|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- persbericht -
BOGGAMASTA
Flat Earth Society / David Bovée
David Bovée was de Flat Earth Society (FES) gitarist van het eerste uur,
die na een viertal jaar de band verliet om volledig voor zijn (door de
BBC bekroonde) ‘Think of One’ te kunnen gaan; of het nu veeltalige
smeltkroesmuziek met keelzangeressen uit Groenland waren,
Gnawa-muzikanten uit Marokko of Braziliaanse virtuozen. Peter Vermeersch
is de componist en bandleader van Flat Earth Society, een 15 man sterke
band die bekend staat om zijn losgeslagen sound. Vermeersch was oa. ook
de producer van de eerste dEUS plaat, schreef de muziek voor Rosas danst
Rosas, en was de stichter en bezieler van X-Legged Sally.Voor het
Boggamasta album (en concerten) schrijven Vermeersch en Bovée samen een
uitbundig repertoire en brengen hun eigen directe, energieke en
uitzinnige muziek: broeierig, met drive en groove en veel electro !
Het Boggamasta album komt uit op 27 oktober bij Igloo Records.
Deze week kwam de eerste single van het album uit: 'Sing Hallelujah'
Boggamasta is een toegankelijke maar indringende cocktail geworden van
Think of One en Flat Earth Society (in een aangepaste vorm): firmly
shaken, not stirred. Vermeersch en Bovée leiden de ceremonie, de een met
geschifte zangpartijen, electronica en klarinet, de ander met ruw
gitaarspel en rauwe, vervormde stem.
2017 Concert data :
11 november, STORM Festival, Oostende (B)
16 november, Willem Twee, Den Bosch (NL)
19 november, Botanique, Brussel (B)
22 november, De Roma, Antwerpen (B)
23 november, De Kreun, Kortrijk (B)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Press release
Amsterdam, 04 October 2017
© Suzy Corner
Composer Reza Namavar to receive the
Willem Breuker Prijs
The first award ceremony will take place on Saturday 4 November 2017 at the
BIMHUIS in Amsterdam.
Willem Breuker (1944-2010) was the founder of the Willem Breuker Kollektief.
He was a composer, saxophonist and clarinettist in this orchestra that
travelled the world for 35 years. He was also the co-founder of BV Haast,
a record label for all types of music that Breuker took seriously, but were
completely ignored by commrecial record companies. For dozens of years he
organized the festival Klap op de Vuurpijl, for jazz, improvised music and
contemporary composed music. The new, biannual award is intented for a
person whose work displays similar
characteristics to the works of Willem Breuker.From the jury report: Reza
Namavar (Amstelveen1980) is an idiosyncratic composer, a true representative
of the distinctive Dutch contemporary music scene. In this idiosyncrasy, he
is clearly related to the man bearing the name of the award: Willem Breuker.
His idiom distinguishes itself by the space it devotes to the absurd aspects
of our life and the world.
More information on Reza Namavar
www.rezanamavar.com
More information on Willem Breuker
www.willembreuker.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- persbericht -
© Vanessa Filho
VIKTOR LAZLO - single 'DEBOUT'
release datum 4 oktober
Debout behoort tot een drieluik van nieuwe nummers die Viktor Lazlo
omschrijft als ‘een eerbetoon aan de gewonden’ in onze maatschappij. De
motivatie om deze nummers te schrijven vond ze bij mensen uit haar
naaste omgeving die het slachtoffer werden van aanslagen, misbruik en
andere vormen van geweld. Ze wil hen aanmoedigen om de rug te rechten in
stormachtige tijden en hoopvol in het leven te blijven staan.
Debout maakt deel uit van Viktor Lazlo’s langverwachte nieuwe
studioalbum Woman, dat vanaf 20 oktober in de winkelrekken zal liggen.
Het album bevat een mix van Engelstalige en Franstalige nieuwe songs.
Viktor Lazlo geeft ons via dit album een inkijk in haar eigen leven en
gedachten. Ze zingt o.a. over vergane relaties, de band met haar zoon,
en Brussel waar het voor haar als jonge vrouw allemaal begon.
Viktor Lazlo stelt op 16 november haar nieuwe album voor in De Bijloke
Gent.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
30 SEPTEMBER
|
|
...Fijne avond eens temeer ter KC NONA bij de Jazz Double Bill en
eigenlijk ook een dubbele CD-voorstelling. De Beren Gieren mochten eerst
'Dug Out Skyscrapers' voorstellen en dat was niet zo speels of dartel
meer als vorig werk...zwaar leek het mij, naar industrie, machines,
overbevolking en vervuiling wijzend, aan de videobeelden te zien , nogal
somber en 'en marche' leek het mij, deze visie, 'een blik op de toekomst
van het verleden' heet het, drama dus en best boeiend hoor en volgens
Fulco die ik achteraf kort sprak is de Apocalyps toch nog ver af,
gelukkig maar ! ...
Na de pauze mocht BRZZVLL dan lichtvoetiger en met meer mankracht het
podium op. 'Waiho' kwam dan pas maar volgende week uit maar we kregen nu
al een aardig voorsmaakje uit een instrumentale en met momenten erg
dansbare set, funky en/of groovy maar vantijds toch ook erg
trancematig...de band stak in een rare, kleurige outfit en de dready
haarmatjes maakten de groepsleden haast onherkenbaar ...de bedoeling
daarvan ontging me moet ik zeggen en het bleek da'k de uitleg
daaromtrent aan Vincent Brijs moest vragen maar die zag ik achteraf niet
meer...Afin, 't had een 'werelds' karakter, iets feestelijks en
multicultureels, maar 't kan ook voor de lol geweest zijn natuurlijk.
Wat denk jij Luque?
Winus
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
De Beren Gieren
Fulco Ottervanger (piano)
Lieven Van Pée (bas)
Simon Segers (drums)
Altijd stampei & lol in de keet met Fulco Ottevanger, de dansende
pianist van De Beren Gieren. Maar blijkbaar kan die keet ook donker en
raadselachtig zijn, als een achter steegse donkere bruine kroeg met vele
duistere verborgen hoekjes. 'Dug Out Skyscrapers' is zulk een donker
doolhof waar drie topmuzikanten de essentie van het pianotrio con brio
via duistere paden naar de top leiden. Niet dat er geen Uptempo aan te
pas kwam, dat zou buiten de waard van de kroeg gerekend zijn die Fulco
is en hopelijk blijft. Zijn kompanen bassist Lieven Van Pée & drummer
Simon Segers sjeesden dus met momenten van harte mee terwijl men toch
niet kan ontkennen dat voor het doen van De Beren Gieren het een relatief
rustige bedoening was, met de nadruk op relatief.
Uitbundigheid hoeft niet in de weg te staan voor introspectie en donkere
melancholie, wie voorbijdrijvende wolken als eyecatcher projecteert bij
een optreden is niet écht met frivoliteiten aan de slag. Als wat later
wuivende ratelpopulierkruinen in een sepia gekleurd kikkerperspectief
worden voorgeschoteld kan men maar beter beseffen dat dit géén bonte avond
wordt. Hier wordt gelouterd, bedacht en druilend, maar dan wel met
momenten ‘beaufortkracht 8’, warrig en onvoorspelbaar, klavierrazende
Fulco die in het duister grabbelt en vertraagt, relatief weinig danst,
verbazend veel tijd doorbrengt op zijn pianokruk … maar contemplatief
zal die man nooit écht worden, zelfs in zijn donkerste momenten barst
Fulco continu uit zijn voegen. Ulco Ottevanger?
BRZZVLL
VINCENT BRIJS (SAXOFOON)
ANDREW CLAES (SAXOFOON & EWI)
DRIES LAHEYE (ELEKTRISCHE BAS)
JAN WILLEMS (KEYS)
GEERT HELLINGS (GITAAR)
MAARTEN MOESSEN (DRUMS)
STIJN COOLS (DRUMS)
Stomend, van de eerste drumslag, maar dan wel in tegenstelling met de
line-up van de CD met slechts één drummer, hier en daar een ietsepietsie
gecompenseerd door Andrew Claes op klein slagwerk. Het eerste nummer
deed mij onwillekeurig én onmiddellijk terug denken aan Weather Report,
'Sweetnighter' uitgebracht in 1996. Wat ik daarna dus terstond op de
draaitafel heb gelegd. Weather Report gebruikte daar niet alleen dubbele
drums én slagwerk maar ook twee bassen, akoestisch en elektrisch. Maar
het uitgangspunt was gelijk. Alleen 1996 was 1996 en 2017 ligt daar een
eeuwigheid aan muziekcultuur achter.
Times are changing en ze worden er duidelijk niet minder complex om. De
gebruikte ritmiek van BRZZVLL ligt veelst complexer, geen eenzijdige
Funk zoals bij Weather Report, maar een mengelmoes van funk, afro en
zelf vermalen Reggie. Een mooi potje dansmuziek op een bedje van
sprankelende sax-conversaties. Een fel contrast met De Beren Gieren,
maar dààr zijn de Dobbel Bill’s net voor uitgedacht, om ons netjes en
met aandrang wakker te houden. En wakker waren we !
Luque
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- persbericht -
Qotob Trio - 'Entity'
(release 6/10/17)
cd-voorstelling 06/10 Muziekpublique (Brussel)
"East meets West, on the crossroads of
contemporary jazz and classical music"
Qotob Trio is een relatief nieuwe naam
in het muzieklandschap en stelt zijn eerste album voor op het label van
het Brusselse artiestencollecttief Choux de Bruxelles. ’Entity’ klinkt
instrumentaal, filmisch en avontuurlijk. De klank ligt onder meer in het
verlengde van de intieme, fluwelen ECM releases van Anouar Brahem. Het
is een muzikale ervaring waarin iedereen zich wel kan herkennen.
Poëtische pianonoten, tussen melancholie en vreugde schipperende
accordeon en de diepe, maar serene cello zorgen telkens voor een
bijzondere muzikale invulling. Het album behandelt de vele uitdagingen
van het leven, naast de gevoeligheid voor schoonheid in een wereld die
continu verandert.
Het trio ontstond in de schoot van de Syrische muzikant Bassel Abou
Fakher, die in Damascus in 2015 nog met Qotob een EP opnam in een van de
meest conflictueuze zones ter wereld, een debuut dat dan ook vrijwel
volledig in het teken van de helende, heilige kracht van muziek stond.
Qotob Trio gaat verder voor de kracht van samenwerking en dialoog, maar
will ook grenzen doorbreken en verleggen, te beginnen met de klassieke
maar kunstmatige opdeling tussen Oost (Damascus) en West (Brussel).
‘Entity’ zou je kunnen beschouwen als een kruispunt met als centraal
punt Brussel, want in de meertalige, multiculturele wereldstad bruist
het altijd van de meest uiteenlopende geluiden en inspiraties. En net
dat is de kern: de drie groepsleden, Bassel Abou Fakher (cello),
Jean-Baptiste Delneuville (piano) en Piet Maris (accordeon), die zich
elk met hun eigen (muzikale) achtergrond samen achter dit nieuwe,
innovatieve project zetten.
"East meets West, on the crossroads of
contemporary jazz and classical music"
Tussen alle mainstream pop, rock, jazz, klassiek en wereldmuziek in valt
er nog bijzonder veel te ontdekken en te beleven, zoals bijvoorbeeld het
kersverse album ‘Entity’ van Qotob Trio, dat verschijnt op het label van
het Brusselse artiestencollecttief Choux de Bruxelles (Jaune Toujours,
Mec Yek,…)
Hun eerste album, opgenomen in de repetitieruimte van het trio, het
Auditorium Jacques Altenloh, is instrumentaal, filmisch en avontuurlijk.
De klank ligt onder meer in het verlengde van de intieme, fluwelen ECM
releases van Anouar Brahem, maar ook de exotische arab jazz van Rabi
Abou-Khalil, Dhafer Youssef of Bachar Mar Khalifé liggen niet zo gek
veraf.
‘Entity’ brengt een muzikale ervaring tot leven waarin iedereen zich wel
kan herkennen. Poëtische pianonoten, tussen melancholie en vreugde
schipperende accordeon en de diepe, maar serene cello zorgen telkens
voor een bijzondere muzikale invulling.
Qotob Trio verrast. Niet zelden duiken er allerhande onverwachte
zijwegen op. Dat kan er alleen maar op wijzen dat het album weergeeft
wat er in het diepste zelf van de muzikanten leeft en beweegt. De muziek
is oprecht en bovenal intiem. Iets heel anders dan wat de mainstream
media het publiek voorschotelen. 'Het is gevoelsmuziek die de ziel
beweegt en die het akoestische trio de mogelijkheid laat om eenvoud,
spontaniteit en improvisatie aan elkaar te knopen. Alleen al daarom
verdient ‘Entity’ uw luisterend oor.
Het album behandelt de vele uitdagingen van het leven, naast de
gevoeligheid voor schoonheid in een wereld die continu verandert. Het
songmateriaal van Qotob Trio gaat onder meer om de kracht van
samenwerking en dialoog. Maar tezelfdertijd gaat het ook over het
doorbreken en verleggen van grenzen. Onder meer de klassieke, maar
kunstmatige opdeling tussen Oost (Damascus) en West (Brussel) komt aan
bod.
Proef zelf van de rijke emotie van de composities en de bijzondere
arrangementen die het trio hier op 'Entity' verzamelt. Zo is er
bijvoorbeeld de titeltrack Entity, waarvan ook een live versie op het
net te vinden is van een concert in de Ancienne Belgique. Of Epidemic,
dat het zeer filmische aspect van de groep laat horen. Opener Yara is
daarentegen een veeleer ingetogen rustpunt, maar raakt de luisteraar net
als vele andere composities heel diep in de ziel.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
CD voorstelling
|
|
MAZZLE - 'Genetic
Modified Art (GMA)'
MAT - 002
Koen Nys - Tenor Saxofoon, Bram Weijters - Piano, Wurlitzer, Moog Synth
, Lionel Beuvens - Drums
In het kort:
Genetic Modified Art, een nieuwe sound,
groove en verrassende muziek, ondergedompeld in jazzy harmonieën. De
prachtige tonen van Koen Nys’ tenor sax, het betoverende keyboardspel
van Bram Weijters en de onvergelijkbare drums van Lionel Beuvens. Deze
vruchtbare samenwerking brengt eigen composities, in combinatie met
opvallende arrangementen en jazz standards.
Officiële Belgische Release Tour:
10 September - Jazz at home - Mechelen
26 September Bilzen Jazz - Bilzen
3 Oktober De Living - Heist-op-den-Berg
9 Oktober De Hopper - Antwerpen
28 Oktober De Loft - Herent
Het verhaal
Dit album resulteert uit de
samenwerking tussen Koen Nys, Bram Weijters en Lionel Beuvens. Koen Nys
ontmoette beide muzikanten bij zijn terugkeer uit Canada in 1998. Reeds
vanaf dan speelde hij samen met Bram. De ontmoeting met Lionel liep
enigszins anders. Op zoek naar een saxofonist voor een optreden
diezelfde avond in een klein cafeetje in Brugge, contacteerde Lionel
toen begin de twintig - Koen. Het werd voor beide een aangename
ervaring. Gedurende de daaropvolgende jaren bleven Koen, Bram en Lionel
samen muziek maken in verschillende groepen. Deze jarenlange ervaring
culmineert vandaag in een synergistische broeierige interactie. Recent
nog konden deze drie muzikanten samen beluisterd worden onder de Miles
Davis Tribute Band (Lionel) en het Koen Nys Quintet (Bram).
De groep
MAZZLE … razzle, dazzle, jazzle …. de
groepsnaam weerspiegelt geluk, speelsheid en positivisme en met de
dubbel ZZ verwijst deze rechtstreeks naar jazz.
Je kent het gezegde in het Engels: “two is a couple, three is a crowd”,
dit gezegde geldt zeker niet voor de talloze muzikale trios. Het Sonny
Rollins Trio, Keith Jarret Trio, Bill Evans Trio, Joe Henderson Trio, de
meer recentere Bad Plus enz. en dan het veelzeggende trio met Jim Hall,
Wayne Shorter en Michel Petruciani, “The Power of Three”.
MAZZLE is een trio geïnspireerd op “The Elastic Band” van Joshua Redman
met Koen Nys op tenorsaxofoon, Bram Weijters op Wurlitzer en Moog
Synthesizer en Lionel Beuvens achter het drumstel. Ze spelen originele
composities en een enkele standard uit het jazz repertoire.
De nummers
White Sugar - Koen Nys:
Dit is een modern versie van 'Brown
Sugar’ van de Rolling Stones. De drugs wijzigden over de jaren heen,
evenals de muziek. Echter, nog steeds kan je hetzelfde bluesy geluid
horen. De muziek vlucht uit de realiteit en draagt de continu verder
vloeiende melodie, net zoals in een droom. De Blues van de Jaren ’60
werd meer afgeborsteld en zocht haar inspiratie bij Charlie Haden en
Radiohead, terwijl de wereld evolueerde naar een haastige anonieme plek.
Solid - Bram Weijters:
Solid is een stuk gebaseerd op een
eenvoudig herhalend baslijntje. Na een beetje te freewheelen op de piano
kwam de melodie er spontaan bij. Het is een eenvoudig, bijna
folk-achtige melodietje, waar Bram eigenlijk ook nog weinig aan kon
verfijnen. Omdat het als een geheel samen met de baslijn zo’n beetje
onwrikbaar leek, heb ik het ‘Solid’ getiteld. Achteraf is er nog wat aan
geschaafd en toegevoegd, zodat het toch ook nog iets vloeiends kreeg…
Eraser - arrangement van nummer van Thom
Yorke door Bram Weijters:
Dit fantastische nummer geschreven door
Thom Yorke ditmaal niet voor Radiohead maar voor één van diens solo
albums, werd hier onderworpen aan een jazzy arrangement. Verrassend is
dat de saxofoon hier de baslijn speelt en samen met de drums de
ritmesectie opneemt.
Alone together - Dietz & Schwartz:
Een nummer gecomponeerd in de jaren
20 en hier gebracht op een relaxte dromerige wijze.
Hikari Park - Koen Nys:
Met dit nummer, dat niets te maken
heeft met Japanse muziek, gaat Koen terug naar zijn leven in Tokyo,
Japan. Hikari park is een uitgestrekt park in Japan, een land dat
gerenommeerd is voor de jaarlijkse kersenbloesems. De muziek neemt je
mee naar een nachtelijk bos, je doolt rond, niet wetend waar naartoe en
met overhangende takken op je pad. De muziek is funky en groovy met
minimale harmonieën en veel ruimte voor improvisatie.
Infant eyes - Wayne Shorter:
Deze mooie ballade met de prachtige
titel is een van Koen’s grote favoriete nummers. De Componist, Wayne
Shorter, is één van de belangrijke levende jazz saxofonisten.
Silk and Satin - Koen Nys:
Dit nummer vindt zijn inspiratie bij
‘Lady in Satin’ van Billie Holiday. Het bestaat uit 11 maten en wijzigt
naar een 2/4 ritme op het einde, wat resulteert in een guitige blues met
speciale harmonieën. De muziek wervelt net als zijde en satijn in de
wind.
Biografieën:
Koen Nys
“When I heard Koen Nys for the
first time, at one of those Jazz Middelheim jam sessions at deSingel, I
said to myself: who on earth is this, what a lovely, beautiful sound,
quel beau son …”
“Doing so makes Koen Nys a contemporary of the likes of Joshua Redman:
simply be yourself, sound the way you sound. One hundred percent
honest.” Marc Van den Hoof - W.E.R.F.
Geboren in 1965 te Schriek bij Heist-op-den-Berg, begon Koen Nys op zijn
veertiende muziek te studeren in de plaatselijke academie, mede door de
steun en stimulans die hij kreeg van zijn broer. De internationale
concerten die hem geserveerd werden in de HNITA HOEVE ontlokten bij hem
een ware passie voor jazz. In 1985 studeerde hij gedurende twee jaar aan
de toen pas opgerichte Jazz Studio, waar hij privé lessen volgde bij
John Ruocco. Medestudenten van hem waren Erwin Vann, Hendrik Braeckman,
Piet Verbist, Frank Vaganée en anderen. Hij maakte ook deel uit van de
Jazz Workshops in Dworp en volgde lessen bij Joe Lovano. In 1987 verliet
Koen België en verhuisde naar Montréal. Daar studeerde hij aan de McGill
University en behaalde er een diploma in ‘Jazz Performance’. Na zijn
studies aan McGill University speelde hij een tijdje met diverse groepen
in Montréal. Koen speelde met zijn eigen kwintet op ‘Le Festival
International de Jazz de Montréal’ in 1992. Hij speelde in verschillende
jazz groepen samen met medestudenten, en met Ron Seguin – bassist in het
Steve Grossman Quartet. Een jaar later verliet hij Montréal voor het
Verre Oosten en verbleef twee jaar in Tokio, waar hij met verschillende
groepen optrad en zijn inkomen aanvulde met lesgeven. op In de
zomer van 1995 maakte hij deel uit van de Jazz Workshop in Banff, Canada
waar hij de kans had om met Kenny Wheeler en Joe Labarbera te musiceren.
Vervolgens verbleef Koen ongeveer een jaar in New York, waar hij
studeerde bij George Garzone en met volle teugen genoot van de ‘NEW YORK
JAZZ SCENE’. Hij startte daar zijn eigen quartet en nam zijn eerste CD
‘Chimbe’ op terwijl hij in de VS toerde.Hij keerde nog even terug naar
Montréal, deed nog een paar ‘hotel-gigs’in de Arabische Emiraten (samen
met Ron Seguin) en Korea (met 7-snaren gitarist Jon Gearey) en vestigde
zich weer in België.
Terug thuis speelde hij een paar keer met ‘The Brussels Jazz Orchestra’
en musiceerde met o.m. Dré Pallemaerts, Felix Simtaine, Kurt Van Herck,
Lieven Venken, Piet Verbist en anderen, in jazzcafés in Antwerpen en
Brussel. Sinds oktober 2001 geeft hij les in de Jazz Studio van
Antwerpen. Daarnaast geeft Koen al enkele jaren lessen saxofoon en
samenspel, jazz en lichte muziek, aan de academies van Tongeren,
Heist-op-den-Berg en Lennik. In 2003 speelde Koen als gastsolist op de
debuut CD van Chris Mentens, ‘Jazz Van’. Hij maakte ook deel uit van het
hippe gezelschap ‘Millenniums’, die hun eerste CD opnamen in 2004 en een
tweede CD in 2009 (dan onder de naam Balaxy Orchestra). Hij speelt met
zijn eigen kwartet of als freelance muzikant in clubs met o.m. Bram
Weyters, Marek Patrman, Manolo Cabras, Ewout Pierreux en Lionel
Beuvens...
De laatste jaren was hij, samen met Bram Weijters op keyboard en Lionel
Beuvens op drums druk bezig met het MAZZLE project. Deze inspanningen
resulteren vandaag in het nieuwe album ‘Genetic Modified Art - GMA’.
Bram Weijters
"Weijters' music is just a joy
to listen to.” (All about Jazz).
‘Een special vermeldig gaat naar
Bram Weijters’ uitzonderlijk pianospel’ (De Morgen) ‘prachtige
interacties van pianist Bram Weijters’ (JazzMozaiek)
Dit zijn slechts enkele quotes over
Bram Weijters, een Belgische, in Antwerpen gebaseerde pianist en
componist met als passie, jazz, improvisatie en alternatieve muziek.
Na het middelbaar studeerde hij jazzpiano aan het Koninklijk Vlaams
Conservatorium te Antwerpen, vervolgens ‘jazzcompositie en arrangement’
aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.
Hij volgde masterclasses door Kenny Werner, Anthony Braxton, Gary
Peacock, Mark Turner, Dave Liebman, Bill Carrotters, en vele anderen.
Bram was actief in zeer uiteenlopende projecten: Hij speelde niet alleen
in talloze jazzgroepen maar deelde ook het podium met Belgische
hip-hoppers, singer-songwriters en alternatieve bands. Het leeuwendeel
van zijn tijd besteedde hij echter aan verscheidene jazz/impro projecten
: zijn eigen Bram Weijters trio en Quartet , Hamster Axis of the
One-Click Panther, Mazzle, Zygomatik, Jelle Van Giel Group, …
Met deze diverse projecten concerteerde hij in jazzclubs, op festivals
en concertzalen in België en in het buitenland. Bram schrijft
composities en arrangementen voor vele van deze groepen.
Lionel Beuvens
Lionel Beuvens (°1981) startte op
jonge leeftijd met de drums. Toen hij 12 was, kreeg hij les op de
academie waar hij werd ingewijd in de jazzmuziek door Antoine Cirri en
Nathalie Loriers.
Hij nam deel aan verscheidene zomerstages waar hij het geluk had Billy
Hart te ontmoeten. In 2004 behaalde hij het meesterdiploma aan het
Koninklijk Conservatorium van Brussel en trok zowel naar het
Lemmensinstituut voor studies met Dré Pallemaerts en Pierre Van Dormael
als naar het Conservatorium in Den Haag voor lessen met Eric Ineke. Hij
maakt deel uit van verscheidene groepen: Fabrice Alleman 4tet , Peter
Hertmans quartet, Frank Vaganée trio, Erik Bogaert Kwartet...
Tevens vormde hij zijn eigen groep, het Lionel Beuvens 4tet, en werkte
mee aan meerdere cd-opnames (Chroma, Alien Bitesize, Après un rêve,
Sabin Todorov trio, Peter Hertmans quartet, Nicolas Kummert Voices,
Fabrice Alleman...).
|
|
|
Jazz Records Credits
Composities van Koen Nys & Bram Weijters (SABAM & SOCAN), naast een
Wayne Shorter jazz classic(Infant Eyes), een jazz standard (Alone
Together), en een Thom Yorke (Radiohead) adaptatie (eraser)
Productie: Koen Nys
Opname en mix: Studio Kip Kaas, Mortsel, Belgium,January 2015 door Jan
Willems.
Mastering: Stijn Cools, België
Links: websites van artiesten
koennys.weebly.com
www.bramweijters.com
www.lionelbeuvens.com
website van label
monksandthieves.com
Audio:
bandcamp
(listen and buy)
soundcloud (preview)
Label / Pers Contact:
Bram Weijters -
bram.weijters@telenet.be
Booking Contact:
Koen Nys - nys.koen@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
CD voorstelling
|
|
The Quartet –' 4'
Peter Beets, piano - Han Bennink, drums - Benjamin Herman, sax - Ruud
Jacobs, bass
On New Year's Eve 2013 Benjamin Herman,
Peter Beets, Ruud Jacobs and Han Bennink played together for the
first time as The Quartet. Two different scenes and two different
generations make this band a unique project. Han and Ruud are Dutch jazz
icons. Both in their seventies and both with jaw dropping resumés. Han
has been a key figure in the contemporary music scene for five decades
now and travels the world as one of Hollands most respected and famous
musicians ever. Ruud has worked with everybody in the music business
ranging from Louis Armstrong to Cannonball Adderly to Hank Mobley.
Besides being a legendary bass player Ruud became a record producer in
the 1970's and since then has produced an amazing amount of million
selling albums. Benjamin and Peter have known each other since they were
teenagers but rarely shared the same stage. Both firmly rooted in
traditon, Peter is a piano prodigy who can turn any tune inside out.
Benjamin has an eclectic alto style blending a wide variety of
influences ranging from old school swing to free jazz.The gig on New
Years Eve 2013 was a memorable night and resulted in a chain of
bookings. Things really fell in to place when The Quartet performed a
series of concerts in 2016 that featured the music of Dutch composer and
pianist Misha Mengelberg. Han and Benjamin are very familiar with
Misha's compositions. Han of course has worked with Misha most of his
adult life and is the drummer in Misha's internationally acclaimed
Instant Composers Pool. Benjamin has been playing and recording
Misha's music since he was twenty. Together with the virtuoso keyboard
explosions of Peter and the incredible musicality of Ruud's bass playing
this repertoire sounds totally fresh and original .It is this mix of
left field and right field jazz performed by such strong players that
makes this group so special. As you can hear on these recordings, the
concerts of The Quartet are adventurous, exciting, musically relevant
and always serious fun.
QUARTET-NL
1 - Driekusman Total Loss - 08'29" - Misha Mengelberg
2 - Blues After Piet - 09'49" - Misha Mengelberg
3 - The Romantic Jump of Hares - 08'33" - Misha Mengelberg
4 - Hypochristmastreefuzz - 06'05" - Misha Mengelberg
5 - The Laughing Dwarf - 07'51" - Misha Mengelberg
6 - Who's Bridge ? - 09'31" - Misha Mengelberg
7 - Rollo 2 - 09'17" - Misha Mengelberg
ICP055 (p)+(c)2017 ICP/VPRO
Recording : April 24th, 2016 in Tivoli, Utrecht, the Netherlands by Marc
Broer for VPRO radio - Mix : Studio Smederij by Marius Beets Mastered :
Paul Wickliffe, USA - Photo : Dominique Citroen Artwork : Han Bennink -
Design : Oak by Marcel van den Broek
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
15 September
|
|
|
|
|
|
Brussels Jazz Orchestra & Bert Joris : Smooth shake
|
|
|
Volledige bezetting: Bert Joris: componist, arrangeur, trompet; Frank
Vaganee: artistiek leider, altsaxofoon en fluit; Carlo Nardozza, Nico
Schepers, Pierre Drevet en Jeroen Van Malderen: trompet en bugel; Dieter
Limbourg, altsaxofoon en klarinet; Kurt Van Herck, tenorsaxofoon; Bart
Defoort, tenorsaxofoon; Bo Van de Werf, baritonsaxofoon en basklarinet;
Marc Godfroid, Lode Mertens en Frederik Heirman, trombone; Laurent
Hendrick, bastrombone; Nathalie Loriers, piano; Hendrik Braeckman,
gitaar; Jos Machtel, contrabas; Toni Vitacolonna, drums
Jazztrompettist Bert Joris (°1957)
heeft al een een stevige reputatie op als improvisator, componist,
arrangeur en docent. Zijn werk wordt gespeeld door orkesten over de hele
wereld. Joris werd meermaals bekroond voor zijn werk en zijn recentste
soloalbum (Only for the Honest, nov. 2011) werd in België de hemel in
geprezen. In de loop der jaren toerden Joris en BJO samen van Zweden tot
de USA. Het nieuwe project van Bert Joris met het Brussels Jazz
Orchestra heet ‘Smooth Shake’ en wordt vandaag volledig gespeeld. Het is
het 4de grote project waarin Bert schittert als solist, componist en
arrangeur, na Signs and Signatures (2010), Dangerous Liaison (2006) en
de dubbel-cd The Music of Bert Joris in 2002.
We zijn trots op onze BJO en het is een van de toonaangevende big bands
in de Europese jazz en daarbuiten. Het liefst denk ik spelen ze samen
met Bert als hun inspirator en live komt deze band het beste over. Al
jarenlang onder de artistieke leiding van altsaxofonist Frank Vaganee
heeft het orkest zich ontwikkeld tot een waar instituut dat veel actuele
muziekstijlen omarmt.
Ook het geluid is vandaag bijzonder goed daar in De Roma want ze hebben
recent verbeteringen aangebracht in de zaal. Aan het plafond en ook
achteraan het balkon worden strakke doeken gespannen die de verticale
geluidsgolven breken. Aan het plafond is er een grote ovalen luchtzak
die naargelang de muziek kan aangepast worden. Ook zijn er nieuwe
versterkers en mengpanelen.
Joris is een briljante musicus, die de hele jazztraditie in zijn
broekzak heeft. Als je hem hoort spelen komen grote namen als Donald
Byrd, Freddie Hubbard, Lee Morgan en Woody Shaw voorbij. Wat hij gemeen
heeft met zijn grote voorbeelden is een avontuurlijke aanpak, waarin hij
het nodige risico neemt. In zijn nieuwste productie ‘Smooth Shake’
belicht hij een andere kant van zichzelf: “Een warm geluid, daar ben ik
naar op zoek gegaan voor deze plaat. Ik wilde een sound die je omarmt en
energie geeft, als een stevige vriendschap. Het is een kalme plaat
geworden en toch nodigt ze uit tot bewegen, tot dansen. Niet te
uitbundig, maar smoothly.” We krijgen romig klinkende arrangementen
zonder scherpe randjes die nergens saai of vervelend worden, maar de
muziek juist extra diepgang geven. Alle kleuren van muzikale tederheid
komen voorbij: het pittige nummer ‘O.U.T’, het ritmische ‘Smooth Shake’,
het gedragen ‘Only for the Honest’ aan de bugel, de weemoed van
‘Brussel-Parijs’ (dat trouwens van Dré Pallemaerts is en ook op zijn
plaat Coutances staat) en het ruimtelijke ‘Spaces’. Feestelijk is het
aan de Italiaanse jazzpianist Dado Moroni opgedragen ‘Mr’ Dado’ dat
vooraf gegaan wordt door het originele ‘Mr Dodo’ en vol onverwachte
wendingen het aan zijn zoon Sam opgedragen ‘Nasty Boy’ aan het begin van
het concert.
Joris is een sobere muzikant, voorbeeldig in pak gekleed, bijna
onopvallend op het podium, waardoor de aandacht vooral op de muziek komt
te liggen. Het orkest snapt de composities van Joris maar al te goed en
dat breng een fijne chemie op het podium tot stand.
De composities die Joris
schreef zitten vernuftig in elkaar en ook in laagjes. Af en toe
dirigeert hij ook. Alles wordt versierd met mooie solo’s vooral de
tenorist Kurt Van Herck, één ferme solo van Frank vaganée en Dieter
Limbourg en verder nog de piano van Nathalie Loriers, de smooth bas van
Jos Machtel in ‘how could we forget’ en de gitaar van Hendrik Braeckman
en ook een geweldige solo met de schuiftrombone van Marc Godfroid op het
einde.
‘Smooth Shake’ behoort tot het beste wat de West-Europese jazz te bieden
heeft. Bert Joris en het BJO zijn inmiddels een maatje te groot geworden
voor België en verdienen nog meer internationale aandacht. Een absolute
aanbeveling voor jazzfestivals wereldwijd. Er hadden vandaag nog meer
mensen mogen komen maar het was gezellig aan de tafeltjes en helaas geen
publiek op het balkon. We praten nog wat na met de muzikanten en aan de
signeersessies is het leuk vertoeven met Bert Joris.
Setlist
1. Nasty boy
2. Spaces
3. Brussel-parijs
4. O.U.T
5. Smooth shake
6. Only fort he honest
7. How could we forget
8. Mr Dodo / Mr Dado
9. signs and signatures
|
|
|
Michel Proesmans
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
JazzatHome 2017, 13e editie. Mechelen zou het geweten hebben en zo
is het ook ! Voorafgaand aan dit Festival dat zich dit jaar nog meer
open spreidde over 4 dagen met 3 avondconcerten voorafgaand op de
eigenlijke rondgang op zondag 10 September langs 3 , door het publiek
zelf gekozen locaties (uit een aanbod van 24 !), hadden we op 25
Augustus nog de finale van het 5e Mechelse JazzContest. Een zomerse
avond werd het daar in het mooie, historische Hof Van Busleyden,
verslag
lees je elders op deze site. En natuurlijk was dit ook al een beetje
een voorspel naar de editie JazzatHome toe van dit jaar, een editie die
dankzij sponsors en vele tientallen medewerkers al 13 kaarsjes mocht
uitblazen, proficiat daarvoor ! Op het JazzContest werd er al even
gespeecht maar aan de start van de JazzatHome festiviteiten mocht dat
officieel nog es uitgebreider maar ook niet té want er was natuurlijk
ook een programma af te werken. |
|
|
|
|
|
|
|
Dag 1, aan de start Korenmarkt - Den
Breckpot : Bart Borremans Trio - Denise King Quartet
Op de Mechelse Korenmarkt nam
daarvoor Schepen van Cultuur Björn Siffer het openingswoord en die
benadrukte nog eens het belang van Jazzstad Mechelen en wie daar zo de
verdienste aan had. Dat was ongetwijfeld ook de nét ex-voorzitter Lejo
Vanhaelen van de ‘nieuwe’ Mechelse JaZZZolder (want Willy Donni was
natuurlijk dé man die vroeger de ‘eerste’ JaZZZolder opstartte, al
noemde het toen wel ‘Begijnenzolder’, legendarisch wegens de concerten
van vele groten uit de R &B en de jazz van toen) . We leren dat er naast
de JaZZZolder nu ook nog een Jazzkelder is maar die moeten we nog komen
te ontdekken. Da’s duidelijk voor later, vandaag én de volgende dagen
geen tijd daarvoor ! Na de schepen steken zowel Lejo als de kersverse ,
maar ons al lang vertrouwde nieuwe voorzitter Hans Vandenbogaerde ook
nog een speechke af en zet JaH medewerker én bestuurslid van de
JaZZZolder ( én JAZZEPOES) Michel Proesmans wat technische
wetenswaardigheden betreffende de komende concerten in de verf.
Nog maar weinig toehoorders zijn er
rond dit uur, de meesten zullen hier straks arriveren, tegen het begin
van het concert van de Amerikaanse Denise King. Bart Borremans,
gewaardeerd tenorist, speelde daarnet met z’n trio (Piet Verbiest op bas
en Lionel Beuvens aan de drums) al even op de Korenmarkt en zet ter
inleiding van het avondconcert , op de eerste verdieping van Den
Breckpot, nu dit aangename preludium, straks tijdens de pauze het
interludium, verder terwijl versnaperingen rondgaan…
20:00 hr. staat het concert van
Denise King aangekondigd maar ’t zal even wat later geweest zijn als ze
van start gaat, begeleid door een wel erg aardig trio (Ivan
Paduart-piano, Sal La Rocca-bas, Mimi Verderame-drums). Het is daarbij
erg aardig vertoeven in deze aangename zaal en de singer is duidelijk in
haar nopjes. Zij vergeet haar begeleiders niet, stelt ze een paar keer
voor, meermaals krijgt Ivan Paduart haar aandacht.
Mooi zo ! Etta James, pop, soul én
een ferme scheut blues, dat staat op het programma, en tijdens de 2e set
moet iedereen van de stoel, zij mengt zich onder het publiek en wanneer
één dappere dan als eerste aan het dansen slaat is het hek helemaal van
de dam ! Een overtuigende performance, hoog kwalitatieve begeleiding…
het openingsconcert Jazz at Home werd zeer geprezen én terecht ook !
Dag 2, winnaars JazzContest 2016, géén
verleden tijd ! : JaZZZolder : Vortex
Vrijdag 8 September dan: het Vortex Quintet in de JaZZZolder. De
winnaars van het JaZZContest van 2016 staan er om hun EP voor te
stellen, één der prijzen was immers een studio-opname.
Helaas ben ik zelf niet
aanwezig maar ik twijfel niet aan het oordeel van de jury van verleden
jaar en waren het nu stabiele of onstabiele bewegingen in een draaiende
muzikale kolk, het zal ongetwijfeld wel in de goede richting gezeten
hebben !
Dag 3, Feestzaal Scheppers, art nouveau :
: buitengewoon Bravo !
Schuiven we een dag verder dan zit we weer ergens anders, ook weer in
een historisch, beschermd monument : het Scheppersintituut op de Melaan
te Mechelen. Gotiek en art nouveau in één der mooiste zalen van
Mechelen, de feestzaal van ’t Scheppers. Daar zal de Bravo Big Band ons
in 2 sets aardig weten te entertainen met allemaal nummers uit eigen
rangen én op een eerste, uitstekende CD ‘Another Story’.
Veel jonge gezichten hier,
ongetwijfeld nog aan de start van een beloftevolle carrière want ’t zijn
allemaal prima muzikanten. De Mechelaars zijn me bekend : Dieter
Vaganée, Rob Banken en hier en daar een bekend gezicht: Matthias
Dewaele, Bruno Vansina….D’er is wat volk in de zaal hoor maar ’t mocht
meer zijn voor deze meesterlijke Big Band en dat in zo’n mooie omgeving.
Het was daarbij wat afwachten wat geluid betreft maar achteraf gezien
hoefden we ons geen zorgen te maken. In de zaal, zonder publiek, bij de
soundcheck, klonk het weliswaar wat luid maar dat bleek uiteindelijk zo
mee te vallen dat zelfs m’n oorstopjes er gauw uit mochten…
Dag 4, 24 Locaties : 100 Muzikanten
Sterk werk als voorspel, dat belooft met op dag 4, de rondgang, ongeveer
100 muzikanten aan het werk. Tel maar uit: 24 locaties met veelal een
trio ter plaatse, soms slechts een duo maar op vele plaatsen, trio’s ,
kwartetten en quintetten… ‘Voor elk wat wils’ heet het hier want de vele
muziekjes bewegen zich dikwijls langs of op de rand van wat jazz heet te
zijn en vele muziekjes kijken zefs over de rand ervan, staan in
verschillende muzikale werelden tegelijk….Je hebt als liefhebber en
deelnemer aan de JaH namiddag zelf de keuze in handen al zal’t wel
dikwijls moeilijk kiezen zijn… en dan nog: kies je voor de muziek of
voor de locatie ? Nee, je komt of kunt niet alle dagen in deze unieke
locaties terecht dus kien het op voorhand maar aandachtig uit ! Zelf zit
ik er al alle edities als fotograaf bij in... nee, eentje heb ik ooit
gerateerd maar 12 streepjes heb ik toch al gezet sinds de start van
JaZZatHome en daarbij gaat het steeds over locaties verdelen tussen de
aanwezige fotografen. Dat lukt niet altijd, zo ook nu weer niet, wegens
ziekte van één van hen. Jammer, maar ondanks die tegenvaller hebben we
toch steeds maar weer vele aardige foto’s uit al die sites. Beeldjes van
zowel omgeving als muzikanten, sfeerbeelden zodat je’t als
buitenstaander wat kan vatten want ’t is toch geen alledaagse wandeling
ook ?
Deze editie laat ik mij eerst
vergasten door Dirk Ploegaerts en daar speelt ‘Mazzle’ in de woonkamer,
een combinatie van 3 topmusici : Bram Weijters aan de basskeys en de
Wurlitzer; Koen Nys op de tenor en Lionel Beuvens op drums, een band die
het gloednieuwe werkstuk voorstelt, machtig mooie nummers, ‘geïnspireerd
op de Joshua Redman Elastic Band’ heet het en da’s nu net wat mij ligt,
funky en met fijne melodiën.
Moet het gezegd dat dit trio
veel bijval heeft in deze eerste set die ik bijwoon maar ongetwijfeld
zullen de meeste toeschouwers van de andere sets hier ook ‘wreed
content’ van geweest zijn ! Ik maak me wat zorgen om de foto’s als ik
naar mijn volgende site wandel want ’t was weer niet evident, nogal
donker, binnenvallend tegenlicht en géén licht op de muzikanten…
’Moete gij wat licht hebben ?’
klonk het toen van Boven en ziet : Hij liet het klaterend Zijn tempel
binnen schijnen… Op locatie 19, ‘De Noker’ bevind ik mij nu en da’s dus
een kapel.
Een uitstekende locatie blijkt dat
voor de Natashia Kelly Group, voor de ijle vocalises, de breekbaarheid
en het poëtische van de set. Mooi is dat ook weer en dan kunnen we
verder om onze eigen rondgang af te sluiten en zo gaan we naar de
familie Van der Vorst-De Ron, waar we eerder ook al kwamen en we weten
dat daar een aardige piano staat.
Susan Clynes zat hier een paar jaar
terug op het pianostoeltje, een concert en een fotoshoot die me steeds
zal bijblijven !...
Vandaag echter treedt hier het Eve
Beuvens Trio aan en Eve, da’s de zus van Lionel (Mazzle van daarstraks,
het Bart Borremans trio van donderdagavond op de Korenmarkt…) Zij wordt
begeleid door Jan De Haas op drums, altijd wat bedeesd maar een
topplayer ! én een meer dan uitstekende Garif Telzhanov aan de upright
bass.Het duurde wat voor ik hem weer herkende , dat was voor mij ook al
een hele tijd terug da'k hem zag maar die man speelde vandaag weer
schitterende soli zeg !...Eve zelf is erg gepassioneerd, gaat intens op
in haar pianospel, brengt eigen nummers naast enkele standards,
Gershwin, en blijkt voor mij de perfecte afsluiter van een schitterende
namiddag doorheen een Mechelen dat hélemaal niet zo koel werd als de
weervoorspellers eerst beweerden en het bleef daarbij nog lekker droog
ook …een prachtnamiddag van een Festival dat er weer eens stond, met
dank aan de vele, vele medewerkers en de ‘gastgezinnen’, de
locatiehouders.
De meewerkende fotografen (hun werk zag je allicht al op
de FaceBook-site van het Festival)
en wat medialinks vind je hieronder !
Ann Bonte -Photomagix
Eric Kesenne
Hugo Van de Velde - spiritofjazz
Johan Van Onckelen - Jivepics
Freddy Vandervelpen - Rootsville
Erwin Van Rillaer - Jassepoes
Christel Wellens
|
|
|
Winus |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Het is alweer het vijfde JazzContest
Mechelen en de derde samenwerking met Maanrock. Zoals voordien ging de
finale weer door én bij zomers weer in de mooie binnentuin van het Hof
van Busleyden dat dienst doet als het klassiek podium bij Maanrock.
JazzContest Mechelen ontstond in 2013 in navolging van jazzwedstrijden
in Hoeilaart, Dinant, Leuven, Oostende, Antwerpen, Brussel, ... Jazzstad
Mechelen kon niet achterblijven, zo vond ook Jazzzolder vzw die deze
wedstrijd inricht in samenwerking met Cultuurcentrum Mechelen en
mmMechelen Feest.
Alles begint met een kleine vertraging rond 19u25. Er treden vier
finalisten aan die wedijveren voor de trofee , geldprijzen en een
opnamedag in de studio. De wedstrijd richt zich expliciet tot jonge
muzikanten want iedereen is jonger dan 26 jaar. De jazzzolder wil alzo
jonge groepen de kans geven om het beste van zichzelf te tonen. Er wordt
vooral gemikt op studenten van muziekacademies en conservatoria maar ook
andere jongeren kunnen deelnemen. Zo hebben we vandaag twee Belgische
groepen ‘Man Staris’ en ‘The AwkWords’ , één groep uit NL het ‘Floris
Kappeyne Trio’ en ééntje uit Duitsland het ‘Jonas Kaltenback Quintet’.
Iedere groep speelt max 30 min, eigen nummers en één standard. De
presentatie is weer in handen van Elke Vandersypen (vroeger nog bij
Radio 1) ,net zoals vorig jaar.
De jury bestaat uit onze internationaal bekende percussionist/ pianist/
recensent/ componist en docent aan de Artesis Hogeschool Antwerpen Chris
Joris, voorzitter van de jury. Verder is daar bij : Bernard Lefèvre
(auteur en recensent bij Jazzmozaïek), Georges Tonla Briquet (freelance
auteur en recensent voor meerdere muziektijdschriften), Jacques Prouvost
(jazzblog, jazzrecensent voor o. a. het Franse magazine CitizenJazz…),
Patrick Bivort (mede organisator Leffe Jazz in Dinant, free lance
muziekjournalist, jazzprogramma op Rtbf Radio 21…), Mik Torfs
(coördinator Jazzlabseries) en Lobke Aelbrecht (Kunstenpunt).
1. Man Staris (BE) bijt de spits af.
Elias Storme (saxofoon), Stan Maris
(accordeon), Emile Van Helleputte (contrabas) en Jens Van Esch (drums)
Man Staris is een jong Gents jazzkwartet dat ontstaan is rond
accordeonist Stan Maris. Ze zijn sterk beïnvloed door grootheden als
Magic Malik Mezzadri en Paul Motian en ze proberen met eigen composities
hun weg te vinden in de jazz-scène. Ze spelen ingetogen in het begin en
bouwen de spanning op door die accordeon en dat is toch sterk. De
standard die ze spelen is een verkwikkende eigen versie van de bekende
tune ‘Oleo’ van Sonny Rollins met vlotte sax en swinging drumwerk met
tussenin solo’s van accordeon en drums. In een ander, eigen nummer hoor
je meer improvisatie, complexe structuren maar toch zachte melodieën in
deze ongewone bezetting. Ze zorgen voor een verfrissende klankkleur als
eerst aantredende groep met sfeervolle composities vol weemoed en
melancholie. De saxofoon speelt mooi in call & response met de
accordeon. Dat is echt een band om nog eens terug te zien in de
Jazzzolder of ergens op Jazzathome. Zou Stan familie zijn van
trompettist Bart Maris ?
2. Floris Kappeyne trio (NL)
Met Floris Kappeyne (piano), Tijs
Klaassen (bas) en Wouter Kühne (drums)
Het Floris Kappeyne Trio werd
opgezet door de pianist in 2015. Bestaande uit afzonderlijke Prinses
Christina Concours winnaars (2012) heeft het trio de afgelopen jaren in
het binnen- en buitenland het publiek verheugd met moderne uitvoeringen
van klassieke jazz standards. Het trio heeft in het afgelopen jaar een
stap gemaakt in het zoeken naar een authentiek geluid, door het
vermengen van de bekende klanken geïnspireerd door het McCoy Trio uit
het begin van de jaren ’60, Senegalese sabar ritmes en abstracte
muzikale concepten uit de moderne klassieke muziek. In mei 2017
verscheen het resultaat hiervan op hun debut-album op Challenge Records
International en ze presenteerden dit al enkele weken geleden in de
Jazzzolder, want dat optreden stond al een jaar geleden ingepland en
toen wisten we nog niet dat ze gingen deelnemen aan het Jazzcontest.
Als standard spelen ze 'Countdown' van John Coltrane uit Giant steps.
Hierin ontpopt de muziek zich tot volledige ontplooiing en ze spelen
spannend waarbij drums en piano in crescendo gaan. Er is een goede
dialoog tussen de bassist en drummer. Ze presenteren zichdaarbij
ook heel vlot. Michel vindt het optreden minder spannend als in de
Jazzzolder onlangs maar de pianist is altijd wel sterk. Op het
conservatorium studeert hij bij Karel Boehlee, Rob van Bavel en Harmen
Fraanje. Ze brengen rustige nummers zoals ‘Open Door’ met mooie
baspartijen en geborstelde drums. Ook mooi zijn de nummers
‘Interchange’ en ‘Bliss’.
3. The AwkWords (BE)
Federico Stocchi (IT), contrabas, Hendrik Lasure (BE) op piano en Paul
Berne (FR) op drums
The AwkWords is een Brussels trio
dat originele muziek speelt vanuit de concepten van 'wordplay' en
'tonguetwister'. De uitdaging is om het effect dat die concepten hebben
op taal in muziek te vertalen en op die manier ideeën te ontwikkelen,
met de focus op afzonderlijke bandleden en de harmonie van de
verschillende composities.
Ze spelen eerst een eigen werk van de bassist in uptempo, gevolgd door
het zeer mooie ‘Where do we go now’ ook van de bassist met mooi
samenspel. De muzikanten zijn duidelijk op hun gemak en de Italiaanse
bassist stelt de groep dan ook vlot voor. Ze kiezen het bekende ‘On
Green Dolphin Street’ (Bronislaw Kaper,1947) als standard met daarin een
fraaie baspartij van Federico. De band brengt onder meer ook eigen
composities zoals Federico's ‘And It Happens Again’ , ‘Lilly’, en het
uitbundige ‘Party Stuff’ .
Hendrik aan de piano kennen we natuurlijk al langer uit het talentvolle
SCHNTZL met Casper Van De Velde (drums).
4. Jonas Kaltenback Quintett (DE)
Jojo Mann – elektrische gitaar, Bene
Jäckle - saxofoon, Paul Janoschka - piano, Jakob Obleser - akoestische
bas, Jonas Kaltenbach - drums
Alle leden van de groep studeren jazzmuziek in Mannheim (Duitsland),
waar ze elkaar leerden kennen en ook goed bevriend werden. Het programma
bevat vooral eigen nummers van de bandleden. De composities en
improvisaties worden beïnvloed door enkele van de populairste
hedendaagse moderne jazz muzikanten zoals Brad Mehldau, Kurt
Rosenwinkel, Mark Turner en Brian Blade. Dat merken we direct in het
eerste nummer dat swingend van start gaat met mooie pianoaccenten en
andere solo’s.
Ze spelen de minder bekende standard ‘I have a dream’ van Herbie Hancock
uit 'The Prisoner' 1969. De leider, drummer Jonas stelt de groep voor en
ze spelen ook twee van zijn composities: een ballade met subliem intiem
piano einde en een ander vlotter nummer met sfeervolle elektrische
gitaar. Vooral de saxofonist imponeert. Ze brengen sterke eigen
composities zoals ‘Vinke Vinke’ en ‘Balladee’.
Een sterke groep vinden wemaar een beetje nerveus ook want ze hadden er
voordien ook al een zware nacht op zitten.
De juryleden trekken zich terug in een nabij gelegen school en worden
voorzien van hapjes en drankjes.
Ondertussen wordt de finale afgesloten met
een optreden van de Compro Oro band
Wim Segers (vibrafoon & marimba), Bart Vervaeck (gitaar), Matthias
Debusschere (bas), Robbe Kieckens (percussie), Frederik Van den Berghe
(drums) guest : Stefan Bracaval (fluiten)
Na de bijzonder aanstekelijke debuutplaat 'Transatlantic' komt de band
Compro Oro anderhalf jaar en een paar dozijn concerten later met nieuw
wapenfeit ‘Bombarda’. Een vierledig meesterwerk waarin zij nog dieper
graven in muzikale tradities uit diverse windstreken, deze vervolgens
injecteert met een goeie scheut op de heupen werkende grooves en ze hult
in een psychedelisch jasje. Verwacht geen vrolijke salsabende met
kortgerokte danseressen, Compro Oro is een groep muzikale omnivoren met
een voorliefde voor donkere smaken, gefermenteerd in de kelders van
groezelige achterbuurten van… Gent !
We hebben er vandaag fluitist uit het Mechelse Stefan Bracaval erbij
gezet. Dat was een mooie match en ze speelden pas voor de eerste keer
samen ! Stefan Bracaval behaalde met zijn groep Elixir destijds al in
1992 de 1ste prijs "Brussels Jazz Rallye". Hij is een graag geziene gast
in de Jazzolder en hij smijt er zich altijd goed in en zo ook hier op
het grote podium. Opzij beginnen liefhebbers al mee te dansen door de
opzwepende ritmes.
Vibrafonist Wim Segers en zijn kompanen nemen ons op sleeptouw naar de
Caraïben met hun bezwerende grooves en positieve vibes. Wat een mooie
avond met blije gezichten en windloos zalige avondtemperaturen... De
gitaarklank van Bart Vervaeck klinkt vaak stevig en vervormd en zo ook
de fluiten van Stefan. En dit alles mooi met die uitdagende vibes van
Wim Segers die me doet terugdenken aan Cal Tjader.
‘Miami was a Nice Place In the Eighties’ op het einde refereerde naar de
jaren ’80 en ’90 met jazzfunk.
Het is opvallend dat er geen enkele
vrouw speelde op de Jazzcontest vindt Elke Vanderseypen en dat is goed
opgemerkt.
Na dit optreden – pas tegen middernacht - wordt de winnaar van de 5de
JazzContest Mechelen dan bekend gemaakt door juryvoorzitter Chris
Joris. De winnende groep is het
Belgische trio “The AwkWords”.
Floris Kappeyne (pianist) ontvangt
de prijs als beste solist en hij
ontvangt daarvoor een mooie seriegrafie over pianist Thelonius Monk
getekend door Chris Joris.
De twee buitenlandse groepen krijgen bovendien overnachting
aangeboden door de twee B&B’s van medeorganisator van Jazzathome
Diederik Beele. Een stevig ontbijt stond klaar voor de finalisten !
|
Jury-rapport
...volgt nog...
|
|
Michel Proesmans & Winus
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|