Contrasten en stemmingen doorheen verhalen die deels uit song en deels uit improvisatie bestaan maar wel steeds geworteld in een jazztraditie, dat is Moker, de groep die rond en met gitarist Mathias van de Wiele in 2000 ontstond en intussen al heel wat podia zag in binnen en buitenland. Zo werd deze 5 mans Belgisch-Italiaanse-Gentse formatie gekozen door het grensoverschrijdende Jazzunlimited om in het voorjaar 2006 het stof uit de Noord Franse cultuurzalen te blazen. Want energetische muziek mag je verwachten in een niet steeds voorspelbare set. Kan ook niet anders als je weet dat oa Bart Maris hier naast de electronics ook zijn vertrouwde trompet beroert ! Moker vaart er met de letterlijke sneltrein in op ‘Kinky Business’ en je weet meteen (of misschien ook niet) wat je nog te wachten staat. Hier alleszins nog binnen de grenzen van het songwezen nog gevangen.. ‘SOS’ ,wat volgt is een mooie statige parade voor ‘de Konglong’ of hoe noemt het gelaarsde beest op de hoes anders?...Alleszins een mooie song zondermeer .Met ‘Konglong’ krijgen we gasten Joachim Badenhorst op klarinet en Frederik Heirman op de trombone erbij. Dat geeft direct zo’n heel big band gevoel…tot die big band zich oplost in electronische spielerei… ’Dialogues on statements’ sluit zich naadloos aan, is een conversatie in de jungle waarbij ook de bass zijn zegje mag voeren. De gitaar van Mathias is hier de spil waar de rest zich mooi aan toevoegt. Mathias, die voor 11 van de 14 tracks tekent leidt ook ‘Autumn sketch 1’ in. Tempowisselingen maar verder het soort jazz waar wij graag vingerknippend bij zitten te wezen.’ Emond’ laat Dajo De Cauter inbassen en rondkuieren en de partijen wat bijkomen want daarna komt ‘Force ceu’ reeds met kletsende billen, of biljartballen als je wil, binnenswingen. Roffelende Giovanni Barcelli aan de drums en daarna gekibbel aan de biljarttafel. Bart Maris heeft het laatste woord…In ‘Koart bilde’ wordt er nagekaart. Intelligente gitaar Mathias heeft z’n argumenten maar daarbij houdt vooral bassist Dajo De Cauter ook niet af !
’Carambole’ houdt ons nog even rond het biljart met mooie percussie, sterke saxsolo van Zeger Vandenbusche en dat rond een mooi jazzrhythm. Moderne jazz met karakter. Met ‘Moker1’ verlaten we dan even het rechte pad voor een improvisatieronde maar ‘Crush my bones’ is weer stevig en waarlijk FES in het klein? Boeiend in ieder geval en uitnodigend om deze mannen (geen enkele vrouw in dit kwintet) live on stage bezig te zien. ’Shaded’ dient zich daarna aan als een ‘Mokerballade’, wat liefelijk en voortreffelijk bij een circusact van evenwichtskunstenaars…’Moker 2’ brengt vervolgens een laatste keer de gastblazers in een open improvisatie…Electronica op de achtergrond en de bassist strijkt af. Deze ruim 72 minuten durende CD eindigt dan very jazzy met ‘Dulan’. Mooie soli tegen een aanhoudend hoog tempo. Werken, die ritmesectie ! Hier en daar ook weer het rechte pad af, zoals het hoort in a real Moker tradition.

Met Moker heeft Vlaanderen eens temeer weer een ensemble om mee uit te pakken en dat bewijzen ze uitgebreid met deze 2e CD !