...Met Mike zal Hlib nummers brengen uit eigen werk, hetzij van Hlib, hetzij van Mike of uit hun recent samen gereleased album ‘Transcending Alienation’ (28 Mei 2021) . Uitstekende luistermuziek zonder pretentie is het die een pad bewandelt van klassiek met wat wereldmuziek feel of inslag maar die wordt duidelijk door jazz gevoed . Enige opmerking hierbij is dat het in de Mandela-zaal net een ietsje te luid klonk naar mijn gevoel. Alleszins kon het publiek het programma zeer goed smaken in alweer twee sessies want het JAH-festival zal ook dit ganse WE ‘de regels’ respecteren, Corona, weet je wel want da’s nog niet overgewaaid…Vanavond betekenen deze concerten alvast een ware  high quality start van een festival dat weer hoge toppen zal scheren in de komende dagen, super !

Zaterdagavond wordt het dan en JaZZZolder en het Cultuurcentrum nodigen uit…Als ik de foyer,het café, binnenkom zitten de jonge artiesten van het Jelle Van Giel gezelschap nog te tafelen. De soundcheck is intussen achter de rug en we tellen nog even af naar de eerste sessie van de avond. Helaas zal het auditorium vanavond  niet vol geraken, smetvrees? Of is men nog wat onwennig t.o.v. de pas terug open gegooide cultuursector? Feit is dat zowel de eerste als de tweede sessie slechts een 40-tal gegadigden zal ontvangen, helaas dus want de Jelle Van Giel Group herbergt aardig wat talent en een uitnodigend, zeer toegankelijk programma waartussen zowel de jazzliefhebber als anderen  hun gading zullen vinden.Kom dat zien, kom dat luisteren !

En zo werd het zondag. Geen 5…26 locaties zoals gebruikelijk op een zondagse JazzatHome namiddag maar slechts 2 concertplaatsen vandaag en dan hebben we vanavond afsluitend nog de bijzondere Triple Piano concertsessies. Zo rond 14 uur zal het geweest zijn dat de keys voluit door de vernieuwde Chapel klinken…Jazeker kennen we deze locatie nog als de plaats waar vroeger tot 2017 de JaZZZolder huisde en de zaal is gelukkig onaangeroerd gebleven wat het uiterlijk betreft. Als we wat verder op verkenning gaan in deze locatie treffen we alles vernieuwd en heringericht aan, mooi zo en zeker later nog een meer uitgebreid bezoek waardig met een hapje daarbij  of een drankje of beiden… !

De zaal hier zit vol met aandachtig luisterend volk, de twee sessies deze namiddag zijn dan ook uitverkocht en niet dat zulks mij verbaast : ‘t is wel Chris Joris hé en Mechelen is zo goed als zijn thuisbasis. ..Chris en z’n band zullen ons vergasten op wat songs uit ‘Home and Old Stories’ maar evengoed zullen er een paar nieuwe nummers uit rollen ook en jongste zoon Yassin zal niet alleen begeleiden op gitaar maar tevens een paar eigen gezongen nummers brengen zoals het lyrische ‘Shadows’, een stuk over aanvaarding  en dan refereert hij aan de voorbije lockdown periode. Zoals we weten ontpopt Chris zich tijdens het concert als een waarachtig drummer al zullen percussiedingetjes ook nooit veraf zijn. De band klinkt meteen vertrouwd met getrouwen Bart Borremans op de tenor, Sal La Rocca, wat gevaarlijk ogend met z’n piratenmuts en donkere bril,  op de contrabas en de pretentieloze maar voortreffelijke pianist Free Desmyter. Een topband in het jazz/wereldmuziek genre is dit maar dat hoef ik eigenlijk al niet meer te zeggen…Op een goed uur zal het concert zich afronden al volgt er toch nog een (wat geforceerde) bis ook.

Want zo zit er ook ‘Hermitage’ tussenin, een song  van Pat Metheny , een ode eigenlijk aan het uitgebreide museumcomplex van St. Petersburg…Toch vooral ook veel swing uit de hoek van Sonny Rollins (‘Oleo,’St. Thomas’) en Charlie Parker (‘Billie’s Bounce’, ‘My Little Suede Shoes’,…)…terechte klassiekers zijn dat die een mooi nieuw leven krijgen in de uitvoeringen van dit ferme drietal ! Stemmige ballads ontbreken natuurlijk ook niet tijdens de zeer gewaardeerde sets en zo zou ‘A Nightingale Sang In Berkeley Square’ je meteen met je lover op de dansvloer zetten. Helaas kan dansen voorlopig slechts enkel op huwelijksfeesten, wie nodigt mij uit?...Tunes die bekend in het oor liggen krijgen vandaag een naam en da’s zo ook het geval met 'It's You Or No One' van Jule Styne, nooit eerder van gehoord…Met het overbekende, vrolijke, wat frivole ’ St. Thomas’ van Sonny Rollins  komt een einde aan een sessie die zo goed als volgeboekt stond, bravo ook nu weer ! Een up tempo van Keith Jarrett lijkt daarna een zeer geschikte bis en een kolfje naar de hand van Arne ook om finaal mee te eindigen, mooi zo, en dat vond het publiek duidelijk ook !

Drie paar handen bouwen dan wat later samen aan de finale van het concert, groots natuurlijk en het daaropvolgende applaus spreekt voor zich….Voor mij zit deze JazzatHome, een ‘limited’ edition er op nu….limited ?...alvast niet als je naar  het niveau van het programma ziet, JAH 2021 was weer great !