Matthias Van den Brande Trio speelde hun eerste release concert 'Three Sides A Coin' op 15 juni in het Bimhuis te Amsterdam . Een titel ontstaan uit een zeker verlangen naar visualisatie van het driemanschap op de hoes en de symboliek van drie kanten van de spreekwoordelijke medaille – in dit geval een muntstuk: “Die heeft drie kanten als je de zijkant meetelt.”

De naam is afgeleid van de 'Ping of Death' cyberaanvalstrategie waarbij het doelwit wordt overspoeld met informatie, en verwijst ook naar de 'ping' van de sonar van een onderzeeër die onbekende wateren verkent. Celis heeft een all-star crew van muzikanten uit de vruchtbare scene in zijn geboorteland België verzameld om hem te vergezellen op zijn sonische avontuur in een land waar de dynamiek en vrijheid van improvisatie de kracht en intensiteit van progressieve metal en de opwindende strengheid van de twaalftoonstheorie kunnen ontmoeten. In een set van negen unieke originele composities creëert het legendarische ritmeteam Cyrille Obermüller op bas en Gert-Jan Dreessen op drums samen met pianist/producer Karel Cuelenaere een aangeleerde, ritmisch ingewikkelde basis, waarop Celis en saxofonist Sylvain Debaisieux torenhoge improvisatiestructuren creëren. Om de line-up compleet te maken, voegt New Yorker John O' Gallagher, wiens gedurfde originele benadering van serialisme de compositorische benadering van Celis heeft helpen informeren, zijn onmiskenbare energieke stem toe op altsax. Het resultaat is een opvallend originele fusie die in gelijke mate uitdagend en toegankelijk is.

Elk van de tracks heeft een persoonlijke relevantie voor Celis. Het statige, beklijvende 'Mont Firmin' is een inleiding op het album en "een verwijzing naar mijn grootvader, die Firmin heette. Op een gegeven moment werd een gebouw in zijn dorp gesloopt en de aarde die uit het gebouw werd gehaald, werd een hoop modder, met als gevolg een kleine heuvel waarop kinderen zouden spelen. Mijn grootvader vroeg om dit te laten gebeuren, dus de heuvel werd gekscherend naar hem vernoemd." De metalinvloeden komen naar voren op 'Night Liver' dat 'verwijst naar iets wat een vriend ooit zei over 's avonds laat opblijven en je meer levend voelen'. Het brede, dynamische 'Heliocentric', met zijn versnipperende solo's, is opgedragen aan de onverschrokken Copernicus, en Celis' interesse in wetenschap komt weer naar voren als inspiratie voor het titelnummer van ‘The Vacuum’: "A vacuum is intriguing for me because it's the place where light can move easily while sound cannot exist." 'Bolbliksem' is het Nederlandse woord voor’ ball lightning’, en de track stelt Celis in staat om zijn opruiende spel en vloeiende ritmische concepten te demonstreren. "De muziek is op een bepaalde manier vrij donker en agressief, waardoor de titel toepasselijk leek." 'Where am I' is "een kleine collage waarin ik elementen uit Mont Firmin heb overgenomen, samen met gestructureerde toonclusters en een stijve baslijn. Het heeft een vreemde, desoriënterende sfeer." Celis heeft een eenvoudiger verklaring voor 'Silvia': "Ik ben een koffienerd. Mijn espressomachine is een "Rancilio Silvia" – en dat is alles." ' Surroundings ‘' is een gestructureerde groepsimprovisatie: "Je bewust zijn van wat andere mensen spelen, de omgeving, is noodzakelijk om een goede take van dit stuk te creëren". Tot slot sluit het album af met het hypnotiserende 'Wind Farm': "Het constante ritmische patroon in de gitaar en drums deed me denken aan een windmolen." Elke speler brengt zijn eigen persoonlijkheid in de muziek, maar het algemene concept en de smaak van de compositorische benadering zijn heel erg Celis' eigen ontdekking. Met zijn mix van de subtiliteit van akoestische texturen uit de wereld van geïmproviseerde muziek, de overweldigende kracht van elektrische rock, op liedjes gebaseerde structuren afgewisseld met compositorische verfijning en virtuoos blazen met een nauwkeurig, atmosferisch arrangement, levert dit album een onvergetelijke vakantie van het alledaagse en het voorspelbare.