Patrick Cuyvers: Vocals, Hammond organ, Keyboards & Piano
Rob-Vanspauwen: Guitars & Backings Igor Maseroli: saxophones & Backings Jan leven: Fender bass & Backings Gert Servaes: Percussion & Backings Steve Wouters: Drums & Backings

guests:
Kathleen Vandenhoudt: Backing Vocals Carlo Nardozza: Trumpet
Nick Caris: Trombone

De ‘blunk’ is alive en nu meer dan ooit ! Jim Cofey’ s Soul Kitchen, kortweg Jim Cofey, is na Bass Papa ook al op het funky soul pad. Deze band heeft trouwens nog meer gemeen met Bass Papa, drummer Steve Wouters om te beginnen en ook Igor Maseroli zagen we al op de planken met laatstgenoemde band. Talent zát verder met Patrick Cuyvers overtuigend aan vocals waar ie zo in de schoenen kon staan van betreurde Luke Walter Jr. en verder aardig swingend aan de Hammond en op piano, maar dat kennen we wel van hem uit vorige avonturen met o.a. Hideaway en Soulspirit en in een nabijer verleden nog met de onvolprezen Rhythm Bombs. Jan Ieven, voorheen in een eerder leven bassist bij El Fish en medebezieler van het Jim Cofey recept haalde hier ook nog Gert Servaes (Big Mama’s Kitchen) bij aan de percussie en dat klinkt vantijd aardig Afro. Rob Vanspauwen ( Voodoo Boogie) slaat hier ook de gitaren aan en zo zijn we kompleet, een aardige hap verenigd talent bij mekaar. Tel daar nog wat respectabele guests bij, als daar zijn: Kathleen Vandenhoudt aan vocals en de jazzblazers Carlo Nardozza (aan trompet) en Nick Caris (op trombone) en dan kunnen we meteen van start met ‘A lie is a lie’,heel erg de blunk ! en voor de slechte verstaanders heel erg in een echte Blue Blot traditie ! ’Bricks & Tiles’,een instrumental, houdt je daarna niet meer stil en je moet al heel erg een kouwe kikker zijn om hier niet op te bewegen. Funk is in the house en Igor Maseroli krijgt hier open gordijn. Die jongen viel ons al eerder op, o.a. wat jaarjes terug op Swing waar ie toen nog aantrad met Peerse Rusty Roots. Zwoel gaan we verder met ‘Seems like yesterday’ waarin ook wat sexy trompet zit die de stuwende song rustig mag uitblazen. En gingen de jongens niet voor New Orleans funk en Mardi Gras vertier? Wel dat krijg je om te beginnen met ‘Kinky Reputation’ , mooi ingevuld door percussie en de rake roffelende drums van Steve Wouters. Blazers random aanwezig ! En nu zijn we goed vertrokken want ook ‘She’s so guilty’ komt uit hetzelfde schuifje. Enorm aanstekelijk en in een real New Orleans tradition. Dan echter gaat dat schuifje ‘New Orleans stuff’ voor even dicht en het ‘Blunk’ schuifje weer open voor het mooie soulvolle ‘Waste of time’ met die vele stemmetjes rond Patrick die zelf over zo’n machtig sterke stem beschikt. In ‘the Table’, een ballad ! , krijg je hem rustig en warm te horen, heel melodieus en mooi…mooi maar funky cats zoals ik er zelf één ben, houden toch meer van Jimmy Mc Griff cover ‘Fat Cakes’ dat dan voor de afwisseling weer wat getemperd wordt door ‘The Blame’, echter geen uitdovertje want de vlam wordt steeds brandende gehouden door de gitaar en sax riffs en Carlo Nardozza gooit daar met plezier nog een stevige trompetsolo bovenop. Zo blijf je met gemak van het ene been op het andere wiebelen. Up tempo dan maar weer en zet die Hammond maar lekker luid want we denderen terug New Orleans binnen met ‘That Ain’t Bad’ waarna ‘Chew the Fat’ wat plagerig komt aanzetten, een instrumental met wat baritonsax, slechts een interludiummetje voor het ‘alle registers open'  ’Four Corners’ dat deze haast feestelijke CD ook op een Mardi Gras manier mag afsluiten. Ik meen dat het een Allen Toussaint nummer is en één van de zeldzame covers op de plaat ! De meeste nummers komen immers uit eigen rangen en dan voornameljk van het duo Ieven-Cuyvers maar we vermelden ook graag de verdienste van Karel Phlix, Helix van Blues Lee, waarvan je de naam terug vindt in de credits bij drie nummers. DJ4T4 van ’T Hof van Commerce stond in voor de productie en het mag ronduit gezegd woren, z’n baby is een juweeltje ! Zelf zag ik de jongens nog niet in deze Jim Cofey combinatie bezig maar deze zomer maak ik dat zeker goed op ’t Varenwinkelfestival, ik zie er nu al naar uit ! Conclusie : Weer maar eens een fijne CD op het Naked Productions label dat hiermee zijn zoveelste goeie in rij neerzet !


 

Winus