Op deze easy listening CD start Jan met het bekende ‘Flamingo’ van Grouya. Aardig gespeeld, dat wel maar verder schuift dit toch maar onopgemerkt voorbij… Hetzelfde mag gezegd van nog zo’n bekend thema: ‘Old Devil Moon’, een latin swingertje dat op een te laag gestookt vuurtje verder pruttelt. In ‘Too marvelous for words' toont Jan dan voor het eerst zijn vocale kwaliteiten ook en hij scat er in het begin lustig op los. Het nummer valt echter nogal snel stil, is amper 2’21’’ lang en da’s jammer want meer tijd gaf ook wat meer kans voor méér scatwerk. ‘On a slow boat to China’ van F.Loesser en weer zo’n bekend nummertje, heeft wat meer tijd en laat dan ook de kans aan Johan Sabbe om éven te soleren. Ballads zijn er voldoende op deze schijf en ‘I fall in love too easily’ is er daar weer één van. Bekend van Frank Sinatra maar evengoed van Chet Baker en op deze track is er ook wat plaats voor een bassolo door een al jaren bekend Muës begeleider, Flor Van Leugenhaeghe. Ruimte voor eigen composities ? Nauwelijks, maar ‘Glad to be me’ is daar wel zowat de leukste onder met naast aardig trompet/bugelwerk ook hier weer een zingende Jan die het over z’n obsessies heeft en toch ‘Glad to be me’… Daarna is het weer slowtime met evergreener ‘Moon River’ van filmmuziekmaker Henri Mancini. Very lowdown tempo en haast slaapverwekkend, sorry hoor. Geef mij dan maar ‘Darling, je vous aime boucoup’ van Anna Sosenko. Grotendeels werd dat weer gezongen maar hier preferen we toch de live versie want tijdens de CD-voorstelling kwam daar het ‘darling’ met rollende r beter uit en leek het geheel ook  best wat geestiger… Ingezet door Luc Vandenbosch op drums doorloopt Jan op ‘That old feeling’ de trompetschool om gauw te tonen hoe het wél moet. Een Johan Sabbe, steeds ingehouden op piano, staat Jan bij met een geïnspireerde solo. Klassiek wordt er dan uitgeblazen. Die trompet valt daarna hoogstemmig in op alweer zo’n ouwetje: ‘Laura’, waarop Jan zowat in z’n beste doen is. Met vork op de snaredrums en een eindje om door de bas helpt de ritmesectie het geheel naar het einde. De demper gaat er dan op en braaf ouderwets komen we door ‘Walking my baby back home’. Haal dan de paraplu maar boven voor het eigen ‘Rainfall’. Ook weer een ballade maar dan ééntje van eigen hand en dat geniet nog steeds de voorkeur hier. Ook hier weer een Jan in goeden doen. Opgegroeid en begeesterd door de 50-er jaren muziek is het niet verwonderlijk dat we er daarna weer zo ééntje krijgen. Was het Billie Holiday die ons vroeger influisterde …’ You don’t know what love is’?...
We gaan er om te eindigen met song 14 verdorie  wel uit op een samba-ritme: ‘Baubles Bangles and Beads’. Conclusie : very easy listening soft jazz die weliswaar een groot publiek zal aanspreken maar de verwende Belgische jazz liefhebber in de kou laat. Na jaren met het uitstekende Jan Muës en The Musetrap gezelschap hadden we liever een CD uit die richting zien komen met absoluut authentiekere ‘levende’ muziek. Hopelijk krijgen we bijtijds dan ook een revanche van die kant.