BRAND !

 

 

 

editie 2016 : de NL special

	Nieuwe en vernieuwende jazzvormen met performers van Noord, broederlijk en uitnodigend naast musici van Zuid, samen sluiten ze met een heus JAZZFESTIVAL ( intussen aan de 2e editie toe) een jaar van festiviteiten rond 200 jaar Verenigde Nederlanden 'Beste Buren/Hollandse Maatjes' ook nu weer feestelijk af met een concertentweedaagse, waarbij het weer banjeren wordt tussen de concerten door, van het NONA theater naar het CultuurCentrum, 100 meters verderop. Gelukkig zitten weersomstandigheden mee, alleen had men wat meer tijd mogen laten tussen de opeenvolgende concerten, een kwartiertje maar, dan had de rit te voet telkens comfortabeler geweest en bleef er meer tijd voor een droogje en een natje tussendoor... Het programma van het Festival zelf is boeiend en uitnodigend en dan hebben we het nog maar over de affiche van  de twee hoofddagen want in de 'RAND ! had of heb je nog een filmvoorstelling en concerten doorheen gans Februari in verschillende meewerkende concertzalen en kafees, héél aanlokkelijk allemaal als je d'er de tijd voor neemt want er zijn ontdekkingen te doen en dingen te zien die je hier in de kleine provinciestad Mechelen anders niet gauw te zien krijgt , erg aanlokkelijk allemaal ! Op deze pagina volgen we de concerten op vrijdag en zaterdag in beeld en verklarende tekst, al had je't allemaal natuurlijk beter zélf bekeken...en beluisterd... BRAND ! ...waar ? ... HIER !

 

DAG 1 - VRIJDAG 12 FEBRUARI

- helaas, geen eigen fotografie...

KAJA DRAKSLER - LENNART HEYNDELS

 - openingsconcert Sint Rombouts kathedraal  17:00 hr -

Kaja Draksler keys (orgel) - Lennart Heyndels bas

In de koude zonovergoten kerk zaten we netjes ingepakt, terwijl er summiere orgelklanken door de ijle ruimte klaterden. Het majestueuze orgel van St. Rombouts werd echter maar met mondjesmaat gebruikt door Kaja. Het in 1958 vernieuwde orgel naar de wensen van Flor Peeters ging ten dele de mist in, de majestueuze rijke klank ons, als Mechelaars, bekend kwam echter nooit écht uit de verf, een gemist kansje om het orgel ten volle mee te sleuren in dit unieke concept. Misschien is een half uurtje wat weinig om deze opportuniteit tot volle wasdom te laten komen, wat niet wegneemt dat het een unieke en uitzonderlijke gelegenheid was. En misschien zaten we niet op de correcte plaats om de volle klanken te horen, want de akoestiek van gotische kathedralen is dan ook een wetenschap op zich. Ook Lennart zijn basgeluiden liepen een beetje verloren tussen de ornamenten van de hoog gotiek. Een mooi concertje waar ik wel ‘iets’ meer van had verwacht, maar experimenten zijn steeds tweesnijdende messen waar risico’s steeds om de hoek gluren.

Aansluitend, een fijne verzorgde receptie met een even fijn verzorgde incrowd als publiek, je staat uiteindelijk niet altijd te keuvelen naast monumenten als Fred Van Hove of André Goudbeek en andere coryfeeën van de Belgische en Nederlandse jazzscene.

André Goudbeek – Fred Van Hove

- NONA 19:00 hr -

 

Als de muziek er één is, sprankelend van jeugdigheid en barstend van fijnzinnig lyrisch geweld, vraagt niet meer naar leeftijd, wanneer een piano en een sax vloeiend geanimeerd voort keuvelen alsof ze de conversaties van de voorbije receptie en de woordelijke klanktapijten muzikaal willen herhalen in een hun eigen geïmproviseerde dualiteit. Een eindeloze reeks van bijna romantische lyrische piano watervallen, waar de sax tussendoor waadt als door een pastoraal landschap gecreëerd in het halfduister van de Nona locatie. Vrijelijker wordt een improvisatie nooit. Dit zijn concerten die men wortelt in zijn herinnering om nooit te vergeten. Amen ...

Eric boeren – Wilbert de Joode – Teun Verbruggen

 

- CCM 20:30 hr -

 

Als ad-hoc trio konden deze jongens tellen, dit was de eerste ontmoeting voor Wilbert en Eric met Teun. Los van enige twijfel vloeiden de impro’s rustig de zaal in. Van het eerste moment één als blok, als van ouds klinkend en de tijd versmeltend in rustige klanken vol maturiteit in heldere sonore volzinnen die verhaalloos, maar toch vertellend de oren smeerden naar meer. De sfeer was algemeen ingetogen, met uithalen van Eric en berustende soli van Wilbert, met Teun in goeden doen om de fijnmazige improvisaties te omzwachtelen met zijn percussie werk. Eénmalig? Spijtig…

 

ICP Orchestra

- NONA 22:00 hr -

Han Bennink (drum), Ab Baars (klarinet en sax), Tobias Delius (tenorsax), Ernst Glerum (bass), Thomas Honsinger (cello), Michel Moore (klarinet en sax), Mary Oliver (viool ) en Wolter Wierbos (trompet en trombone)

ICP, altijd feest! Ook vandaag, waarom ook niet ? ”Instant Composers”, maar dan wél, nummer per nummer met een stevig raamwerk waarrond men er dan lustig op los kan feesten, een vuurwerk impro-plezier, een constant trillend en levendig bewijs dat ‘ernstige muziek’ zich zelf hoegenaamd niet ernstig hoeft te nemen, met als voorwaarde een alles overklassende professionaliteit in alle toonaarden. Dit soort van zootje ongeregeld van topmusici en hun traditie vanuit Willem Breuker’s en Micha Mengelberg’s gedachtengoed, vind zichzelf blijkbaar steeds opnieuw uit. Een bij-blijvertje van een concert, om tussen je oren te koesteren als referentie merkpunt.

verslaggever concerten : Luque

 

 

 

DAG 2 - zaterdag 13 FEBRUARI

KAPOK

 

- NONA 19:00 hr -

 

 

De metafoor van Kapok , het zaadpluisje, is perfect toepasbaar. Best erg goeie muzikanten die in hun spel een mooie toekomst dragen, maar een Engelse hoorn is geen instrument dat zich makkelijk in een jazzcontext laat meenemen. De stugge natuurklanken lieten zich niet volledig in het kader dwingen, ondanks een lichte elektronische nabehandeling, maar misschien lukt het ooit, net als Michel Godard die het zelfs presteerde het Serpent, een voorloper van alle koperwerk in de muziek, de jazz binnen te loodsen. Het was een best prettige set, met wonderlijk mooie momenten waar het talent van af droop. Uitkijken dus naar hun verdere evolutie.

 

 

       

 

Luque

 

...3 CD  's rechtvaardigden hun vaardigheden en talent al en benieuwd waren we dan ook naar wat dat op de scène mocht betekenen, deze ongewone combinatie van instrumenten. Klinken deed het wel lekker en de hoorn zal dan wel niet zovelen aanzetten om dit instrument nu direct en algemeen te gaan toevoegen aan het jazzinstrumentarium, toch overtuigde Morris Kliphuis in ieder geval met zijn rake manier van spelen. Immers, wij zijn gewend om het blaasinstrument te plaatsen bij pronte ruiters, hoog op het paard gezeten of ook wel in grote symphonische orkesten met langgerekte klanken uit de kelk van het instrument maar Morris wist ons te overtuigen van een onverwachte meerwaarde van de hoorn. Een geslaagde warming up werd het voor de 2e dag van dit festival, echter na het aanhoren van de andere bands werd wel duidelijk dat doorbrekende glans ontbrak om écht te blijven overtuigen ondanks het sympathieke concert dat deze jongens hier gaven. Wat mij betreft ontbrak  het vooral aan dynamiek en verrassingen, bleef alles, buiten een enkel nummer, nogal bij brave mixpop, rockgevoelig en met slechts een kleine jazzy doorsteek. Ik had dit echt avontuurlijker verwacht maar daarvoor werd het wachten tot later op de avond. Dit jeugdig talent van Kapok zie ik graag later nog es terug. Vergeten we daarbij niet dat deze jongens eerder al aardig in de prijzen vielen (o.a. European Jazz Competition Award in 2013 !

 

Winus 

 

 

Jasper Blom Quartet feat. Bert Joris

 

 

 

- CCM 20:15 hr -

Het Nederlandse kwartet rond vijftiger Jasper Blom heeft Bert Joris als Belgische gast uitgenodigd . Bert past zich moeiteloos aan deze gasten en hun muziek aan. We krijgen niet de gewone zoete klanken van Bert maar eerder de polyfonische bob zeg maar. Het Nederlandse Jasper Blom Quartet wordt gevormd door vier internationaal hoog aangeschreven jazzmuzikanten die reeds meer dan 20 jaar samenspelen. Hierin zijn  vooral Martijn Vink (vroeger drummer bij BJO en al lang met het Metropole Orkest) en Jesse van Ruller op gitaar de sterspelers.
Jasper Blom schrijft intelligente composities die invloeden uit de popmuziek en klassiek combineren met meer traditionele jazzsoundscapes. Melodie, ritme en harmonie leiden tot een spannende mix van compositie en improvisatie.
Rode draad voor het concert van vanavond is de polyfonie. Ofwel: het muzikale gegeven dat meerdere melodieën, die gelijkwaardig zijn, met elkaar worden verweven. Aan de polyfonie werd in de veertiende, vijftiende en zestiende eeuw een belangrijke bijdrage geleverd door Vlaamse en Nederlandse componisten. Jasper verwijst er ook naar en geeft wat duiding tussen de nummers. Zoals verwacht krijgen we een hoogstaand concert waar het vakmanschap vanaf spettert. Tijd om wat na te genieten aan de bar is er ook deze keer niet bij want weer is het spoeden naar het volgende concert toe. Er werd écht deze keer wel wat weinig tijd gegeven aan het publiek om het totaal genietelijk te houden, daarvoor staat er wat te veel druk op het tijdsschema. The heat is on, dus daar gaan we maar weer !

Michel Proesmans (en Winus)

     

Erg toegankelijke gebruiksvriendelijk post-bob met allerhande bizarre inspiratie bronnen tot de Vlaamse polyfonisten toe. Het resultaat blijft echter los te staan van alle geveinsde inspiratiebronnen waarna een prettige en voldragen, licht naar de rock neigende bob, de zaal in dringt. Bert Joris past zich perfect aan de sfeer aan, ruwt zijn legendarische elegante spel hier en daar wat op om mee te verdwijnen in deze band vol ouwe rotten gepokt & gemazzeld in de klassieke bob. Fijne set vol grijzend haar en kwaliteit.

 

Luque

REIJSEGER, FRAANJE & SYLLA

- NONA 21:30 hr -

Ernst Reijseger (cello), Harmen Fraanje (piano) en Mola Sylla (zang, m'bira, xalam, kongoma)

Tijd nu voor het programmadeel van vandaag dat waarschijnlijk bij ieder het meest gaat bijblijven en NONA blijkt weeral dé ideale zaal voor dit opmerkelijk, intieme concert.
Iedere muzikant van deze speciale drievuldigheid (een atheïst, een vegetariër en een moslim) levert zijn eigen bijdrage met originele composities. Hun uiteenlopende achtergronden en hun performance blenden op een verrassend natuurlijke manier.
We kennen Reijseger al langer dan vandaag : hij is een vogelvrije excentriekeling binnen de klassieke muziek, wereldmuziek en de improvisatie die met zijn vijfsnarige cello zeer goed overweg kan en één wordt met zijn instrument (ook al eens boven de knie). Sylla’s gezangen weerklinken  daarbij zelfs zonder micro erg goed in zijn Senegalese huistaal, het Wolof. Het publiek is er erg stil van geworden. Even schrikken  toch als Sylla het publiek aankijkt waarna hij  met een percussie-ratelslang de zaal induikt...

Erg mooi om te zien ook  hoe mooi pianist Fraanje past in dit plaatje met zijn piano riedeltjes en interpellaties. Het is prachtig hoe Reijsegers cello in een bepaald stuk als een bas fungeert en Fraanje daarbij subtiel noten laat dwarrelen over het verhaal van Sylla...
Reijseger- Fraanje- Sylla spelen ‘interpretaties’ van eigen materiaal. De vorm komt pas tevoorschijn tijdens het optreden zelf; de structuur ligt van tevoren niet echt vast. Het trio repeteert infeite niet op voorhand en oefent zich vooral in muzikaal communiceren. Zo wordt de weg vrijgehouden voor het ontstaan van verrassende muziek die recht uit het hart komt en zo komt het ook vanavond over op het enthousiaste publiek.
Ze besluiten de set grandioos met de toegift "Raykwela". En dan is het snel weer reppen  geblazen naar het CCM voor het afsluitend eindprogramma...
Meer muziek van dit trio  is op hun album “ Down Deep” te vinden (live opgenomen).

 

Michel Proesmans (en Winus)

Reijseger is een muzikale cameleon van topformaat, in de jazzscene steeds opgaand in de meest fantasierijke en soms feestelijke gedaanten/muzikale omgevingen. Hier met het wonderlijk rustige en krinkelende pianospel van Harmen. Mola’s verhalen die zacht melodieus geroepen worden in het Wolof, zijn Senegalese thuistaal, met tussendoor vingerharp en andere percussie die het geheel met kleurige accenten weten op fleuren. Tussendoor dient de cello op diverse wijzen, van percussie instrument, over de knie als basgitaar tot zelfs gewoon als cello. Ondertussen ontplooid zich een wonderlijke wereld, eigen aan Reijseger, waarin het heerlijk om in te verdwijnen is.

Luque

The EX feat. Wolter Wierbos & Ab Baars

- CCM 23:00 hr -

JAZZ???? Voor mij persoonlijk is The EX, “geritmeerd kabaal voor dummy’s”, gebaseerd op de punk uit de oude doos en daar netjes blijven in steken, aanstekelijk voor sommigen die dan ook tot enig dansen zijn geneigd. Totaal onoverzichtelijk gedreun waarmee Wierbos nog wat tracht mee te dollen op zijn trombone, terwijl Ab Baars in zijn hoekje staat, toeterend als god verloren tegen de muur van elektrisch geweld op. De puberale overacting ’s bij het zonderlinge gitaarspel zijn daarbij op het hilarische af, lachen geblazen dus. Voor mij dus best een komische eind act.

 

   

Met jazz uit de jaren twintig als leitmotiv en randstapjes als de fratsen van de legendarische Bonzo Dog Doo Band kan ik mij wel vinden in de DJ set van Herr Zele, maar laat ons eerlijk zijn ik ben niet tot het einde gebleven dus beperk ik mijn commentaar hier tot Her Seele’s intro. Waarna ik de nacht in ging...

 

Luque

 

 

 

...'de afsluiter met the Ex, een ongeregeld zootje lawaai dat niets met jazz heeft te maken en Her Seele bakt er ook niet veel van helaas'... aldus Michel ...Tjah, je lust het of je spuugt het uit. Velen waren dan ook meteen weer buiten, maar wij bleven wél binnen... Bewonderenswaardig is alleszins de energiedrive die deze diehards laat gaan, na al die jaren al ! Nummer na nummer  loeiharde zich herhalende gitaarriffs op drie gitaren en één gedreven drumster als basis. No limits , no rules ! Duidelijk punk ja maar de interventies van Wolter Wierbos die in de tegenaanval ging, ja dat zagen we ook graag aan....Ab Baars had er langs zijn kant, denk ik zo, vandaag echt niet veel zin , die hield zich op de vlakte....enkelingen pogoden op de dansvloer , net of het nog de seventies waren maar punk, da's nooit echt mijn ding geweest. Op de één of andere manier kon The Ex me echter wel blijven boeien en sloten we ontrent middernacht samen met hen mee af. Herr Seele raakte daarna moeilijk in gang,ik hoop dat-ie vooralsnog het vuur hier nog een tijd kon aanhouden, moeilijke opgave lijkt het mij, na The Ex !

Winus

 

 

 ©  JAZZEPOES