We waren erg benieuwd naar deze eersteling van Peerse Rusty Roots maar eigenlijk wisten we wel wat we zouden krijgen: Kwaliteitsmuziekjes gebracht met gevoel voor authenticiteit en dat op een erg professionele muzikale wijze vertolkt door jongens die er voor gaán. Goeie zangpartijen, dát vinden we belangrijk en Jan Bas stelt ons dan zeker hier niet teleur. Goeie teneur en doorleefdheid en geruggesteund door fijne muzikanten en hup…, zo neemt de roffel van Nico Vanhove je meteen in je nekvel mee voor de volgende ‘100 Miles’, één van de twee eigen nummers en meteen zit de stemming er al in. Shufflegewijze swingen we op ‘The Hustle is on’ en laten ons de saxtonen van Steven Scheelen graag welgevallen. De ritmesectie met Stefan Kelchtermans aan de contrabass effent de weg voor een gitaarsolo, beheerst, cool en volgens de voorschriften, dit zit wel goed…Traditionele Westcoast is waar ze voor staan en daar hoort wel wat ‘cool’ bij, dat stralen ze live ook wel uit. ‘Check yourself’ is dan hier misschien dan wat onderkoeld, even volume wat hoger zetten en ja hoor, da’s meteen een stuk beter. ‘Big boss man’ van Willie Dixon staat daarbij heel wat steviger. ‘Stand by me’, inclusief handclappin’ houdt de swingers garanti op de dansvloer maar spijtig genoeg niet voor lang. Kort nummer en dus helaas geen plaats voor wat uitgesponnen soli. ‘You put your heart in my soul’, tweede en meteen ook laatste eigen nummer geeft dan meer ruimte waar Bob Smets graag gebruik van maakt. Het is een erg lekker eigen nummer ! Boogietime dan en ‘Compact baby’ vliegt er graag in. ‘Back breaking blues’ van Big Joe Turner is vingerknippend naar een saxsolo die best vettiger kan en mág. Die strakke productie van Marc ‘Tee’ Thys laat dat blijkbaar niet toe en da’s misschien wel het enige euvel dat je kan inbrengen: Te strak en gelijk dus ook te glad. Zo ook met ‘Ah we Baby’,steeds echter met een Jan Bas die vocaal erg sterk is, maar de nummers zijn te strak afgelijnd en lijken alzo bijna ‘getimed’. Maar luister es naar de vocals op ‘I wanna make love to you’, is dat niet lekker gezongen?... en hop…,daar springt Steven Scheelen ook al uit de band met een saxburst, goeie up tempo en absoluut één van de betere songs van de CD, die het kunnen van deze jongens bewijst ! ‘She’s so fine’ is een ouwe soul van Syl Johnson, goeie gitaarinterventies maar te schriel, te ijl…mocht naar mijn smaak veel directer…
’ I still love you’ is dan het ritme waar Rusty Roots in ‘past’. It fits like good jeans, van dit laken graag nog een broek ! En dat krijgen we dan ook met ‘Saturday fish fry’, een Louis Jordan hit, keigoeie afsluiter want nu wens je nog, nog... en da’s mooi als je mensen wat hongerig achter laat ! Die komen dan zeker later terug voor méér.