De titel van dit eerste eigen album van Hendrik Braeckman wijst waarschijnlijk op de lange tijd dat hij ons heeft doen wachten op dit werkstuk. Hendrik staat al haast twintig jaar als sideman of lid van diverse gezelschappen op de scene zoals recentelijk nog bij Ancesthree, naast Ben sluys en Piet Verbist, maar zat ook al eerder bij het BJO en in onwaarschijnlijk vele combinaties met medekompanen of in projecten met o.a. Toots Thielemans, Frank Vaganee, Jeroen Van Herzeele, Rony Verbiest, Peter Hertmans, Bart Defoort en ga zo maar door. Chansonniers zoals Johan Verminnen en Wannes Vandevelde deden trouwens ook al beroep op Hendrik’s muzikale talenten. En dan is er nu dus ‘til now, een gans eigen project met 11 eigen composities. Ook al de arrangementen zijn van Hendrik’s hand. Op dit fijne werkstuk omringt hij zich met de fine fleure van de Belgische Jazz en dat met een gevarieerde bezetting, nu eens met z’n allen en dan weer zonder de blazers. Maar eerst krijgen we een solostuk, het spacy ‘Colours’,een aankondiger van wat volgt. De CD wordt trouwens gepast afgesloten op eenzelfde manier, broertje ‘Colours’ hangt achteraan.
Opvolger ‘Santa Margerita’ wordt gebracht door het ganse kwintet met soli van achtereenvolgens een sterke (is-ie ooit anders ?) Bert Joris op trompet, Hendrik zelve op zijn ‘Jacky Walraet gitaar’, een heel rielekst spelende Kurt Van Herck op de tenor en Piet Verbist aan de bass. Jan de Haas op drums krijgt later z’n beurt nog wel. Heel lekker jazzy nummer, deze CD wordt een snoepertje ! Wat melancholischer wordt het in ‘Fluit’ met een dialoog tussen de twee blazers. Hendrik komt gepast tussenbeide en aan het ‘gekibbel’ komt een einde. De bass laat ook z’n zegje horen maar het is Hendrik die verzoent en harmonieus naar het einde begeleidt. Met ‘Felix’(genoemd naar één van z’n kinderen) wordt het wat intiemer want zonder de gastblazers. Mooi nummertje en verfijnd gebracht. Aandacht voor de melodie en ook het gitaarspel treedt duidelijker op de voorgrond. Jan de Haas krijgt hier wat ruimte voor een subtiele solo, beheerst en accenten op de plaats. Mooi ! Dat het ook met blazers intiem kan, bewijst ‘Nemo’ dan weer. Bert op de flugelhorn, solo en dan weer mooi aangevuld door Kurt Van Herck. Een nummer dat zachtjes verder drijft… Voor continuïteit zorgt ‘Indisch’ met een in vervoering blazende Kurt Van Herck op sopraansax. En steeds is daar Hendrik die het geheel overwaakt en in goeie banen leidt, zonder ooit opdringerig te zijn. Niet dat de songs neiging zouden hebben tot ‘ontsporen’, nee,nee.. het ‘past’ allemaal. Hier werd liefdevol werk van gemaakt…
‘Nathalie’ haalt ons weer uit dromenland met swingende gitaarloopjes en de blazers weer beiden aanwezig .Soli zoals we ze graag horen in een vingerknippend very jazzy jasje. Alleen het einde bevalt zo niet maar da’s een kwestie van smaak. ‘Cecilia’ is weer een compositie die de naam van één van Hendrik’s kinderen draagt. Mooi gebast door Piet en net als de vorige compositie één van de swingende nummers op deze CD. En dan krijgen we ‘Karl’,met z’n 10,06’ het langste nummer uit deze goedgevulde schijf, in z’n totaliteit goed voor 64 minuten muziek !’
Karl’ is niet meteen het makkelijkste melodietje hier, maar het sleept je wel mee, gedragen door de ritmesectie en doorheen de geïnspireerde solopartijen van Bert en Kurt.
Met ‘Clara’ ken je nu meteen ook de naam van de derde Braeckman junior.’Clara’ heeft een Spaanse feel, is warm en volbloedig en inspireert tot mooi basswerk van Piet Verbist. Ook Jan de Haas voelt zich goed in het ritme. Geen Bert Joris of Kurt Van Herck te bekennen op deze compositie maar het kwartet voelt zich als een vis in het water. Karaktervol nummer waar het gitaarwerk van Hendrik weer uitstekend naar voren treedt. En dan hebben we het helaas bijna gehad. ‘Colours’ zet een acoustisch solopunt achter een uitgebalanceerde CD met veel aandacht voor vorm en inhoud. Een aanwinst voor je CD-rek en uitgebracht op het W.E.R.F-label. Dat staat intussen voor kwaliteitsproducties, dat is ons bekend. En laat ons voor de volgende weer geen 20 jaar wachten, Hendrik !