Een Dobrojean mét band,dat is dus die ‘extended version’ met weerom 11 eigen nummers, da’s niet mis voor deze bard die intussen al wel drie albums vulde met geheel eigen werk !
En net nog even Jean’s vorige ‘D Capital J’ opgelegd, uitgebracht in 2001, kwestie van wat te vergelijken...Die vorige CD is dus al enkele jaren oud maar ook op die schijf al flirtte –ie met popmuziek, luister maar naar ‘No Nothing’, nummer met guest-rapper Krewcial dat trouwens op dit nieuwe album niet zou misstaan ! Voor de rest was die CD vooral gebrouwen volgens het recept dat we al kenden van het debuutalbum ‘bout Time’ uit ‘99. Dat betekent gevoelige en uit het leven gegrepen eigen teksten op eveneens zelfgeschreven muziek en dat vrijwel geheel solo zingend gebracht met louter de dobrogitaar als begeleiding. Jan blijft die dobro zeker trouw op ‘Extended’ en die dobrogitaar is tussen haakjes niet zomaar een gitaar met metalen klankkast. In een dobrogitaar gaat eigenlijk een banjo schuil, geheel verwerkt in de klankkast. In het midden geeft de ronde vorm hem duidelijk aan. Onder die ‘trommel’ zit een zogenaamde resonator, een kokervormig vel dat verwant is aan het vel dat over een banjoklankkast gespannen staat, met als functie de klank te versterken. De klank van een dobro is zodoende metaalachtig maar warm en uitermate geschikt om te spelen met slide. Dit ter info en maar om te benadrukken dat Dobrojean als geen ander de kunst verstaat om dit instrument vakkundig te betokkelen. Alles klinkt steeds heel erg authentiek. De deltablues was als vanzelfsprekend en vooral in de vorige twee uitgaven, de muziek en ‘the thing’ waar alles om draaide en rond Dobrojean schaarde zich dan ook een hoop trouwe fans. Met deze ‘Extended’ echter treedt hij uit het vertrouwde vakje en deelt de scène nu met zijn band, een ritmesectie met drummer Philip De Jager en Luc Vanderstock aan de bass. Daardoor klinkt alles ineens veel voller en totaal anders… Opener ‘Got 2 get her’ zet al meteen de nieuwe toon. Vlotte stevige song met Jean nog duidelijk op de dobro. In ‘Crescent Country’ is die dobro dan wel even weg en krijgen we een popsong. Niet zo direct iets waar wij voor vallen maar het moet gezegd: hij heeft een talent als songwriter…
Met ‘Killer Blues’ krijgen we een bijwijlen gevaarlijke gitaar-riff tegen een verder onschuldige ‘easy going’ groove met verder aardig slidewerk en solo. Dat mooie gitaarwerk vinden we ook op ‘Sunny’s road’, een ballad over een iets minder gelukkig gegeven: het huwelijksleven en hoe dat kan uitlopen op een sisser…klinkt mij bekend…Daarna krijgen we een herwerkte versie van ‘Just like on TV’ dat wat mij betreft absoluut aan kracht moet inboeten tegenover de acoustische versie op ‘D Capital J’.Wat te veel aan geschaafd, zo lijkt het wel... ‘Long legged lover’ lijdt daarna dan van een opdringerige gitaar-riff zodat we met plezier terug het vertrouwdere geluid van Pitiful Ways’ verwelkomen. Sterke song, mooi gezongen en één van de betere nummers van dit album. En zo krijgen we er nog...’The Charade’ is een indringend nummer en verwoordt waar Dobrojean voor gaat : eigenheid en een niet toegeven aan het technisch gefoefel van nontalenten en de geplogenheden van de music makers (‘a sales hungry bunch of sissies’).Daarna volgt nog zo’n sterke dobrosong met een plezant riedeltje : ‘Wrong side’, over hoe sommigen elk zelfvertrouwen missen… met daarop volgend een leuk liefdesliedje, mooi op de dobro en bijgestaan door een walking bass en subtiel gedrum :’Pool Blues’, net iets voor deze zomer…
Aansluitend bij het vorige eindigt ‘Lovesong #105116’ deze schijf . Beetje te braaf is hier misschien een understatement...
We vinden op deze CD een heel andere Dobrojean terug maar wees niet bang, er rest ook ook genoeg vertrouwd werk om ouwe fans mee te verzoenen. ‘Extended’ is dus anders, maar staat me dunkt sterk genoeg om ook zijn weg te vinden naar een breder publiek dan alleen maar naar de loutere bluesliefhebber…We wensen hem daar veel succes mee !