| |
|
|
Jan Bas: Vocals, Guitar
Nico ‘Tutt’ Vanhove: Drums
Stefan Kelchtermans: Bass
Bob Smets: Guitar
Deze ‘Electrified’ ziet er
langs de buitenkant al net zo verzorgd uit als eersteling ‘100
Miles’ en veronderstelt met producer Mark ‘Tee’ Thys, ook nu weer
aan de knoppen, dan ook continuïteit, een verdergaan op het
ingeslagen pad van de West Coast Blues. Maar al gauw merk je echter
dat hier één en ander veranderd is. Zo is de sax van Steven Scheelen
ingeruild voor de Hammond B3 van JJ Louis, de grote broer van Big
Dave. Bijzonder goeie aanwinst, deze toetsenwizzard, al sluit het
één natuurlijk niet noodzakelijk het andere uit. Sax kan best
broederlijk naast het orgel bestaan. Maar laat ons vooral eens
luisteren hoe dat allemaal in de praktijk klinkt…
Wat direct opvalt bij het lezen van de credits is dat hier aardig
wat eigen werk in zit, zo ook is titelsong ‘Electrified’ uit eigen
pen geslopen. Mooie song, rielekst voortgeroffeld door Mr.Tutt en
knap gesoleerd door Bob Smets aan de gitaar. De Hammond vult dat
verder allemaal mooi in, alle gaatjes zijn gevuld en als bassplayer
blijf je dan wat gefrustreerd op de achtergrond denk ik dan, want
zo’n Hammond neemt met het voetenwerk meteen ook de baspartij mee.
Benieuwd hoe Mr. Body (Stefan Kelchtermans) dat aangepakt heeft,
moet hem dat bij gelegenheid toch es vragen…) Nog een bedenking heb
ik bij de mix van de vocals. Die zit, wat mij betreft, ietwat te ver
naar achteren maar dat herkennen we ook al van de vorige CD die ik
ook graag wat ‘direkter’ had gehoord. Verder vind ik het totaal
ontbreken van de sax een gemis maar desondanks deze eerste, vroege
bezwaren maakt deze ‘Electrified toch een hele, héle mooie start !
Je voelt dat dit goed zit, al gaat de tocht dan niet meer cruisin’
langs de West Coast maar eerder soulwaarts, richting Detroit en
Memphis. Zo ook met ‘It’s yours to spend’ , met die lekkere Hammond
van JJ en ook BeeJee klinkt nu al veel meer op de voorgrond. Ook
weer eigen werk nu en ik voel dat ik in superlatieven ga vervallen,
maar dit is werkelijk wel heel erg sterk ! Cover ‘I found my soul
last night’ van ‘Little’Milton/Louise Brown is very black en laat
twijfels ontstaan over de ware huidskleur van de Rusty Roots guys,
heerlijk nummer. En zo schuifelt ook weer eigen ‘Can you dig it’
daar lekker tegenaan gevolgd door Deadric Malone cover ‘Don’t cry no
more’, dat je terug catapulteert naar begin jaren zestig. Pure
nostalgie voor diegenen die nog wat jaartjes ouder zijn dan ik maar
mij laat dit ook niet onberoerd, zeker weten ! En dan is het
swingtime, jive your body on ’Cut back on love’ dat z’n lekkere
gangetje gaat, ‘een feel good’ nummer in hoog tempo. Ergens klinkt
dit heel erg bekend maar ik kan er niet op komen, hou het dan maar
op een eigen Rusty Roots compositie…We blijven op dit dansritme,
gaan zelfs nog wat sneller met cover ‘Come back baby’ van
legendarische harmonicist en bluesman ‘Little Walter’ Jacobs en nu
krijgen we het wel héél erg sweaty , zeker met het funky chicken
‘Fingerlickin’ good’ daar achteraan ! En het houdt nóg niet op. Ook
‘On top of the World’ haalt het stijfsel uit je benen, mocht dat nu
nog nodig zijn… En wat gedacht van het Willie Dixon rockertje
‘Hidden Charms ? Dat haalt het potje rock’n roll naar boven en je
weet…eens dat geopend ! ...Zo gaat ‘ Two timing woman’ stampend door
en gaan we op dit ritme wel erg snel naar het gaatje toe. Gelukkig
gaan de voeten nog even schrijlings tegen de groef in voor de slow
die wat schatplichtig is aan het ‘I need your love so bad’ van
Fleetwood Mac (of was dat van B.B. King ?) Hier noemt het nummer
‘I’ve grown’en is ' is een eigen compositie' en het sluit deze CD
waarlijk groots af. Eindconclusie na dit stukje vol lof kan niet
anders dan zwaar positief zijn, nog een geluk dat je bij het
recenseren niet hoeft te blazen !'
Winus
|
