Op deze verzorgde Dreyfus Jazz en VRT Klara productie krijgen we bijna allemaal composities van Philip Catherine met bijpassende arrangementen van Bert Joris. Een gevoelige, haast liefelijke schijf is het, die ons stapvoets door de orkestbak brengt met ‘On the ground’, heel harmonieus en beheerst. Zo gaat het eigenlijk de ganse CD door want op dezelfde leest is ook ‘Pink Circus’ geschoeid dat verder schrijdt in een ingehouden, stijlvolle sfeer. ‘Happy Tears’ dan, door trompet en gitaar mooi samenklinkend ingezet , brengt ons algauw meer up tempo en klinkt al meer als een muziekstuk voor groot orkest. Mooie solo van Bert Joris en finale van de blazerssectie, mooi, dus…’Letter from my mother’,  een ballad ter nagedachtenis aan Philip’s moeder, is weerom hartverwarmend, als het ware een walsje voor één paar gevolgd door ’Piano Groove' dat vingerknippend en swingend verder gaat en waarbij de blazers weer mooi invallen, boven het gefraseerde gitaarspel van Philip. Dan is het de beurt aan de eerste van twee ‘tweeacters’ ‘December 26 th’ komt in twee delen, eentje rubato (vrij van tijdmaat) en een langer stuk ‘in tempo’.De ritmesectie met de bas van Jos Machtel en de drums van Joost Van Schalk leidt het grootse orkest mooi dansend door de melodie naar het einde. ‘The Hostage’ geeft ruimte voor orchestrale uitvallen en een gitaar in vervoering. Voeg daar nog een speelse Bert Joris bovenop voor wat extra sfeer en denk er de deukhoed bij… ‘In a sentimental Mood’, de enige niet eigen compositie, want natuurlijk bekend van Duke Ellington, schuift langzaam voorbij en de gitaar van Philip verhaalt mooi deze gevoelige, wiegende song. Mooi harmonieert daarbij weer het BJO.
Met ‘Francis Delight’ wordt het tijd voor wat sneller werk waar ook het voltallige orkest wat meer op de voorgrond treedt met meerdere soli van verschillende blazers en ‘Yellow Landscape’ toont daar bovenop weer maar eens het magistrale samenspel van dit 15-koppig klasse-orkest en tevens nationale opsteker !
Eindigen doen we met een grande finale in twee stukken. ‘Dance for Victor’ (rubato en in tempo) maakt dit hele mooie werkstuk af. De gitaar van Philip sterft op het einde stilletjes weg en laat ons achter met een goed gevoel. Meermaals live gezien en dan nu vastgelegd in een ‘masterpiece' van een album !