Dat het Carlo Nardozza Quintet talent in huis heeft, hoeft intussen niet meer bewezen te worden. Hoofdprijs op de Wedstrijd Jong Jazztalent in Gent 2005 en onlangs nog de prijs voor de beste composities op het Tremplin Jazz Festival van Avignon, het gaat goed voor deze jongens. Allemaal studeerden ze aan het Maastrichts Conservatorium te Nederland en stonden in groep of afzonderlijk al met heel wat groten op het podium. Maar waar iedereen wel dacht dat de eerste CD wel eens de ‘Dozzy Suite’ zou kunnen zijn, waarmee het Quintet de aanwezigen van het Ald Festival vijftig minuten lang wist te boeien, ook al in 2005, slaat de bal mis. Dat project dat uit vijf delen bestaat komt er een andere keer nog wel es aan. Op deze ‘Making Choices’ krijgen we 13 tracks met voornamelijk eigen composities en vooral dan nog Carlo's composities. Starten doen we met het krachtig aangeblazen ‘Intro’, een prelude in duo met de uitstekende Daniël Daemen op sopraansax. Let op, hier zit het talent van morgen vandaag al klaar ! Tom Van Acker stapt basgewijs het podium op met ‘SBBK’ en doorheen de song horen we eigentijdse gitaareffecten van Melle Weijters. Weliswaar beheerst en in functie van de mooie, ietwat plechtstatige song. ‘Making Choices’, het titelnummer is dan weer krachtiger en baant zich met tempowisselingen doorheen de soli van Carlo, Daniël en Melle. Het plotse einde brengt je terug in de realiteit want deze song laat je zweven, erg sterk ! ‘In a dream’ van Daniël Daemen heeft daarna iets onwerkelijks, 'surrealisties’ .Tom kuiert daar met z’n bas wel kordaat en vastberaden door en cymbalendrumwerk, gelardeert met gitaarriedels geven het geheel iets ruimtelijks, haast een stukje space odyssey… In schril kontrast vervolgt ‘Rubber Duck’ dat erg hard begint op de electrische gitaar maar gas terugneemt doordat Carlo de demper op de trompet schroeft…voor heel even dan toch maar want het tempo ligt hoog en free jazz is in the house ! Het einde van de song ontspoort dan in electronisch gekraak. Even wennen toch ! Heel toepasselijk komt ‘Comba’ met het tromgeroffel van Steffen Thormähle dan tevoorschijn en dan denk je haast meteen aan de vroegere Dave Douglas en John Zorn stuff. Melle komt met de acoustische gitaar naar boven en beklemtoont een dramatische atmosfeer. Een song die het publiek steeds doet verstillen en één van de toppers op de CD. Volgende ‘Down to Bernina’ is één van de weinige korte songs, slechts 2’29’’ , maar evenwichtig, sterk en ruimte gevend aan de bijzonder geraffineerde drummer die Steffen Thormählen wel is. In ’Fraimundo’ krijgt ook Tom Van Acker méér dan één open gordijntje in wéér is het een song van de hand van Carlo Nardozza. Een ballade met verder ook leuk trompetwerk in een verhaal met thema dat zich laat onthouden. Zo horen we het graag… Daniël Daemen levert ook wat nummers voor deze CD en zijn ‘Bad Hair Day’ met Melle Weijters op een lyrische gitaar laat zich daar graag achteraan schurken. Ook Daniël zelf laat zich niet onbetuigd op sopraansax. Het is een uitgesproken jazzy nummer dat bij de meesten onder ons in een goed laadje schuift. En bij een uitnodigende ‘Table for Five’ vinden we de tafel gedekt voor allen. Gitaarlicks onderstrepen waar nodig, de ritmesectie zorgt voor de drive en zowel trompet als altsax soleren gezwind of is het goed gezind ? Nog zo’n combinatie waar je de Masada van weleer meent in te horen is ‘Trico Traco’ daarna, nog één van de weinige vluggertjes hier en weer bijzonder sterk. Verbaast me niks, die prijs in Avignon ! ‘Big Time’ dan, van Tom Van Acker, gooit het weer voor een stuk op de electronische en ‘free’toer. Bekijk ik altijd graag live maar zo op CD is dit niét zo meteen mijn spekkie. Over dan maar naar de laatste track en meteen ook de enige niet eigen song. ‘My Romance’ van Rodgers en Hart mag hier de afsluiter zijn maar dan op een ‘Carlo Nardozza way’, zowaar onder paukeslag en acoustische gitaar uitgewuifd.
Conclusie: wéér maar eens een nieuwe sterke formatie waar veel individueel talent tussen schuilt. Deze ‘Making Choices’ is terecht één van de toppers die we hier dit jaar hebben mogen aanhoren, eigenzinnige moderne jazz met bijwijlen herkenbare roots. En wat zeggen we dan graag ?… aanbevolen en verplichte kost (volgens sommigen nu al van historische waarde !)