Deze David Gogo, what’s in a name, zijn échte naam (beweert de bio !) ,
is een blijver en zet met ‘Vibe’ (nogal onduidelijk, zijn zesde of
zevende CD ?) een sterke schijf neer die het succes van ‘Skeleton Key’,
met hits als ‘Personal Jesus’ en ‘Signed,sealed, delivered, I’m
Yours’,mogelijks zal evenaren.’Love in the City’ met guest Tom Wilson
haalde alvast de rock charts in Canada, waarvan ie afkomstig is en met
andere beroemde gasten als Jeff Healey op opener ‘She’s alright’,waar
beiden op gitaar duelleren zit je wel goed. Dat nummer refereert naar de
Stones of naar CCR als je wil, zeker als je de sterke stem van David er
mee in calculeert. Allemaal eigen nummers of samen geschreven met o.m.
hitleverancier John Capek en begeleid door goed volk als Billy Hicks aan
drums, krachtig invullend, Jay Stevens aan de soms zangerige, dan weer
strakke bass en een superbe Brendan Hedley aan de keyboards die dat
allemaal open trekt, kan David zich helemaal geven in songs die wel
rockgeaard zijn maar tevens wortelen in een rhythm ’n blues tradition.
‘300 pound shoes’, met aardige slide wisselt graag met het ophitsende
‘Silk and Stone’ of ‘Cry Harder’ dat mij onwillekeurig herinnert aan die
drive die Chris Spedding vroeger ook al had. Ruimte voor ballads ? Niet
echt, al pompt ‘I’d do anything’ daar naartoe en ‘Something ain’t
right’, daar kan je ook op slowen, al blijft het tempo wat aan de hoge
kant, maar da’s wel een hele sterke song met mooie backings daar
bovenop. ‘Hey Juanita’ weegt me eigenlijk wat licht in dit geheel, een
vlot popdeuntje met wat Parfisa orgeltje. Nee, dan liever ‘Hit me from
above’, stevig rockend met die guitarwallsound en drums en dat lijntje
mondharmonica van Gerry Barnum. En voor de blues puristen is er
natuurlijk ook nog afsluiter ‘Why don’t you show me’ , waar David Gogo
toont waar ie ook zo goed in is: snerend gitaarwerk in a real blues
tradition. Spoorde SRV himself in een ver verleden David niet aan om
zich op de blueshighway te begeven !? Het lijkt er op dat het verhaal
van David Gogo beyond de blues rijkt met eerder knappe eigen rock
getinte nummers, hitgevoelig ook. Tel daarbij een sterke voice en een
prima gitaar, someone to remember !
|
