Raakvlakken (onder)vinden tussen de diverse gezelschappen (‘Brick
Quartet’ – ‘Moker’ – ‘Prak’ en ‘Barkin’’) in deze compilatie is het
boeiende meergegeven van deze ‘Chopsticks’ dat vooral improviserende
muzikanten neerzet in diverse combinaties waar wel telkens spil en
producer Mathias Van de Wiele tussen zit. Stemmingen en sfeerbeelden dus
eerder als melodieën en dat met soms een minimum aan instrumenten. Zo
stapt ’zoonomia’ met wah wah gitaar en vooral de bass clarinet van
Joachim Badenhorst deze CD in, eerst vormelijk, daarna vervagend in
mistige flarden waarna we ons blijkbaar meestromend op een bootje op
eendenjacht begeven in ‘emond’, de gelegenheidslokeend is een Bart Maris
op trompet die wat verder vervaagt in electronica. ’deformita’ e
costanza 1’ is dan weer vooral een stemverhaal waar Mathias aardige
streepjes doorweeft maar waar ook vooral drummer Giovanni Barcella,
naast de stem, ritmisch de sfeer bepaalt. Tot nu toe eerder grijs van
toon mag ‘air’ daar wat meer kleur aan geven.Tom Callens aan de alt en
Zeger Vandenbussche aan de tenor sax maken een geheel met wat meer
ballen, al drijven die ook hier in een wat magisch-oosterse soep .Toch
wel mooi, ook al met dat aardige drum en cymbalenwerk van Dimitri
Simoen. In ‘a Sunday afternoon at the lumber camp’ wordt er dan weer
letterlijk ‘gezaagd’ en de stukken knetsen dan ook alle kanten uit. Lode
Vercampt zorgt daar o.a. voor op de zingende zaag en ook Mathias komt
wat onder de stroom te zitten… Track 6 ‘upsalation’ is het duo Zeger
Vandenbussche op de tenor en Mathias Van de Wiele op de ..’moustache
gitaar’ en dat lijkt me wel een acoustische te zijn…, ieder heeft een
wat eigen verhaal, soms in overeenstemming, dan weer met eigen
argumenten… ‘SOS’ is daarna voorwaar de knappe statig voortschrijdende
parade voor het Konglong beest, jawel uit die tweede CD van Moker.
Schitterende trompetpartij van Bart Maris en een nummer dat ons waarlijk
écht beroert ! En het lijkt er wel op dat we het magische bos nu wel
achter ons gelaten hebben want op ‘smells like’ mag Steven Segers
(remember ‘Greetings from Mercury’ ?) rappen en vult de band Barkin’ dat
verder goed in en aan ! Wat later voert Prak ons met ’piccola essenza’
echter terug naar het improvisatiepodium. Drummer Giovanni Barcella
levert tegenwerk aan de schrijende gitaar van Mathias die onverstoord
doorgaat, de stand eindigt onbeslist…Het is aan het Brick Quartet dat
dan verzoenende taal mag spreken in afsluiter ‘suite d’esvanecimento'.
Zalvende taal van Lode Vercampt op de cello, Dimitri Simoen op bass
clarinet en Mathias Van de Wiele hier voor een tweede keer op althoorn.
Joachim Badenhorst aan de klarinet voor een gezelschapsimprovisatie…
En dan zitten we door de CD heen, een staalkaart, een proeve van wat
Chopstick Records ook in de toekomst wil gaan betekenen (en dan halen we
uit de persnota : ‘promotie en bookings van de vermelde bands en
projecten en op termijn een podium bieden aan muzikanten en initiatieven
die zich engageren voor jazz en improvisatiemuziek in de brede zin’.
Voorwaar ambitieus en, hoewel we met De Werf een meer dan behoorlijk en
breed platenlabel rijk zijn, mag er steeds ééntje bij. Dat dit gegroeid
is uit een muzikantenbasis is een absolute opsteker en toont maar weer
es waar Vlaanderen groot kan in zijn !
|
