Na 'Drivin' (uit 2003) is Burnin' de tweede CD van Chris Mentens in een reeks van vier. Ik ga er immers van uit dat Chris zich liet inspireren door Relaxin', Cookin', Workin' en Steamin'.
En Mentens heeft nog meer met Miles gemeen. Ook hij is een uitstekend arrangeur en etaleert dit kunnen met verve op Burnin'. Alle elf stukken op de CD zijn van zijn hand, in eigen arrangementen en in een zelfde sfeer.
De Jazz Van bestaat uit drie blazers (Sam Versweyfeld op trompet en hoorn - Joe Higham op sopraansax, klarinet en bass-klarinet en de jonge Dree Peremans op trombone), vibrafoon bespeelt Jan Nihoul, tevens co-producer. Drummen doet Bilou Doneux en Chris is er zelf op contrabas. Daarnaast zijn Pierre Van Dormael (gitaar) en Chris Joris (percussie) te gast op een aantal nummers.

De CD opent met 'The Father Of The Farm', en is opgedragen aan Omer Gevaert. Enig opzoekingswerk leert dat die man de rijstwafel zou uitgevonden hebben... . De enige link die ik kan bedenken, tussen de uitvinding en dit nummer, is dat het nummer bijna even fragiel en breekbaar is. 'Compose Her' heeft iets frivools, iets lieflijks en romantisch zodat ik durf te hopen dat de titel staat voor waar hij me meteen deed aan denken. In 'Panchromatic Resonance' slaat de Jazz Van aan het swingen en slepen bass, drums en vibes de trompet van Versweyfeld mee in een onwrikbare groove. In een tweede deel neemt Peremans met zijn trombone schitterend over. 'Hoketus' blijkt een compositieprocedé dat voornamelijk in de twaalfde en dertiende eeuw werd toegepast en waarbij de verschillende stemmen afwisselend pauzeren zodat de melodie dus over meerdere stemmen verdeeld werd. Mentens kent zijn muziekgeschiedenis. Boeiend nummer. 'Miniature #1' en 'Miniature # 2' zijn opgebouwd rond een zeer sterke baspartij en in #2 mag Peremans zijn trombone inruilen voor een speelgoedpiano. Leuk idee en dank aan het speelgoedmuseum van Mechelen. Het zevende nummer heet 'Septimalisation' en dat betekent het invoeren van het zevendelig stelsel als de norm voor religieuze en fysische metingen. Het levert een boeiend en bevreemdend resultaat op waarin de verschillende delen een ongebruikelijke lengte hebben van zeven maten. De Jazz Van en Pierre Van Dormael zullen allicht enige tijd besteed hebben aan het instuderen van dit nummer... Het vraagt van de luisteraar ook wat moeite maar die loont ! 'Spin Cycle Tango' is de vreemdste eend in dit gezelschap. Het nummer werd niet in de ‘Crescendo Studio’ in Genk opgenomen zoals alle anderen, maar in het w(b)askot van Chris Mentens thuis. In dit nummer kan je kennismaken met wat een gedreven bassist SOLO vermag met behulp van wat Japanse elektronica en heel veel creativiteit. De hoes vermeldt dat alle geluiden met een akoestische bass geproduceerd werden. Amazing!! Verder zijn er nog 'Just This' en 'Mexican Sunflower'. De CD sluit af met 'El Monte', een nummer dat zeer langzaam op gang geblazen wordt tot de bass het teken geeft dat Chris Joris met de Jazz Van mag ‘fuseren’ en dit uitgroeit tot een swingende Latin Jazz song met schitterende trompet en trombone partijen.

Burnin’ is een knappe plaat geworden. Vernuftig en leerzaam bovendien ook. Als de volgende in de reeks daarbij ook nog ‘ vanuit den buik’ komt wordt dat ook weer een geslaagde schijf !'