click for index

- Michel goes solo, deze keer onbevreesd : 'HET BOS IN !' -

JazzWood 2017

Ik zak voor de tweede keer af naar het Chartreuzenbos in Linden tegen Holsbeek voor een portie Jazzwood dat al voor de zevende keer daar doorgaat. Ik parkeer vlot aan de rand van het bos. De jongeren geven goed de richting aan voor een kleine wandeling op een brede aardenweg naar het midden van het bos. Het ligt er nog drassig bij maar ze geven gelukkig droog weer deze avond.
Marc Van den Hoof (wonende in de buurt) praat het geheel aan mekaar. Hij is de vroegere radiopresentator, dichter, saxofonist, docent en columnist . Hij staat vooral bekend als specialist in het muziekgenre jazz als wandelende jazz encyclopedie. De programmatie is in handen van trompettist, zanger en entertainer Jan Muës en de organisatie is van Guido Peers.
We zien ook enkele muzikanten in het publiek zoals bassist Chris Mentens en gitarist Philip Catherine. Deze keer geen welkomst marching band maar we horen muziek door de luidsprekers van o.a. Sinatra, Norah Jones en Chet Baker.

MARITHÉ VAN DER AA QUARTET

Marithé Van der Aa – zang ; Daniel Schwarzwald – Toetsen; Andreas Kunert – Drums; Jonathan Nagel - Bas

Het Marithé Van der Aa Quartet is een fris en dynamisch jazz ensemble, opgericht in Berlijn door de jonge Vlaamse Limburgse zangeres Marithé Van der Aa. Hun muziek is vanuit de jazz traditie gegroeid, al is het niet hun prioriteit de Amerikaanse jazz stijl te kopiëren. Integendeel, het kwartet is erg geïnspireerd door de eigen Europese roots van de vier bandleden. Klassieke harmonieën, traditionele volksliederen, soundscapes en hier en daar een vleugje filmmuziek worden zo verenigd met jazz improvisatie en interpretatie: een ode aan de Europese cultuur, zonder in te boeten aan creativiteit en eigenzinnigheid.

Marithé koos op zestienjarige leeftijd voor een voltijdse jazzopleiding aan de muziekhumaniora te Hasselt. Nadat ze daar succesvol afstudeerde, werd ze als jongste zangstudente toegelaten aan het Conservatorium van Berlijn, waar ze inmiddels haar eerste academiejaar jazz zang heeft afgerond. Ze speelde de finale van B-Jazz International Contest 2017 in Leuven. Vooral ook de Israëlische pianist en componist, Daniel Schwarzwald, blinkt uit. De andere bandleden mogen er ook zijn en genoten eerder ook een goede vorming. De Duitse contrabassist, Jonathan Nagel, studeerde jazz contrabas aan zowel het Prins Claus Conservatorium te Groningen, als aan de "University Of Arts" (Philadelphia, USA). De andere Duitser Andreas Kunert aan de drums, startte op twaalfjarige leeftijd aan de "Jazz Schule Berlin" waar hij les kreeg van Michael Schwarz en Wolfgang Obert.
Samen speelt dit internationale kwartet een uitgebreid repertoire, bestaande uit eigen composities, frisse interpretaties van hedendaagse muziek en een occasionele jazz standard. Ze streven hierbij voortdurend naar een evenwicht tussen traditionele jazz en een meer eigentijdse 'sound', waarin interactie een erg belangrijke rol speelt. Ze hebben nog geen CD uit maar het is een veelbelovende groep. Marithé vindt dat je de jazz live moet meemaken, ze schrijft over jazz en zelfs filosofie. Ze laten zich inspireren door de natuur zoals in het eerste swingende nummer gevolgd door ‘Rainshower in 2 colours’ (de regen valt daarbij gelukkig niet). Ze scat een beetje met aangename intermezzo’s van piano, drums en bas. We horen een ingewikkelde tekst en spoken words in ‘Night Changes’ dat gaat over ‘organic substances of plants’. Het is een nummer van de pianist met free ondersteunende muziek. ‘Saga’ is een rustige ballad, op een Iers volkslied gebaseerd en nog iets over ‘the Moth’, een mot die vliegt naar het licht en dood neervalt.
Het volk stroomt in grote getale toe. Het wordt een uitverkochte editie. Er zijn al vele fans voor de volgende groep.

MILKSHAKE BANANA 2.0

Koen Vandendriessche (drums); Johan Vandendriessche (saxen en fluit); Peter Vandendriessche (altsax); Frank Michiels (percussie); Roman Korolik (bas); Dirk Schreurs (keyboards) + guest in één nummer : Jan Muës (trompet)

In de jaren’80 maakte Milkshake Banana naam in binnen- en buitenland. Ze traden op met onder meer jazzgitarist Philip Catherine en Toots Thielemans - met wie ze ook opnames maakten. Het bracht hen op gerenommeerde podia over de hele wereld: Jazz Middelheim, North Sea Jazz, Montreux Jazz, Atlanta Rhythm & Jazz Festival, ... Ze brachten als Milkshake Banana ook twee platen uit. Nadien is iedereen uitgezwermd, naar onder meer het Eurojazz-Orchestra, de Act-Bigband, de BRT-Bigband, Johan Verminnen, Raymond, Maurane, Niagara, Clouseau, Marc Moulin, Ilse Delange, en nog vele vele anderen.
Naar aanleiding van een zeer aangename jam van Johan met het kwartet Chromatic Banana (Peter, Koen, pianist Dirk Schreurs en bassist Roman Korolik) afgelopen zomer in openlucht Aarschot, werd besloten opnieuw eens iets te doen als Milkshake Banana versie 2.0. Ze brengen dan vandaag hun sterke composities van toen aangevuld met nieuwer materiaal waarin de spirit van vroeger hangt. We horen funky fusion met wereldmuziek- en popinvloeden, gecombineerd met een jazzbackground. De line-up is onveranderd: 2 saxofonisten, toetsen, basgitaar, drums en percussie. Ze bouwen een heerlijk feestje. We beleven een tweede jeugd hoor ik hier vertellen.

‘Waiting for Spring’ is waarachtige smooth jazz van de bovenste plank. ‘Tesse blues’ is opgedragen aan Tesse van café De Knoet in Aarschot waar ze goede herinneringen aan hebben. ‘Sunday Afternoon’ is ook smooth met die dwarsfluit erbij. ‘Up To The Kissing Gate’ is een bekende tune van hun tweede plaat destijds met Toots , nu met Jan Muës erbij en nog een mondharmonica ook (ik denk van de broer van Jan …). Dirk gaat er bij momenten aan de keys funky tegen aan met koebellen, conga’s en dergelijke aan de percussie.De band geniet even zeer als het publiek.

LADY LINN DUO

Lady Linn (zang, piano); Filip Vandebril (bas, gitaar)

Ik moet zeggen : ze klinkt intussen volwassener, puurder en onder het motto’ less is more’ hoor je pas goed hoe ze zingtin deze duo bezetting. Dat heeft ze ook bewezen in het TV muziekprogramma ‘liefde voor muziek’. De songs schommelen van levendig en uptempo naar warm, intiem en mysterieus. Bij de aankondiging door Marc van den Hoof heeft hij het over de Dinah Washington van de lage landen maar dat lijkt misschien wat overdreven.
Samen met bassist en gitarist Filip staat ze hier op het podium in een duo formatie. Filip speelt o.a. bij Black Flower, The Valerie Solanas en Antwerp Gipsy Ska Orkestra. Linn zelf wisselt af tussen zang met of zonder piano en Filip wisselt af aan de contrabas of gitaar.

Ze brengen vandaag ook een stukje ‘Secret’uit de Soundtrack van ‘Café Derby’ (het debuut van Lenny Van Wesemael dat in september 2015 in de zalen kwam). Ze vindt de setting hier tussen de bomen heel leuk en inspirerend. De single ‘Sing Your Heart Out’ is een cover van Major Lazer en daarbij ontpopt Lady Linn zich tot een bluesdiva aan de piano. Het publiek klapt mee met ‘Summer Wind’, haar favoriete Sinatra song. ‘After you’ve gone’ gaat over een liefdesbreuk waarbij ze scattend zingt met tempoversnellingen aan de walking bass. ‘In my blood’ is daarna een nummer van onze Nathalia. Een geweldig nummer is ‘Lucky’ aan piano en bas, ook te vinden op haar recente plaat. Het nummer bezit dan weer alle ingrediënten om een klassieker te worden in de traditie van grootheden als Fleetwood Mac : groots, ontroerend en meeslepend. Het publiek mag massaal meezingen en klappen bij haar bekende hit ‘It’s allright’ en zo ook bij ‘I don’t wanna dance’ van Eddy Grant.
Het is een heel andere Lady Linn dan met haar Magnificent Seven band die ik eens zag op Jazz Middelheim. Ik denk dat ze met het recente album veel succes zal scoren.

Op het einde keer ik terug naar de parking en we gaan weer met zijn allen langs het kaarsverlichte pad het bos uit en we gebruiken daarbij onze zaklampen. Het was een mooie sfeervolle avond.

tekst en foto's Michel Proesmans

editor : Winus

- persbericht -

13^de Jazzathome Festival Mechelen !

Jazzathome wordt dertien jaar en dat zal Mechelen geweten hebben !

Voor het eerst loopt het festival over vier dagen, donderdag 7, vrijdag 8, zaterdag 9 en zondag 10 september.

Misschien nam je ooit deel aan een van de vorige edities, misschien was je er nog niet bij: op donderdag avond, vrijdagavond zaterdagavond en zondagnamiddag kan je in Mechelen deelnemen aan één van de gezelligste festivals uit de regio!

- je kan 3 topconcerten meemaken op donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond in 3 Mechelse unieke gebouwen, nl “Den Breckpot”, “de Congregatiekapel” en de prachtige feestzaal van het Scheppersinstituut.

- je geniet van een aangename zondagnamiddag.

- je komt in 3 van de 24 sfeervolle huiskamers bij gastvrije Mechelaars thuis waar je anders nooit dacht te kunnen komen.

- je krijgt in elke locatie een gratis glaasje wijn, bier of fruitsap.

- er is een uitgebreide live muziekkeuze.

- je hebt tijd genoeg (45 min) om van het ene huis naar het andere huis te wandelen.

Het thema van deze editie is: ‘100 jaar Jazz met 100 muzikanten’

Donderdag 7 september :

19.00u: Officiële opening op de Korenmarkt.

20:00u: Optreden van het Denise King Quartet

in de bovenzaal van “den Breckpot”, Korenmarkt 23

Denise King (US): zang, Ivan Paduart: piano, Sal La Rocca: contrabas, Mimi Verderame: drums

Denise King, geboren als derde van vijf kinderen in een gezin in West Philadelphia, werd ontdekt toen een vriend haar op straat hoorde zingen. Hij introduceerde haar in de lokale jazzscène, en de rest is geschiedenis. King zong met legendarische muzikanten zoals Roy Hargrove, The Brecker Brothers, Phil Wright, Cecil McBee, Christian McBride, Dexter Wansel en McCoy Tyner. De voorbije twintig jaar toerde ze door de VS, Brazilië, Frankrijk, Duitsland, Turkije en Japan. Ze brengt naast jazz standards ook popsongs. De blues is nooit ver uit de buurt. In 2016 stond ze op het hoofdpodium van het Gouvy Jazz en Blues festival !

Vrijdag 8 september :

20:30u: Optreden van “Vortex Kwintet”, de winnaar van de 4de JazzContest Mechelen

in de Congregatiekapel, Sint Romboutskerkhof 2

Vortex kwintet is een Belgisch/Franse groep opgericht door

trompettist Aristide D’Agostino, saxofonist Abel Jednak, pianist Alan Van Rompuy, bassist Emanuel Van Mieghem en drummer Olivier Penu

De band ontstond uit een inspirerende jamsessie bij een van de leden. Deze studenten van het Brussels Conservatorium brengen eigen composities in uiteenlopende stijlen en sferen.

In 2016 wonnen ze de twee prijzen van de JazzContest Mechelen: beste band en beste solist (Alan). Mede dankzij deze prijzen kon de band de studio induiken en in april releaseden ze hun eerste EP.

Zaterdag 9 september :

20:30u: Optreden van de “Bravo Big Band” (Brussel)

in de unieke feestzaal van het Scheppersinstituut, Melaan 14

De leden van deze energieke bigband delen een gezamenlijke passie voor grote jazz ensembles. Elk individu draagt op zijn eigen unieke manier bij aan de frisse, moderne en transparante sound van dit orkest.

Vanaf het begin al hebben ze de kans gekregen om te kunnen werken met gerenommeerde componisten en muzikanten zoals Michael Abene, John Ruocco, Frank Vaganée, Pierre Drevet, Lode Mertens, Klas Lindquist, Michel Herr en Johan Plomp.

Op “Winterjazz” eind vorig jaar verrasten ze de vele toevallige voorbijgangers met een spetterend openluchtoptreden. Worden zij de waardige opvolgers van de B.J.O.???

Deze avondconcerten vinden plaats i.s.m. Open Monumentendag

Tickets Jazzathome avondconcerten: 15 euro per concert, 40 euro (30 euro voor leden van de jazzzolder) voor de drie concerten. Via UiTinMechelen (Hallestraat 2-4-6), via het Cultuurcentrum (on line tickets) of via de jazzzolder.

Zondag 10 september

Jazzathome maakt eens te meer zijn naam waar. Stel zelf je jazzparcours samen, en ontdek onder het genot van de muziek alsook van een glas wijn of bier een reeks verrassende locaties in de Mechelse binnenstad. 24 bands spelen in evenveel privépanden, handelszaken en historische gebouwen die uitzonderlijk toegankelijk zijn. U pikt er drie uit, alle podia liggen op wandelafstand van elkaar.

Optreden 1: 14u15 tot 15u00

Optreden 2: 15u45 tot 16u30

Optreden 3: 17u15 tot 18u00

Tickets Jazzathome namiddag: 20 euro

Alle informatie over de groepen, locaties en tickets is te vinden op www.jazzathome.be

Leg online drie namiddagconcerten vast nadat je een ticket hebt gekocht via UiTinMechelen (Hallestraat 2-4-6), via het Cultuurcentrum (on line tickets) of via de jazzzolder.

Late beslisser? Zondag 10 september reserveren kan ook: vanaf 13u15 in het Cultuurcentrum, Minderbroedersgang 5 te Mechelen.

Contact: jazzathome@jazzzolder.be

	- persbericht -


	Eerste studiosingle van soulstem TARA met topmuzikanten Ervaren percussionist en muzikant scharen zich achter eigen talent Tara Van Eycken (16) heeft haar eerste studiosingle klaar. Het nummer “At Last” is vanaf vandaag te koop via digitale kanalen zoals ITunes en Spotify. Naast Tara zijn op de studiosingle (opgenomen bij nice-recordings in Antwerpen) ervaren muzikanten te horen zoals Mechelaar Tom Kestens en percussionist en de in Tremelo wonende Mechelaar Chris Joris. Het leeftijdsverschil tussen Tara en Chris is ongeveer 50 jaar, een bewijs dat muziek niet begrensd is door leeftijden of stijlen. “Tara heeft een uitzonderlijke stem. Het is een van de meest talentvolle artiesten waar ik tot dusver mee werkte”, zegt Chris Joris ook wel eens “De witte neger” genoemd en vooral bekend binnen Jazz- en Soulcircuits. Joris speelde niet alleen samen met de een jaar overleden Toots Tielemans, hij is onder meer te horen op het album 'Meisjes' van Raymond en heeft zijn eigen band, The Chris Joris Experience, waarmee hij de wereld afschuimt. Hij viert dit jaar zijn 65-ste verjaardag met verschillende optredens, in november is hij te zien in het Cultuurcentrum in Mechelen. “Opmerkelijk parcours” Tom Kestens is een ervaren Mechels muzikant, frontman van Lalalover en maakte ooit deel uit van Das Pop. Momenteel werkt hij aan zijn eigen Nederlandstalig repertoire. “Opmerkelijk is dat Tara ongeacht haar leeftijd al vele parcouren heeft doorzwommen. Stap voor stap bouwde ze aan wat ze nu is, een sterke zangeres en gitariste”, zegt Kestens die op de single zowel basgitaar als elekrische piano speelt. Hij stond ook in voor de productie. “At Last is een heerlijk laid-back – nummer geworden, een combinatie tussen pop, soul en jazz. Tijdens de opnames heb ik gemerkt dat Tara heel doelbewust is en zoekt naar eigenheid, naar iets nieuws. Dat is op die leeftijd bijzonder.” Voor het eerste live-optreden van de band, moest Kestens om agenda-redenen passen en wordt vervangen door Jelle Meeze uit Ruisbroek. Enkele referenties van Tara: Thomas More Hogeschool, kerstmarkt Mechelen, Qmusic, Jan Primusfeesten, Molenfeesten Keerbergen, Pennenzakkenrock, Lions Kortenberg, Rode Neuzenlied (officieus), studiosessies uitgeverij Plantyn, etc. Nummer van 65 jaar oud Ook al werd het nummer “At Last” in de jaren 60 bekend door de legendarische uitvoering van de Amerikaanse soulartieste Etta James, is het nummer inmiddels 65 jaar oud. Niet zo evident voor een jonge zangeres? “Tussen al de rock-, pop, en dansmuziek door, luister ik het liefst naar deze muziek. Zowel oud als jong, van Etta James over Nina Simone, Aretha Franklin of Beyoncé. Deze muziek inspireert me”, zegt de artieste. Tara trad de afgelopen jaren meestal alleen op, solo met gitaar. Festivals, privéconcerten en theaterzalen. “Dat was een grote leerschool. Het bandgevoel doet echter deugd, zeker met ervaren muzikanten als Tom, Chris en Jelle.” Jong geleerd is live gedaan Tara (2001°) speelt sinds haar 9 jaar gitaar bij Cadenza, de gitaarschool van Guy Kestens. Ze volgt zangles bij de bekende stemcoach Ann Komac. Dit jaar won Cadenza de cultuurprijs van de gemeente Keerbergen. Ze is studente Talen-Economie aan het SMIKS. De band stond op zaterdag 19 augustus voor de eerste keer samen op het podium. Rijmrock kreeg dus de primeur. Voor Tara betekent live “live”. Geen samples of tapeoptredens. Authenticiteit is belangrijk. De mooie stem van Tara zal, gezien haar jeugdige leeftijd, nog wel uitgroeien maar is beloftevol. Haar inlevingsvermogen en, gezien die leeftijd opmerkelijke songkeuze uit de emotievolle 'betere levensliederen' ( Amy Winehouse, Alicia Keys, Aretha Franklin, Etta James.... doet een toekomst vermoeden die vele richtingen uitkan maar die ik eerder plaats in de richting van blues, folk en singer/songwriters stuff. Buiten de single 'At Last' valt zo meteen geen EPeetje te verwachten, zelf songs schrijven zit er ook (voorlopig nog) niet in en school gaat daarbij nog steeds voor maar door haar kordate aantreden in de vrij korte set op het Rijmrock Festivalletje onlangs hou ik haar naam toch graag hier in de schuif liggen. Ik vermeld graag nog even de sympathieke en gesmaakte bijdragen van Guido Vaganée (trombone) en Dieter,zelfde succesvolle muzikantenfamilie (altsax) tijdens het afsluitende 'Daddy Lessons' (Beyoncé) op het Rijmenamse podium. Dat gaf er een leuke Dixie draai aan en Rijmrock kende hierbij alvast een ferme start, bravo ! Winus

- Michel goes solo, festivalverslag in a nutshell -

Dinant Jazz 2017

Na enkele Jaren van afwezigheid zijn de organisatoren Jean-Claude Laloux en Patrick Bivort terug begonnen met hun Dinant Jazz festival op de vertrouwde plekken. Het is een mooi festival met belangrijke namen en ontdekkingen. Het is en blijft een echt jazzfestival voor een breed publiek. Ik en Roger van de Jazzzolder pikken er de vrijdag uit. De rode draad doorheen de optredens zijn de hommages aan Toots Thielemans die vorig jaar overleed.

Lorenzo Di Maio Group

18:00 hr

Lorenzo Di Maio (gitaar), Jean-Paul Estiévenart (trompet), Nicola Andrioli (piano/toetsen), Cédric Raymond (contrabas), Antoine Pierre (drums)

Genomineerd voor de Django d'or in 2006 en winnaar van Sabam Jazz Awards in 2011 en 2013 is Lorenzo Di Maio stilaan een vaste waarde geworden in de jazz van België en daarbuiten. Hij heeft al gespeeld bij Jacques Pirotton, Sal La Rocca, Jos Machtel, Nathalie Loriers, Jacques Swartz Bart, Fabrice Alleman, Hans Van Oosterhout en Dré Pallemaerts. Nu is de tijd aangebroken om zijn eerste plaat ‘Black rainbow’ (alweer uit 2016) extra in de verf te zetten. In zijn band zitten ook erg bekende grote namen zoals Jean-Paul Estiévenart (die elk jaar beter wordt) en Antoine Pierre aan de drums (die oa. Furore maakt met zijn Urbex of aan de zijde van Philip Catherine, die straks nog zal spelen). Ook Nicola Andrioli aan de piano en keys is al geen onbekende meer. Philip Catherine kan tevreden zijn en kijkt van opzij mee.

De muziek van Di Maio doet wat filmisch en melancholisch aan maar is ook vol van lange gitaarsoli of piano met stevig uptempo drumwerk. De solo’s worden ingewerkt en niet apart gedaan zoals in klassieke standards. Ze spelen overtuigend moderne jazz en laten een polyvalente gitarist zien en ook een getalenteerde componist. We horen o.a. ‘Détachement’ of ‘No other ways’ met het toetsenwerk erbij. Het titelstuk ‘Black Rainbow’ is een mooie ballade met een bas feature voor Cédric Raymond. Filmisch is het zeer zeker bij ‘Lonesome Traveller’ dat past bij een film of het sentimentele ‘Inner Piece’ dat opgedragen wordt aan Toots. Het is een kort nummer met een zachte trompet. Estiévenart komt vaak sterk uit de hoek en overtreft zichzelf. De ritmesectie Alain Pierre-Cédric Raymond staat als een huis bij een hevig stuk zoals ‘Santo Spirito’. Lorenzo doet ons soms denken aan Bill Frisell of in ‘open D’ dan weer funky of bluesy zoals John Scofield. Ze sluiten af met ‘Back Home’.
Lorenzo heeft een krachtig team samengesteld en serveert muziek gekenmerkt met delicate overvloeiingen en een stevig esthetisch gevoel dat veel te danken heeft aan het subtiele evenwicht tussen de vijf muzikanten.

Sarah McKenzie quartet

20:00 hr

Sarah McKenzie (zang, piano), Hugo Lippi (gitaar) , Geoff Gascoyne (bas), Sebastiaan de Krom (drums)

eze pianiste en zangeres heeft Australische roots (°1987 Perth) maar is neergestreken in Parijs. Ik zie haar de eerste keer en ze is een jonge versie van Diana Krall maar heeft ook iets meisjesachtig van Stacey Kent. Zij debuteerde in 2015 met ‘We Could Be Lovers’ op het Impulse label. Ze zet vandaag haar recente plaat ‘Paris in the rain’ in the picture.

Met haar strak blauw kleedje, blauwe ogen en blond haar is ze wat vamperig achter de piano. Ze speelt veel klassiekers en standards maar ook enkele eigen nummers zoals ‘One Jealous Moon’ of ‘Paris in the Rain’ en ‘That's It, I Quit’ met daarin een mooie bassolo en het nummer bloeit open tot een stevige swing. Dit alles wordt in kwartetvorm goed gesmaakt bij het publiek. Je hoort goed de swing invloed van Oscar Peterson/Ray Brown of van Nat King Cole en ze trapt soms de maat met haar voeten. Ze heeft zeker een goede stem en weet haar band goed aan te sturen. Als pianiste is ze maar gewoon laten we zeggen, maar er is veel potentieel. Het totaalplaatje klopt wel. De drummer heeft nog gespeeld bij zangeres Betty Carter en bij Jamie Cullum. Vooral de gitarist is opvallend goed maar toch helemaal anders en klassieker dan Lorenzo uit de vorige groep. Sarah kan ook wat scatten zoals in ‘I won’t dance’. Haar hommage aan Toots is een zeer geslaagde bluesversie van ‘Makin’ Whoopee!’, dat Toots en Peggy Lee ooit samen brachten. Het meest intieme moment is het duo van zang en gitaar in een verfijnde trage zoete versie van ‘Moon River’ waarbij we haast in slaap kunnen vallen. Ik heb toch liever de swingende stukken. Ze ronden mooi af met de klassieker ‘Just the way you look tonight’. Mooi om Sarah eens terug te zien binnen enkele jaren om te zien hoe ze verder evolueert en dat voor minder geld dan die dure tante Diana Krall.

All star band – hommage aan Toots Thielemans

22:00 hr

Philip Catherine (gitaar), Steve Houben (sax), Bert Joris (trompet, bugel), Bruno Castellucci (drums, presentatie), Michel Hatzigeorgiou (elektr bas) en Vincent Bruyninckx (piano)

Het wordt een schitterend eerbetoon aan Toots vandaag met bekende en niet bekende nummers en dit onder ideale akoestische omstandigheden. Wat een goede sound en wat een mooi samenspel. Dat vraagt om een staande ovatie.
Alle nummers werden door Michel Herr (aanwezig in de zaal op krukken) van aangepaste arrangementen voorzien. Verder zien we nog Huguette, de weduwe van Toots en ook Greet van de overleden Jazzfotograaf ‘Jazzman’ Jos Knaepen (van wie hier nu een fototentoonstelling loopt van Dinant Jazz artiesten door de jaren heen).
Ik moet zeggen dat de pianist Vincent Bruyninckx, die trouwens zeer verdienstelijk speelt, volgens mij het minst of niet met Toots heeft gespeeld. Misschien was Bert van den Brink, Kenny Werner of Karel Boehlee niet vrij. Kortom het maakt niet uit. Bruno praat alles aan mekaar en vertelt anekdotes en doorloopt enkele fases in Toots leven zoals de periode of samenwerkingen met Benny Goodman, George Shearing, Quincy Jones, Paul Simon, Herbie Hancock en Jaco Pastorius. Ja dat zijn heel wat grote namen die graag met Toots als mens en muzikant samenwerkten. Ze spelen telkens een song uit die periode en hebben alles goed voorbereid en hebben er samen zin in. Toots kan hierboven tevreden zijn.

Wat opvalt is het mooie samenspel van de trompet/bugel met de sax. Subliem. Ook de stuntelige Philip Catherine is er weer bonk op met zijn gitaarspel. We horen o.a. ‘Stardust’, ‘Killer Joe’ van Benny Golson, ‘I do it for your love’ (met de gedempte trompet solo van Bert Joris), ‘Days of wine and roses’ (van H. Mancini), ‘3 Views Of A Secret’ (van Pastorius met de funky elektrische bas van Hatzigeorgiou), ‘the shadow of your smile’ van Mandel met het prachtige gitaarwerk van Philip, ‘Velas’ van Ivan Lins, ‘Midnight Cowboy’, ‘Dance for Victor’ van Philip Catherine, ‘Waltz for Sonny’ van Toots zelf en natuurlijk ‘for my Lady’ en ‘Bluesette’ en het publiek mag meefluiten. Als toegift spelen ze ‘It’s hard to say goodbye’. We kunnen tevreden de nacht in, een pater kwam erbij en zag dat het goed was. We drinken nog een koffie en kunnen terug naar Mechelen.

tekst en foto's Michel Proesmans

editor : Winus



	- persbericht - Vernieuwd huis en nieuw orkest voor Muziekcentrum De Bijloke Het is met veel plezier dat we vandaag samen met het stad Gent een persbericht uitsturen over de grondige vernieuwing van Muziekcentrum De Bijloke en ons nieuwe huisorkest: Symfonieorkest Vlaanderen. © Frederik Sadones In de zomer van 2019 voert Muziekcentrum De Bijloke grote werken aan het muziekcentrum. Zo wordt het gebouw en de grote concertzaal aangepast aan de nieuwe noden op het vlak van comfort en beleving van uitvoerders en publiek. Tegelijkertijd wordt er ook voor gezorgd dat de publieksstromen op de site vlotter kunnen verlopen. Verder kijkt De Bijloke ook uit naar de komst van het Symfonieorkest Vlaanderen als het huisorkest vanaf seizoen 2017-2018. www.debijloke.be VR 15.09.17 \| 19:30 \| Alle zalen Openingsfeest - 10 jaar Muziekcentrum

CD voorstelling

Caroll Vanwelden – Sings Shakespeare Sonnets 3

“Alle goede dingen bestaan uit drie” dit moet de Belgische Caroll Vanwelden ook gedacht toen ze besloot een jazz-trilogie rond de Shakespeare sonnetten te schrijven. Reeds in 2012 en 2014 had de componiste en pianiste zich het thema van de 154 sonnetten van Shakespeare, op haar zeer eigen en meelevende wijze eigen gemaakt. Dit resulteerde in twee zeer geprezen releases waarna ze te gast was op heel wat Europese festivals. In 2012 én 2014 verdiende ze met deze cd’s trouwens het label “Album van de Week” op de Noord-Duitse Radio. Stereo Magazine maakte er de “CD van de Maand” van, en noemde het een “hoogtepunt voor audiofielen”.

De artieste begon een multidimensionale muzikale en lyrische reis, die met de nieuwe JazzNArts Records release “Caroll Vanwelden Sings Shakespeare Sonnets 3” op 21 juli 2017, zijn climax maar tegelijkertijd ook een briljant einde kent. Op de laatste cd van deze trilogie, toont ze ons eens te meer haar zeer originele en heel eigen benadering van de interpretatie van de meest beroemde sonnetten van de Engelse grootmeester.

Ondertussen heeft deze getalenteerde Belgische zes albums uitgebracht onder eigen naam.
Daarin toont ze haar variatie aan vaardigheden en blijft ze boeien door haar erg warme en kleurrijke stem. Passie voor melodieën blijft de rode draad door haar oeuvre. De klankenkunstenares slaagt erin op het ene moment zeer melancholisch te klinken waarna ze het publiek in het volgende moment, bijna explosief, overweldigt door de intensiteit en de kracht van haar stem. Ze geeft energie, maakt emoties los en betovert met hypnotische lichtheid. Dit in combinatie met de thematische discussie over Shakespeare en zijn passie voor de voortplanting van de oneindige liefde, zorgt voor een nooit gezien expressieve basis.

Met haar composities gebaseerd op 48 sonnetten mag Vanwelden zich inmiddels rekenen tot één van de meest gerenommeerde vertolkers wereldwijd. Zij slaagt erin de genialiteit van Shakespeare te vertalen in muzikale parels, waardoor de gedichten niet alleen veel toegankelijker worden, maar waardoor ze ook de lyriek van de grootmeester multidimensionaal maakt: tekst en muziek versmelten wonderwel in haar bewerkingen. Haar composities zijn voor velen een sleutel tot en een opstap naar het werk van de Elizabethaanse bard, met als eeuwige thema’s: de oneindige liefde, jaloersheid, seks, obsessie, schoonheid maar ook sterfelijkheid en verval.

"De drijfveren en visie van Shakespeare zijn tegelijkertijd fascinerend en universeel. In al zijn motieven zie ik mezelf terug en vind ik een groot deel van mijn inspiratie”, zei de muzikante.

Muzikale ondersteuning krijgt de pianiste van drie van de meest opwindende en succesvolle muzikanten in Duitsland. Op trompet en bugel, horen we de Mannheimer Thomas Siffling wiens elegante melodieën perfect samengaan met Vanweldens unieke en warme stem. De uit Stuttgart afkomstige bassist en docent, Mini Schulz is alweer van de partij met zijn dragende, diepe grooves en zijn typische strijkwerk. Nieuwkomer Jens Düppe, uit Keulen, draagt met zijn gevarieerde en rijke klankpallet op drums en percussie bij tot de complexe ritme veranderingen en de muzikale rijkdom van de groep.

Met “Sings Shakespeare Sonnets 3” zet Caroll Vanwelden een magisch en perfect uitroepingsteken achter een muzikaal spannende trilogie. De gedurfde aanpak en artistieke verwerking van de sonnetten lukt bijna speels. Het resultaat is een album voor de klassieke jazz fans, liefhebbers van poëzie of de eenvoudige muziek kenners. Puur genot van het eerste tot het laatste stuk of van vers tot vers.

Caroll Vanwelden - Vocals / Piano / Arrangements

Thomas Siffling - Trumpet / Flugelhorn

Mini Schulz - Double Bass

Jens Düppe - Drums / Percussion

Tourdates:

2017

07/07 Shakespeare Festival Globe Theater Neuß (Deutschland) 20h
08/07 Shakespeare Festival Globe Theater Neuß (Deutschland) 20h

10/09 Hessische Kultursommer Neckarsteinach in Mittelburg (Deutschland)

15/09 Mönchengladbach (Deutschland)

16/09 Herten im Glashaus (Deutschland)

29/09 BIX Jazzclub Stuttgart (Deutschland)

19/10 Enjoy Jazz Festival Club Speicher 7 (Deutschland)

14/12 Altes Pfandhaus Köln (Deutschland)

2018

26/05 JazzNight Karlsruhe (Deutschland)

www.carollvanwelden.com

OP donderdAG 29 JUNI 2017 om 20.30

ITAMAR BOROCHOV & ALESSANDRO LANZONI (ISR-I)

Itamar Borochov (trompet)

Alessandro Lanzoni (piano)

Toegang: jongeren-26 12 euro / Hnitaleden 14 euro / algemeen 16 euro

Het is van de gedenkwaardige driedaagse met Gabriel Rios, Jef Neve en Kobe Proesmans in 2009 geleden dat we zo laat op het seizoen nog een optreden organiseerden in de Hnita-Hoeve. Voor de Israëlische trompettist en componist Itamar Borochov (°1984) maken we dan ook graag een uitzondering. Op 15 november 2015 gaf Borochov met zijn kwartet een beklijvend concert in de Hnita-Hoeve. Eentje dat smaakte naar meer. Op donderdag 29 juni is het zover. Voor zijn tweede doortocht in de Hnita-Hoeve brengt Borochov de aanstormende Italiaanse pianist Alessandro Lanzoni (°1992) mee. Een avond die zich aankondigt als een dialoog tussen twee jazzgrootheden van morgen. Niet te missen!

Geboren in de interculturele stad Jaffa als zoon van de bekende Israëlische bandleider en componist Yisrael Borochov, was Itamar voorbestemd om carrière te maken in de muziek. Als tiener was hij gefascineerd door trompettisten als Clark Terry en Booker Little. In 2007 trok hij naar New York om les te gaan volgen aan The New School for Jazz and Contemporary Music. Tot zijn docenten behoorden Cecil Bridgewater, Jimmy Owens en Charles Tolliver. Tevens speelde hij met de bands van jazzlegendes als trombonist Curtis Fuller en pianist Dr. Billy Taylor. Sinds een aantal jaren leidt hij een eigen band waarmee hij een graag geziene gast is op New Yorkse podia als Smalls Jazz Club en Dizzy's Club Coca Cola.

Momenteel woont Borochov in Brooklyn. Als expat lijkt hij zich echter steeds bewuster te zijn geworden van zijn wortels. Borochov is een even gevoelig als virtuoos trompettist, die vanuit zijn vertrouwdheid met de jazztraditie een brug slaat naar Arabische en Afrikaanse muziek. Zijn spel roept reminiscenties op aan Miles Davis zowel als Ibrahim Maalouf, maar Borochov heeft bovenal een eigen sound, die ontroert én begeestert. In 2014 verscheen zijn debuutalbum, het in eigen beheer uitgebrachte Outset. New York City Jazz Record noemde het een van de beste albums van dat jaar. "Borochov's expressive horn delivers an outpouring of emotions throughout his album, creating intense mood music that sings, sighs, and cries," zo schreef Dan Bilawsky op allaboutjazz.com. Eind vorig jaar verscheen Borochovs tweede album, Boomerang, op het Franse label Laborie Jazz. Ook ditmaal bleef de lof niet uit. "Boomerang is een voorbeeld van hoe de Amerikaanse jazz zich met andere culturen versmelten kan tot een geslaagde klankkosmos - eigentijds en vooruitblikkend, fijnzinnig, melodisch, gevoelsvol," aldus Sarah Seidel op ndr.de.

In Alessandro Lanzoni lijkt Borochov een spannende gesprekspartner gevonden te hebben. Lanzoni behaalde in 2012 zijn einddiploma klassieke piano aan het Conservatorium van Firenze. In de jazz bekwaamde hij zich onder andere verder tijdens de zomercursussen van Siena Jazz en het Berklee College of Music in Boston, waar hij les volgde bij onder anderen Steve Kuhn, Danilo Perez en Kenny Werner. Al op jonge leeftijd werd zijn talent opgemerkt. In 2010 won hij de prijs voor de beste jonge solist op het Concours de Piano Jazz Martial Solal in Parijs. Drie jaar later werd hij door het tijdschrift Musica Jazz verkozen tot Italiaans "talent van het jaar". Lanzoni is in de eerste plaats schatplichtig aan Bill Evans, maar is volop bezig zijn eigen stem te ontwikkelen. Ira Gitler, de éminence grise van de Amerikaanse jazzkritiek, schreef over hem: "He shouldn't be judged as a young musician. He is already exceptional and with every probability he will become even more so." Ondanks zijn leeftijd heeft Lanzoni al vijf eigen cd's uit, met als gasten onder anderen altsaxofonist Lee Konitz en trompettist Ralph Alessi. Vorig jaar was hij een eerste keer in België voor twee trioconcerten, in Brussel (Bravo) en Aarschot (Knoet).

Meer info op www.itamarborochov.com en www.alessandrolanzoni.com.

Een beetje sloom en een beetje te laat, die start van het concert in de Hnitahoeve. Maar met het tweede nummer trok de set ( maar dan wel een héél lange) zich écht op gang. Waar het eerste nummer nogal smeuïg klassiek en commercieel overkwam wisselde de sfeer bij het tweede. Tussen de nummers ontspon zich steeds een overleg over wàt en hoé er gespeeld zo worden. Maar dàt overleg, dàt zelfde gesprek, was er ook in de nummers terug te vinden. Converserend, afwachtend, in samenspraak overvloeiend, als een avondwandeling vol van muzikale jazzy overwegingen. Borochov & Lanzoni speelden het klaar. Tea for two, een speelse en inventief uitgewerkte jam, waar het gekende thema, verknipt, versneden bijgeschaafd en heerlijk verwrongen werd, was een vrolijk capriolend rustpunt in de lange set.

Voor de rest nummers van Itamar Borochov waar Alessandro Lanzoni mee de omkadering, het canvas en de spitse solo’s op piano voor voorzag. Opvallend was hun overvloeiend samenspel, de ogenblikken waar piano en trompet in een zalige symbiose in één stem overgingen, kleine toetsen hier en daar, maar best opvallend , leuke muzikale akkefietjes, kleine aaitjes voor het muzikale oor. De constructies waren best complex, met fracties eventjes atonaal, spelend, als dollende otters, lichtvoetige fratsen. Het trompetspel van Borochov leek mij Slavisch geïnspireerd, de eindeloze volgehouden repetitieve fraseringen en herfraseringen van de thema’s gaven mij dat gevoel.

Maar waar men de mosterd haalt maakt mij niet uit, als hij maar pittig is. En dat waren ze, pittig en leuk. Na 105 minuten was het publiek “uit-ge-set”, bissen waren niet meer gevraagd. En de zo driftig converserende musici waren dan ook best aanspreekbaar in de bar, wie zo met taal bezig is vind elk gesprek verrijkend.

Luque

Het is leuk om voor de tweede keer de trompettist Itamar Borochov (°1984) terug te zien en vandaag akoestisch zonder versterking te zien spelen in duo met de Italiaanse pianist en aanstormend talent Alessandro Lanzoni (°1992). Je mag stellen dat er een garde van Israelische jazzmusici de laatste jaren de podia aan het veroveren is en Itamar Borochov past goed in het rijtje van Avishai Cohen, Anat Cohen, Shai Maestro, Yaron herman enz. Ze spelen de laatste van hun drie dagen mini tournee hier in de goed gevulde Hnita hoeve en de twee kennen mekaar pas 5 dagen ! Daarna gaat Itamar terug naar New York en Alessandro naar Italië.
Ze spelen hoofdzakelijk nummers van Itamar uit zijn eerste CD ‘Outset’ en van zijn tweede plaat ‘Boomerang’ welke ook te koop worden aangeboden en er is ook een CD van de jonge Allessandro te krijgen.
Ze spelen 1 lange set zonder pauze. Ze starten denk ik met het mijmerende “Tangerines”, een lyrisch toegankelijk stuk voor piano en trompet dat klassiek aandoet. Borochov groeide op tussen diverse culturen en voelt zich aangetrokken tot het werk van Clark Terry en als jonge twintiger trok hij naar New York en exploreert zich in de jazz en kwam in 2014 uit met zijn eerste quartet plaat ‘Outset’. Hij blijft met één been verankerd in de Amerikaanse jazztraditie en laat de muziek kruiden met Arabische en Afrikaanse invloeden. Je merkt dat hij vaak speelt in het midden- en lage register en neigt naar de klank van een bugel te gaan, hetgeen doet denken Clark Terry. Het is die pure, natuurlijke aanpak die overheerst. Het past wonderwel met het dartele pianospel van Alessandro.
Ze spelen melodieus, soms met abrupte wendingen en kleine verschuivingen met een mooie opbouw in de lange nummers tot een climax met soms een hoog trompetgeschal waarbij Borochov door de knieën gaat. De muziek doet je soms denken aan de populaire Ibrahim Maalouf of de souplesse van Douglas. Het snelle ‘Samsara’ van Outset heeft een swingend crescendo eindpunt. Ook mooi is toch ‘Irene’ van Alessandro. Waarin hij mag schitteren op piano. Ze spelen zelfs de standard ‘Tea forTwo’ die ze mooi en anders vertolken, erin knippen en mekaar terugvinden. Alessandro speelt ook een beetje stride piano. Leuk is de toegift “Ça Va Bien” van CD Boomerang als er eens een versnelling hoger geschakeld wordt en dat doet denken aan Kenny Dorham. Het is een jonge versie van Enrico Rava met Stefano Bollani zou je denken maar die spelen wel helemaal anders. In ieder geval belooft dit naar de toekomst toe !

Michel Proesmans

-Persbericht (21.06.17) -

24^e editie van Jazz in ’t Park zorgt voor jazzy nazomer in Gentse Zuidpark

Van 31 augustus t/m 3 september biedt Jazz in ’t Park traditiegetrouw het allerbeste en nieuwste van de Belgische hedendaagse jazz, volledig gratis en in een ongedwongen, laagdrempelige sfeer. Dit alles tussen en onder de bomen van het betoverende Zuidpark. Maar net als jazz, blijft ook Jazz in ’t Park vernieuwen. Het programma van deze editie biedt alvast opnieuw een staalkaart van wat Belgische jazz op dit moment te bieden heeft, met aandacht voor alle subgenres.

Ook dit jaar start het nieuwe schooljaar tijdens Jazz in ’t Park, op vrijdag 1 september. De kaftactie van vorig jaar was een groot succes en wordt dan ook met plezier herhaald. Alle schoolgaande kinderen en hun ouders zijn opnieuw van harte welkom om die nieuwe boeken en schriften meteen te voorzien van gratis Jazz in ’t Park-kaftpapier. Deze keer geen paradeband maar een volwaardig podiumconcert van Karibu Orchestra als muzikale opluistering. En uiteraard mag het vieruurtje niet ontbreken voor alle deelnemende kinderen, gratis aangeboden door stad Gent.

Voor het 3^de jaar op rij betrekt dit open stadsfestival enkele bevriende jazzorganisaties nauwer bij de werking. Onder de noemer ‘Jazzfriends present’ krijgen el NEGOCITO Records, Inside Jazz Management, Bis Bookings en JazzLab Series opnieuw de gelegenheid om zichzelf te presenteren met een geselecteerd jazzproject. Dit jaar krijgen ook nieuwe vrienden Art Spot Management en Chopstick Records die kans. Jazzfriend en radiomaker Dirk Roels zal voor de 2^de keer vanop het podium een bijzondere live radioshow presenteren van Jazz Rules, met special guests. Ook opmerkelijk is de nieuwe Jazzfriend, Jazzmozaïek. Dit gerenommeerd Vlaams jazzmagazine ondergaat binnenkort een heuse make-over, en om dit te vieren worden 15 gratis jaarabonnementen verloot onder het aanwezige publiek. Een mooi geschenk van een sympathieke jazzfriend.

Begin dit jaar nam de jazzwereld afscheid van Paul Feyaerts. De voormalige patron van café Damberd overleed op 70-jarige leeftijd na een lange ziekte. 3 decennia lang was hij het gezicht en de drijvende kracht achter het Gentse jazzmonument. Vele Belgische en Gentse jazzartiesten speelden hier hun eerste optreden, vele Gentenaars leerden hier jazzmuziek kennen en waarderen. Alles in een ongedwongen sfeer zoals die ook te vinden is op Jazz in ’t Park. Het festival wenst dan ook met het slotconcert hommage te brengen aan deze grote meneer die zoveel betekend heeft voor de Gentse jazz en doet dat uiteraard met live jazzmuziek, gebracht door artiesten die sterk verbonden zijn met Het Damberd en Paul. Onder leiding van Bart Maris wordt Paul herdacht zoals hij het wellicht zelf gewild had.

Traditiegetrouw werkt het festival dit jaar ook samen met de stadsbibliotheek. Op zaterdag 2 september programmeert Jazz in ’t Park een library session in De Krook. Gentse jazzzangeres Ingrid Nomad brengt bij de muziekafdeling een intiem concert met eigen werk uit haar recente debuutalbum, begeleid op piano en contrabas. Na afloop is er een meet & greet voor de aanwezigen, ook dit concert wordt gratis aangeboden. In de aanloop naar en ook tijdens het festival worden de concerterende artiesten onder de aandacht gebracht in de muziekafdeling.

De editie 2017 brengt meerdere primeurs. In avant-première kan er gloednieuw materiaal ontdekt worden van DelVita, Les Chroniques de l’Inutile, Bestiaal, 3Men in a Boat! en Mo & Grazz. Jelle Van Giel Group stelt zijn nieuw album voor de eerste keer voor aan het Gentse publiek en er is de cd-release van Orchestra Exotica.

Met dit stadsfestival doet Gent zijn titel als ‘Unesco Creative City of Music’ alvast alle eer aan. Dit bewijst het concept van de ‘Jazzfriends’ waarbij Jazz in ’t Park andere Gentse jazzorganisaties zowel een promotioneel als artistiek platform biedt. Maar ook de kaftactie om jongeren te laten proeven van Gentse jazz, het hommageconcert waarbij nieuwe muziek ter plekke gecreëerd wordt en de talrijke muzikanten en bands die uit Gent komen of er onlosmakelijk mee verbonden zijn, bewijzen dat deze titel nog steeds bijzonder actueel is.

Op het vlak van publiekscatering is dit het jaar van de grote verandering. Na 23 edities neemt het festival afscheid van trouwe cateringpartner Probas, die van harte bedankt wordt voor de goede samenwerking sinds de 1^e editie van het festival. De organisatie kijkt nu uit naar de nieuwe samenwerking met Uitbureau Gent vzw. Meer dan ooit wordt er ingezet op duurzame catering met o.a. afvalarme en regionale producten. Deze samenwerking resulteert ook in andere dranktenten en publieksmeubilair. Het festival krijgt op dit vlak dus een heuse make-over.

Jazz in ’t Park wordt dit jaar kindvriendelijker dan ooit. In samenwerking met Uitbureau wordt een kleine, afgebakende speelzone ingericht waar kinderen zich kunnen uitleven onder begeleiding van enkele animatoren. Geen opvang maar wel een plaats waar de kinderen samen kunnen spelen, gratis uiteraard. Op donderdag en vrijdag is de speelzone open van 16u00 tot 20u00, op zaterdag van 18u00 tot 20u00 en op zondag van 14u00 tot 20u00.

Jazz in ’t Park 2017: vijftien gratis concerten van donderdag 31 augustus t/m zondag 3 september in het Zuidpark te Gent. Ondergrondse parking aan Zuidpark. Organisatie: Stad Gent. Info: www.gent.be/jazzintpark.