Géén nieuwelingen, dit Poplawsky, wél een uitgebreide bezetting van good old ‘Blue Chevy’s’ die meteen ook hun muzikale horizont verruimen, vandaar dat ‘Moving On’. Niet echt meer die fifties/sixties feel die er vroeger dik op lag, al blijft hun sound wel heel herkenbaar. De gitaarlicks van Frédéric, het strakke drummen van broer Philippe Martello, de zangpartijen van Kris Bries, bijtijds met een sneer vette bluesharp er bovenop, en de upright bass van Jan Van Parijs, ja da’s een heel herkenbaar gegeven. En nu dus aan-en opgevuld door keyboardenist Jan Ursi, méér als ‘begeleidend orgelist’, en die voegt er rake tunes aan toe ! Dat alles in een productie van Amerikaanse Teddy Morgan, die op een aantal tracks ook de rhythm guitar hanteert. Email-gewijs is dat trouwens met hun idool Teddy allemaal begonnen. Die was enthousiast geraakt na het beluisteren van hun eerste CD ‘Birdcage Motel’ (waar wij tussen haakjes ook bij betrokken waren) en toonde zich dan ook bereid om de productie van deze nieuwe voor zich te nemen. Filip Casteels (ex El Fish)was de man achter de knoppen bij die eersteling toen en nu dus dé grote Teddy Morgan gestrikt, daar zit wel degelijk muziek in die mannen, denk je dan. Maar duidelijk wel Amerikaanser nu !
Na de CD-voorstelling in de Leuvense Blauwe Kater, ligt het schijfje uitdagend hier voor mij in zijn donker-grijs-groene tint en bij–de-tijdse layout, helemaal af en klaar om in de player te gaan ! So, let’s hit it !
Opener ‘ I belong’ heeft zeker hitpotentieel want heeft een heel meeslepende gitaarlijn die live echt groots aanvoelt. De vorige CD ‘Birdcage Motel’ had ook al 2 potentiële hits in zich met ‘Follow the moon’ en ‘Witchcraft’ , en hier heb je ook al meteen prijs, ‘I belong’ is gewoon erg goed ! Benieuwd hoeveel we er zo nog gaan tegen komen…
‘Moving on’, met het aanzwellende orgel én pianopartij is een mooie song en wéér een nieuwe bovendien van songwritersduo Martello/Bries. Ja, je hebt het of je hebt het niet en zij hebben ‘het’ dus duidelijk wel…Hier naar het einde toe weer die intrigerende gitaar van Frédéric, mooi. ‘Chasing Dinosaur’ vindt dan terug meer aansluiting bij hun vorige werk. Kris aan de mondharmonica en een Jan Van Parijs hiphoppend verder. Leuk live on stage bovendien, met een bas die wel eens de lucht wil in gaan ! Philippe drijft het ritme met slagen die aan komen…’Let it slide’ vervolgt dan met een electrische piano die lekker in zet maar toch is het telkens weer Frédéric aan gitaar die het mooie weer maakt ! Hit nummer 2 ? Beter in ieder geval dan ‘Sit down and talk’ dat niet echt ‘slecht‘ is maar eerder iets heeft van ‘sorry, daarnet ook al niet gehoord?’ Klinkt een beetje te bekend en wordt daardoor wat magertjes en daar kan die sprankelende piano ook niets aan verhelpen…Neen, geef mij dan maar de vettige swamp van ‘Sitting on a stone’ waarbij Norman Greenbaum’s ‘Spirit in the sky’ mij wel even door de geest speelt. Kris in grote vorm ! Ambiance ! En die zet zich voort op ‘Get it rolling’ met dat grappige Farfisa orgeltje er bij. Wanneer de bluesharp er dan ook nog bij komt, kan het voor mij niet meer stuk, dit hoort bij de betere nummers op deze schijf. ‘Blue sky’ dan, met een zangerige zware bass en een Philippe die maar blijft gaan, stopt, wat mij betreft, te vroeg, deze song was nog niet aan z’n end toe, had ik graag nog wat zien uitlopen… Nu echter komt ‘ True love’ daar wat roet tussen gooien want verzuipt als het ware in de vettigheid, sorry hoor, voor de uitdrukking. Misschien is die wel de moeite waard als song maar mij klinkt het veel te verzadigd, gaat er echt wat ‘over’. Afsluiter ‘Stabbed down’ heeft daar ook wat last van maar biedt voor de rest genoeg originaliteit met weer dat speelse orgel, ‘pole pole’ zomerse gitaarlicks en percussie. Een waardige afsluiter van een plaat…die je moet spelen…Jawel, een eerste beluistering riep wat vragen op maar hoe meer je deze schijf draait hoe beter ze wordt of werd dat al ergens gezegd ? Hoofdstuk ‘Blue Chevy’s lijkt hiermee in ieder geval definitief te zijn afgesloten. Wat blijft is een boeiende groep met een unieke sound en feel, ik ken zo geen tweede hier in België. De songs stáan er, al is het wel even opletten wat ballads betreft, want die gaan al gauw op mekaar lijken. Muzikaal talent is er ook al met bakken in huis, dus wat heb je nog meer nodig om te starten? Poplawsky, go for it !' (al vinden we eerlijk gezegd deze naamswijziging op zich géén goed idee en kan zulks enkel maar voor verwarring zorgen in het bluescircuit....)