JAZZEPOES ARCHIEF MUSIC 2022-SEPTEMBER/OKTOBER

click for index

Jonathan Collin- Bouhon: Léman'

Léman is een project geboren in Jonathan Collin-Bouhons gedachte. Het repertoire bestaat volledig uit originele composities door de 18-jarige Belgische contrabassist.

Zijn grootste inspiratie haalt hij vooral bij Scandinavische jazzartiesten zoals Arve Herniksen, Mathias Eick, Lars Danielsson, Helge Lien ... maar ook componisten van diverse genres zoals Chick Corea, Friedrich Chopin, The Beatles, ... Natuurlijk zou dit project nooit hebben kunnen bestaan zonder de fantastische muzikanten die in dit project elk hun eigen persoonlijkheid meebrengen en de stukken laten leven.

Fabrice Alleman (sax), Peter Hertmans (gitaar), Ivan Paduart (piano), Daniel Jonkers (drums), Elodie Collin (zang), Jonathan Collin-Bouhon (contrabas)

Jonathan Collin-Bouhon is een jonge Belgische elektrische bassist/contrabassist en componist geboren op 20 februari 2004. Hij begint op 5-jarige leeftijd met muziek spelen op een privéschool waar hij de basis van het drummen leerde. Dan begint hij klassieke gitaar te spelen, maar daarin voelt hij zich niet helemaal thuis.Hij beslist daarom zelf de elektrische bas te starten door te luisteren naar de Red Hot Chili Peppers, Metallica, de Jackson 5 enz. voordat hij op 13-jarige leeftijd naar de middelbare school voor podiumkunsten "Kunsthumaniora Brussel" gaat. Een school die hem kennis zal laten maken met "jazz". Hij wordt smoorverliefd op deze muziek en is daar de hele tijd mee bezig. Hij volgt daar lessen bij Janos Bruneel, Wouter Berlaen, Christophe Devisscher, Dieter Limbourg, Bert Cools en vele anderen.
In 2018 wint hij de audities om zich als contrabassist bij het Youth Jazz Collective aan te sluiten, hoewel hij pas 2 maanden contrabas speelt. Deze bigband, onder leiding van Frank Vaganée, liet hem vele ontmoetingen toe, waaronder die met leadsaxofonist Nero Vergaert, met wie hij zal spelen in het project “Collision”. ‘Collision’ is een moderne jazzliveband die Jonathan samen met Eliott Knuets, Nero Vergaert en Rémi Guesquière creëert. Ze spelen voornamelijk originele composities.In 2020 verkrijgt Jonathan het “topkunstenaarsstatuut”, een statuut georganiseerd door de Vlaamse overheid, waardoor hij vrijstelling kan krijgen voor bepaalde lessen van zijn middelbare school en in plaats daarvan het Jong Talent-programma mag volgen aan het “Koninklijk Conservatorium Brussel”. Hij volgt daar lessen bij Bart de Nolf, Christophe Walemme en Diederik Wissels.In 2021 neemt Jonathan zijn eerste persoonlijke project op, samen met Fabrice Alleman, Ivan Paduart, Peter Hertmans, Daniel Jonkers en Elodie Collin (zijn zus).

Guy Verlinde & The Artisans Of Solace - 'Live At Minard'

Het afgelopen decennium domineerde Guy Verlinde (Gent/Aartrijke) de Belgische blues- & roots-scene. Hij toerde non-stop door Europa, nam 15 albums op in 14 jaar en speelde in tal van prestigieuze clubs (AB, De Roma, OLT, …) en op internationale festivals (Blues Peer, Cognac Blues Passions, Moulin Blues ,…) waar hij de affiche deelde met grootheden als BB King, John Fogerty, Tony Joe White, Santana, John Hiatt, Canned Heat en Jeff Beck.

Ook in Nederland, waar hij vaak vergeleken wordt met Danny Vera, heeft hij ondertussen een stevige live reputatie en speelde hij in o.a. TivoliVredenburg (Utrecht), Verkadefabriek (Den Bosch), Muziekgebouw (Eindhoven), Parkstad Limburg Theater (Heerlen), De Boerderij (Zoetermeer), De Bosuil (Weert), Luxor Live (Arnhem), Moulin Blues (Ospel), Ribs & Blues (Raalte), Kwadendamme Blues (Kwadendamme Blues), .... Guy is een geboren verteller en stijlvolle performer. Zijn live shows zijn van een hoog niveau. Een concert van Guy Verlinde is een blues-, roots- & americana-reis. Met zijn verhalen & songs over liefde, hoop en wederopstanding weet hij zijn publiek te raken en stuurt hij de aanwezigen telkens met een flinke dosis positiviteit naar huis.

LIVE ALBUM

Op 25 september 2021 speelde Guy Verlinde met The Artisans of Solace in De Minardschouwburg in Gent. Het concert werd niet enkel gefilmd, maar ook integraal multi-track opgenomen. Tijdens de mix van het concert in functie van de video’s was de band danig onder de indruk van de kwaliteit van de opnames waardoor het idee groeide om een jaar later een live album uit te brengen. Er staan 16 songs op de plaat, goed voor 70 minuten live muziek.

THE BAND

The Artisans of Solace zijn een schare topmuzikanten waar Guy in het verleden veel muzikale kilometers mee aflegde. De ritmesectie bestaat uit bassist Karl Zosel en Benoit Maddens op drums, die ook in Guy zijn vorige band 'The Mighty Gators' de ritmesectie waren. Daarnaast vormen de twee jonge multi-instrumentalisten Tom Eylenbosch (piano & banjo) en Olivier Vander Bauwede (harmonica & elektrische gitaar), die beiden meesters zijn in klankkleuren, het muzikale sluitstuk van de band.

Concert data

25/10 Abbaye du Vivier, Marche-Les Dammes (B)
08/11 O.C. D’Iefte, Deerlijk (B)
11/11 Theater Vooruit, Boechout (B)
12/11 O.C De Witte Merel, Lint (B)
15/11 Nona, Mechelen (B)
02/12 Deux Ours Modave (B)
09/12 City Buchhandlung, Dormagen (D)
10/12 C.C. René Magritte, Lessines (B)
16/12 Ypres Blues, Ieper (B)

NEW RELEASE Artrisjok/Provarecords : 'Sul palco della risonanza'

Was het Pergolesi of Antoine Albanèse die het prachtig gedicht van Charles-Henri Ribouté in muziek zette? hier gaan Barok en jazz hand in hand om het instrumentaal te vertolken.

Que ne suis-je la fougère,
Où, sur la fin d'un beau jour,
Se repose ma bergère
Sous la garde de l'amour!
Que ne suis-je le Zéphyre
Qui rafraîchit ses appas,
L'air que sa bouche respire,
La fleur qui naît sous ses pas.

Que ne suis-je l'onde pure
Qui la reçoit dans son sein!
Que ne suis-je la parure
Qui la couvre après le bain!
Que ne suis-je cette glace,
Où son minois répété
Offre à nos yeux une grâce
Qui sourit à la beauté!

Que ne puis-je par un songe,
Tenir son cœur enchanté!
Que ne puis-je du mensonge
Passer à la vérité!
Les dieux qui m'ont donné l'être
M'ont fait trop ambitieux,
Car enfin je voudrais être
Tout ce qui plaît à ces yeux

EEN NIEUWE CD VAN MUZIEKGEZELSCHAP ARTRISJOK ZIET BIJNA HET LICHT…

De pasgeborene heet Sul palco della risonanza, en is een nieuwe productie gerealiseerd bij het label Prova records onder het motto: “op het podium van de weer-klanken | Barok & Jazz: een ideale blend”
onlangs werd de eerste track al gereleased "Lachriamae van Dowland" nu een tweede voorproefje alvorens de full CD uit te brengen.

Getrouw aan de visie en missie van ARTRISJOK brengen drie uitgelezen muzikanten een cross-over van oude muziek en jazz: stuk voor stuk klasbakken in hun genre, die het voortreffelijk samenvloeien van barok en jazz tot in de toppen van hun vingers beheersen.

Didier Francois is ondertussen genoeglijk bekend als een autoriteit in de bespeling van de viola d’amore a chiavi of Nyckelharpa.
Didier is als musicus al vijfentwintig jaar professioneel actief. Zowel in binnen- als in buitenland werkte hij mee aan projecten met o.a. Zefiro Torna, Ensemble Leporello, Transparant, filmcomponist Armand Amar,...
Sinds 1999 nam Didier al deel aan 16 CD-opnames, waarvan 10 onder zijn eigen naam. Hij legde hiervoor contact met de platenlabels "Map", "Wildboar" , "Long Distance" en "Home records". Hij speelt regelmatig samen met de luitspeler van Jordi Savall : Rolf Lislevand.
Op de albums van zijn discografie, vindt men o.a. Renaud Garcia-Fons (contrabas), de Zweedse zangeres Ulrika Boden, Lévon Minassian (doudoukspeler van Peter Gabriel) en de draailierspeler Gilles Chabenat met wie hij een dubbel-cd opnam, samen met de Franse zanger Gabriel Yacoub.
Met de Italiaanse nyckelharpaspeler Marco Ambrosini nam hij de 44 vioolduo’s van Bartòk op (herwerkt voor de nyckelharpa). Ze staan vandaag nog regelmatig samen op het podium. Zijn pad kruiste onder meer dat van Stéphane Grappelli en Michael Riessler, de befaamde Duitse saxofonist en toondichter.
Met de Franse filmcomponist Armand Amar (met een César bekroond voor de muziek van “Le Concert” film van Radu Mihaileanu) werkte hij samen aan tientallen films.
De Baroque update, trio met luitist Philippe Malfeyt en gambist Thomas Baeté, is tot op vandaag nog steeds in trek: het trio speelt nog regelmatig in binnen en buitenland.

Michel Bisceglia is voor jazz-liefhebbers geen onbekende: hij leverde tal van filmcomposities af, werkte mee aan 60 full albums, realiseerde 450 orkestraties voor symfonische orkesten…
De soundtracks van meerdere langspeelfilms komen van zijn hand.
Als bewerker, orkestreerder en dirigent werkte hij o.a. aan de films Le Fidèle, Cafard, Boy 7 en Terug Naar Morgen.
Als componist werkte hij aan de soundtracks van o.a. Blue Bird, Au Nom du Fils, Blue Silence en Marina…
De voorbije jaren was Michel Bisceglia het muzikale brein achter het succesvolle project Viktor Lazlo sings Billie Holiday: dit resulteerde in bijna 200 internationale concerten. Hij was ook bewerker van de muziek in de 52 afleveringen van de tekenfilmserie Symfollies.
In 2014 was hij de componist en musical director voor de openingsceremonie van de Special Olympics European Summer Games 2014 in Antwerpen. Michel Bisceglia creëerde ook een arrangement voor de slotceremonie van de Olympische Winterspelen 2014 in Sotsji. Als musical director werkte Michel Bisceglia verder nog samen met een lange lijst van muzikanten: Ozark Henry, Brian Molko (Placebo), Melanie De Biasio, Jasper Steverlinck, Mauro Pawlowski, Bent Van Looy, Joost Zweegers (Novastar), Sarah Bettens, Ruben Block (Triggerfinger).

Markku Ounaskari (b. 1967) is een bijzonder veelzijdige drummer, bekend vanwege zijn ritmische fijngevoeligheid en buitengewone bedrevenheid die hij uit in alle vormen van jazz: zowel meanstream als groovejazz en freejazz.
Hij speelde met grote saxofonisten ( Sonny Heinilä, Manual Dunkel, Esa Pietilä…), pianisten (Kirmo Lintinen, Seppo Kantonen,…) en gitaristen (Pekka Tegelman, Jani Malmi,…)
Aanvankelijk werkte Markku Ounaskari vooral samen met groten namen uit de Finse Jazzscene, maar met de jaren speelde hij meer en meer met internationaal gerenommeerde muzikanten zoals Ray Anderson, Furio di Castri, Lars Danielsson, Marc Ducret, Hein Van De Geyn, Tim Hagans, ed Jones, lee Konitz, Markus Stockhausen, Judy Niemack, kenny Wheeler en Vertavo String Quartet. Hij is verbonden aan ECM-Records. In 2010 ontving hij de Emma Award voor Kuara – Psalms and Folk songs en in 2014 kreeg won hij de Yrjö Price, de meest prestigieuze Jazzprijs in Finland.

Didier Francois (viola d’amore a chiavi of Nyckelharpa) en artistiek leider Artrisjok
Michel Bisceglia (piano)
Markku Ounascari: (drums)

Philip Catherine : '75 Live at Flagey'

Release 23 September 2022 op outnote Records

Philip Catherine: guitar
Nicola Andrioli: piano, synthesizer
Bert van den Brink: piano
Bert Joris: trumpet
Philippe Aerts: double bass
Nicolas Fiszman: guitar, electric bass
Antoine Pierre: drums
Gerry Brown: drums
Isabelle Catherine: vocals

Philip Catherine is één van die muzikanten die gedurende een vruchtbare carrière een uniek en authentiek geluid heeft ontwikkeld. Hij hoeft maar één noot te spelen om meteen herkend te worden. Hij is zeker één van de groten van de Belgische en Europese jazz. De relatie tussen Philip en Flagey begon bijna twintig jaar geleden. Het was dan ook niet meer dan normaal dat de instelling een concert zou organiseren om zijn vijfenzeventigste verjaardag te vieren. Met carte blanche besloot hij een verrassende bezetting voor te stellen: twee pianisten, twee drummers, een trompettist en natuurlijk een door hemzelf bespeelde gitaar. De selectie van stukken is net zo origineel: hij herziet de nummers die op zijn allereerste opname verschenen, maar ook recentere werken en enkele covers. Bij het beluisteren van het album wordt men getroffen door de jeugdige geest die ons de generatie waartoe hij behoort onmiddellijk doet vergeten. Hier is Philip Catherine in al zijn authenticiteit, vertederend, pretentieloos, genereus, geestig en inspirerend. Een verleden meester in de kunst van verfijnde emotie.

aki : 'eri'

Released 16 September 2022 op W.E.R.F. Records

'nader' is het debuutalbum van aki. Muziek die het niet moet hebben van poeha en kabaal, maar van beeldende rijkheid die inventief en subtiel samengesteld wordt. Drumster en componiste Anke Verslype is de drijvende kracht achter aki, waarmee ze haar eigen muziek naar buiten brengt. Sinds de Niobe EP (2020) is dat met een bezetting die al heel wat lof oogstte voor z’n ongewone sound en verfijnde samenhang. De combinatie van drums met harp, gitaar en bas is uniek en doet de oren spitsen.

Released 21 oktober 2022 op W.E.R.F. Records

'eri' is de tweede vooruitgeschoven single van 'nader', het debuutalbum van aki

"eri gaat over liefde. Het verliezen en terugvinden ervan. Liefde die prachtig kan zijn, maar ook hartverscheurend en eenzaam. Met een goede afloop, want daar houd ik het meeste van." aki - Anke Verslype

Muziek die het niet moet hebben van poeha en kabaal, maar van beeldende rijkheid die inventief en subtiel samengesteld wordt. Drumster en componiste Anke Verslype is de drijvende kracht achter aki, waarmee ze haar eigen muziek naar buiten brengt. Sinds de Niobe EP (2020) is dat met een bezetting die al heel wat lof oogstte voor z’n ongewone sound en verfijnde samenhang. De combinatie van drums met harp, gitaar en bas is uniek en doet de oren spitsen.

Onder de naam ‘aki’ schrijft Anke Verslype haar eigen muziek. In februari 2020 bracht aki een eerste EP ‘Warme Dagen’ uit, met Willem Heylen (gitaar), Ruben Van Cauwenberghe (harmonica) en Jasper De Roeck (bas). In maart 2021 volgde een tweede EP ‘Niobe’ alsook een nieuwe bezetting. Deze keer liet Anke haar vergezellen door Marjolein Vernimmen (harp), Ruben De Maesschalck (bas) en Willem Heylen (gitaar). Ze speelden in deze bezetting ook op Jazz Middelheim in september 2020 en werden door Klara de verrassing van het weekend genoemd.

In het najaar van 2022 komt het eerste full album van het collectief uit. De bezetting blijft deze keer behouden, maar met toevoeging van rietblazer Joachim Badenhorst op klarinet. Aan de basis van de muziek staan ongecompliceerde, sobere melodieën waarvan de grenzen worden verlegd tijdens de improvisatie. Samen creëren ze een unieke sound die je laat meevoeren op een stroom van warmte en melancholie. aki brengt beeldende jazz die je ongelooflijk nostalgisch kan maken en niet zomaar onberoerd laat. Anke & co laten een midden tussen filmische landschappen, jazz en minimalisme.

Joachim Badenhorst (klarinet)
Ruben De Maesschalck (bas)
Willem Heylen (gitaar)
Marjolein Vernimmen (harp)
Anke Verslype ( compositie, drums)

Concert data

JazzLab tournee:

8 oktober, Flagey, Elsene
13 oktober, CC De Velinx, Tongeren
19 oktober, 30CC Schouwburg, Leuven
28 oktober, GC De Muze, Meise
29 oktober, CC De Abdij, Geraardsbergen
10 november, CC Casino, Koksijde
15 november, Handelsbeurs, Gent
20 november, De Casino, Sint-Niklaas
24 november, CC De Kimpel, Bilzen
26 november, BRAND! festival, kunstencentrum nona, Mechelen



	JazzatHome 2022, een 'medium' editie..but a nice one ! uit de steigers !






	JazzatHome, een (in normale, niet Coronatijden) jaarlijks weerkerend jazzfestival in de Mechelse binnenstad komt er al gauw weer aan ! (9-10-11 september). Hoog tijd dus voor een persvoorstelling van deze intussen reeds 17e editie die woensdag 31 Augustus mocht doorgaan in het het Hof van Cortenbach, op het terrein van pianozaak Quattre Mains, site die ook gastheer was van het slotconcert van de 16e editie vorig jaar en dat was wel een heel beperkt evenement toen met naast 2 avondconcerten, slechts 3 huiskamerconcertjes. Een ‘limited edition’ dus want normaal hebben we hier een poel van zo’n 25 sites , groot en klein, waarbij de eigenaars enthousiast de deuren openen op zondag voor zo’n 800 muziekliefhebbers tijdens drie namiddagsets...

	. Deze keer zijn er geen echte ‘Coronalimieten’ meer en JAH trapt dan ook deze keer een ‘medium edition’ af met nu al een 12 huiskamers op zondag om op gang te komen en kijkt intussen al reikhalzend uit naar een full edition in 2023, fingers crossed ! Men heeft deze keer voor het beperkte aantal sites wel gekozen voor de wat grotere die meer publiek kunnen bevatten zodat iedereen wel z’n plaatsje kan vinden. Het is Hans (Vandenbogaerde, voorzitter van JaZZZolder) die vanavond eerst het woord neemt om de aanwezige locatiehouders, sponsors, pers en medewerkers hier welkom te heten en het festival wat te duiden in de tijd en vooruit te blikken naar de toekomst ook. Hans zal ook dit persmoment afsluiten want Mechelse schepen van Cultuur Björn Siffer moest op het laatst nog verstek geven wegens ziekte.


	Na Hans is het de beurt aan Michel (Proesmans) om door het programma wat te gaan bladeren en te wijzen op sommige publiekstrekkers zoals een Chris Joris (70 dit jaar !) die vrijdagavond dan wel een bijzonder 3 in 1 concert mag spelen want 9 September is zowel een Predikheerlijke Zomer event, als een JAH belevenis én bovendien een ‘gewoon’ JaZZZolders concert ook !...Uitverkocht trouwens, helaas voor de late beslissers….Kaartjes zijn er nog wel voor de jonge Q- Some Bigband op zaterdagavond in het Cultuurcentrum waarvan we straks als afsluiter mogen van proeven want een vijftal muzikanten daaruit ( Wim Ramon: Bass - Brecht Adriaenssens: Drums - Robbe Willems: Piano - Dieter Vaganée: sax -Pierre-Antoine Savoyat: trumpet ) zullen als gelegenheidsbandje (de Q-Some Small Band ? ) deze persconferentie gepast afsluiten en dat zal naast arrangementen van songs van ondermeer Ron Carter of ook nog Wayne Shorter e.a. eveneens bestaan uit eigen composities want d’er zit duidelijk veel talent in deze big band met 5 componisten uit eigen rangen !


	Dat weet dan weer Manten Van Gils (Artistiek leider en trombonist Q-Some Bigband) te vertellen terwijl die intussen ook de albums van de band aanprijst. Mooi zo ! Diederik Beele uit de commissie JazzatHome neemt dan als laatste het woord om ook nog even de keuze van de vaak historische sites te belichten en een dankwoord daarbij uit te spreken aan de eigenaars. Rest een biertje en een hapje en natuurlijk de talentvolle Q-Some Small Band om een warme informatieve avond mee te bezegelen….en nu is het : op naar het WE 9-10-11 SEP en alle verdere info vind je verder op Jazzat Home !




	Winus

- persbericht -

Op 24 september zet de Hnita-Hoeve zijn deuren weer open. Dat vieren we met een week boordevol muziek, van 24 september tot 2 oktober! De heropeningsweek is het sluitstuk van een renovatie die vier jaar in beslag nam, en waaraan vele helpende handen en vrijwilligers bijdroegen, in de vorm van crowdfunding, crowdlending en giften, of door op de werf zelf mee aan de slag te gaan.

Gitarist Philip Catherine, een levende legende van de Belgische jazz, heropent de Hnita-Hoeve op zaterdag 24 september. Dit openingsconcert wordt live door Klara uitgezonden. Later op de week zijn onder andere DAAN, Dans Dans, Nine And 1/2, All Prize Muskies en het Boundless Trio + Cel Overberghe te gast. Speciaal voor de gelegenheid wordt ook een inclusief muziekproject voor jonge artiesten-in-spe van 9 tot 13 jaar oud opgezet, The Boom Bang Boom Hnita Orchestra. En er is een dj-avond onder de noemer “Hnita Jazz & Dance Bricks”. De klemtoon in de heropeningsweek ligt geheel op Belgische muziek.

Het programma van de heropeningsweek is een voorbode van wat ook na 2 oktober volgen zal. In de vernieuwde Hnita-Hoeve is er plaats voor jazz in zijn meest diverse vormen, maar ook voor alternatieve en indieconcerten, blues en familievriendelijke evenementen. Ons bluesprogramma voor komend seizoen maken we overigens later deze maand bekend.

De kaartverkoop voor de heropeningsweek start online op dinsdag 16 augustus om 10 uur.

Meer info per activiteit vindt u hieronder.

Op zaterdag 24 september om 20.00 uur: Philip Catherine Trio

Met Philip Catherine (gitaar), Nicola Andrioli (piano), Federico Pecoraro (bas)

Op 27 oktober van dit jaar wordt gitarist en componist Philip Catherine 80. Geen artiest leek ons beter geschikt om de vernieuwde Hnita-Hoeve te openen dan deze levende legende van de Belgische jazz. Om het feest compleet te maken, zendt Klara het openingsconcert rechtstreeks uit in het kader van het programma Klara Live.

Tickets: 30 euro (basis), 25 euro (Hnitaleden), 15 euro (-24).

Op zondag 25 september om 15.00 uur: The Boom Bang Boom Hnita Orchestra

Met Joeri Wens (artistieke leiding, percussie), Koen Nys (sax), Pieter Thys (gitaar) en een groep kinderen en jongeren (n.t.b.)

The Boom Bang Boom Hnita Orchestra is een muziekproject voor jonge artiesten-in-spe van 9 tot 13 jaar oud, opgezet ter gelegenheid van de heropening van de Hnita-Hoeve. Beslagen percussionist Joeri Wens legt mee de puzzelstukken voor een concert boordevol vuur en energie. Knikkers, ballonnen, een fietswiel en wat klinkende rommel, gecombineerd met Braziliaanse en Afrikaanse muziekinstrumenten. Dat zijn de ingrediënten waarmee dit orkest aan de slag gaat om muziek te maken.

De toegang is gratis, maar we vragen wel om vooraf te reserveren (servicekost 2 euro).

Op zondag 25 september om 20.30 uur: Reuzejamsession o.l.v. Koen Nys

Met Koen Nys (sax), Bram Weijters (piano), Piet Verbist (contrabas), Lionel Beuvens (drums) en anderen.

In de heropeningsweek van de club mag een jamsession niet ontbreken. Jazzmuzikanten jong en oud zijn bij deze uitgenodigd om spontaan mee te komen vieren. De leiding vertrouwen we graag toe aan de Heistse tenorsaxofonist Koen Nys. De toegang is gratis zodat een zo ruim mogelijk publiek van dit openingsfeest kan genieten.

Op dinsdag 27 september om 20.30 uur: Nine And 1/2 / All Prize Muskies

Nine And 1/2: David Bovée (zang, gitaar), Jan Eelen (gitaar), Anton Van Haver (drums, samples) / All Prize Muskies: Wim Elaerts (zang, gitaar), Jurgen Van Looy (zang, gitaar), Jelle D’Helft (drums), Roeland Van Noten (bas), Mano Lambrechts (drums, gitaar, electronics), Roel Bernaerts (saxofoon)

Een double bill met twee bands die allerminst de platgetreden paden bewandelen: Nine And 1/2, de nieuwe band van David Bovée (Think Of One, Flat Earth Society…), klinkt fris, funky, dansbaar en soms een tikje weird; All Prize Muskies is geworteld in Heist-op-den-Berg en brengt een unieke en verrassende combinatie van muziek en beeld.

Tickets: 15 euro (basis), 12 euro (Hnitaleden), 8 euro (-24).

Op woensdag 28 september om 20.30 uur: DAAN Simple

Met Daan Stuyven (zang, gitaar, piano), Isolde Lasoen (drums, vibrafoon, klokken, trompet, zang), Jean-François Assy (cello, zang)

Daan Stuyven heeft een speciale band met de Hnita Jazz Club. Onze heropeningsweek zou niet compleet zijn zonder hem. Voor de gelegenheid speelt hij zelfs twee dagen op rij. Met DAAN Simple brengt hij intieme en onverwachte – en mogen we zeggen jazzy? – interpretaties van z’n eigen favoriete songs.

Tickets: 30 euro (basis), 25 euro (Hnitaleden), 15 euro (-24).

Op donderdag 29 september om 20.30 uur: DAAN Simple

Met Daan Stuyven (zang, gitaar, piano), Isolde Lasoen (drums, vibrafoon, klokken, trompet, zang), Jean-François Assy (cello, zang)

Tickets: 30 euro (basis), 25 euro (Hnitaleden), 15 euro (-24).

Op vrijdag 30 september om 20.30 uur: Dans Dans

Met Bert Dockx (gitaar, cassettes), Frederic ‘Lyenn’ Jacques (bas, toetsen, baritongitaar), Steven Cassiers (drums, percussie, SPD/SX)

Dans Dans is een opwindend trio dat bulkt van talent en bruist van energie. Ergens op het snijpunt van jazz en rock, met invloeden van blues en elektronica, vinden Bert Dockx, Frederic ‘Lyenn’ Jacques en Steven Cassiers elkaar telkens opnieuw. Zonder gêne werd Dans Dans ooit door OOR “de beste liveband van het westelijk halfrond” genoemd.

Tickets: 20 euro (basis), 15 euro (Hnitaleden), 10 euro (-24).

Op zaterdag 1 oktober om 20.30 uur: Hnita Jazz & Dance Bricks met dj’s Jimbo Jones, SVN en Christian Legrand

Eind vorig jaar lanceerden we onder de noemer Hnita Jazz Bricks drie unieke afspeellijsten die dj’s Jimbo Jones, SVN en Christian Legrand voor ons samenstelden: eigenzinnige, sfeervolle muzikale interpretaties van verleden, heden en toekomst van de Hnita Jazz Club. Ter gelegenheid van de heropening van de Hnita-Hoeve bundelen zij hun krachten om ook fysiek uit hun mentale en muzikale archief te putten.

Gratis toegang.

Op zondag 2 oktober om 20.30 uur: Boundless Trio + Cel Overberghe

Met Patrick De Groote (trompet, bugel), Paul Van Gysegem (contrabas), Chris Joris (percussie, piano) + special guest Cel Overberghe (saxen)

Paul Van Gysegem, Patrick De Groote en Cel Overberghe stonden midden jaren 1960 mee aan de wieg van de freejazz in België. Bijna 60 jaar later tonen zij, samen met Chris Joris, een ander monument van de Belgische jazz, aan dat de openheid en oprechtheid waarmee zij het podium delen, nog niets aan relevantie en frisheid verloren heeft.

Tickets: 17 euro (basis), 14 euro (Hnitaleden), 9 euro (-24).



	- JAZZEPOESverslag -





	...als voorheen tussendoors Hnita - jazzconcertbezoeker (ik mag niet zeggen 'regelmatig' want daarvoor ben ik hier wat weinig ) maar wél ook sympathisant en kleine donateur ben ik er als vele anderen op uit om op de heropening van deze historische plek ook live mee te maken. Voor mij begon het tijdens de schooljaren in het KAK (Koninklijk Atheneum Keerbergen) alwaar ik kennismaakte met jazz tijdens de middaguurlijkse, regelmatig wederkerende concerten die begeleid werden door de commentaar van Juul Anthonissen, toen al een notoir jazzkenner. Veel later zou ik Juul dan ook persoonlijk leren kennen tijdens de bezoekjes aan zijn concertplek, de Hnita Jazzhoeve en die waren wel degelijk memorabel ! Ik liep dan wel wat achter in leeftijd op mijn begeleidende vrienden dus vele absolute jazz-wereldsterren als Chet Baker of Charles Mingus heb ik dan wel gemist maar ik zag er toch nog wel wat (..., Vijay Iyer, Rudresh Mahanthappa, e.v.a waaronder ook vele Belgische en Nederlandse artiesten ook....) gedurende de vele jaren dat ik er nu al langs ga... hieronder dan ook een kleine, beknopte geschiedenis van één van de meest befaamde jazzclubs in Europa.

	het dak werd eerst aangepakt, linkse foto anno 1983 © marijke anthonissen - rechts:© rtv.be

	KORTE GESCHIEDENIS HNITA JAZZCLUB

	De wortels van de Heistse Jazz Club gaan terug tot in 1955, toen Juul Anthonissen (www.juulanthonissen.be) en de Heistse Jazz-Club in Zaal Bergola op de Heistse berg een optreden organiseerden met de Belgische gitarist Raymond De Coninck, alias Ray King, en zijn kwintet. In datzelfde jaar speelde de legendarische Amerikaanse blueszanger Big Bill Broonzy in de club. Meer dan zestig jaar later is de Hnita Jazz Club een van de oudste actieve jazzclubs in Europa. Hnita organiseerde tot nu toe meer dan 1000 concerten met Belgische, Europese en Amerikaanse artiesten en bands. Een greep uit de vele artiesten en bands die in de Hnita Jazz Club speelden: Chet Baker, Louie Bellson, Art Blakey, Lester Bowie, het Brussels Jazz Orchestra, Betty Carter, Philip Catherine, Avishai Cohen, Bill Evans, Gil Evans, Dexter Gordon, Freddie Hubbard, Abdullah Ibrahim, Vijay Iyer, Keith Jarrett, J.J. Johnson, Thad Jones/Mel Lewis, Machito and his Salsa Big Band, Charles Mingus, Hank Mobley, Gregory Porter, Sun Ra, Horace Silver, Clark Terry, Toots Thielemans, McCoy Tyner en vele anderen. In de Hnita Jazz Club werden live lp’s en cd’s opgenomen door Frank Foster and his Non-Electric Company (1979), het Jackie McLean Quartet (1991), The Maynard Ferguson Big Bop Nouveau Band (1992), de Del Ferro / Vaganée Group (1995), het duo David Haney en Julian Priester (2004), het Samuel Blaser Quartet (2011) en Wim Leysen’s A.C.T. Collective (2013). In 1959 werd de Heistse Jazz Club omgedoopt tot Hnita Jazz Club. Hnita is de achtste-eeuwse benaming voor de rivier de Nete die door Heist-op-den-Berg stroomt. Na Zaal Bergola vond de club onderdak in: – de Hnita-Zolder (1967-1976), op de eerste verdieping van een privé woning – het Torengebouw (1968-1983), boven het toenmalige Heistse politiebureau, – en sinds 1983 de Hnita-Hoeve, een omgebouwde langgevelhoeve uit het begin van de twintigste eeuw. Ook op andere locaties werden er sporadisch concerten georganiseerd. Meer dan twee derde van de Hnitaconcerten vond in de Hnita-Hoeve plaats. Bezieler Juul Anthonissen leidde de jazzclub tot aan zijn dood in 2008, en legde onderwijl één van ’s werelds grootste privé jazzarchieven aan met meer dan 20.000 platen, 1000 live-opnames, 900 boeken en massa’s andere jazzpublicaties. Na Juuls dood in 2008 nam zoon Peter de leiding van de club over. Sinds januari 2018 wordt Hnita vzw nieuw leven ingeblazen met de hulp van vele vrijwilligers.

	hier de Hnita hoeve nog in de steigers © Nieuwsblad

	trailer Juul's Ears , documentaire van Philippe Cortens, Carlo Dieltjens en Bob Maes in samenwerking met kunstencentrum nona


	Intussen bracht de crowdfunding de beoogde € 50000 binnen en met vereende krachten van de vele vrijwilligers en die van de Heistse Sint Lambertus Technische School ! is het dan eindelijk zover : de heropening onder grote belangstelling ! Dus ben ik er graag bij ook !

	zaterdag 24 september 20.00 uur: Philip Catherine Trio Met Philip Catherine (gitaar), Nicola Andrioli (piano - keys), Federico Pecoraro (elektrische bas)



	Lies Steppe was de gastvrouw van radio Klara die zo meteen ook het concert zouden gaan uitzenden en zij troonde meteen Peter Anthonissen (zaakvoerder en zoon van oprichter Juul) en Gert De Bie (naaste medewerker Hnita jazz) mee naar de cosy interview corner, compleet met staande lamp) om er even te praten over de geschiedenis van de Hnita, hoe het ging door de jaren en wat de toekomstplannen zowat inhielden. Dat werd door de 2 Hnita vooraanstaanden nog eens beknopt uit de doeken gedaan, de crowdfunding, de vele vrijwilligers en het nijvere werk van velen waaronder wat leerkrachten (en wellicht ook wat leerlingen van het Sint Lambertusinstituut , de School voor wetenschap en techniek die er wat extra overuren voor over hadden om alles tegen vandaag klaar te krijgen. Het ziet er dan ook indrukwekkend goed uit allemaal, zeker als je de hoeve al kende van voor de restauratie, topwerk !


	...en dan was het de beurt aan de hoofdbrok van de avond, één van Europa's beste gitaristen ooit, samen met z'n bijzondere begeleiders ook : 'onze' Philip Catherine. Zij staken van wal met wat songs die Philip later z'n 'other tunes' zal noemen. Daar zat al wel es een standard tussen zoals het overbekende 'Stella by Starlight' van Victor Young maar merendeel was het vooral eigen werk van deze intussen bijna tachtigjarige dat er gespeeld werd dus keuze te over ! Van z'n medemuzikanten wist ik al wel dat Nicola Andrioli een pianist was waar je dient rekening mee te houden, één van die groeiende sterren hier op onze podia intussen. De 'jonge' bassist Federico Pecoraro (ja, als dertiger ben je nog jong hoor !) was voor mij de ontdekking van de avond, zoals die voortborduurde op de melodieën van Philip, ze vantijds zelfs overnam en verder ook zo mooi kon soleren. Heel zachte sets werden het met op het einde van set 1 Cole Porter's 'Why Can't You Behave' waarbij Philip het publiek gerust stelde want dat was niet voor hun zo bedoeld. Daarna was het de beurt aan het trio om Lies te volgen richting cosy corner voor nog een babbel waar goedgemutste Philip graag op in ging. En dan was het tijd voor een korte pauze waarbij de bar natuurlijk gauw vol liep...



	Na de korte pauze speelde Klara een tune uit het bekende, befaamde 'Milestones' album van Miles Davis en dat was een favorietje van Philip. Het trio zat er op het podium al plezierig mee op te jammen en daarna zou de tweede set volgen maar niet alvorens Lies het spijtige nieuws annonceerde dat Pharoah Sanders, ook al 'a living legend in jazz' helaas overleden was, dat was breaking news...We kregen daarna nog een goedgevulde set met o.a. een compositie van Nicola Andrioli tussenin maar jammer genoeg bleek mijn recordertje achter de intussen goed werkende ventilatie aan te liggen dus die opname was waardeloos en dus weet ik niet meer of het mooie 'Louisella', geschreven voor één van Philip's kleindochters daar nu ook bij zat of in de vorige set thuis hoorde toch?...Het maakt niet uit, het was weer wondermooi allemaal, misschien wat té clean ? maar zo is die nu ook eenmaal, Philip Catherine, op 27 Oktober wordt die 80 en met plezier stelt -ie vandaag z'n nieuwste album voor :'75 Live at Flagey', een live registratie dus, opgenomen ter gelegenheid van z'n 75e verjaardag...toen...we wensen hem nog vele succesvolle jaren toe !




	Winus





	- JAZZEPOESverslag -


	zondag 2 oktober om 20.30 uur: Boundless Trio + Cel Overberghe

	Met Patrick De Groote (trompet, bugel), Paul Van Gysegem (contrabas), Chris Joris (percussie, piano) + special guest Cel Overberghe (saxen)


	…Intussen ging er een succesvolle, drukke openingsweek voorbij in de ‘Hnita’ en dat geloof ik best van een enthousiaste Peter Anthonissen als je even een blik werpt op de barstensvolle affiche ook ! Zelf ben ik al tevreden dat ik er het openingsconcert ( Philip Catherine Trio, zie hierboven) tussenuit pikte en ook de afsluiter van de Grand heropeningsfestiviteiten, het Boundless Trio, aangevuld met Cel Overberghe, de saxofonist die er ook in 1957 hier al bij was in de Hnita, leek me wel wat om live bij te wonen. Niet dat ik zo’n grote free jazz liefhebber ben, dat kon je in al de jaren dat ik schrijf wellicht al wel gelezen hebben in één of andere review, maar het vrije genre maakt wel deel uit van de grote jazzfamilie en ik kan het aardig smaken als het live gebracht wordt want dan heeft het oog ook wat om naar te kijken en de intensiteit en overtuiging van de muzikanten , de drive, die heeft me daarbij altijd geboeid. Vanavond is dat niet anders en al zit de zaal dan wel bijlange niet zo vol als met Philip Catherine, diegenen die er wél zijn behoren tot de overtuigde liefhebbers.


	Geïmproviseerde muziek zoals wat hier gebracht werd, bestaat uit een taal die ‘k nog niet machtig ben en mogelijks ook nooit onder de knie zal krijgen. Ik denk daarbij dan dat het een soort geheimtaal is, slechts weggelegd voor de ouderen, de wijzen…misschien komt het mij wellicht dan dagen met de jaren….Het verbaast dan ook niet dat het podium ingenomen wordt vanavond door een stel ouwere knaken waarvan de oudste hier ,da’k me laten vertellen heb, Paul Van Gijsegem is, naast bassist ook schilder, beeldhouwer en graficus. 87 is die en je zou het hem niet geven. Hij heeft weliswaar z’n leeftijd maar ik zou ze niet allen willen te eten geven, de 87-jarige wrakken in de rusthuizen des lands…Dat geldt eveneens voor de andere medespelers op het podium, oud ,maar dan slechts volgens ‘den almanak, en zeker en vast nog niet 'versleten’.


	Benjamin tussen 'de oudere wijzen' is percussionist Chris Joris, bijna 70 en dus ook aan de opmars bezig naar het cijfertje 8 toe, al zit daar me dunkt geen haast achter ook… Chris die zich in z’n eigen carrière ook tussendoor waagt aan vrije creatieve uitspattingen op allerlei instrumenten zal vandaag de heren bijstaan niet alleen op de drums, (kook)potten , belletjes, schaaltjes en slingertoestanden maar zal daarbij vooral ook de piano innemen en zo zal dit Boundless Trio ‘Plus’ de luisterwilligen door twee sets (met slechts effe een korte pauze tussenin) loodsen met instrumentale geluiden die wat mij betreft aardig om te horen zijn als je d’er ook wat beelden bij voor de geest haalt. Gelukkig laat mijn fantasie me daarbij zelden in de steek. Paul Van Gysegem nam ook even het woord alvorens de tweede set aan te vatten en droeg die graag op aan de stichter, Juul Anthonissen. Ik zocht nog even naar de buste van de gepassioneerde founder van Hnita maar die zag ik niet zo meteen aan de wand in de concertzaal…wellicht komt dat nog…


	Daarmee zit de Grand heropening hier van de Hnita Hoeve er gans op en de komende programmatie strekt zich intussen tot ver in de komende maanden uit ook. Ook in het café kan je voortaan 5 dagen per week terecht voor hapjes en tapjes. Het lijkt mij dan ook dat de Hnita weer goed vertrokken is voor heel wat jaren ook. Succes gewenst dan ook en felicitaties voor het geleverde werk aan Peter en z’n vele vrijwillige medewerkers ! Hnita is back to stay ( en Juul zag for sure ! van boven dat het goed was…


	Winus

30 SEP : Chris JORIS quartet in KC Nona , een 'buitengewoon' concert...

Chris Joris wordt spoedig 70 en wou dat graag etaleren in z’n eigen stad Mechelen en waar kon dat beter dan op de oude plek van voorheen Cinema ‘Studio’, nu al ‘k weet niet hoelang Kunstencentrum Nona , in de oude zaal, die ik ook wel prefereer. En nee, vanavond wordt het geen retrospectieve, geen terugblikken op de rijkgevulde carrière van deze percussionist/drummer,pianist/componist en kunstenaar ook, want daarvoor lijkt het nog veel te vroeg. Chris heeft immers nog heel wat in z’n mars veronderstel ik dus laat ons dát nog maar wat naar de toekomst opschuiven. Vandaag wordt het eerder een minder bekend facet van z’n creatieve kunnen dat hier belicht wordt, het vrije, deels geïmproviseerde type, de instant composing vorm van jazz, met slechts wat richtlijnen op het muziekblad veronderstel ik dan, dus niet echt free zoals ik ‘m een paar dagen na dit concert nog zag met het Boundless Trio, maar écht wel aanleunend tegen dit genre.

Dat-ie daarbij gebruik zou maken van wat van z’n favoriete instrumenten, dat was gauw duidelijk maar de keuze van z’n companen voor dit concert leek me eerder ongebruikelijk en minder verwacht. Jazeker was daar z’n dochter, de rising star Naima die vandaag aardig free de tenorsax zou hanteren maar de twee strijkers in het gezelschap : de violiste Cécile Broché en celliste Sigrid Vandenbogaerde, dat was minder evident! Nochtans kon je die al kennen uit het album ‘Out of the Night’ dat trouwens spoedig heruitgebracht wordt op het W.E.R.F. label dat hier ook vanavond de registratie verzorgt van het concert voor latere uitgave…

Met wat gongslagen en op de fluit en diverse percussie die naar drama nijgt gaat een trio Chris met strijkers aan de gang voor een eerste exploratie. Die wordt afro getint vervolgt op wat mij van ver een marimba lijkt, wellicht een wat Afrikaanse variant…Van daar gaat Chris naar de piano om een compositie van Chris Mentens te brengen. Chris Mentens, vriend en jarenlange bassist bij Chris vroeger zit eveneens in de uitverkochte zaal te genieten. Het blijkt een zachte melodie te wezen met ontroerende strijkers en een piano die al es wil uitbreken ook…en weer is er die Afro ondertoon, die ‘feel’ in het percussieve pianospel van Chris en zo gaan we naar een expressieve climax lijkt het wel, waarop spontaan al applaus volgt maar hola!... ’t blijkt nog niet gedaan, het muzikale verhaal loopt nog wat uitdagend verder. Naima vervoegt de scène daarna voor een compositie die ze opdraagt aan haar pa,Chris en dat noemt dan ook ‘Portrait of a Father’. Naima duwt haar songboot met misthoornachtige geluiden van de sax door een wat moeilijk doorwaadbare mist lijkt het en Chris volgt op cymbalen en schaaltjes.

‘Portrait of a Daughter’, het antwoord van Chris repliceert daarop en stuurt dat wat aardiger met veel liefde en een zalvende piano vol zoete woordjes door de duisternis van de zaal. Het onstuimige bootje van daarnet trekt nu nog slechts wat zachte lijnen door het imaginaire water…Chris komt recht te staan voor een stukje op de likembé waarop de strijkers invallen, een kort maar mooi stukje weeral. Zo ook het daaropvolgende triangel dingetje waarbij de strijkers als nieuwsgierige insecten komen aanzoemen en dat dingetje lijkt wat later te hernemen om met Chris aan de piano in een instant composing way een eigen leven te gaan leiden. Wat volgt lijkt mij dan weer meer een uitgeschreven compositie te zijn waarbij de strijkers bij het starten aanzetten. Modern klassiek en mooi ! Wellicht mag de berimbau ook niet ontbreken vanavond en Chris kan dat wonderlijk bespelen, dat weten we wel. De strijkers manen het tokkel/snaarinstrument tot rust wat uiteindelijk ook lukt. Maar ras staat Chris alweer achter z’n slaginstrumenten om ook daaruit weer wat ongelooflijke geluiden te halen, niet zelden met een komische noot ook, zo kennen we hem wel !

Vandaar vervolgt de kleine exposé een paar stappen verder naar de African drum, de conga of djembé voor nog een laatste stukje geïnspireerd slagwerk en dan zit de show er op. Chris bedankt begeleiders, technici en publiek en Naima mag de set zingend afsluiten uit eigen repertoire op de haar bekende, donkere, wat zwaarmoedige manier met ‘Wreck’ dat , na een stevig bedankend applaus, graag nog eens als bis hernomen wordt ook.

Daarmee eindigt dit bijzondere avondconcert, het eerste uit de waarschijnlijk nog velen die zullen volgen in de festiviteiten rond de 70^e verjaardag van Chris Joris, een graag gezien muzikant en mens en dat niet enkel in Mechelen. We zien je waarschijnlijk dan nog wel ergens onderweg terug Chris !…

Winus