JAZZEPOES ARCHIEF MUSIC 2017-MEI/JUNI

click for index


	PROMO

	Hello there! Wij zijn Midnight Blue Birds, de Gentse singing girlsband naar de nostalgische 40s swing. Onlangs releasten we onze eerste single mét video: “Boogie Woogie Bugle Boy” de alom gekende Andrews Sisters song, maar vol gekke en aanstekelijke blue birds energie ! Hopelijk genieten jullie ervan ! Thanks ! Keep on swingin’ and see you soon, Midnight Blue Birds Contacteer ons via midnightbluebirds@gmail.com http://www.midnightbluebirds.be/

KODIAN TRIO - VOLT/PLETTERIJ (TAPE, Raw Tonk Records)

This limited tape was recorded was recorded over two nights (Poppodium Volt, Sittard and Pletterij, Haarlem) of the band's European tour last year. KODIAN TRIO is Colin Webster (alto saxophone), Andrew Lisle (drums) and Dirk Serries (electric guitar). We will carry a few copies of the limited edition of 50 copies mid June. Or pre-order the album here.

Uitgebreid festivalprogramma in Terneuzen (Porgy en Bess)
en Middelburg (Kloveniersdoelen en de Spot)

11 juni 2017 , jazzclub Porgy en Bess

Vandaag komt tenorsaxofonist Lew Tabackin speciaal voor ZeelandJazz naar Europa met zijn Europese trio. Daarna, in 'Remembering Toots', eren Philip Catherine (gitaar), Bart de Nolf (bas), Bert van den Brink (piano) en Hans van Oosterhout (drums) Toots Thielemans, de muzikant die zij ooit hebben begeleid.
In de gezellige club zitten we redelijk beschut binnen want buiten is het bakken geblazen bij 30°C.

Lew tabackin Trio 14u30

Lew Tabackin (USA), tenorsaxofoon, dwarsfluit
Philippe Aerts (Bel), contrabas
Murad Benhammou (Fr), drums

Tenorsaxofonist Lew Tabackin maar vooral ook fluitist is al vaak in Porgy en Bess te gast geweest, ook in trio bezetting. Zijn presence op het podium is zo groot dat hij geen grote band nodig heeft om moeiteloos een heel concert de aandacht op te eisen. Hij speelt met een geweldige intensiteit waardoor de luisteraar als door een magneet op het podium gefixeerd blijft.

Hij begint in zijn geboorteplaats Philadelphia op high school met fluit en tenorsax en daarna behaalde hij een major op fluit op het conservatorium. Na zijn diensttijd trok hij in 1965 naar New York waar hij met een gigantische lijst van topmusici speelde, met als hoogtepunten de bigbands van Cab Calloway en Maynard Ferguson, en de Thad Jones-Mel Lewis bigband. In 1968 ontmoette hij de Japanse pianiste Toshiko Akiyoshi waarmee hij uiteindelijk trouwde. Ze trokken naar Los Angeles en vormden het gelauwerde Toshiko Akiyoshi Jazz Orchestra wat nog steeds bestaat. Ook toen had hij een trio met bassist Michael Moore en drummer Joey Baron. Hij heeft eigenlijk altijd een trio gehad waarmee hij in wisselende bezetting regelmatig optrad. In de tachtiger jaren kreeg hij eindelijk de verdiende erkenning als fluitist met vele 1e plaatsen in DownBeat critic’s en reader’s polls. In 1982 verhuisde het echtpaar naar New York en sindsdien behoort hij tot de absolute top van de tenorsaxofonisten en fluitisten.
Vandaag is dit zijn laatste en derde optreden van zijn kleine Europese toer. Hij speelde in het Bimhuis Amsterdam, daarna in de Archiduc, Brussel en nu dus in de Porgy en Bess.

De drummer Murad Benhammou (Parijs °1969) heb ik nog nooit zien spelen. Hij doet het hier voortreffelijk maar Lew Tabackin spant de kroon en geeft zich voluit en zweet haast niet. Je zou niet zeggen dat hij al 77 is. Hij speelt afwisselend sax of fluit. Ik had eerst Philippe Aerts niet herkend aan de bas. Hij ziet er wat anders uit en is verhuisd naar Frankrijk.
Ze spelen enkele eigen composities van Lew, dan eens een ballad op de fluit en dan een leuk nummer ‘B-flat where it’s at’ voor een jazz club die B-flat noemt (ik denk in Berlijn wan ik ben er geweest). Het is een leuk uptempo nummer. Hij gaat door de knieën tijdens zijn lange solo. Ze eren ook vooral Duke Ellington met een nummer dat hij schreef voor tenorist Coleman Hawkins. Lew zegt dat Hawkins is voor de tenorsax wat Armstrong betekende voor de trompet. Lew vindt Hawkins de eerste serieuze saxspeler die zijn tijd vooruit was en de eerste die soleerde. Lew speelt nu het gevoelige doch moeilijk te spelen nummer voegt hij eraan toe: ‘ Self portrait of the bean’. Heerlijk toch die aangeblazen noten zoals Hawkins dat ook kon. Het heerlijke layed back muziek voor een late night club. Het is goed donker daar in de Porgy en Bess. Gezellig ook met kaarsjes op tafeltjes her en der en tegen de muur prijken vele foto’s in kader ook van Lew Tabackin. Ze spelen uit de The Queen’s Suite van Duke Ellington nog het vrolijke ‘Sunset And The Mockingbird’ in een speciaal arrangement van Lew op fluit. Philippe speelt er de walking bass bij. Daarna vliegen ze er weer stevig in met een thema van pianist Władziu Valentino Liberace in een onvervalst bebop nummer, echt heavy stuff in een ander tempo gespeeld dan normaal. Gelukkig koelen ze af met een ballad als toegift.

Remembering Toots – Philip Catherine Quartet 17u00

Philip Catherine (gitaar), Bart de Nolf (bas), Bert van den Brink (piano) en Hans van Oosterhout (drums)

Deze formatie is door ZeelandJazz speciaal voor deze gelegenheid samengesteld.
Gitarist Philip Catherine, na Toots de belangrijkste Belgische jazzmuzikant, heeft heel vaak met hem samengespeeld. Hij werd door Charles Mingus ooit “Young Django” genoemd. Pianist Bert van den Brink werd door Hein Van de Geyn erbij gehaald in de band van Toots. Hij heeft met zijn prachtige toucher talloze concerten opgeluisterd met zijn smaakvolle begeleiding en originele en inventieve solo’s.
Bart de Nolf was na het vertrek van Hein Van de Geyn naar Zuid Afrika de bassist die zijn plaats innam. Schitterende toon met dito timing. Hans van Oosterhout was jarenlang de rotsvaste drummer die Toots niet alleen muzikaal de weg wees maar hem ook behoedzaam op het podium naar en van zijn traditionele barkruk met rugleuning begeleidde.
Ze geven vandaag een gedenkwaardig eerbetoon aan één van de allergrootste muzikanten uit de jazzgeschiedenis, onze Toots Thielemans.

Ze spelen onder andere ‘the Shadow of your smile’en ‘Hello George’ dat Philip veel speelt en opgedragen is aan George Shearing waar Toots gitaar speelde toen hij in Amerika begon. Heel mooi is ‘Killer Joe’ van Benny Golson met een inventieve Bert van den Brink. Wat kan die man spelen en kan Hans de boel lekker opzwepen. Een nummer met pit. In het gevoelige ‘Waltz for Sonny’ (voor S. Rollins) speelt Bert nu op een oude geviseerde en nicotinevrije Hohner accordeon . En wat kan die Bert zich hierin uitdrukken. Hij is gewoon indrukwekkend op accordeon en zo ook in ‘Letter from my Mother’ van Philip. Natuurlijk vergeten we niet ‘for my Lady’ voor Toots' vrouwtje Huegette. Het publiek fluit al de melodie direct mee als we ‘Bluesette’, het lijflied van Toots, herkennen. Een mooi einde is het duo van accordeon en gitaar bij ‘the Dolphin’ van de Braziliaan Luiz Eça.
Geweldig publiek, klank, muzikaliteit en sfeer en vooral wonderbaarlijke vertolkingen van deze grootmeesters aan hun respectievelijke instrumenten. Het beste in jaren wat ik heb gezien.

Michel Proesmans





	Rob MacKillop Plays Gilbert Isbin Two excellent performances of A Satisfied Mind and Quite Blue ( Gilbert Isbin compositions) by Rob MacKillop A SATISFIED MIND QUITE BLUE

CD voorstelling




	Paul Van Gysegem - Chris Joris -Patrick De Groote : 'Boundless' Een wonderbare reis met 3 gezellen Paul, Chris en Patrick. Tegendraads, scherp aan de wind zeilen ze naar de zon. Duizend klankflarden vullen de hemel met nieuwe geluiden, tekens en eeuwige gebaren. Patrick De Groote, tpt en Flgh - Paul Van Gysegem, contrabas - Chris Joris, drums, percussie en piano de muzikanten, vertellers, improvisatoren, het verhaal © Cees van de Ven Bassist Paul Van Gysegem, die vooral bekend is als schilder/beeldend kunstenaar, was in de vroege jaren ’60 al bezig met het verkennen van een nieuwe muzikale taal, aangewakkerd door de Amerikaanse avant-garde (Cecil Taylor, Ornette Coleman, John Coltrane, Don Cherry, Steve Lacy, etc.), waarvan er rond 1969 heel wat sleutelfiguren overwaaiden naar Europa. Geïnspireerd door de experimenten van de tweede en derde generatie free jazz muzikanten, verzamelde Van Gysegem een aantal geïnteresseerden rond zich die bereid waren om mee in het diepe te springen. Hij geeft vanaf 1965 als bassist talrijke free jazz concerten in zowat heel België en richt in de loop der jaren ook meerdere groepen op met wisselende bezettingen. Hij vormt sedert eind jaren ’60 de spil van een eigen sextet waarvan o.a. percussionist Pierre Courbois en pianist Jasper Van ’t Hof ooit deel uit maakten. Hij is medebezieler van de Avant Garde Jazzfestivals in het Gentse Gravensteen van 1969 tot 1972 en van vele Jazzconcerten.o.a.voor Proka in de legendarische Zwarte Zaal van de KASK. Doorheen de jaren musiceert hij samen met Belgische toonaangevende muzikanten alsook met vele buitenlandse markante jazzmusici. In 2011 kreeg de LP “Aorta” uit 1971 met zijn sextet een heruitgave op cd die internationaal waardering vond. Het Gentse Citadelic festival en het S.M.A.K. zetten in 2016 de tachtigjarige beeldhouwer/muzikant nog in de kijker en El Negocito records bracht de dubbel CD en DVD ‘Traverse’ uit. © Jassepoes Percussionist, componist en pianist Chris Joris heeft een indrukwekkende staat van dienst in het Belgisch jazzlandschap. Hij behoort tot de top percussionisten in Europa en pioniert sedert decennia met alle mogelijke etnische muziekvormen waarvan hij subtiel gebruik maakt in zijn composities en improvisaties. Doorheen zijn carrière evolueerde zijn stijl van afro-jazz tot meer vrije improvisatie. Eind jaren ’60 taste hij reeds de grenzen af met zijn “Experimental Jazztrio” en musiceerde met jazzmen uit de free jazz scene. Als componist schreef hij onder meer werk voor theater en kortfilms. Door de jaren heen vormt hij verschillende groepen met diverse bezettingen zoals “Assum” (1977), “Bula Sangoma”(1982), het kwartet “Bihogo” (1992-1999), “The Chris Joris- Bob Steward Rainbow band” (1999), “The Chris Joris Experience” (diverse versies vanaf 1997 tot 2016), of speelt in markante ensembles zoals het project van David Linx “A Lover’s question” (1987). Hij kan bogen op een mooi palmares van prijzen en erkenningen waaronder beste percussionist van het jaar (1998), Django d’Or (1998), Klara prijs voor Jazz (2003), Sabam Award, nominatie voor de beste jazzcomponist op de Zamu Awards …. Hij speelt met gerenommeerde Belgische en internationale jazzgroten. Hij tourt vandaag met de Chris Joris Home Band waarin hij zijn dochter Naima in de spotlights zet. © Sabine Deknudt Trompettist Patrick De Groote begint zijn jazzparcours in 1965 in het hard-bop Jazzcombo van de Universiteit te Gent olv Rudi Blondeel, o.a. met Philippe Venneman en André Goudbeek. Al vroeg wekken free jazz muzikanten als Ornette Coleman, Cecil Taylor en Don Cherry zijn interesse en in 1966 vraagt Paul Van Gysegem hem in zijn free jazz groep. Hij wordt daarmee de eerste free jazz trompettist in België. Gedurende jaren vormt hij een tandem met Paul in het musiceren, het organiseren van jazzconcerten en van de Avantgarde jazzfestivals in het Gravensteen te Gent. Hij speelt in binnen- en buitenland en doet verschillende opnamen voor radio en TV waaronder een boeiende niet uitgegeven opname met Jeanne Lee en het Paul Van Gysegem kwartet in 1968. Hij is de trompettist van het sextet dat in 1971 het album “Aorta” opneemt. In 1972 verdwijnt hij voor een langere periode van de jazzscene wegens veelvuldig verblijf in het buitenland omwille van beroepsredenen. In 2006 neemt hij de draad met zijn passie terug op en zien we hem weer verschijnen op vrije improvisatie jams, concerten en festivals met hedendaagse jazzmuzikanten uit binnen- en buitenland. De composities op deze CD zijn pure vrije improvisatie zonder gestructureerde afspraken noch arrangementen. In vier trio-stukken en vijf duo’s van gewild beperkte duur komen elk van de musici ruim aan bod en worden de grenzen voortdurend afgetast. Paul Van Gysegem en Patrick De Groote behoren tot de protagonisten van de free jazz in België. Hun langdurige samenwerking kon niet beter bezegeld worden dan op een CD met een kleine bezetting. Meester percussionist en multi-instrumentalist Chris Joris waarmee beiden reeds concertervaring hadden, was de logische keuze om het klankenpallet van bas en trompet te vervolledigen. De composities op deze CD zijn gebaseerd op vrije improvisatie zonder gestructureerde afspraken noch arrangementen. In vier trio-stukken en vijf duo’s van gewild beperkte duur komen elk van de musici ruim aan bod en worden de grenzen voortdurend afgetast. De duo’s bestaan uit bas-trompet/Flügelhorn (Hakketak, Windward,Talking, Celestics) en bas-ngoma handdrum (Leaflet). Drie van de trio stukken (Boundless, Flash, No Comment) zijn met percussie en drums, het vierde (Frinket) is met piano. Door de sobere opstelling en hedendaagse horizontale manier van vertellen brengt de combinatie van fijnzinnige contrabas en rauwe trompet samen met de wisselende klankkleur van de percussie of piano levende “gesprekken” in dit trio. Ze getuigen van een continue alertheid met spanning en ontspanning, gevarieerde schakeringen van gemoed, bewegingen, tijd en ruimte, taal en animo. De luisteraar bladert door een plastisch schetsboek van klanktekeningen. el NEGOCITO Records, het Gentse label voor alternatieve en geïmproviseerde muziek was de ideale partner voor de productie van deze CD Commentaar op de CD in de uitzending van Jazz Rules en voorstelling van het komende Citadelic Festival door Dirk Roels met gast Rogé Verstraete van het Gentse label El Negocito Records vind je hieronder

Compilatiealbum, verkrijgbaar vanaf 7 juni 2017

In 1997 besloot Michel Bisceglia samen met zijn boezemvrienden Werner Lauscher en Marc Lehan een eerste studio album op te nemen. 20 jaar later speelt dit piano jazz trio nog steeds in dezelfde bezetting, hoog tijd dus om de succesnummers te bundelen op één album.

20 Years Recordings bevat oa. enkele nummers uit hun RCA Victor debuutalbum About Stories met Randy Brecker en Bob Mintzer. Uit het album Inner You werden nummers geselecteerd die Michel Bisceglia componeerde samen met Ozark Henry en Rocco Granata. Inner You was een succesalbum in Japan, en één van de tracks werd zelfs gebruikt in de Amerikaanse tv-serie Ray Donovan. Het album Singularity, dat in 2014 door het gerenommeerde magazine JazzTimes nog werd toegevoegd aan hun lijst met 50 beste jazz albums, mag uiteraard ook niet ontbreken.

De 3 nummers uit About Stories met Randy Brecker en Bob Mintzer kregen voor deze release bovendien een nieuwe mastering !

volgt later

De Warande en de Singer vormen voortaan één jazzpodium !

NOORDERKEMPEN

Vanaf september slaan de Warande en de Singer de handen in elkaar om elkaar te versterken in het aanbod van jazzconcerten. Op die manier willen ze de Noorderkempen op de jazzkaart zetten naast de drie grote steden Antwerpen, Brussel en Gent.

De Singer uit Rijkevorsel is een jazzclub bekend van haar internationale en eigenwijze programmering. Als geen ander slaagt de club erin om boeiende topartiesten te strikken voor concerten die vaak exclusief zijn voor ons land. Denk maar aan het onvergetelijke concert dat Marc Ribot, de vaste gitarist van Tom Waits, er speelde. Of het eerste Belgische soloconcert van de Amerikaanse pianist Vijay Iyer. Maar ook Toots kwam er maar liefst twee keer langs. De Warande is het al even bekende cultuurhuis van Turnhout. Ook hier is sprake van een echte jazztraditie. Zo ondersteunde de Warande de productie van it’s Gone, de doorbaakcd van pianist Jef Neve. Legendarisch was het concert van de Amerikaanse saxofonist Branford Marsalis. Hij nodigde Jef Neve en de Turnhoutse saxofonist Robin Verheyen uit op het Warandepodium om samen te jammen.
Het eerste concert in de Warande is dat van The Bad Plus. Dit Amerikaanse trio vermengt moeiteloos jazz met invloeden uit pop en rock. Verder speelt de Amerikaan Craig Taborn er. Focus Knack noemde hem één van de meest opwindende pianisten van het ogenblik. Concerten in de Singer om naar uit te kijken zijn die van cellist Ernst Reijseger en van de Amerikaanse pianist Uri Caine. Maar het absolute hoogtepunt wordt ongetwijfeld de komst van saxofonist Kenny Garret. Hij speelde nog in de groep van jazzlegende Miles Davis.

Voor meer info kan u contact opnemen met:
Tom Landeloos
muziekprogrammator de Warande
tom.landeloos@warande.be

Mieke Mermans
pers & communicatie de Warande
mieke.mermans@warande.be

Luc de Vrij
voorzitter, jazzprogrammator de Singer
luc@desinger.be

Tom Baeten
pers & communicatie, jazzprogrammator de Singer
tom@desinger.be



	-medegedeeld -

	Wij willen u graag uitnodigen op een volgend concert: "A School Called Tribe" Donderdag 25 Mei, 21u00 Mijn naam is Erik Bogaerts, saxofonist en leraar Reeds vijf jaar ben ik coach bij de werking 'A School Called Tribe', een creatief platform voor jonge artiesten die bezig zijn met Hip-Hop, spoken word en Jazz. De afgelopen vijf jaar komen wij wekelijks samen in Antwerpen (Jazzstudio) en Gent (Bijloke) om er te werken aan onze muziek en teksten. De jongeren krijgen telkens hulp van Seckou Ouologuem, Fatih Devos (Rauw en Onbesproken), Jan Vertongen en mezelf. Ondertussen hebben wij een sterk programma kunnen uitwerken om voor te stellen aan een publiek. Wij hebben reeds opgetreden in De Roma, Arenberg, De Centrale, verschillende jeugdhuizen, CC Mechelen ... Op 25 Mei spelen wij in Rataplan, uiteraard bent u meer dan welkom! A School Called Tribe brengt rappers, producers (beat-makers) en jazzmuzikanten samen om muziek te creëren, een netwerk van artiesten te vormen. Wij willen hiphop als kunstvorm ondersteunen en geloven in de mix met elementen vanuit het jazzidioom (improvisatie, interactie tussen muzikanten, etc.). Jazz en hiphop hebben ook een interessante en gelijkaardige historiek wat betreft vrijheid/empowerment/maatschappijkritiek. Het grote verschil is dat jazz ondertussen globaal erkend wordt als kunstvorm en ook redelijk ondersteund, hiphop echter wordt – door sommige beleidsmakers en bij een deel van de publieke opinie – nog steeds gezien als een tijdelijke uitlaatklep voor jongeren die anders waarschijnlijk iets mispeuteren. Wij bieden een semiprofessioneel traject dat aan de slag gaat met studenten jazz van het conservatorium en met rappers en producers die al enige tijd aan de slag zijn (en dus al iets ‘kunnen’). Onze repetities gaan door te conservatorium Gent en in de Jazzstudio te Antwerpen. ps: Wij organiseren tevens een summerschool in samenwerking met De Singel (Antwerpen) van 21 tem 25 Augustus, wij zijn opzoek naar geïnteresseerden die zich enkele dagen willen inzetten om naar een voorstelling toe te werken in de Zwarte Zaal op Vrijdag 25 Augustus, 15u00 Meer info op: www.asct.be,

OP ZONDAG 7 MEI 2017 om 20.30

GILAD HEKSELMAN TRIO (ISR-CAN-VS)

Gilad Hekselman (gitaar)

Rick Rosato (contrabas, keyboards)

Jonathan Pinson (drums)

Toegang: jongeren-26 12 euro / Hnitaleden 14 euro / algemeen 16 euro

Enige Belgische optreden !

De Hnita-Jazz Club heeft altijd al een zwak gehad voor goede gitaristen. Zo stonden o.a. John Abercrombie, Kenny Burrell, Philip Catherine, Jim Hall, Marc Ribot, Kurt Rosenwinkel, John Scofield en Mike Stern op het Hnitapodium. Gilad Hekselman (°1983) past in dat rijtje. Hij is een van de absolute topgitaristen van de actuele jazz. Zijn melodisch gevoel is groot, en ook harmonisch en ritmisch blinkt hij uit. In zijn muziek weerklinkt zijn Israëlische origine, maar hij verwerkt ook invloeden uit rock, folk, Afrikaanse en klassieke Noord-Indische muziek. Tot zijn voorbeelden behoren onder anderen Pat Metheny en Kurt Rosenwinkel.

Geboren in het Israëlische Kfar Saba, trok Hekselman in 2004 naar New York om er te studeren aan The New School for Jazz and Contemporary Music, waar hij in 2008 zijn einddiploma behaalde. In 2005 won hij de Gibson Montreux Jazz Guitar Competition. Hekselman speelde onder anderen met Avishai Cohen, Chris Potter, John Scofield en Esperanza Spalding. Hij bracht tot nu toe vijf eigen albums uit.

Hekselmans vaste band bestond jarenlang uit contrabassist Joe Martin en slagwerker Marcus Gilmore. Sinds kort heeft hij een nieuw trio, dat minstens even veelbelovend oogt als zijn vorige. Zowel contrabassist Rick Rosato als drummer Jonathan Pinson behoren tot de meest gevraagde musici van hun generatie.

Rosato is afkomstig van het Canadese Montréal, en studeerde in 2010 af aan The New School for Jazz and Contemporary Music. Hij speelde onder anderen met de gitaristen Jonathan Kreisberg en Lage Lund, saxofonist Will Vinson en pianist Shai Maestro. Pinson komt uit Los Angeles, en studeerde achtereenvolgens aan het Berklee College of Music in Boston en het Thelonious Monk Institute of Jazz Performance aan de University of California Los Angeles. Aan het Thelonious Monk Institute kwam hij in contact met Herbie Hancock en Wayne Shorter, met wie hij al op 23-jarige leeftijd toerde. Zonet was hij op tournee met saxofonist Kamasi Washington in Japan.

Meer info op o.a. www.giladhekselman.com

Het was een wens van pa Juul zaliger, om deze groep in de Hnita te krijgen zei Peter bij zijn inleiding. Voor een goed gevulde zaal is het eindelijk zover tot jolijt van het talrijke jonge opgekomen publiek met hier en daar wat Belgische muzikanten ertussen.
De Hnita hoeve heeft de laatste jaren een reputatie om goede gitaristen ten tonele te brengen. We herinneren ons levendig Russell Malone, John Abercrombie, Mike Stern of Philip Catherine enz.
Ik had voordien van Gilad nog nooit gehoord. En ja het is weer een voltreffer en tevreden dat ik erbij was. Ik hoorde achteraf mensen vertellen : buitenaards… wat een gitaarwonder… en ook veel lof over de andere muzikanten.
Gilad (°1983)is een topgitarist en komt uit Israël en vestigde zich in het hart van de jazz in New York in 2004. Hij bracht al 5 albums uit en verkoopt er hier zijn meeste recente ‘Homes’ en ‘ This just in’.
De andere twee muzikanten moeten niet onderdoen hoor. De bassist en Canadees Rick Rosato (Montréal) speelde al bij Jonathan Kreisberg en Lage Lund en Shai Maestro, welke hier ook al speelden in de Hnita. De Jamaicaans ogende Jonathan Pinson komt uit L.A. en genoot evenzeer een goede vorming aan o.a. de Berklee College of Music in Boston. Als jonge man toerde hij met Herbie Hancock en Wayne Shorter en recent met Kamasi Washington. Da’s geen klein bier en we genieten dus met volle teugen van zijn formidabele drumwerk van hard tot superzacht. Hij laat tussendoor ook vreugdekreten horen.
Ze beginnen heel rustig met ‘It will get better’ opgedragen aan zijn zoon. Het nummer komt halverwege goed op dreef op gitaar na een beetje gesukkel met de voetpedalen. ‘Tokyo Cookie’, een nieuw crazy nummer, heeft niets met zoetigheid te maken , doch het is een koosnaam voor een maat Cookie. Het gaat er eventjes rocky aan toe op gitaar en een stevige drumsolo van Jonathan. ‘Home to you’ gaat over het terugkeren naar het thuisfront en de gevoelens die hierbij vrijkomen. Van zijn plaat ‘Homes’ brengen ze een rustige ‘Samba em Prelúdio’, een song uit 1962,van de Braziliaanse gitarist Baden Powell.
Na de pauze openen ze met ‘Verona’, een mooi catchy nummer uit de plaat ‘Homes’. Op het einde speelt Gilad met zijn loopstation en maakt mooie laagjes met zijn gitaarklanken zonder overdadig over te komen. Een nieuw nummer is ‘clap clap’ als een tribute videoclip voor de popmuziek met een double clap erin verweven. De drummer doet telkens clap clap opzij op zijn kleine elektronische drumpad. Het is een uptempo groovy nummer geworden. Nog een nieuwe song is ‘Stumble’ gebaseerd of ‘Fall’ van Wayne Shorter. Hierin soleert de bassist en gaat het tempo even neigen naar de gitaarrock à la Mike Stern met gitaarloopstation en opzwepende drums. Het calypso-achtige volgende nummer ‘Milton’ is opgedragen aan de Braziliaanse gitarist Milton Nascimento. De drummer geniet er erg van en speelt zo zachte brushes met tromgeroffel onder een pulserende bas met mooie climax, een erg fijne tune. Gilad stelt tussendoor de nummers voor en geeft duiding, maar gaat erbij fluiten in een love song voor de muziek ‘Do Re Mi Fa Sol’. Deze zachte eenvoudige melodie doet ons denken aan Pat Metheny’s ‘The moon is a Harsh Mistress’. En er volgt natuurlijk een toegift.

Michel Proesmans










	beste mensen, graag wou ik aandacht voor mensen die graag Zuid-Amerikaanse wijnen drinken, er is maandag 5 juni een wijnproeverij van onze Negocito vrienden van Chileboutique… vanaf 15h-16h30: met inschrijving 20 euro voor proeven van 12-tal wijnen met hapjes van El Negocito (mail ons op info@citadelic.be) vanaf 16h30 kunnen er ook afzonderlijke glaasjes gedronken worden... Dan gaat er ook de mogelijkheid zijn om ons te helpen met muziek tot de mensen te brengen… Dus als jullie een lekker wijntje lusten, willen jullie misschien die ook wel al kopen of er een aantal in huis hebben (ipv soms naar de nachtwinkel te moeten… ideetje?) voor de rest van onze fundraising zie citadelic.be dag 5 Citadelic: a blast met geen regen... haha niet alleen Samuel Blaser trio met Marc Ducret maar ook Vaya Con Dios bassist Sal La Rocca met zijn nieuw quartet ft. Jeroen Van Herzeele, Pascal Mohy & Lieven Venken plus de max uit Antwerp: Hamster Axis meets niemand minder dan Marcel Vanthilt maar daarvoor wandeling door het park naar visuele partituren... met bassss quartet Peter Jacquemyn-Kristof Roseeuw-Yannick Peeters-Pieter Lenaerts + special guest Paul Van gysegem (begint stipt 15h) en daarvoor trio eminence grises Paul Van Gysegem-Erik Vermeulen-Giovanni Barcella dag 6 Citadelic: lyrische middag met einde in een beetje psychedelica en goed weer met heel wat eNR lekkers 3/4 Peace schoonheid van het lyrische pianotrio met Ben Sluys, Christian Mendoza en Brice Soniano Ruben Machtelinckx & Karl Van Deun Pak Yan Lau toy piano's Frederick Leroux solo Raphael Malfliet solo Bruno De Groote / Ben Faes duo cd release tour Bardo Gentse band rond Gilles Vandecaveye Praed psychedelic shaabi van Beirut Welkom wine & food alla negocito bier van kleine Gentse topbrouwers rogé


	Nona Jazz 6 Mei 2017 JAzzXS


	Fundament

	Peter Jacquemyn contrabas, stem, concept Eric Sleichim tubax Yannick Peeters contrabas Kristof Roseeuw contrabas Lode Leire contrabas Pieter Lenaerts contrabas, stem Jan Pillaert bastuba, stem Carl-Ludwich Hübsch bastuba, stem (D) Matthias Muche Trombone (D) Gregoire Tirtiaux baritonsax, stem Mathieu Lilin baritonsax (Fr) Peter Verdonck bassax, stem




	'Fundament', een 'beweging' van 12 basinstrumenten, georkestreerd door improviserend en beeldend kunstenaar Peter Jacquemyn baste me tijdens de première te Mechelen uit me sokken ! en behield makkelijk de aandacht gedurende een vol uur wegens variatie en een niet eerder geziene choreografie,ongehoorde combinaties en stemmen van mannen met baard in de keel. Ook Yannick Peeters stond als enige vrouwelijke muzikante haar mannetje en laveerde met de bas over de vloer van het Mechelse CultuurCentrum. Ja, een beetje vloer en open ruimte heb je wel nodig voor deze performance ! Luque vat hieronder deze voorstelling in woorden en Kris, onze impro-prof zag het concert in Leuven en was meteen laaiend enthousiast. Zijn concertverslag vind je dan ook hierna. Dit Fundament beweegt zich nog tot eind Mei door het land, ga dat zien !

	CultuurCentrum Mechelen, 6 Mei : PREMIERE

Pavane voor een uiterst perfect georkestreerde chaos. Het werd nooit een bourree, laat staan een hyper climax, geen voluptueuze tutti ’s, geen ultieme clash (misschien iets te voor de hand liggend voor intelligente musici), niets van dat. Laveren, zwenken en ontwijken. Bas geïnspireerde continuo zonder basso continuo. De laagte was de hoogte waarop men werkte en werken was het woord, pivoteren op de hoogte van de laagte. Zwenken in de hoogte van de diepte. Verdwazen op hoog niveau de basnoten uitpurend tot een gecentrifugeerde essentie. En ja, er werd een pavane gedanst, choreografie voor twaalf musici, elk verhaal is er één van bewegen, de ruimte is er niet alleen voor de noten, contrabassen werden gedragen, verdragen, loodzwaar koper werd een deel van de immense dans, een grand carré werd ons bespaard. Traag als het sierlijk zwalpen van wrakhout in de dode hoek van het dok. Statisch was het nooit, musici en muziek waren steeds in een baan om zichzelf.

Een cluster van dwarrelende instrumenten en mensen. Musicerende manen draaiend om de manen die de musici zelf waren. Een fractie van een melkweg van inventiviteit, gorgelend uitdeinend op koper en grenenhout. Er werd op een Franse vijfsnarige bas gespeeld met typisch Duitse strijkstokken, maar is de vraag niet, wat was er niet? Als alles, alles kan zijn, wat is er dan niet buiten sopranino’s? Vijfentwintig pagina’s uitgeschreven vernuft waarin piccolo’s blijkbaar niet thuis hoorden.

De lage tonen waren de basic, keelstemmen de Tuvanen waardig één van de technieken in koor gebruikt. Theatraliteit was het leidmotief, het waren momenten, soms een verhaal, doodlopend, groepen instrumenten “speelden” een clash, maar wel de aandacht grijpend. Pavane voor bassen en aanverwanten. Tubax, tuba, bassax, contrabas… & aanverwanten. De les was niet “niet” te lezen. Maar de mayonaise pakte, de blijkbaar heterogene lichtjes bizarre combinatie werkte wonderwel. Twaalf musici in de traagte van een georkestreerde pavane, genoteerd!

LUQUE

Predikherenkerk Leuven, 10 Mei

Prachtige muziek én zeker een unieke beleving !!

In de mooie en verwarmde Predikherenkerk van Leuven was een podiumterrein van plusminus 12x12 meter vrijgemaakt. Vijf bassisten, twee tuba's,vier zware saxen : 2 baritonsaxen, een soort contrabassax, ,en een bassax en een trombone betreden het terrein.Niet zomaar, maar zij stappen al spelend van links naar rechts,in cirkels in vierkanten,vormen kleine groepen,gaan héél dicht bij het publiek staan,lopen door het kerkterrein . Gevolg : dit geeft prachtige ruimtelijke lage klanken soms ver weg soms heel dichtbij ,wat zorgt voor een klankbeleving vol kleuren en indrukken en akoestische echo's . Uw oren hebben het zelden zo druk gehad !!!!!
Dit is écht uniek,in mijn veertig jaar concerten nog nooit meegemaakt.Er is geen seconde verveling met dit spektakel.De diepe klanken beroeren het hele concert maar ook de bewegingen van de muzikanten over het podium,soms koudweg soms theatraal houden het publiek in de ban van begin tot het einde. Plots stonden op een halve meter van mij vijf bassisten ,ge ziet letterlijk de muziek bewegen aangevuld met prachtige mysterieuze tuva stemmetjes, andere keren kijk ik recht in een razende basssax of loopt een trombonist recht op mij af. Alles is ook puur akoestisch en dat is van een zeldzame schoonheid in deze electronische en digitale wereld. Lang geleden dat ik nog zo overweldigd ben geweest van een concert ! Bassist en kunstenaar Peter Jacquemyn heeft hier een waar meesterwerk neergezet !

Ga dat zien,ga dat horen,dit maakt ge geen tweemaal mee !!

Kris Vanderstraeten