JAZZEPOES jaZZZolderblad - ARCHIEF 2025 : JAN-FEB-MRT

voor het volledige JaZZZolder-archief click hierboven de tab

JaZZZolderArchief 2025

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

ARCHIEFINDEX TRIM 1


28/03/2025	Brussels - New YORK QUINTET
14/03/2025	Rihai-Rahola-Odone
28/02/2025	Verneert-Sipiagin Quintet 13 MRT
14/02/2025	Chad McCullough quartet
24/01/2025	Peter Holvoet-Hanssen-Ben Sluijs
10/01/2025	Bakker Quartet




	Vrijdag 28 maart 2025 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

	Brussels - New YORK QUINTET



	Met de New-Yorkse bassist Marcos Varela werkte John Snauwaert samen in verschillende bezettingen in België en New-York en hij is ook de bassist op het album “Work on Peace“. Met Lieven Venken speelde John samen in enkele clubs in New-York tijdens de vele jaren dat hij in the Big Apple woonde. Ze deden er ook de studio-opname: tribute to Joe Henderson in trio-bezetting met de bassist Nilson Matta. Bas Bulteel is de pianist uit Oostende waarmee John vooral in duo optreedt. Hij is voor John de geschikte pianist voor dit project door zijn ruime blik en vernieuwing in de muziek. Fabien Mary is één van de grote trompettisten van de Franse scène, met een uitzonderlijk helder geluid en een verbazingwekkende souplesse in zijn fraseringen. Hij heeft al gespeeld bij Benny Golson, Diana Krall en Michel Legrand.

	Fabien Mary: trompet John Snauwaert: sopraan- en tenorsax Bas Bulteel: piano Marcos Varela: contrabas Lieven Venken: drums

commentaren - recensie(s)

...sorry, deze keer geen woordjes wegens tijdsgebrek...

Winus

Vandaag een kwintet met 3 Belgen (sax, piano en drum), 1 Fransman (trompet) en 1 Amerikaan (bas). Ze sluiten bijna hun tournee van 2 weken af in België en spelen meestal eigen nummers en ze gaan er stevig tegen aan. Mooi spelplezier en de heren hebben al vele internationale ervaring. De twee blazers op sax en trompet in front spelen unisono maar ook apart solo en vullen mekaar perfect aan. Fabien speelt een mooie ballade ‘Ask me now’ van Monk met leuke fraseringen en John aan de sax speelt soms graag vrij bewegend over het podium en houdt de drummer goed in de gaten. John speelt zijn ‘Melodie N° 2357’ dat gaat over de priemgetallen. Marcos aan de contrabas schittert telkens met mooie fijne snelle baslijntjes en ook in zijn eigen nummer ‘Samosa’ net voor de pauze. Bas aan de piano speelt ook eigen nummers zoals ‘Conversation with the duck’ net voor de bis ‘April in Gent’. Helaas hebben de muzikanten geen eigen platen bij en dan draaien we maar jazzvinyl platen uit de bib boven in de bar.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 14 maart 2025    deuren   19:15 HR concert 20:15 hr

Fabrice Alleman "SPIRIT ONE - CLARITY"

Jazzsaxofonist Fabrice Alleman gaat binnenkort op tournee (herfst 2024 en lente 2025) om zijn album "SPIRIT ONE - CLARITY" te presenteren.

Gevuld met eenvoud en delicatesse, vrij geïnspireerd door de melodische klankrijkdom van Chet Baker, een van zijn grote inspiraties, maakt dit opus deel uit van een drieluikproject dat de plaats en het engagement van de artiest onderzoekt binnen een maatschappij in beweging. De negen composities op het album vormen een lichtgevend en inspirerend beeld, zoals de albumtitel al aangeeft.

"Dit album brengt zeer melodieuze composities samen die de saxofonist heeft besloten uitsluitend op de sopraan te spelen, waarbij de puurheid van zijn geluid zijn schrijven prachtig dient" Jazz Magazine (Frankrijk) april 2023.

"Geleid door een leider die zich, net als de afgeslankte hoes, zonder bling-bling aanbiedt, heeft deze muziek van duidelijke helderheid de standvastigheid van een koopman van hoop en de diepte van een spiritueel lied. Opbeurend! - Pierre Dulieu (Dragon jazz) - november 2022.
"Dit is muziek die de ziel raakt. En waar je meteen weer naar wilt luisteren!" J.C. Vantroyen - Le Soir - januari 2023

Fabrice Alleman: sax
Wajdi Riahi: piano





Wajdi Riahi (piano) werd de reddende engel vanavond nadat het voorziene programma niet kon doorgaan wegens ziekte van saxofonist Fabrice Alleman. En Waijdi kennen we ter Mechelsen JaZZZolder maar al te goed van vorige concerten hier en die bracht wat maten mee, ook al geen onbekenden, op of in den JaZZZolder. Zo won Wajdi al es het JaZZcontest, samen met o.a. de vanavond ook op het podium aanwezige bassist Basile Rahola . Umberto Odone, aan drums blijkt hier ook al gespeeld te hebben al lijkt mij dat al een tijdje terug (2022), how time flies. ..net zoals de eerste set trouwens die van start gaat met ‘I Mean You’ van Thelonious Monk en een ‘Monkske’ gaat er hier altijd wel graag in !...In eenzelfde stijl gaat ‘ Cyclic Episode’ daar achteraan, in een behoorlijk tempo aangevuurd door het bassen van Basile en het krachtige maar doordachte en niet overdadige fijne drumwerk van de Italiaanse Umberto. Waijdi zelf is behoorlijk groots aan de piano, een zaligheid is het om dit trio te mogen aanhoren ! Omdat zo’n eerste set van ongeveer 3 kwartier er zó doorloopt wordt blijkbaar volgende ‘On The Trail’ er hier naadloos bijna aangenaaid en eigenlijk is dat wel spijtig want je mist zo wel het enthousiaste applaus van het publiek. Ondanks het virtuoze spel van het drietal wordt het zo voor een stuk een wat loungy set, net alsof je in een knusse kroeg zit, weliswaar met live muziek in the back … Daarna gelukkig toch een applauspauze alvorens bezinnend zacht de standard ‘My Ideal’ (Richard Whiting, Leo Robin and Newell Chase) de eerste set majestueus mag afsluiten. Opmerkelijk hierbij ook de innemende bassolo van Basile. Een machtige eerste set was het toch wel in z’n geheel en gelukkig kon ik bijna gans de tweede set ook nog aanhoren want er bleek nog wat tijd over vooraleer naar de bus toe te stappen. Fijne avond ook weer voor een bijna gans gevulde tribune muziekliefhebbers hier !

Winus

Vandaag een waardig vervangprogramma daar de saxofonist Fabrice Alleman niet kan aantreden wegens ziekte. Dus heeft Wajdi Riahi (de pianist) enkele bekende muzikanten opgetrommeld uit Brussel die al met hem gespeeld hebben en ze brengen dan voornamelijk standards op eigen ingenieuze wijze. Vandaag presenteren we het Riahi-Rahola-Odone trio.

Wajdi Riahi komt uit Tunesië en studeerde aan het Institut Supérieur de Musique van Tunis maar woont nu al geruime tijd in Brussel. Als het BAZ trio (met toen een andere drummer dan vandaag) wonnen zij de trofee JazzContest Mechelen in 2018 en daarna ook Jeunes Talents in Dinant. Hij heeft veel geluisterd naar Brad Mehldau en Monk. Onlangs trad hij nog solo op in de Bozar en is een rijzende ster geworden aan het jazzfirmament.

Basile Rahola uit Spanje, studeerde aan de École nationale de musique, danse et art dramatique van Villeurbanne en woont sinds enkele jaren ook in het bruisende Brussel. De contrabas van Rahola brengt een geruststellend geluid dat doet denken aan Charlie Haden.

Umberto Odone werd geboren in Treviglio (Italië). Hij begon met drummen toen hij 6 jaar oud was, speelde pop-, rock- en funkstijlen in de daaropvolgende jaren en stapte uiteindelijk over op jazz. In september 2018 verhuisde hij naar België, waar hij het masterprogramma volgde aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. In juni 2020 behaalde hij zijn Master Diploma in Jazz Drums, Cum Laude, waarbij hij studeerde bij de hoog aangeschreven drummer Stephane Galland. Hij is geen onbekende voor de Jazzzolder (groep Aegle in mei 2022) en Jazzathome.

Ze spelen vandaag lange nummers en rijgen deze soms aan mekaar. We zien vele glimlachende gezichten en ze houden mekaar goed in de gaten als een geoliede machine. Ze swingen erop los met vloeiend pianospel en solo’s op bas en drums zoals in de standard “All the things you are”maar ze houden ook van trage ballades met een pianosolo inzet zoals in “My ideal” bekend geworden door Coltrane in de jaren ’60. Ook twee Monk tunes ontbreken zeker niet “I mean you” en “Monks deam” van net na de pauze en ook het mooie “Con Alma”. Als bis krijgen we nog een “Moose the Mooche” met rhythm changes à la Charlie Parker en Bud Powell. Super gedaan en hou zijn trio (met Pierry Hurty op drums) in de gaten op platen als Mhamdeya (2022) en Essia (2023).

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

video met dank aan en © Bert Vannoten (TV Mechelen)

Vrijdag 28 Februari 2025    deuren   19:15 HR concert 20:15 hr

Verneert-Sipiagin Quintet

Deze vijf jonge muzikanten vonden elkaar in Bazel, Zwitserland, waar ze elkaar dagelijks ontmoetten en speelden. Het kwintet speelt een mix van originele hedendaagse composities met een sterke link naar de jazztraditie. Ondanks de internationale achtergrond van de spelers voelen zij een sterke verbondenheid met de muziek die zij spelen, waarin de persoonlijkheid van iedere speler centraal staat. De band speelt als één geheel en voelt een sterk gevoel van eenheid, vriendschap en liefde voor de muziek.

Emiel Verneert (BE): trompet
Nikita Sipiagin (USA): sax
Max Teakle (AUS): piano
Joan Codina (ESP): contrabas
Genius Wesley (USA): drums





…een heerlijk internationaal jong combo treffen we vanavond ter JaZZZolder Kerke met opmerkelijk goeie en bovendien eigen composities en duidelijk talent in de rangen ! De blazers gaan samen op in een eerste origineel stuk, 'Take it Easy’ waarna Emiel (Verneert, de trompettist) zich als presentator opstelt en de groepsleden voorstelt. Een tweede nummer wordt ferm ingeluid door een lange basintro (Joan Codina) die er mag wezen en dan gaan we in hoger tempo boppen met om te beginnen een zeer zwierige solo van altsaxofonist Nikita Sipiagin. Het zijn hier allemaal nog vrij onbekende namen maar gezien het niveau van wat we op het podium horen zal dat niet lang zo blijven. Emiel Verneert neemt de solo dan over waarna Max (Teakle, piano) verder het zweet onder onze oksels speelt. Wat een drive jongens ! en Genius (Wesley) aan drums laat zich ook al niet onbetuigd ! Een drumsolo van jewelste volgt…misschien wat overdone toch ook ?...niettemin alles tesamen een lekker nummer ! Emiel gaat voor het volgende, een ballad, even naar de zijkant zodat een stemmig kwartet overblijft on the floor en dat kon best wel een dance floor geweest zijn ook want ’t is een mooi dansnummer en zeker géén tearjerker . Nikita gaat voor de eerste, weer erg kunstige solo waarna de toetsen van Max de boel wat 'closer to you' maken maar Nikita mag de tune wat verder wel als een net vrijgelaten, fladderend vogeltje uitblazen …Emiel vervoegt zich voor het laatste nummer van set 1 terug bij het viertal voor een eigen compositie die je ook al niet onberoerd laat. Tempo en die jazzfeel vanuit de heupen, mooi hoor... Genius roffelt zich stevig door de sweaty melodie heen waarna het,blazerstweetal samen een punt zet onder het hartelijk en uitbundig applaus van weer maar eens een volle tribune hier, ik denk dat de zaal op een paar plaatsen na zo goed als uitverkocht was alweer ! …Genoten ?...Jazeker !

Winus

Er moet toch iets speciaals zijn daar in Basel (Zwitserland) met hun toffe leraars in de kleine Jazz Campus van de Musik Akademie. Daar leerde trompettist Emiel zijn muzikale vrienden kennen en zo komt dit internationale gezelschap uit Spanje, Australië, New York en Californië na een week van optreden in België eindelijk in de Jazzzolder. We hebben altijd een warm hart voor jong talent. Ze spelen als een hecht collectief met hart en ziel en brengen ons de vrolijke sound van vooral de hardbop van de sixties met veel eigen heerlijke nummers zoals ‘Pobblebonk’ over een kikker van de pianist Max of ‘Fountains’ van de Belgische trompettist Emiel. De saxofonist Nikita (zoon van vader Alex Sipiagin) uit NY schittert in de ballad ‘we’ll be together again’. We horen als het ware Clifford Brown, Freddie Hubbard, Lee Morgan, Mingus,John Coltrane enz in onze gedachten spelen. Iedere muzikant soleert sterk en overtuigend. Het is nog wat wachten op een plaat van dit sympathieke gezelschap. Het talrijke publiek heeft er goed van genoten.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 14 Februari 2025    deuren   19:15 HR concert 20:15 hr

Chad McCullough quartet

Geprezen voor zijn "verbluffende, relaxte lyriek en compositorische scherpzinnigheid" door Downbeat Magazine, presenteert de Amerikaanse trompettist Chad McCullough zijn nieuwste album 'In These Hills, Beyond'. Het album is de opvolger van zijn veelgeprezen 'The Charm of Impossibilities' en het werd live opgenomen tijdens hun Amerikaanse kwintettournee door de VS in 2023.

“Ik wilde met Different Mountains de uitdagingen in het leven belichten. Mijn grootvader was net overleden en veel van de muziek is met hem in het achterhoofd geschreven. Tegelijkertijd is het een viering van langdurige vriendschappen en het was een droom die uitkwam om iedereen samen te brengen en deze muziek live te ontwikkelen.“ aldus McCullough, die zijn creatieve uitvalsbasis in Chicago heeft gevonden. De band brengt een gevarieerde selectie van nieuwe en oude composities van McCullough en neemt de luisteraar mee op een epische reis tijdens enkele doorgecomponeerde stukken.

Chad McCullough is een veelzijdige trompettist en heeft zich gevestigd als een vooraanstaand figuur in de jazzscene van Chicago. Hij staat bekend om zijn lyrische spel en innovatieve composities. Naast zijn eigen projecten (oa The Charm of Impossibilities, Atlantic Road Quartet,… ) heeft hij ook samengewerkt met tal van prominente jazz- én rockartiesten en opgetreden op prestigieuze festivals wereldwijd. Zijn eerdere albums hebben veel lof ontvangen van zowel critici als jazzliefhebbers. Hij stelt nu zijn nieuwste album voor tijdens een releasetour samen met enkel topmuzikanten uit de Belgische en Nederlandse jazzscene, waar hij over een periode van vele jaren al vaak mee heeft samengewerkt. We zagen hem eerder al in combine met pianist Bram Weijters waar die al vanaf 2011 schitterende albums mee maakte ! Zie bvb mijn review van ‘Pendulum’, alhier

Chad McCullough (USA): trompet
Miro Herak (CZ/NL): vibrafoon
Piet Verbist: contrabas
Lionel Beuvens: drums





…Het is niet pianist Bram Weijters vanavond maar wel vibrafonist Miro Herak die al evenzeer 15 jaar geen onbekende meer is voor trompettist Chad McCullough, die hem zal bijstaan met gepaste soli in een zaal die vanavond voor het eerst een echt ‘warm’ welkom biedt aan een volle tribune Valentijnsgasten en/of hoorlustigen want de tent is weer gans uitverkocht ! Mij hoor je al zeker niet klagen want ik houd van het werk van Chad die me vooral met het album Pendulum vroeger voor zich gewonnen heeft en steeds meer mooi werk aflevert. Dat zulks vanavond niet enkel uit het nieuwe album zal komen krijgen we meteen al te horen met de starter zonder naam maar die Chad graag opdraagt aan diegenen die op first date zijn. Hij noemt het dan ook ‘Number One’ en daarin zaten al wat korte soli van muzikanten waar die al langer het podium mee deelt. Miro (Herak, vibrafoon) hoorden we onlangs nog in de aanpalende Mandelazaal hier in het Predikheren en kan je ook kennen van vroeger nog uit het ‘As Guests’ gezelschap. Piet Verbist verder vonden wij altijd al een schitterende bassist en bovendien kan die ook aardige nummers bijeen schrijven. Piet komt uitgebreider met zijn solo aan bod in het tweede nummer dat zich aandient. Daarna is het Lionel (Beuvens, drums) die het volgende mag aanzetten, dat je wat op een bopperig spoor zet maar dat kan gaan dwalen. Best goed, het moeten mij zeker niet allemaal ballads zijn maar daar hoef je echt niet voor te vrezen vanavond ! De band houdt ons alert met slinkse zijpaden, tempowijzigingen en stops die er geen zijn…Naar ‘The End of The World’ (ik denk niet dat het de songtitel is….) gaan we wat lieflijk of is het gelaten ? naartoe en de trompet huilt het uit…Op te merken is dat de sound in deze kerkruimte al véél beter is na wat vorige concerten en da’s ongetwijfeld te danken aan technicus Wouter de Jonck die steeds maar bijstuurt en die trouwens vandaag ook jarig is waarvoor straks nog een ‘Happy Biirthday’ volgt Met ‘Smarter ...?’ mag de eerste set besluiten, up tempo en vol levenslust. Nu, da’s de spirit zie, op zo’n 14 Februari !

Winus

Heerlijk voor een volle zaal presenteren we een aangepaste valentijn Chad McCullough Quartet want Bram Weijters (pianist) had andere verplichtingen maar is waardig vervangen door Miro Herak op de vibrafoon (die we trouwens nog op 24 mei 2024 in de Mandela zaal speelden en in 2006 nog in de kapel met AsGuests). Bram en Miro kennen Chad al ruim 15 jaar en ze zijn allemaal goed ingespeeld want de ritme sectie van Piet en Lionel stellen nooit teleur.

Ze spelen stukken van Chad zijn platen en natuurlijk van zijn recentste plaat “in these hills, beyond” met een mooie ode aan zijn grootvader (die geen jazz adept was) in het mooie “balance wheel” dat overgaat in “fellowship”. Hij speelt afwisselend op bugel en trompet en soms erg hard en zelfverzekerd en ook mooi ontroerend op de bugel in de zachte stukken. De andere drie muzikanten soleren mee om beurt. In de bis ‘number 2’ moet Miro de noten aflezen op de pupiter van Piet en ze spelen ook een happy birthday voor onze trouwe technieker Wouter. Op de recente plaat speelt Bram wel mee met nog twee muzikanten uit Chicago.
Cd’s worden verkocht van Chad, Piet en Lionel. Trouwens voor de fans van Bram Weijters die kan je zien piano spelen op 13 juni in “The Muze 5 on Tour”. Tickets Jazzzolder zijn te koop voor de concerten tot eind juni. We werken verder aan de Predikheerlijke Zomer, Jazzathome en Jazzzolderconcerten tot einde 2025. In de zomer vieren we 27 jaar Jazzzolder.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

video met dank aan en © Bert Vannoten (TV Mechelen)

Vrijdag 24 januari 2025    deuren   19:15 HR concert 20:15 hr

Peter Holvoet-Hanssen-Ben Sluijs

"Noem het 'STAND UP JAZZ POETRY' met gewezen stadsdichter Antwerpen-onnavolgbaar troubadour, recent bejubeld om zijn gedichtenopera 'Goleman.' Peter H/-H. vertelt, zingt-zegt en zingt: over de laatste reus (Goleman) die mens werd..."

Holvoet-Hanssen studeerde enige tijd Germaanse filologie in Antwerpen en werkte voor hij in 2004 voltijds van pen en voordracht ging leven o.a. in de maritieme, culturele en sociale sector alsook in de Antwerpse ZOO als zeezoogdierenverzorger en dit terwijl hij intussen een legendarisch deejay werd. Hij debuteerde in 1998 met het muzikaal-theatrale 'Dwangbuis van Houdini', deel van een vijfdelige ontdekkingsreis (De reis naar Inframundo). Voor zijn Houdini-verzen ontving hij in 1999 de Vlaamse Debuutprijs (toen nog voor proza én poëzie). Een jaar later verscheen 'Strombolicchio'. Uit de smidse van Vulcanus (bloemlezing 1979-1997), waarin hij de relatie tussen toeval en orde problematiseerde. Deze poëzie-exploraties werden in 2001 onderscheiden met de Dirk Martensprijs. In 2004 verscheen zijn eerste prozaboek, de antiroman 'De vliegende monnik'. Een hersenspinsel. Heel wat andere titels en prijzen volgden waaronder de driejaarlijkse Cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap 2008 en de Paul Snoek Poëzieprijs 2010 alsook de Louis Paul Boonprijs 2019.
Op 28 september 2013 kreeg Peter, intussen gelauwerd met de Arkprijs van het Vrije Woord, als troubadour een poëzie-muziekplein aan de Schelde Internationale Muziekstroom-route in Sint-Amands toegekend. De straat draagt de naam Peterplein en ligt aan het Emile Verhaerenmuseum.(Wikipedia)

Momenteel is Ben Sluijs als leider actief met een trio en een quartet en speelt hij ook regelmatig in duo met Erik Vermeulen (piano) alsook in duo met Pascal Mohy (piano). Als gastmuzikant is hij vandaag ook te horen in de groepen als: Augusto Pirodda Quartet, Serge Lazarevitch trio.. Ook als solo-instrumentalist begeleidt Ben regelmatig schrijvers, dichters, acteurs en vertellers als: Remco Campert, Jules Deelder, Peter Holvoet Hanssen, Don Fabulist, Pjeroo Roobjee, Tom van Bauwel, Jan Decleir

Peter Holvoet-Hanssen: teksten
Ben Sluys: saxofoon-fluit





Jazz kreeg voorwaar vleugeltjes vanavond met een bevlogen poëzievoorstelling in het kader van Maandracht, en zeg maar performance ook van voormalig Antwerps stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen, bijgestaan door Ben Sluijs op dwarsfluit om sommige passages nog wat dramatischer in te kleuren (als dat al kon met een heel beweeglijke in taal en van expressie doordrongen taalkunstenaar die het beste van zich gaf in een uitgebreide eerste set waarin die o.a. samen met het publiek ‘The Tyger’ (1794) van William Blake declameerde…Zoals bij zoveel poëzie verstond ik het weer niet echt maar als je’t nadien naleest voel je wel de muzikaliteit van de woorden in het gedicht… De dichter raakte vol vuur , zette al es een uitroepteken met enige percussie of dwaalde weg met melodica en bewoog zich meermaals tot staande op een stoel om z’n argumenten met kracht en verve uiteen te zetten. Ben kleurde de passages bij en dat was naargelang de intonatie van het gezegde fladderend als een vlinder of aanjagend als bij een oprukkend leger…Bij wijlen klonk dat wat jazzy als je dat zo wilde horen maar het leek mij vooral functioneel in functie dan van het temperament van de voordragende Peter. Ergens tussen de regels van het draaiboek van de avond zag ik slechts enkele vermeldingen en/of verwijzingen naar Chopin’s Mazurka No 48 opus 68 no3 maar ik weet niet in hoeverre dat hier ergens tussen zat ? In ieder geval werd het een boeiende voorstelling waarbij in de eerste set slechts even de gedichtenopera Goleman van Peter ter sprake kwam maar daar zou hij na de pauze wel verder uit putten . En zo werd deze JaZZZolderse winteravond toch weer heel speciaal !

Winus

Vandaag een speciaal concert in samenwerking met Maandrang . Medeorganisator Pieter Staes doet een korte inleiding en in feite zijn er zo’n 40-tal evenementen van Maandrang op diverse locaties in Mechelen tot en met 21 februari. Ben Sluijs op sax en dwarsfluit heeft in alle 5 locaties van de Jazzzolder gespeeld alsook bij Jazzathome en is de ideale partner om troubadour Peter Holvoet-Hanssen muzikaal en jazzy te ondersteunen.
In het lange eerste deel voor de pauze gaat het vooral over de oerklanken bij de mens van top tot teen, maar ook over het troubadour zijn, de Moren die uit het zuiden optrokken en doorloopt de geschiedenis van de poëzie. Samen met het publiek dragen we de tekst voor van The Tyger, een gedicht van de Engelse dichter William Blake. Het werd gepubliceerd in zijn verzameling Songs of Experience van 1794.
Na de pauze volgt een veel korter deel over zijn eigen werken zoals de gedichtenopera Goleman. De laatste reus, de vernietigende Goleman, is de beschuldigingen van machtswellust en controlezucht beu. Hij wil sterfelijk worden, in de huid kruipen van zijn grootste rivaal: de mens.
Holvoet-Hanssen speelt continu een spel met het publiek. Hij gebruikt ook kleine attributen en instrumenten als percussie, melodica en mondharmonica. Hij fladdert over het ganse podium, danst en staat op een stoel. Hij is één met het podium en het publiek.
Het is toch een markant figuur om in de gaten te houden en hij treedt regelmatig op. Er werden ook boeken verkocht. Warm aanbevolen.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

Vrijdag 10 januari 2025    deuren   19:15 HR concert 20:15 hr

Bakker Quartet

Lucas Bakker (°2009), de jonge Gentenaar met Vlaams-Nederlandse roots, speelt sinds 2017 saxofoon. Startend met altsaxofoon schakelde hij op 13 jarige leeftijd over op een tenorsaxofoon van Adolphe Sax & Cie en recent ontdekte hij ook de sopraansaxofoon. Naast het spelen, componeerde Lucas in de coronaperiode zijn eerste nummer Polar over de tegenstrijdige gevoelens die deze periode voor hem met zich meebracht. Met zijn eerste geschreven nummer won hij in 2022 de compositiewedstrijd van het Nederlands Blazers Ensemble waarbij broer Kobe Bakker (°2011) hem steevast begeleidde op drums.

Zijn compositie Polar speelde hij 3 keer met het Nederlands Blazers Ensemble in een uitverkocht Concertgebouw van Amsterdam. Het Nieuwjaarsconcert werd live op televisie uitgezonden op NPO2. In 2023 won Lucas het Prinses Christina Jazz Concours in de leeftijdscategorie 12-15 jarigen in het BIMHUIS van Amsterdam met twee nummers Freedom Jazz Dance en Toots Toast, een eigen compositie als eerbetoon aan de Belgische jazz legende Toots Thielemans. In het voorjaar van 2024 kon hij als bandleider met het Bakker Quartet de eerste prijs van de Vlaamse Dragon Jazz Contest in de wacht slepen. Door zijn gepassioneerde manier van spelen en virtuoze improvisaties op zijn jonge leeftijd laat hij bij velen een diepe indruk na.

Lucas Bakker: saxen
Marc Sperber: piano
Ramon Van Merkenstein: contrabas
Kobe Bakker: drums

sorry, no weblinks...




...Ik ben erg benieuwd naar het duidelijke jonge talent dat vanavond aantreedt ter opening van het nieuwe 2025 waar JaZZZolder alle aanwezigen ook trakteert op een drankje naar keuze, dat wordt een koffie voor mij aan de start…Niks inhouden verder op het podium alwaar men al direct stevig aan het boppen gaat met de eigen compositie ‘Monin H’ en Lucas al meteen van wal steekt met een stevige solo, van een entrée gesproken ! Ook de nóg jongere Kobe (13 jaar) roffelt er heel doortastend en onbevangen op los. Pianist Marc Sperber waarvan niet meer geweten is dan dat-ie pianoles geeft aan de muziekacademie van Sint Lambrechts- Woluwe en af en toe naar buiten komt met een eigen trio, valt meteen op door ook al duidelijk talent op het klavier en het is wel meteen zéér duidelijk : dit wordt een topmatch vanavond, mede ook door de aanwezigheid van de ons al bekende Ramon Van Merkenstein op bas, die ook al peter blijkt te zijn van de gebroeders Bakker. Ramon soleert in het tweede nummer terwijl je verder niet weet waar je het hebt met de virtuoos blazende Lucas in het bekende ‘Dolphin dance’ van Herbie Hancock ! Wat een gemak en een souplesse van deze begaafde jongeman ! Startte de band daarnet met een eigen compositie, wel dan blijkt Lucas nog wel meer in petto te hebben met o.a. 'Break by The Bridge’ wat daarna volgt en je door een snelle en zeg maar felle beweeglijke jive leidt .Da’s ook wel wat voor de vingervlugge pianist die demonstreert hoe je zoiets aanpakt en da’s dan weer de aanleiding voor Kobe’s alerte interventies. Halverwege begint Lucas dan te mijmeren op z’n tenor waarna Ramon de elektrische bas inplugt om verder improviserend te gaan uitdijnen in iets wat uiteindelijk leidt naar Pat Metheny’s ‘Song for Bilbao’ met ook weer een prima pianosolo tussenin ! Het is het eigen ‘ Toots Toast’, een ode aan… jawel, dat de eerste set mag afsluiten . Waar voorheen de tenor een hoofdrol speelde is het nu aan de sopraansax die mag uitpakken. Ramon heeft intussen de contrabas terug beet en dat geniet m’n voorkeur wel. Lucas zelve lijkt zich de taal van de sopraansax trouwens ook erg eigen te hebben gemaakt en daarmee gooit die hoge ogen, ook al wanneer die de klankkast van de piano gebruikt om er een punt bij te zetten ! Een performance (trouwens ook die van z’n jongere broer) waar je mee mag en kan uitpakken blijkt nu ook op dit podium en dat wordt hier met luid applaus beloond, sterke start van een JaZZZolders concertenjaar was dit !

Winus

We vinden het leuk om het jaar te openen met nieuwe jonge talenten zoals we het lang geleden in de oude Jazzzolder ook al deden met de toen ook zeer jonge Robin Verheyen op sax en nu 25jaar later met Lucas Bakker Quartet met de 15 jarige Lucas op tenor-en sopraansax die samen met zijn 13-jarige broer Kobe op drums spelen met peter en bassist Ramon Van Merkenstein en Marc Sperber op piano. Beide heren geven les aan de muziekacademie van Sint-Lambrechts Woluwe. Ze spelen er vlot op los en wisselen af met eigen nummers van Lucas maar ook standards en minder bekende nummers van grootheden zoals Herbie Hancock (Dolphin Dance), Pat Metheny (song for Bilbao), Dizzy Gillespie (a night in Tunesia), Eddie Harris (freedom jazz dance) en Joshua Redman (Silly little love song ). Als toegift knallen ze eruit met zijn eigen 'Bluesie bluesie monkie. Mooie solo’s van alle muzikanten.

Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

'

zie in het archief graag voor de vroegere JaZZZolderse concerten, info en reviews ...

© 2025 JAZZEPOES




	Vrijdag 14 maart 2025 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

	Fabrice Alleman "SPIRIT ONE - CLARITY"



	Jazzsaxofonist Fabrice Alleman gaat binnenkort op tournee (herfst 2024 en lente 2025) om zijn album "SPIRIT ONE - CLARITY" te presenteren. Gevuld met eenvoud en delicatesse, vrij geïnspireerd door de melodische klankrijkdom van Chet Baker, een van zijn grote inspiraties, maakt dit opus deel uit van een drieluikproject dat de plaats en het engagement van de artiest onderzoekt binnen een maatschappij in beweging. De negen composities op het album vormen een lichtgevend en inspirerend beeld, zoals de albumtitel al aangeeft. "Dit album brengt zeer melodieuze composities samen die de saxofonist heeft besloten uitsluitend op de sopraan te spelen, waarbij de puurheid van zijn geluid zijn schrijven prachtig dient" Jazz Magazine (Frankrijk) april 2023. "Geleid door een leider die zich, net als de afgeslankte hoes, zonder bling-bling aanbiedt, heeft deze muziek van duidelijke helderheid de standvastigheid van een koopman van hoop en de diepte van een spiritueel lied. Opbeurend! - Pierre Dulieu (Dragon jazz) - november 2022. "Dit is muziek die de ziel raakt. En waar je meteen weer naar wilt luisteren!" J.C. Vantroyen - Le Soir - januari 2023

	Fabrice Alleman: sax Wajdi Riahi: piano








	Wajdi Riahi (piano) werd de reddende engel vanavond nadat het voorziene programma niet kon doorgaan wegens ziekte van saxofonist Fabrice Alleman. En Waijdi kennen we ter Mechelsen JaZZZolder maar al te goed van vorige concerten hier en die bracht wat maten mee, ook al geen onbekenden, op of in den JaZZZolder. Zo won Wajdi al es het JaZZcontest, samen met o.a. de vanavond ook op het podium aanwezige bassist Basile Rahola . Umberto Odone, aan drums blijkt hier ook al gespeeld te hebben al lijkt mij dat al een tijdje terug (2022), how time flies. ..net zoals de eerste set trouwens die van start gaat met ‘I Mean You’ van Thelonious Monk en een ‘Monkske’ gaat er hier altijd wel graag in !...In eenzelfde stijl gaat ‘ Cyclic Episode’ daar achteraan, in een behoorlijk tempo aangevuurd door het bassen van Basile en het krachtige maar doordachte en niet overdadige fijne drumwerk van de Italiaanse Umberto. Waijdi zelf is behoorlijk groots aan de piano, een zaligheid is het om dit trio te mogen aanhoren ! Omdat zo’n eerste set van ongeveer 3 kwartier er zó doorloopt wordt blijkbaar volgende ‘On The Trail’ er hier naadloos bijna aangenaaid en eigenlijk is dat wel spijtig want je mist zo wel het enthousiaste applaus van het publiek. Ondanks het virtuoze spel van het drietal wordt het zo voor een stuk een wat loungy set, net alsof je in een knusse kroeg zit, weliswaar met live muziek in the back … Daarna gelukkig toch een applauspauze alvorens bezinnend zacht de standard ‘My Ideal’ (Richard Whiting, Leo Robin and Newell Chase) de eerste set majestueus mag afsluiten. Opmerkelijk hierbij ook de innemende bassolo van Basile. Een machtige eerste set was het toch wel in z’n geheel en gelukkig kon ik bijna gans de tweede set ook nog aanhoren want er bleek nog wat tijd over vooraleer naar de bus toe te stappen. Fijne avond ook weer voor een bijna gans gevulde tribune muziekliefhebbers hier !

	Winus
	Vandaag een waardig vervangprogramma daar de saxofonist Fabrice Alleman niet kan aantreden wegens ziekte. Dus heeft Wajdi Riahi (de pianist) enkele bekende muzikanten opgetrommeld uit Brussel die al met hem gespeeld hebben en ze brengen dan voornamelijk standards op eigen ingenieuze wijze. Vandaag presenteren we het Riahi-Rahola-Odone trio. Wajdi Riahi komt uit Tunesië en studeerde aan het Institut Supérieur de Musique van Tunis maar woont nu al geruime tijd in Brussel. Als het BAZ trio (met toen een andere drummer dan vandaag) wonnen zij de trofee JazzContest Mechelen in 2018 en daarna ook Jeunes Talents in Dinant. Hij heeft veel geluisterd naar Brad Mehldau en Monk. Onlangs trad hij nog solo op in de Bozar en is een rijzende ster geworden aan het jazzfirmament. Basile Rahola uit Spanje, studeerde aan de École nationale de musique, danse et art dramatique van Villeurbanne en woont sinds enkele jaren ook in het bruisende Brussel. De contrabas van Rahola brengt een geruststellend geluid dat doet denken aan Charlie Haden. Umberto Odone werd geboren in Treviglio (Italië). Hij begon met drummen toen hij 6 jaar oud was, speelde pop-, rock- en funkstijlen in de daaropvolgende jaren en stapte uiteindelijk over op jazz. In september 2018 verhuisde hij naar België, waar hij het masterprogramma volgde aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. In juni 2020 behaalde hij zijn Master Diploma in Jazz Drums, Cum Laude, waarbij hij studeerde bij de hoog aangeschreven drummer Stephane Galland. Hij is geen onbekende voor de Jazzzolder (groep Aegle in mei 2022) en Jazzathome. Ze spelen vandaag lange nummers en rijgen deze soms aan mekaar. We zien vele glimlachende gezichten en ze houden mekaar goed in de gaten als een geoliede machine. Ze swingen erop los met vloeiend pianospel en solo’s op bas en drums zoals in de standard “All the things you are”maar ze houden ook van trage ballades met een pianosolo inzet zoals in “My ideal” bekend geworden door Coltrane in de jaren ’60. Ook twee Monk tunes ontbreken zeker niet “I mean you” en “Monks deam” van net na de pauze en ook het mooie “Con Alma”. Als bis krijgen we nog een “Moose the Mooche” met rhythm changes à la Charlie Parker en Bud Powell. Super gedaan en hou zijn trio (met Pierry Hurty op drums) in de gaten op platen als Mhamdeya (2022) en Essia (2023).
	Michel 'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)

	video met dank aan en © Bert Vannoten (TV Mechelen)