|
Zondag 15 aug 2021 Jazz
Middelheim
Zonnige moederkensdag met veel oed en
basklarinet
Programma
13.15-14.15u. – OVERSEAS « TAMAM MORNING » feat. Harmen Fraanje
15.00-16.15u. - #MP85 Michel Portal
17.00-18.15u. - Youn Sun Nah
19.00-20.15u. - Stefano di Battista 'Morricone Stories'
21.00-22.30u. - Anouar Brahem ‘The Astounding Eyes of Rita’
Er is enkel een hoofdpodium zonder
video beelden en geen zijpodium. We zien weer de vertrouwde catering.
Na de check-in met covidpas kunnen we ons vrij bewegen over het
terrein zonder masker en kunnen we food en drinks betalen via NFC en
bancontact met pincode, dus geen geleuter meer met oplaadkaarten. Ze
zijn wel streng aan de ingang en dulden geen vreemde drank of eten en de
rugzakken worden telkens nagekeken. Het is leuk vele bekende vrienden en
kennissen te ontmoeten.
OVERSEAS « TAMAM MORNING » feat. Harmen
Fraanje
Ihab Radwan (oed)
Toine Thys (saxofoon, basclarinet)
Ze Luis Nascimento (percussie)
Annemie Osbourne (violoncello)
Harmen Fraanje (piano)
Saxofonist en basklarinettist Toine
Thys stelt zijn nieuwe groep voor waarmee hij het stemmige album
Overseas maakte op het bekende IGLOO label. Het wordt
een rustig en melancholisch concert door die arabische luit van Radwan
uit Egypte. Op het einde krijgen we enkele uitspattingen met ferme
solo’s. Het is een ambitieus akoestisch project door het mengen van
culturen : een klassieke celliste uit Luxemburg en percussie uit
Brazilië dat het oerwoud oproept en een jazz pianist uit Nederland en
dan de Brusselaar Toine Thijs op sax en basklarinet. Ze slagen er wel in
om lekker te blenden. Het is de tweede keer dat ze live
optreden. Toine zegt zelf dat hij een droom realiseert. Hij kan zijn
genre moeilijk omschrijven maar vindt het geen wereldmuziek. Het neigt
naar een soort van kamermuziek waarin ieder zijn ervaring brengt. Hij is
door de kracht van de muziek aangetrokken de laatste tijd en hij maakte
ook reizen door Afrika en Zuid Korea die hem inspireerden. Door
concerten kwam hij de oud speler tegen het lijf en dit klikte direct. De
ene neemt de andere op sleeptouw. We horen oa :
Memory of the Trees, Istanbul Kidz suite in 3 delen, Giacomo Casanova,
Tamam Morning, Longa Nekriz die je allemaal kan terugvinden op de plaat
en cd.
#MP85 Michel Portal
Hij is één van de architecten van de
moderne Europese jazz. Hij is al bijna 85 jaar en om dat te vieren heeft
hij een nieuw album uit, dat toevallig MP85 heet. Hij omringt zich met
een ontzettend mooie groep met pianist en producer Bojan Z, die een
trouwe muzikale makker is sinds 28 jaar. Hij stuurt de troepen aan en
stelt een sterke bezetting samen. Het is een verfrissend concert met
veel verschillende achtergronden en generaties. Zo neemt hij de jonge
drummer Lander Gyselinck mee en de interessante Duitse trompettist Nils
Wogram en vaste waarde de franse bassist Bruno Chevillon op elektrische
bas. De leader van deze band mag dan op hoge leeftijd zijn, maar op
goeie muziek staat geen leeftijd. Hij heeft dit hier op Jazz Middelheim
al meermaals bewezen. Hij ziet er na al die jaren nog
steeds dezelfde uit. Michel Portal geniet ervan en geeft kleine
aanwijzingen. Het zit mooi in mekaar met originele muziek van dramatisch
tot fijn swingen. Het album is in de studio gemaakt in covid periode met
moeilijke communicatie. Ze vinden mekaar ook energetisch. Portal
heeft een open geest. Dus mensen van verschillende generaties
kunnen wel degelijk samenspelen. Portal is vooral te horen op de
basklarinet, met een klein uitstapje op klarinet en sopraansax. Het
levert in combinatie met de trombone een vaak prachtig klankpalet op en
spelen soms unisolo zeer mooi samen. De avontuurlijke Wogram verkent
alle registers van de trombone. De bejaarde Portal blijkt over meer pit
te beschikken dan je denkt. Melancholiek zijn de stukken ‘Full Half
Moon’ en ‘Armenia’, met een hoofdrol voor de bijna zingende basklarinet
van de leider.
We horen :
African Wind, Full Half Moon, Mino- Miro, Armenia, Jazzoulie, Desert
Town, Split the Difference (Nils Wogram), Mr. Pharmacie, No Hay en Cuba
Si Cuba No.
Youn Sun Nah
Youn Sun Nah (vocals) en Ulf Wakenius (gitaar)
Jazz middelheim heeft een lange
traditie van vrouwelijke vocalisten. De voor mij onbekende Sun Nah
is niet zomaar een zangeres maar een stemkunstenaar. Ze zingt
met veel acrobatie alsof het niets is. Ze komt
oorspronkelijk uit Korea maar ze trok al snel naar het jazzy Parijs en
brengt platen uit op het Act label. Ze toert bijna non-stop om de muziek
bij haar publiek te brengen. Dat doet ze al vele jaren met deze gitarist
die voortreffelijk speelt op de akoestisch versterkte gitaar.
Ze gaan er samen voor met grote dynamiek en dramatiek in duo
bezetting. Ze heeft een innemende en ingetogen
persoonlijkheid maar als ze zingt gaat er een wereld open. Ze zingt
een dozijn nummers gaande van Michel Legrand , Metallica tot Nat King
Cole en enkele eigen nummers. Als bis zingt van George Harrison het
isn’t it a pity. Ze is een spons die van vele soorten muziek houdt.
Vooral de rustige versie van Cohen’s Hallelujah is beklijvend mooi. Ze
is een soepele sopraan waarmee ze kan moduleren in alle richtingen. Het
is niet altijd duidelijk wat haar eigenheid is en haar doel zou zijn.
Live klinkt ze toch wat ruiger dan op plaat.
Setlist:
Traveller
Calypso Blues (Nat King Cole/Don George)
Asturias (Isaac Albeniz)
In My Heart
Sans Toi (Michel Legrand/Agnes Varda)
God’s Gonna Cut You Down (Traditional, arrangement by Johnny Cash)
Hallelujah (Leonard Cohen)
Enter Sandman (Metallica)
Invincible
Momento Magico
Summertime (George Gershwin)
Jockey Full of Bourbon (Tom Waits)
Isn’t It a Pity (George Harrison)
Stefano di Battista ‘Morricone Stories’
Stefano di Battista (alto & soprano saxophones)
Fred Nardin (piano)
Daniele Sorrentino (double bass)
André Ceccarelli (drums)
Sommige muziek overstijgt alle genres
en dat kan zeker gezegd worden van de filmmuziek van Ennio Morricone.
Deze componist overleedt in 2020. Stefano di Battista zoekt de jazz
match om het repertoire van de meester aan te pakken. Hij koos voor
minder bekende thema’s want door zich te verdiepen in het grote oeuvre
komt hij nog parels tegen die we nog niet kennen.
Ze spelen een aangenaam doch geen memorabel concert. Hij geeft veel uitleg
met wat flauwe grappen en een langdradig verhaal over een diner in Rome
met Morricone waar een piano stond en direct een nummer voor hem begon
te componeren met veel hoge noten voor Flora, de dochter van Stefano.
Hij schakelt om van Italiaans, Engels en Frans.
Stefano is infeite een Italiaanse bopper en speelt met veel loopjes en
riedeltjes dat soms goed lukt en soms ook niet. Ik geef ook veel krediet
aan zijn uitstekende gemotiveerde begeleiders. De bekende thema’s komen
pas op het einde van set aan bod zoals The good the bad and the ugly en
zeker ook in de toegift Gabriel’s Oboe uit The Mission dat haast kan
meegefloten worden.
De setlist is:
Cosa Avete Fatto A Solange? (What Have You Done To Solange?)
Peur Sur la Ville (Fear Over The City)
La Cosa Buffa (La Cosa Buffa)
Veruschka (Veruschka)
Deborah’s Theme (Once Upon A Time In America)
Metti, Una Sera A Cena (Metti, Una Sera A Cena)
Novecento
Flora (voor zijn dochter)
The Good, The Bad And The Ugly (The Good, The Bad And The Ugly)
Gabriel’s Oboe (The Mission)
Anouar Brahem ˜The Astounding Eyes of Rita’
Anouar Brahem (oud)
Klaus Gesing (bass clarinet)
Björn Meyer (electric bass)
Khaled Yassine (percussion)
Over Anouar Brahem uit Tunsië kunnen we
kort zijn. De meester op de oud werkt al zo lang en zo intensief samen
met basklarinettist Klaus Gesing, bassist (een zessnarige elektrische
bas) Björn Meyer en percussionist Khaled Yassine dat ook dit concert
weer van voor tot achter klinkt als een klok. Ze spelen integraal de
bekende plaat The astounding eyes of Rita uit 2009 (ECM2075). Het album
is opgedragen aan dichter Mahmoud Darwish uit Palestina waar Anouar een
boon voor heeft; het kwartet speelt dit instrumentaal
op het mee neuriën na van de meester zelf.Ze spelen alle vier
geconcentreerd en krijgen de tent stil, jawel, zoals Toots dat vroeger
kon op 15 aug. Het was te verwachten. Ze speelden smaakvol en
geraffineerd. ‘Dances with the waves’ klinkt als golven door de tent. Af
en toe zijn er wel vrijheden op de bas, handdrum en die grote
basklarinet. De muziek klinkt als eb en vloed met de sensuele klank van
de oed. Je maakt een trip naar Tunesië en Armenië als het ware. Het is
rustige en melancholische muziek om zen van te worden en te genieten
maar ook na te genieten. De kwaliteit zit in de ingehouden manier van
spelen. De mensen kijken gebiologeerd naar het podium. Een gesmaakt
concert op deze dag van de wereldmuziek toch.
De setlist is dan :
The lover of Beirut
Dance with Waves
Stopover at Djibouti
The Astounding Eyes of Rita
Galilée Mon Amour
Waking State
For No Apparent Reason
Al Birwa
Halfaouine
|
