|
Het blijkt ‘a perfect match’ te
wezen, het duo Pascal Mohy - Ben Sluijs dat vanavond de Predikheerlijke
Zomer mag openen, al zij het voor deze keer nog voor éénmaal indoors,
net als was het een gewoon JaZZZolders concert. Ben is hier , ter
JaZZZolder, al langer thuis en met pianist Pascal Mohy konden we onlangs
nog kennis maken toen hij hier als special guest nog mee aantrad met
het Pacale Elia gezelschap. Ben vindt het alvast niet erg om binnen te
concerteren en dat komt goed uit dan want het weertje is alvast vandaag
toch maar wisselvallig…Beide muzikanten spelen al een paar jaar samen,
zijn mekaar gewend maar een album is er nog niet, dat is mogelijks iets
voor het najaar geeft Pascal ons nog mee voor de aanvang van de
concertavond.
|
|
|
De dwarsfluit komt nadien uit de
standaard en gaat voorzichtig aan het verkennen, slaat dan aan het
fladderen om uiteindelijk het luchtruim te gaan verkennen terwijl de
piano daarbij de voetjes op de grond houdt en slechts ondersteunend gaat
begeleiden in het begin…wat later zal die ook de smaak te pakken krijgen
en ‘de vleugels gaan uitslaan’….Voorwaar een mooie vlucht samen !
Berustend gaat het daarna verder, schuifelend op kousevoeten over een
stille vloer, een elegante dans die bekend klinkt ook ( It’s Easy to
Remember’, John Coltrane?...) Wat later zal het dan in contrast weer
gaan swingen met …I’ll remember April’ ?...en beiden geven zich over aan
gave, virtuose soli of gaan samen door snelle harmonieën.
|
|
|
En dan eindigt deze eerste set ook nog es heel mooi
met het eigen ‘In The Red’ van Pascal , een hommage aan pianist Red
Garland, ooit nog in het Miles Davis Quintet en dat is er eentje uit het
tweede en voorlopig laatste album ‘Session 53’ van ‘m op het Igloo
Records label dat uit kwam verleden jaar. Enthousiast
applaus van een bescheiden 30 mans publiekje volgt voor deze erg
gewaardeerde start van de Predikheerlijke Zomer, editie 2022 en we
kijken alvast nu al uit naar het volgende ook. Intussen komen de
bezoekers van set 2 hier er ook al aan en hoe dát
ging dat lees je verder hierna in het verslag van Mark…
|
|
|
Vrijdag 24 september 2022 was Mechelen getuige van een wonderllijk mooi
concertje van Pascal Mohy (Piano) en Ben Sluijs (Sax en dwarsfluit) bij
de Jazzzolder. Het duo trapte vrijdag ‘De Predikheerlijke Zomer‘ op
gang, een reeks concertjes, die nog tot 16 september 2022 loopt in Het
Predikheren. Jazzzolder Mechelen vult daar de vrijdagen van in. De start
werd alvast niet gemist! Bij de concerten van Jazzzolder Mechelen in het
Predikheerlijke Zomer-concept zijn dat twee sets per avond. We kozen
voor de set van 21.15, vernamen bij aankomst al dat het heel erg goed
zou zijn van de melomanen die de eerste set (19.30) hadden gezien. Dat
bleek een understatement van formaat. Het werd een avond vol muzikale
verwennerij met dromerige romantische composities, soms bluesy, soms
melancholisch en steeds een feest van virtuositeit van deze
topmuzikanten.
Een lichte aarzeling, of ze leek het toch, waarop
Ben Sluijs het bluesy Little Paris inzette. Lichtjes meanderend, heel
erg moody, en van zodra Pascal Mohy de vingers op de toetsen zette,
plots ook enorm groovy en met veel virtuositeit van beiden. Frivool
toetsenwerk, of al evenveel frivoliteit, ook gedrenkt in wat melancholie
bij de sax van Sluijs. Of hoe meteen de toon was gezet voor de rest van
de set. Een erg mooie en pakkende ballade volgde: in
The Remembered speelden een deemoedige haast huilende sax en betoverende
toetsenpartijen de hoofdrol. Om zoveel pracht nog eens over te doen met
nog meer dreigende melancholie en pure schoonheid in Windows, een
compositie van Chick Corea. In mid-tempo en en met een weerom moody
sfeertje. Bij de standard Polkadots & Moonbeams (Van
Heusen/Burke), ooit de eerste hit voor Frank Sinatra, speelde Sluijs de
lead op de dwarsfluit, begeleid door heerlijk toetsenwerk van Mohy, een
betoverend mooie ballade. Met een swingend Little
Melonae van Jackie McLean werd het tempo gevoelig opgedreven. Erg fraai
samenspel van sax en piano, met een overdosis aan spelplezier en virale
virtuositeit. Grappig hoe Mohy de noten stiekem zat mee te zingen.
Ronduit magisch was A Light Wind Blew Through Her Hair, een
compositie van Pascal Mohy; een bijzonder romantische en dromerige
compositie, waarbij de dwarsfluit ongetwijfeld het lichte briesje was,
het fraaie toetsenwerk de wapperende haren van de dame in kwestie?
Meanderend, dan weer dartelend. Dreiging en weemoed ook. Een prachtige
compositie van Mohy! “Bill Evans is een muzikant die we beiden goed
aanvoelen”, vertelde Ben Sluijs de zaal, waarop het duo ons trakteerde
op een fraai Very Early van deze muzikant. Evans zou het vast
goeddunkend hebben gade geslaan, net zoals de aanwezige melomanen dat
deden, vrijdagavond. Zo vroeg was het niet meer, en Very Early bleek de
laatste song in de set. Onder luid applaus kwam het duo evenwel nog
terug om ons te verwennen met een gruwelijk mooie blues, waarvan we
helaas de titel niet kennen. En zo is De Predikheerlijke Zomer,
concertjes telkens in Het Predikheren in Mechelen, stijlvol van start
gegaan.
|
|