Elementary my friends ! Zo klinkt het en zo brengen ze het, onze ‘boogie workers’. Wat slordig geproducet of misschien was dat wel de bedoeling, om het geheel wat meer die live feeling te geven ? In ieder geval krijgen we grotendeels eigen werk en dat kan ons wél steeds bekoren.‘Devil’s dance’ klinkt anders direct al heel vertrouwd, mogelijks werd dat al wat gedraaid op de radio of her en der op fuiven ? Aanstekelijk nummer, goeie harmonica en gitaar, dat wel, maar lijdt aan backing vocals die niet recht op hun plaats zitten. Er wordt wel lekker veel tijd gemaakt om de nummers ruimte te geven. Zo ook voor ‘Having a ball’, weer van de hand van Walter Otte die voor de meeste nummers tekende. Gezellig nummer met uitstekende harmonica van Dave White. Daarna is het slowbluestime met ‘Treated so bad’, bijna 8 minuten lang. Mooi, dat wel, maar wat kaal…hier had een Hammond een verrijking kunnen zijn, de soli van zowel gitaar als mondharmonica zijn wat schraal. We blijven low tempo en gaan akoestisch in ‘It rained 4 seven days’. Gitaar en vocals en Walter voelt zich daar erg goed bij…een solo moment, en ik heb het hier niet over de braadboter met dezelfde naam… So far voor de bezinning. Boogie time dus en de ritmesectie zet de maat. Na een bevlogen vettige harmonicasolo volgt nog even een tempowissel naar het einde toe. Halverwege zitten we dan en het tempo wordt opgevoerd nu. Aanstekelijk nummer is het, deze ‘Hey mama’ en ongetwijfeld een meebruller vanaf de dancing floor ! Opgedragen aan Rory Gallagher krijgen we dan een 2e solobeurt van Walter, ook erg goed op de akoestische gitaar. Spijtig alleen dat hier niet zo’n goed einde aan gebreid wordt…snel wordt er immers uitgefade… Boogie down daarna op ‘Dot.com’… Op de hoes staan de nummers in een verkeerde volgorde, foutje van de layout..grap? ’ Don’t ‘staat echter wél op z’n plaats en daar blijf jij zeker niet staan met dit stomend nummertje. De Boogie Workers zijn dit op hun best !, al had ik hier graag het einde mooier uitgedrumd gehoord. ‘Burn your skin’ is daarna het ‘vluggertje’ op deze schijf en de hounddog/cat is duidelijk in the neighbourhood ! Aangeblazen door de harmonica stapt de bass van Bob Fohal ‘Blues in the 3rd degree’ binnen, een rustpunt na de vorige stampers en de song brengt ons 7’33 verder… Daar krijgt Walter de ‘Mean old Spider’ blues. De gitaar krijgt er zowaar ook de kriebels van…Leuk… We gaan er uit met de rock ’n roller ‘Shake your moneymaker’ van Elmore James, de groepsleden worden voorgesteld, brengen om beurten hun niet steeds zo inventieve solo en dat was het dan. Net live, al ontbreekt hier dan de bis… Conclusie: best aardig als je dit naar een live optreden projecteert. Walter Otte als akoestisch nevenproject zien we zeker zitten en wat de Boogie Workers als geheel betreft : hier geen muzikale hoogstandjes maar elementair beste vrienden en absoluut al méér dan 5 jaar fel gesmaakt op diverse podia in de Benelux en daarbuiten !