'Cross that line’, deze derde full CD van Hollands’ zendelingen Bullfrog Blues Machine zet je meteen in een funky mood met ‘Thin line’ en ook ‘Mr.J’ brengt een stuwend boogieritme met de lekkere bluesharp van Richard Koster en snerend gitaarwerk. En dan krijgen we een eerste keer wat akoestisch met ‘On a day like this’. Guest Dede Priest uit Texas mag Hans Klerken een eerste keer vocaal vergezellen in deze delta blues. Dat hadden we van de Bullfrog nog niet gehoord ! Een akoestische delta blues…echt crossing the line..uit het vakje treden...Even bekomen toch  met de funky groove van titelnummer ‘Cross that line’,dat beheerst krachtig drijft op de rollende orgellijnen van Mark Spronk, één van de twee getrouwen die intussen de groep verlaten heeft. Dan krijgen we, om te wennen, alweer het acoustisch nummer ‘Barkin dog Blues’ maar in ‘Back to the roots’ herkennen we daarna weer de bekende rockende kracht van de Blues Machine en mag Dede Priest een tweede keer aantreden. Sterke stem die vooralsnog niet de kans krijgt om voluit te gaan daar  er al spoedig overgegaan wordt in ‘Johnny left his homeground’ met guest Willem Van der Schoof aan de Hammond. Persoonlijk houden we erg veel van Hammond en de Lesley die dat alles zo mooi en krachtig rondstrooit. Dit nummer is echter een ‘walkin’ the floor’ song en dus komt ook die Hammond naar ons gevoel  hier niet zo goed over..
Nummer 8 doen we dan weer akoestisch in een duet van Hans Klerken en Dede Priest. ‘When your life is a lie’ is oprecht mooi maar we zijn écht benieuwd naar de ons vermeende kracht die dit dametje on stage zal uitstralen en ook in dit nummer  weer niet naar buiten kan. ‘Tears cried for heaven or hell’ daarna swingt uit de pan en is één van de toppers uit deze schijf. Méér van dat graag want ’Take it as it comes’ is daarna alweer akoestisch en sorry hoor, geen hoogvlieger. Hans heeft hier niet echt de stem voor…en ‘k weet nog niet zo zeker of ik deze nieuwe aanpak van de Bullfrog wel lust. Geef  mij dan maar ‘Same world, different colors’ op de hun vertrouwde manier. Wat stevig gitaarwerk en ongetwijfeld live weer show off time voor Hans en Chris, daar lusten we pap van en fotografisch levert dat ook steeds leuke kiekjes op..
Eindigen doen we met een leuk niemendalletje ‘Bobtjes dog’ weliswaar ter meerdere glorie van ons aller ‘Bobtje Blues’ Besluit : naar goede traditie een puike productie maar de overstap naar meer akoestisch werk zien we niet altijd zo zitten.'