, Hendrik Vanattenhoven, Sam Versweyveld, Elias Devoldere, Jos Machtel, Rob Banken, Trui Amerlinck, Matthias De Waele, Oberm�ller, Daan Demeyer� Hij is ook gitarist in de Jazzisfaction Bigband uit Diest olv Jos Moons."




	�Vanavond voor een volle Jazzzolder (en dit op een zaterdag omwille van Kerstmis op vrijdag) treedt voor ons het Roeland Celis Quartet op. We krijgen een overwegend swingende avond met jazz classics en eigen stukken van Roeland of de andere bandleden. Roeland Celis (�1993) behaalde zijn bachelorsdiploma jazz gitaar aan de LUCA School of Arts, Campus Lemmensinstituut bij gitarist Peter Hertmans. Gedurende zijn eerste masterjaar studeerde hij aan het Conservatorium van Amsterdam waar hij les kreeg van o.a. Jesse van Ruller en Reinier Baas. Roeland speelt in verscheidene bezettingen. Zo heeft hij een trio met Hendrik Vanattenhoven en Matthias De Waele. Dit trio wordt soms aangevuld tot een kwartet met Rob Banken op altsax. En het zijn net deze virtuoze vrienden Rob Banken en Matthias De Waele die hem fantastisch begeleiden, samen met de ietwat grijzende Jos Machtel (bassist van BJO). Het is een mooie combinatie en ze genieten er allemaal van. Ze steken van wal met het nummer �off corner� (met een hoek af) van Rob. Daarna koelen ze af met een Monkske, �Reflections�, en later nog eentje van Monk: �lets� cool one�. Het vrolijke swingende �Broadway� oorspronkelijk uit 1940 gaat over New York, de nieuwe thuishaven van de drummer Matthias De Waele (�1988, Oudenaarde). Hij heeft daar veel opgestoken op een half jaar want hij komt zeer vloeiend uit de hoek met brushes, slaat stevig op de cymbalen en legt zijn accenten, goed oplettend en kijkend naar de anderen. We horen ook een blues van Rob met �Strange waterman� of een solo gitaarmoment met �the discman�. Heerlijk genieten is het met de standard �Another April� met ragfijn drumwerk en baslijntjes. Helaas moet het concert eindigen tegen 23u00 en kan een toegift er niet meer af.�


	Michel Proesmans



	�Margaux Vranken (�1991) studeert klassieke piano aan de muziekacademie van Schaarbeek van haar 7 jaar tot haar 18de. Na een improvisatiestage in 2007 besluit ze volop jazz te spelen. Zo begint ze cursussen te volgen bij Vincent Bruyninckx, Bruno Castellucci en St�phane Mercier, dan trekt ze naar het Koninklijk Conservatorium van Brussel waar ze les volgt bij Diederik Wissels. Ze blijft verder workshops en stages volgen bij vele gerenommeerde muzikanten, en vormt in 2012 haar eigen quartet! Fris, energiek, licht,� Deze woorden beschrijven dit nieuwe jonge jazzquartet met Brussel als uitvalsbasis. Deze cats zijn ge�nspireerd door muzikanten als Pat Metheny, Lyle Mays, Egberto Gismonti en Ralph Towner. Met een mix van hedendaagse jazz nummers en een origineel repertoire, gecomponeerd door pianiste Margaux Vranken, nemen ze je mee op een muzikale ontdekkingstocht. Klaar om mee te reizen?




	� Het concert m�t voorstelling van de nieuwe EP van Pinto gisteravond beviel erg goed...mooie composities, startend op het voorgestelde EP'tje met 'Rush',dat dreef op een aanstekelijke drive, misschien meteen ook het sterkste nummer uit het schijfje, maar meeslepende ballads ('Deep Awakening' of stukken met afwisselend tempo die plaats lieten aan meer ge�mproviseerde soli zaten d'er ook bij ('Perceptions',) ...een sterke ritmesectie en een gitarist die zonder pretentie schitterde... De paar vocals die Margaux Vranken bij wijlen toevoegde hoefden daarbij niet echt maar 't mocht... Veel volk zat in de zaal waarbij ook enthousiaste toeristen uit Engel en Nederland (ja, 't is bijna kerst h�...). Waren wij blij dat we met zulks lekkers weer konden uitpakken !� .


	Winus



	�Een nieuwe ster aan het jazzfirmament� voorspelde Jazzflits in juni 2013 toen Esther's EP 'Got Wings' net uit was. Er volgden nog meer mooie reacties. Zo vond Eric Vloeimans Esther �zingen als een engel�, ontdekte Kunsttijdschrift Vlaanderen in haar po�tische teksten een opmerkelijk taalgevoel en hoorde Randal Corsen een bijzondere combinatie van kleinkunst en jazz. Bijzonder is wat Esther brengt in elk geval. De jonge Vlaamse zangeres, die sinds 2009 in Nederland woont, weet het publiek te raken met haar eerlijke performance. De liefde voor verhalen bedenken en vertellen komt sterk naar boven tijdens haar optredens. Ze zingt vrijwel uitsluitend zelfgeschreven teksten. Deze schrijft ze op composities van muzikanten zoals Yuri Honing, Rembrandt Frerichs en Wayne Shorter. Als de melodie haar aanspreekt bedenkt Esther er woorden bij. Hun muziek werd al omschreven als geraffineerde jazz met een poprandje, een sfeervolle, adembenemende combinatie van tekst en melodie en een mix van jazz en po�zie. Voor Esther staat de emotie centraal en het overbrengen hiervan op haar publiek. Weten binnen welke stijl ze hiermee precies valt is voor haar niet van het grootste belang. In mei 2013 kwam debuut EP 'Got Wings' uit in eigen beheer en met haar band stond Esther al op bekende festivals en jazzpodia zoals: Haarlem Jazz&More, Breda Jazz, Jazz in Duketown, Paradox Tilburg, Muzecaf� Heusden-Zolder, de Toonzaal Den Bosch met special guest Yuri Honing,... Esther won de Conservatorium Talent Award 2013. De jury, met als voorzitter Yuri Honing, prees haar eigen, originele stijl, sterke persoonlijkheid, durf en communicatie met het publiek. Momenteel volgt Esther een masteropleiding jazz zang aan het conservatorium in Amsterdam en werkt ze toe naar een volledig album.




	�De jonge Vlaamse Esther Van Hees (�1991) uit Mol laat het beste van zichzelf horen in zelfgeschreven liedjes op het raakvlak van de jazz- en singer-songwriter-tradities. We kennen haar al van de halve finale van de JazzContest Mechelen in 2014. Haar begeleiders zijn drie jonge snaken uit Nederland. Ze studeerde aan het conservatorium in Tilburg en vervolgde haar masterstudie in Amsterdam. In 2013 won ze de Conservatorium Talent Award, een wedstrijd voor de beste jazztalenten van Nederland, en ze stond op bekende festivals en podia in Nederland en Belgi�. Ze deelde het podium met grootheden als trompettist Eric Vloeimans en gitarist Anton Goudsmit. In 2013 verscheen ook haar eerste EP �Got Wings�, die lovend ontvangen werd. Vier nummers zijn composities van Robert Van der Padt (haar vroegere pianist)waarbij vooral �got wings� eruit springt, een mooi nummer over trekkende vogels. Na de pauze volgen er nog een aantal verrassingen, waaronder �Flowers Made Of Clay�, gebaseerd op de intro uit de Disneyfilm Belle en het Beest. Esther vond deze intro zo mooi dat ze er een tekst op schreef over schoonheid die onvermijdelijk zal vergaan. Ze brengt nog een interessante cover van Paul McCartney�s �Jenny Wren�, enkel begeleid door bas en drums. �Water On The Floor� is dan weer een nummer dat Esther, die normaal gesproken veel samenwerkt met andere muzikanten, helemaal alleen schreef. Intiem is het duo nummer �Desperato� van zang en bas over een plekje in Portugal met mijmeringen over het ouder worden. In �rain go by�, te vinden op haar nieuwe plaat die begin januari 2016 uitkomt, gaat het over de regen; een troostlied tijdens een rit in de trein met plenzende regen tegen het raam. Op het einde brengt Esther een Hebreeuws lied uit 1892 over een Joodse man die aan een vogeltje vraagt hoe het in Jeruzalem � het beloofde land � is. Het nummer begint weemoedig met enkel piano en zang, maar werkt toe naar een climax met de hele band. Het Hebreeuws ligt Esther verrassend goed en ze brengt dit prachtige lied vol overtuiging. Toevallig had Winus (fotograaf en DJ van dienst) het nummer �El Hatzipor� uit de cd Aurora van bassist Avishai Cohen gedraaid in de bar� Ze zingt oprecht maar niet altijd even kwalitatief. Ze is nog jong en leert nog volop bij. In januari 2016 komt dus Esther's debuutalbum 'Esther Von Haze' uit, geproduceerd door Nelson en Djosa. Op 19 december geeft zij alvast een try-out concert in CC de Rex in Mol waar ze de muziek van dit album laat horen. Esther vertelt nog dat de nieuwe plaat anders gaat zijn dan wat ze hier in de Jazzzolder brachten: piano zal keyboard worden en drums en bas worden versierd met wat elektronica. We zijn benieuwd.� .


	Michel Proesmans



	De Belgische jazzgitarist Filip Verneert en de Spaanse jazzpianist Enrique 0. Simon zijn muzikakk zielsverwanten. Dat bleek meteen toen ze mekaar een tijd geleden ontmoetten tijdens een jamsessie in Spanje. Piano en gitaar in een muzikaal gesprek dat tegelijk virtuoos, melodieus, innemend en verrassend is. Zo ontstaat een unieke sfeer, die nog versterkt wordt door de eigen jazzcomposities, afgewisseld met interessante interpretaties van nummers van grootheden uit de Jazz. Maak u klaar voor een avond vol ingetogen genieten van dit sublieme optreden.




	We zagen vandaag een top duo aan het werk in de Jazzzolder. Onder het motto �less is more� krijgen we Enrique O. Simon (Spanje) op piano en Filip Verneert (Belg) op gitaar. Wat kunnen die twee heren mooie nummers maken en de zaal begeesteren. Na de pauze zit er zelfs nog meer volk in de kapel. Filip studeerde gitaar bij Freddy Sunder op het Gentse Conservatorium en in het Conservatoire Royal de Bruxelles bij Paolo Radoni. Hij volgde masterclasses o.a. bij Serge Lazarevitch, Peter Hertmans, Pierre Van Dormael, John Abercrombie, Martin Taylor en Philip Catherine. We hebben op de oude jazzzolder Filip al gezien met de �Ilse Duyck Group� en zelf heb ik hem vroeger gezien bij de jump-boogie bluesgroep �The Smoky Midnight Gang�. Ilse is zangeres en de vrouw van Filip. De illustere onbekende uitstekende pianist is een goede vriend van Filip. Ze openen met een mooie melodie van Ilse Duyck en daarna volgt een pianostuk van Enrique, met zijn snelle vingers. Filip eert ook zijn zoon met een zoet nummertje. Ze spelen knap unisolo in een niet zo gemakkelijk werkje �Japan� van een Japanse pianist. Er volgen nog �Maya� en �October Night� en hierbij eert Filip zijn held James Taylor naar diens album October Road. Na de pauze vliegen ze er weer in met �Another Wednesday� want Filip speelde soms op jam sessies in de Geus in Gent op woensdagavonden. In �Eden of Garden� spelen ze een soort rhythm changes Legacy zoals Gillespie en Parker indertijd. Braziliaanse songs komen ook sterk aan bod in de tweede helft. Soms doet de gitarist me denken aan Philip Catherine en de pianist aan Chick Corea. Piano en gitaar in een muzikaal gesprek dat tegelijk virtuoos, melodieus, innemend en verrassend is en zijn wortels heeft in de jazz en in de klassieke muziek en waarbij Zuid-Amerikaanse invloeden duidelijk merkbaar zijn. In november spelen ze hun �off to Spain� tournee in Belgi� en daarna nemen ze een live sessie op in de Gentse studio van Yves Meerschaert. Ik denk dat er vandaag al veel cd�s over de toonbank zouden gegaan zijn.� (Michel P.) .


	Michel Proesmans


	Voor dit nieuwe project graaft Lynn Cassiers naar haar akoestische roots. De Belgische zangeres, meer gekend uit bands met een stevig elektronisch karakter zoals Lidlboj (Jozef Dumoulin), Tape Cuts Tape (Rudy Trouv�, Eric Thielemans), Octurn en The Bird, the Fish and the Ball (solo), laat zich voor deze gelegenheid omringen door niemand minder dan het Erik Vermeulen Trio, met Manolo Cabras op contrabas en Marek Patrman op drums. De klank van dit gerenommeerde trio, dat na een bejubeld 'Live Chroma' (De Werf) nog maar pas zijn 2de plaat van zich afwierp (Asteriks, el Negocito Records), zal de basis en ideale tegenspeler vormen aan Lynn's originele songwriting en heldere stemgeluid en lichte elektronica. Fijnzinnige balladen, obscure soundscapes en krachtige improvisaties. Invloeden van Sun Ra, Ornette Coleman, Ellington, Paul Bley, Anette Peacock, etc�.




	Lynn Cassiers en de andere bandleden zijn bekende muzikanten en hebben al meermaals in de Jazzzolder gespeeld. Out of Chapter IV brengt haar terug naar haar akoestische roots waar ze weer een tafeltje voor haar heeft staan met elektronica om te sampelen, te vervormen en te galmen. Cassiers voelt zich vooral thuis in de ge�mproviseerde muziekscene, waar ze haar dromerige stem kan bewerken met elektronica en effecten. Ze treedt op in heel Europa met groepen als Riccardo Luppi's Mure Mure (cd vandaag te koop) , Lidlboj (al gezien in jazzzolder), Wrapped In, Trouv�/Thielemans/Cassiers, The Crappy Mini Band, Basic Borg, Magine, MALM,� Elk concert van haar klinkt een beetje anders. Ze brengt een heel eigen universum, met wat elektronica en een warme, zijdezachte stem. De muziek is van een breekbare schoonheid, vol po�zie en tedere warmhartigheid. Ze spelen vandaag vooral composites van Lynn. We horen ballades en stevige stukken en zelfs een swingerd op het einde. Ze haalt invloeden van Sun Ra, Ornette Coleman (1 stuk van hem vandaag), een beetje Ellington en Paul Bley. Kortom sublieme ondersteuning van het Erik Vermeulen Trio op piano (onlangs pas geweest in de Jazzzolder), met Manolo Cabras op contrabas en Marek Patrman op drums. Die gasten kunnen alles aan. Diverse Cd�s worden te koop aangeboden.


	Michel Proesmans


	Erik Vermeulen behoort tot de meest fijnzinnige pianisten van ons land. Hij is afkomstig uit een muzikale familie maar liet zijn klassieke muziekcarri�re staan voor jazz. In de loop der jaren was hij te zien aan de zijde van o.a. Jacques Pelzer, Phil Abraham, Steve Houben, Richard Rousselet, Toots Thielemans, Philip Catherine, Joe Lovano, Art Farmer, Steve Grossman, Clark Terry, Teddy Edwards� Hij heeft met verscheidene trioformules gespeeld: Hein Van de Geyn en Dr� Pallemaerts, Jean-Louis Rassinfosse en F�lix Simtaine, Philippe Aerts en Dr� Pallemaerts, Otti Van der Werf en Erik Thielemans, Sal La Rocca en Jan de Haas, Marek Patrman en Eric Surmenian of Manolo Cabras en Marek Patrman. Daniele, geboren in Napels, begon contrabas te spelen op zijn 17de. Naast zelfstudie leerde hij ook veel van lessen bij Aldo Vigorito, Furio di Castri en Gary Peacock. Sinds 2009 woont hij in Brussel waar hij vele muzikanten ontmoet met wie hij kan optreden. Eric Thielemans is van vele muzikale markten thuis: klassieke jazz, improvisatie en hedendaagse composities leiden hem naar zijn eigen stijl. Hij werkt mee in verschillende projecten en meerdere kunstdisciplines. Zo zien we hem bij Lidlboj, Tape Cuts Tape, The Love Substitutes, Jean-Yves Evrard's trio, Kaat Helling's band en zijn eigen EARR (Ensemble Artists Repertoire Research) met Claron Mc Fadden, Jean-Yves Evrard, Peter Jacquemyn, Jozef Dumoulin, Hilary Jeffery en Jorgen Cassier. Daarnaast drumde hij o.a. vele jaren bij Maak's Spirit en bij het Ben Sluys Quartet.


	Pit Dahm (*1990) begon op 4-jarige leeftijd te drummen met Alain Ginter. 2 jaar later begon hij in het Conservatorium van Luxemburg klassiek percussie, piano en theorie te studeren. In 2010 trok hij naar Amsterdam, nadat hij zijn klassieke studies en jazzlessen in Luxemburg be�indigd had. Daar studeerde hij verder bij Martijn Vink, Marcel Serierse, Lucas van Mervijk, Gerhard Jeltes... Met het Floris Kappeyne Trio won hij de Prinses Christina Concours in 2012. Kort nadien won hij de Dutch Jazz Competition met het Loran Witteveen Quintet, evenals �The Records� of the Keep An Eye Foundation met Pol Belardi�s Urban Voyage en studeerde hij af aan het Conservatorium van Amsterdam.


	�Vandaag spelen drie muzikanten zonder de invit� Harmen Fraanje. We krijgen een intensief samenspel met dit trio rond de kernfiguur en drummer Pit Dahm. Hij studeerde klassieke muziek en jazz in Luxemburg, trok dan naar Nederland om verder te studeren en een paar gerenommeerde wedstrijden te winnen. Het is in Nederland dat hij onze Lennart Heyndels (bas) leert kennen en ook Charley Rose op altsax. Ze spelen toch origineel en allemaal eigen stukken waarbij het draait om uitstraling, techniek en karakter. Ze spelen soms lange uiteengerukte stukken met rustige periodes en de nodige climaxen waarbij laagje per laagje minutieus wordt verkend. Zeker de sax valt op en Charley Rose haalt alles uit een sax wat mogelijk is: plop geluid, lange tonen, zacht tot hard, circulaire blowing, zingen en saxen tegelijk� Op het einde gaat hij zelfs door de knie�n, laat de sax rusten op de grond en speelt verder. De drummer doet vooral na de pauze een demonstratie van ronddraaiende cymbaal. Dit heb ik nog nooit gezien in de 17 jaar Jazzzolder geschiedenis. De drummer gaat helemaal op in zijn spel en beweegt met zijn hoofd heen en weer maar toch contact houdend met zijn kompanen. Aparte cd�s van de muzikanten worden verkocht zoals dat project van Lennart met How Town. Er zal van dit trio nog een debuutalbum gaan verschijnen. Het was zeer de moeite vandaag!� � Michel Proesmans


	Gratitude heeft een poosje geleden de muziek voor hun 2de album opgenomen. Rustige ballads, Groove, maar ook af en toe stevige nummers worden door Gratitude vlot afgewisseld. John Coltrane kan je niet wegdenken tijdens hun concert! GRATITUDE speelde in Ode de Gand, Ham Sessions, Brussels Jazz Marathon, Wenen, Jordan�e, Frankrijk. Binnenkort in Berlijn.


	�Het valt maar zelden voor dat de opkomst in de oude kapel van de jazzzolder aan de magere kant is. Deze vrijdag was het dus nog eens zover. Misschien was het omdat er de volgende 2 dagen ook nog Jazz at Home zat aan te komen, met ihkv 'Jazz & Voices' het 'Sacred Concert' op zaterdagavond en de live jazz op zondag in 24 Mechelse stadswoningen. Nochtans hadden we met Gratitude Trio een klepper op het podium staan. Recensent Guy Peters beschreef het saxspel van Jeroen Van Herzeele nav de cd 'Alive' op de (intussen archief)site van cobra.be als "gedreven en (nog steeds) onderschat". Aan Franstalige kant noemde Philippe Elhem in Le Vif Focus Jeroen Van Herzeele "sans doute le meilleur saxophoniste t�nor belge en activit�". Misschien had bijna elke jazzliefhebber uit Mechelen en omstreken hem en zijn trio live gezien op Jazz Middelheim in augustus, dat kan natuurlijk ook. In elk geval, degenen die er wel waren en de zaal toch half gevuld hielden gedurende de eerste en de tweede set lieten zich hoe langer, hoe meer meeslepen door de muziek van Gratitude Trio. In die enthousiaste respons ging zelfs de voorzitter van onze vzw mee en hem kun je echt niet van een elitaire jazzsmaak verdenken. Sterk onder de indruk na het optreden, zei hij heel overtuigd:"Straffe kost"! De eerste set was begonnen als een degelijke cd-voorstelling met 3 nummers van het nieuwe album, in de volgorde zoals ze daarop voorkomen. Eerst 'Psalm' van Van Herzeele dat weinig kerkelijk klinkt, maar wel spiritueel en daarna 'Boubou'. "Petit Boubou," zei de saxofonist en terwijl we het live hoorden en de muzikanten zagen, beseften we dat het een fijne ode is van de bassist. 'Nicolette', het derde nummer, kreeg een uitvoering met extra solo's en verdraaid vurige gensters. Dit groovy, funky stuk speelt het meest herkenbare thema uit dat we de laatste maanden hoorden spelen - echt een schot in de roos. Als er iets van scat of zang op zat, menigeen zou het later nog nazingen. Na drie nummers van de cd zetten de muzikanten zich even aan het improviseren. Zo zetten de drie even een heel andere, opmerkelijk flexibele toon en kreeg de cd-voorstelling een uniek shot, een frisse herstart; Louis Favre noemde het een klein geschenk aan het publiek. Waarna de voorstelling doorging met nog een stuk van de bassist, 'Le Pardon Infini', met zijn geleidelijke ontwikkeling van idee�n. Intussen was het iedereen al opgevallen dat we 3 ferme muzikanten op het podium staan hadden. Louis Favre had niet voor de drumkit van de jazzzolder gekozen, maar voor zijn eigen drumstel geopteerd. Hij speelde met zwier en heel trefzeker, met veel variatie terwijl herhaaldelijk repetitiviteit een belangrijk onderdeel van de muziek was. Alfred Vilayleck toonde zich op zijn manier heel beweeglijk en creatief, hij liet ons zwaar van elektrische bas genieten. In de tweede set ging het vuur nog sterker branden. Steeds meer liet zich een rockverleden vermoeden in de ritmetandem die aan elkaar hing als een geoliede machine. In de pauze venoemde iemand Jaco Pastorius, we zouden er ook Les Claypool kunnen bijhalen. De ene keer zorgden Vilayleck en Favre voor fris en levendig samenspel, dan weer voor licht melancholisch gekleurde gevoeligheid en verderop haalden ze ongemeen donker uit. Repetitiviteit was vaak hun wapen en stijlmiddel om haast een trance op te wekken en tegengewicht te bieden aan de kringelende en kronkelende of steeds verder vooruitvliedende lijnen van de saxofonist. Aan het eind zetten zij nog een 'Psalm' neer, die van John Coltrane. Luid applaus en een bis om af te sluiten waren volledig op hun plaats. Favre verwittigde: we spelen ons beste, maar het duurt 20 minuten. Dat was een beetje overdreven, maar de uitgerekte versie van 'Gratitude' die we kregen maakte iedereen nog enthousiaster. En dankbaar. � Danny De Bock


	Vocaliste Maria Fern�ndez koestert een fascinatie voor alle uit passie ontstane muziek. Haar verhalende songs zijn een eerbetoon aan de muziek uit de Zuid-Amerikaanse en Spaanse traditie. De Argentijnse (Neo) Tango, de Cubaanse Complejos en de minder bekende Zuid-Amerikaanse Folk vormen de wortels van haar muziek, met sterke invloeden uit Brazili� en Spanje. U hoort een zeldzame smeltkroes van ritmes, kleuren en talen. Met haar prachtige stem betrekt ze het publiek bij haar ontroerende verhaal en ze kan met weinig middelen een zeer mooie performance neerzetten. Haar verhalen worden verrijkt door de vermenging met jazz, de stijl die eindeloze mogelijkheden voor improvisatie en interactie biedt. De afgelopen jaren was ze regelmatig te zien op Jazz & Tango Festivals en podia in Nederland, Duitsland, Belgi�, Turkije, Roemeni� en Spanje. Kom haar dus ook ontdekken in Mechelen in de Jazzzolder.


	Teun Verbruggen begon drums te spelen toen hij 8 jaar oud was. Na 2 zomercursussen gevolgd te hebben bij Dr� Pallemaerts trok hij naar het Conservatorium in Brussel waar hij les kreeg van Hans van Oosterhout. In 1999 studeerde hij af en werd hij al vlug een van de meest gevraagde drummers bij vele groepen en in verschillende muziekstijlen. Met wie hij allemaal speelde, welke projecten hij opzette, op welke podia hij overal in de wereld stond (of zat), welke prijzen hij bijeen verzamelde, en veel meer, kan je hier lezen op zijn website. Zeker is dat elk optreden opnieuw een verrassende reis wordt door zijn muzikale universum. Voor dit project omringt hij zich met bekende namen uit de Belgische jazzsc�ne. Benieuwd wat het wordt? Wij ook�


	E�n van de doelstellingen van de jazzzolder is podiumkansen geven aan jong talent, en dat mag men op deze avond heel letterlijk nemen; de muzikanten die zullen spelen zijn nog heel jong, maar hebben veel talent in huis. Wat begon als incidenteel samenspel is al gauw uitgegroeid tot een muzikaal hecht en actief kwartet. Jelle Willems (gitaar) studeert samen met Josse van der Schaft, Tijs Klaassen en Wouter K�hne aan het Conservatorium van Amsterdam, waar ze lessen krijgen van de jazztop van Nederland. Door de gitaar als melodisch middelpunt te gebruiken in composities ontstaan er verfrissende arrangementen, improvisaties en een vernieuwend bandgeluid dat geworteld is in de jazztraditie. Ze proberen tijdens het spelen van eigen werk en minder bekende standards, hoe groot of klein het podium ook is, de muziek in haar kern te raken en de melodie altijd het laatste woord te geven. Geboren en getogen in Amsterdam, begon Josse van der Schaft op zijn 8ste met pianoles. Vanaf zijn 12de begon hij met het spelen in bands en heeft hij met de Jazz Juniors/Focus olv Peter Guidi door heel Nederland opgetreden. Na enkele jaren op de Jong Talent afdeling gezeten te hebben van het Conservatorium van Amsterdam is hij in 2011 begonnen met de hoofdvakopleiding, waar hij dit jaar zal afstuderen en les heeft gehad van Karel Boehlee, Rob van Bavel, Hans Vroomans en Harmen Fraanje. Sinds enkele jaren is hij zich meer gaan richten op Funk- en Popmuziek en speelt hij ook in verschillende ensembles. Met de Jazz Juniors en Jazz Focus heeft hij meerdere malen het Prinses Christina Concours gewonnen, iets wat hij ook deed met het Joell Wilson Quintet in 2012. Tijs Klaassen (1993) kreeg zijn eerste basgitaarlessen bij kunstencentrum De Hint in Uithoorn van Herman Venterink. In 2010-2011 volgde hij het voorbereidend jaar Conservatorium Amsterdam; hij speelde mee met het Junior Jazz College. Vanaf 2011 tot heden is hij student aan het Conservatorium Amsterdam Jazz, eerste twee jaar basgitaar, daarna overgestapt op contrabas. Hij speelt ook klassiek in het UvA-Orkest J. Pzn Sweelinck. Voor dit optreden spelen ze met drummer Wouter K�hne. Wouter K�hne (1996) begon op zijn derde te drummen op potten en pannen en kreeg op zijn 7de zijn eerste drumles. Op zijn 16de maakte hij zijn debuut op het North Sea Jazz Festival.


	Jan Van Moer is afgestudeerd als trompettist aan het conservatorium van Brussel waar hij les kreeg van Gino Lattuca en Carlo Nardozza. In 2008 volgde hij de Siena Jazz Clinics in Itali� waar hij aan het eind een prijs als meest verdienstelijke muzikant ontving. In datzelfde jaar nam hij als muzikant ook deel aan een Belgische filmproductie aan de zijde van jazzlegende Toots Thielemans. In 2009 werd hij geselecteerd om mee te spelen in de Youth Jazz Orchestra. Deze bigband stond onder supervisie van de BJO en Jeugd en Muziek. In die voorbije jaren werden zij bijgestaan door verscheidene gastdirigenten zoals o.a Florian Ross, Michel Herr, Bob Mintzer en Pierre Bertrand. Doorheen zijn nog jonge loopbaan heeft hij de kans gehad om samen te kunnen werken met grootheden zoals; Bert Joris, Toots Thielemans, Scott Colley, Paolino Dalla Porta, Miguel Zennon, Eddie Henderson en Avishai Cohen. Naast Agora is Me & My Tribe zijn 2e band als leader waarbij wereldmuziek steeds de rode draad blijft. Dit project deelt klanken en invloeden vanuit het Oosten, Afrika en Latijns Amerika met jazz muziek. Deze cultuurmix zorgt voor een heel divers kleurenpalet waarin elke muzikant het doek weet op te vullen met zijn eigen kleur. Composities waarin zwalpende ritmes en melancholische melodie�n worden afgewisseld door plotse stiltes en sereen gefluister. Van collectief naar solo, van zacht naar hard� Deze stam telt zes waardige krijgers die hun persoonlijkheid en creativiteit laten samenvloeien tot het maken van een nieuwe kleur, een nieuwe klank�


	�Jazz ontmoet wereldmuziek�, zo kan men dit 6-koppig ensemble het best omschrijven. Normaal zijn ze met 7 doch de Oudspeler had zijn vingers gebroken en dan is tokkelen op dit Arabisch snaarinstrument uitgesloten. Hun heel eigen repertoire, geschreven door bandleider en trompettist Jan Alfredo Van Moer, is een weldoordachte mix van klanken en invloeden uit alle hoeken en windstreken. We waanden ons op reis langs Afrika, Turkije, Marokko en Tunesi�. Van Moer vertelde dat hij zo�n 7 jaargeleden al in de Jazzzolder en op jazzathome speelde met de groep �Jazzsound� met o.a. Dieter Vagan�e. Wat kan fluitist Stefan Bracaval soleren en zich voluit geven. Ook de percussionist Robbe Kieckens was erg inventief bezig en paste perfect in het plaatje. Pianist David Thomaere (�1988) uit Schoten kan je nog bewonderen op Jazzathome dit jaar of in talloze groepen. Het was een fel gesmaakt optreden mede door het enthousiaste publiek; in de tweede set kwam een hele bende jonge mensen in de zaal zitten. Het waren jonge zangers en zangeressen van �Jazzmanix�, het 'Southampton University's Pop and Gospel Choir' die in Mechelen verbleven en de weg hadden gevonden naar onze jazzkapel; rond middernacht gaven zij nog even het beste van zichzelf en zongen ook voor de 17de verjaardag van de jazzzolder. Het was al even Jazz & Voices, thema van Jazzathome 2015. Tickets voor jazzathome worden ook verkocht in de Jazzzolder.� Michel Proesmans �...Wat een traktatie ! ...eerst hadden we het uitstekende 'Me & My Tribe' van trompettist Jan Van Moer waarbij het natuurlijk spijtig was dat we de oudspeler er bij moesten missen maar met gebroken vingers is het moeilijk tokkelen natuurlijk. ...erg gesmaakte performance waarbij de kapelzaal steeds maar voller kwam te zitten...bleken dat wat leden van het 'Southampton University's Pop and Gospel Choir' ofte 'Jazzmanix' te zijn en dat jonge volkje had er zo'n zin in dat niet alleen Lejo een Happy Birthday toegezongen kreeg maar dat zij ons bovendien nog vergastten op een aardig mini-concert. Bravo en leve de verbroedering !�

	Winus


	26 Juni 20:45 hr !

	Shanna Waterstown
	and The Wet Hands

	!!! CANCELED !!

	intussen vervangen door :

	Shakedown Tim and The Rhythm Revue


	Tim lelegems (1976) werd al op 6 jarige leeftijd aangetrokken door de muziek uit de platenkast van zijn ouders. Op 11 jarige leeftijd ontdekte hij The Rolling Stones en dan was de kennismaking met the king of the blues "Muddy Waters" niet meer ver af. Op zijn vijftiende kocht hij zijn eerste gitaar. Eind '96 begon hij samen met enkele muzikanten uit Boom de bluesband Fried Bourbon. Ze ontdekten samen de blues en leerden die zo goed mogelijk spelen. (Howling Wolf, Muddy Waters, JB Lenoir, John Lee Hooker, Canned Heat... ) In 2001 vervoegde Steven Troch op zang en mondharmonica Fried Bourbon en nu had Tim zijn 'soul brother' gevonden. In 2014 werd besloten om Fried Bourbon in het vriesvak te stoppen om afzonderlijk nieuwe 'muzikale vitaminen' op te zoeken. Ondertussen was Tim ook beginnen zingen en begon hij de bluesband: "Shakedown Tim & The Rhythm Revue" Ge�nspireerd door o.a. T Bone Walker, Peewee Crayton, Robert Lockwood jr, Jimmy Rogers, Eddie Taylor, Willie Johnson... verfijnt Tim zijn eigen stijl verder. Even later vervoegde Bart Stone The Rhythm Revue op sax.


	"Shakedown Tim, 'stichtend lid' van Fried Bourbon dat even in de frigo gaat nu, profileerde zich als overtuigend bandleader en bracht old times jumpin' footstampin blues waarbij namen vielen als John Lee Hooker en T Bone Walker. Authenticiteit troef dus en we hadden niks anders verwacht van een geroutineerd vakman in de stijl die hem ligt en die we van hem gewoon zijn. Helaas kwam dat alles pas na de eerste set kwalitatief naar boven want de eerste set baadde niet alleen in te weinig licht maar vooral de klank was terriebel ! Bijstellen in de pauze maakte dat niet alleen vocals maar gewoonweg alles very klaarder en nu glashelder de zaal in kwam waar wat liefhebbers intussen stonden te shaken in de zijgang. The bluesin' boogie was here to stay for tonight in deze kleine jazztempel. Goed zo, Tim en kompanen die toch maar mooi onverwacht invielen toen Shanna Waterstown daags voordien moest afhaken wegens autopech en ze was geeneens al onderweg.�


	Winus


	Soo Cho (Zuid-Korea) heeft bijna heel haar leven al piano gespeeld. Ze begon op zeer jonge leeftijd met klassieke muziek, en was daarna een tijd werkzaam als model. Nadien studeerde ze klassieke piano en fluit aan de Sung Sin University in Seoel. Jazz studeerde ze voor meerdere jaren aan de conservatoria van Utrecht en Amsterdam, waarna Soo Cho besloot om haar eigen trio op te richten. Het trio repeteerde intensief gedurende een periode van 2 jaar, terwijl ze ondertussen de Jam-sessies in de DJS Jazz club in Dordrecht organiseerden. In 2004 begon het trio maandelijkse lunch concerten te spelen in het Baseline Theater. In maart 2008 komt haar eerste album "PRAYER" uit bij Challenge Records; de voorstelling van deze CD vond plaats in het Bimhuis in Amsterdam. Tevens werd haar quartet( met Angelo Verploegen) uitgekozen om de "Young Vips Tour 2008" te spelen. Haar tweede album "LITTLE PRINCE" verschijnt in oktober 2010, en in april 2013 brengt ze met haar nieuwe groep "Jass United" met de Italiaanse saxofonist Javier Girotto een derde cd op de markt, "PANDORA", gereleased bij het Noorse platenlabel Curling Legs. Dat jaar wordt ze ook gekozen als musician in residence Nijmegen 2013. En in april 2014 is er reeds haar vierde album, �BALLERINA�, opnieuw met de Italiaanse saxofonist Javier Girotto, bij het Oostenrijkse label Alessa records. De muziek van het trio is melodieus, het is jazz, het is origineel..... Er zijn hints naar Jarrett, flarden van Mehldau, herinneringen aan Pieranunzi, maar we horen vooral de wereld van een originele componist: Soo Cho. Vanavond komt ze met haar nieuwe Belgische begeleiders naar Mechelen!


	"De Zuid-Koreaanse pianiste Soo Cho komt vandaag voor de derde keer in de Jazzzolder. De eerste keer was al in 2009 op de oude Jazzzolder. Ze speelt al heel haar leven piano; vanaf haar derde nam ze klassieke pianoles. In 2001 vestigde ze zich in Nederland om er te studeren aan het Utrechts conservatorium bij Bert van den Brink en vervolgens bij Karel Boehlee, Rob van Bavel en Kris Goessens aan het Conservatorium van Amsterdam. Daar studeerde ze in 2006 af als jazzpianiste. Ook studeerde ze jazzcompositie aan het conservatorium van Den Haag. Vandaag komt ze spelen met uitstekende Belgische begeleiders op drums (Lionel Beuvens) en bas (Janos Bruneel). Met deze begeleiders gaat ze binnenkort een plaat opnemen. Ze spreekt de nummers in het Engels aan mekaar. Ze speelt krachtiger dan haar stemvolume, gelukkig. Bij het eerste nummer hoor je direct haar klassieke opleiding. Ze speelt zacht, traag, snel en vooral romantisch lyrisch en melodieus en dwarrelt door haar eigen repertoire. 'Kris� is een ode aan mentor Kris Defoort. Iedereen komt goed solistisch aan zijn trekken en geeft het beste van zichzelf. Ze voelen zich allemaal goed op hun gemak. Als bis toch een klassieker �my funny valentine�


	Michel Proesmans

	Mooi! Da's in ��n woord de muziek en het performen van deze uitgesproken lyrische pianiste die in haar 2 begeleiders heel geschikte compagnons vond. Lionel Beuvens is 'de zachte' die borstelt en zalft, Janos Bruneel kreeg langs zijn kant eveneens voldoende ruimte om dat alles geschikt aan mekaar te bassen. Ook met deze band weer springen bij mij de meer dynamische stukken er tussenuit, de vertellende trant maakt het geheel anders te weinig boeiend. De klank zat anders weer superb in deze JaZZZolderse Kapel al leek het me dat de drums mij wat te stil leken in vergelijking met de andere instrumenten maar da's moeilijk hoor als je die onversterkt doorstuurt...Soo Cho was anders in haar nopjes leek het me tijdens haar presentaties, en mooi...zei ik dat niet in de inleiding?...


	Winus


	In juni 2014 werd Erik Bogaerts uitgenodigd door de Zweedse organisatie ARNA (Art & Nature) voor een residentie van twee maanden in Harl�sa, een dorpje in Sk�ne (Zuid Zweden). Daar componeerde hij muziek voor een ongebruikelijke bezetting, ge�nspireerd door Scandinavische tradities. Voor zijn nieuwe groep Mephiti vroeg hij vijf eigenzinnige instrumentalisten met een zeer uitgesproken stem. De muziek van Mephiti doet denken aan lyrische jazz, met invloeden van klassieke muziek, folk, experimentele rock, vrije improvisatie en soundscapes. Bogaerts groeide op in de theaterwereld en zag in zijn jonge jaren veel creatieve mensen aan het werk. Zo ontmoette hij o.a. saxofonist Mike Zinzen, die solosax speelde in de voorstelling �Bal� van Sam Bogaerts bij Toneelgroep Amsterdam. Het was de aanleiding om saxofoon te willen spelen. In 2006 behaalde Bogaerts zijn Master in de Muziek aan het Koninklijk Conservatorium Brussel. In 2008 won hij met Bender Banjax de prestigieuze prijs �Jong Jazz Talent Gent�. In 2012 nam hij met Banjax zijn eerste cd op: �Osa�. E�n jaar later volgde 'Vekk' met pianist Alexi Tuomarila, Lionel Beuvens en Axel Gilain onder de naam Kvartett. In 2015 komt een nieuw album uit van zijn trio met Benjamin Sauzereau en Jens Bouttery, en werkt hij aan een opname met Mephiti. Bogaerts is ook actief in de ensembles �Book Of Air: Vvolk�, Score Man en de Brusselse formatie Les Chroniques De L�Inutile. Ruben Machtelinckx (1986) begon op zijn 15e gitaar te spelen. Hij behaalde zijn Master in de Muziek aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen in 2010. Zijn docenten waren o.a. Hendrik Braeckman, Kurt van Herck, Erwin Vann, Nic Thys, Teun Verbruggen en Free Desmeyter. Hij volgde de masterclasses van Hilmar Jensson, Nelson Veras, Octurn, Christian Wallumrod, Jim Black en Dave Liebman. De lessen die hij kreeg van Pierre Van Dormael en Karl Van Deun bleken zijn grootste bron van inspiratie. Hij bracht de laatste drie jaar vier albums uit: 'Faerge', 'Onland', 'Ask Me Don�t Ask Me' en 'Flock'. Hij speelde o.a. samen met Joachim Badenhorst, Hilmar Jensson, Kurt Van Herck, Erwin Vann, Peter Evans, e.v.a. De gebroeders Cools richtten samen �Granvat� op, een creatief platvorm waarbinnen zij hun verschillende projecten kunnen voorstellen. Zo brachten zij muziek uit met groepen als Hoera, Pomrad, Merope, Book Of Air, Pudding oO, jk�s kamer en Matsenoto. Bert en Stijn zijn veelgevraagde muzikanten in de Belgische jazzscene. Bert speelt o.a. bij Bruno Vansina Orchestra en concerteerde met muzikanten als Harmen Fraanje, Fabrizio Cassol en Eyvind Kang. Stijn deed zich de laatste jaren niet alleen gelden als drummer maar ook als producer. Hij schrijft muziek voor o.a. Book Of Air, waarmee hij een residentie verkreeg in De Singel. Indre werd geboren in Litouwen, ze studeerde aan het Codarts Conservatorium te Rotterdam. Ze formeerde de groep Merope, een internationale band waarmee ze traditionele Litouwse volksmuziek koppelt aan muziek uit verschillende culturen. Ze combineert haar traditionele klanken met hedendaagse manieren van musiceren, met electronica en met modernere harmonie�n. Met Merope nam Indre twee albums op. De eerste �9 days� (2013) werd opgenomen in Spanje, hun tweede album volgt in 2015. Indre volgt ook een master in Indische muziek te Codarts. De in Denemarken wonende Franse bassist Brice Soniano behaalde in 2005 zijn Master in de Muziek (jazz & klassiek) aan het Koninklijk Concervatorium Den Haag (Nederland). Hij studeerde er bij o.a. Hein Van De Geyn, Knut Guettler, Jean-Paul Everts en Frans van der Hoeven. Na zijn studies verbleef Brice bij de Baka Pygmees in Kameroen, samen met Mette Burild en Toma Gouband. Na zijn terugkeer speelt hij overal in Europa, meestal ge�mproviseerde muziek, avant garde en nieuwe muziek met muzikanten als Harmen Fraanje, Michael Moore, Ben Sluijs, Christian Mendoza, Maurice Horsthuis' String Ensemble Jargon. Brice speelt ook solo concerten, in 2015 zal hij zijn eerste album als bandleider uitbrengen: �Beyond Time�. Deze opnames werden gemaakt met Toma Gouband, Joachim Badenhorst, Nelson Veras en Juan Parra Cancino.


	Erik Bogaerts verbleef in 2014 op uitnodiging van Art & Nature 2 maanden in Zweden, waar hij nieuwe composities schreef. Inspiratie vond hij in de omgeving, de natuur en de gastheer bij wie hij verbleef. De nieuwe nummers kregen navenante titels, zoals bijv de naam van de gastheer en zijn hond. Meermaals leek ook het album 'Faerge' van Machtelinckx/Badenhorst/Jensson/Wouters een belangrijke rol te hebben gespeeld bij het schrijven van de Zweedse composities. Hoewel heel verschillend van bezetting en met ook Machtelinckx in de groep, werd vaak subtiel gespeeld met een soort van dromerige lichtheid die mooie resultaten kan opleveren. Daarnaast hoorden we invloeden van Zweedse folk, bijv in een paar hymnes, waarvan eentje ook de titel 'Hymne' kreeg. Met twee gitaren en Litouwse harp in de groep kregen we een apart verhaal with strings dat ver van typische jazz stond. Met soms heel mooie stukken, waarbij de magie evenwel niet zo frequent overtuigend bleek als bij 'Faerge'. De bijzondere groepssamenstelling die in een aantal nummers verrijkend klonk, bracht het in andere niet verder dan dunnetjes meer van hetzelfde. In de reacties in de pauze en na het concert viel te noteren dat je geen zware werkweek achter de kiezen moest hebben om als toeschouwer in te dommelen of de concentratie te verliezen. Aan het klankbeeld kan dat niet gelegen hebben. Met de nodige elektrische versterking was elke muzikant goed te horen. Met de elektronische snufjes werd ook niet overdreven. Misschien waren er iets te weinig opwellingen van energie om het gemis aan magie op te vangen. Misschien wordt het er in volgende concerten wel beter op met een ge�nspireerde Brice Soniano op bas erbij, die wij moesten missen omdat hij niet op tijd terug kon zijn uit Frankrijk. Of moet gewoon het samenspel en de uitwerking van de composities de kans krijgen om te groeien.

	Danny De Bock


	Het duo Keenroh gaat samen met Manolo Cabras, Joao Lobo en Niels Van Heertum op zoek naar een klimaat waarin hun improvisaties zich onbegrensd kunnen ontwikkelen tot spontane maar volwaardige composities. Dit kwintet gaat uit van een uniek scala aan klanken en intense interactie om hun muziek vorm te geven.


	Met het vertellende fluitspel van Jan Daelman begon schijnbaar een tocht waar naast de tonen van de vertelstem levendig geritsel klonk (in het struikgewas, langs een rivier?) dat kwam van Joao Lobo, percussief op drums, alsook ritmisch tikken en tokken op droog hout (het geluid van de noestige arbeid van timmerlui in de verte?), dat Manolo Cabras voortbracht. Zo begon de eerste set met wat het spontane ontstaan leek van een meeslepende creatie. Om hierin mee te gaan hoefde niet duidelijk te zijn hoeveel er op voorhand was afgesproken of vastgelegd. Geleidelijk ontwikkelde zich de verklanking van een reis die voerde naar wonderlijke plekken die niet van deze wereld leken. Gitarist Norberto Lobo, vers overgekomen uit Portugal, speelde eerst met vreemde elastische geluiden en zou later met vervormde noten uitpakken. Zoals elke muzikant deze avond zou hij zijn momenten om bijdragen te leveren aan het geheel heel zorgvuldig uitkiezen, net als de wijze waarop. De creatieve aanpak van deze vijf hield in dat alle instrumenten soms heel vrijelijk werden aangewend. Behalve mooie noten kregen we bijzondere klanken die het verhaal ondersteunden en kleurden. Die vertelling bestond uit lange delen, in tegenstelling tot de eerste cd die vorig jaar verscheen en enkel korte stukjes bevat. Naar het eind van de eerste zet begonnen drummer en bassist heel rustig aan een tweespan dat langzaamaan verlevendigde. Het leek wel of we ergens in Afrika waren beland, bij ritmes waarin ook de grote Art Blakey inspiratie had gevonden. De muziek, de ganse groep belandde in een stroomversnelling. De set werd zo afgerond met een heerlijk hoogtepunt. De Jazzzolder is niet bepaald een plek die bekend staat voor de programmatie van zo avontuurlijke, vrije muziek. Voor de liefhebbers staat dat een of twee keer per jaar op de kalender. De tweede set trok dan ook weer iets minder belangstellenden aan. Die zagen Keenroh + Friends met een energieke drive van wal steken. De levendige chemie die ze hadden gevonden werd ten volle uitgespeeld. Om het muzikale feestje uit te doven, zetten zij naderhand de omgekeerde beweging in als in de eerste set. De terugkeer ging eerst nog snel, maar vertraagde en met een rustig einde aan de denkbeeldige tocht was de cirkel rond. De drums van de Jazzzolder bleken eerder al heel geschikt voor de optredens in de voormalige kapel. Vanavond bleek dat ze in de juiste handen ook voor percussief spel een schat aan mogelijkheden herbergen. Dank aan Chris Joris voor zijn wijze raad bij het samenstellen ervan.

	Danny De Bock




	�Het duo Keenroh, winnaars van Jong Jazztalent Gent 2014, bestaat uit Jan Daelman (dwarsfluit) en Thijs Troch (piano). Vrienden van vandaag zijn Manolo Cabras, de trouwe jazzzolder muzikant die van alles aankan en met iedereen kan meespelen. Verder hebben we nog twee Portugezen deze keer met Joao Lobo (drums) en Norberto Lobo (geen familie) op gitaar en dus niet Niels Van Heertum op euphonium. Dat is jazz: er kunnen op het laatste moment nog wisselingen in de bezetting zijn. Vandaag een andere vorm en meest pure vorm van jazz, de improvisatie. Wat opvalt is de absolute stilte in de zaal en opperste concentratie van de muzikanten. De ambiance is nog vollediger door de led lights op de achtergrond en een heuse rookmachine. Je ziet de muzikanten opgaan in hun muziek en het uiterste eruit halen. Verwacht je niet aan de meest melodieuze muziek want er is geen melodie. Titels van de stukken zijn niet nodig. Ze spelen vaak intimistisch en je waant je somsin een oerwoud met vogels en geritsel in de struiken en dan weer in Afrika in de jungle. Er worden ook cd�s en LP�s verkocht van alle muzikanten. De zaal is niet helemaal volgelopen, deze keer, en na de pauze blijft er nog een half volle zaal die dan opnieuw werkelijk luistert en geniet. Het kwintet doet wat het moet doen met hun scala aan klanken en intense interacties.�

	Michel Proesmans


	"Electrifying Groove Originals� Op energetische wijze stijlen als rock en soul mengen met jazz en funk en daarbuiten: akoestisch en organisch, smeu�g en meeslepend, stevig en psychedelisch� Het mengen van stijlen is de essentie van jazz en de wortel voor originaliteit. Dit gebeurt met respect voor de tradities en open voor de individuele smaken en klanken van elke participerende muzikant, altijd met de wil om een duidelijk verhaal te vertellen en een sterke sfeer te scheppen. Zygomatik is bassist Piet Verbist zijn eerste project als leider en componist. Doorheen de jaren participeerde hij in vele projecten met uiteenlopende stijlen van rock en soul tot straight jazz, zowel als wereld muziek (tango, flamenco, Noord- Afrikaanse muziek) en vrije improvisatie. Al deze ervaringen versmelten in zijn composities waar intensiteit, groove en energie de belangrijkste ingredi�nten zijn. Piet verwijst naar de volgende invloeden: (in alfabetische volgorde) The Beatles, Ben Allison, Bootsy Collins, Charles Mingus, Curtis Mayfield, Dave Holland, Deep Purple, El Camaron De Isla, Frank Zappa, Henri Texier, The Meters, Miles Davis, James Jamerson, King Crimson, Led Zeppelin, Masada, Pink Floyd, Rabih Abou-Khalil �� De naam Zygomatik is afgeleid van het Latijn: Zygomaticus Major en Zygomaticus Minor. Deze verwijzen naar spieren in het menselijk gelaat die zorgen voor de gezichtsuitdrukking. In het Frans wordt �zygomatique� gebruikt in de omgangstaal als verwijzing naar glimlachen en/of lachen.