Sterk op eigen voeten nu, zo zonder mentor Walter Broes van The Seatsniffers aan de leiding. Zelf geproduced deze keer omdat ze hun eigen muziek het beste zelf aanvoelen vinden deze jongens, en dat vertaalt zich na vorige ‘Takin’ care of Business’ uit 2005 deze keer in 15 (!) eigen songs die, gebaseerd op ouwerwetse roots rock’n roll, toch wel breder gaan dan louter rockabilly en hier vertaalt zich dat vooral naar country rock en ‘twang’ toe, da’s een soort country honky tonk. Zij houden zich daarbij aan de beproefde Home Town Gamblers formule met upright bass, solo en slaggitaar, vocals en mondharmonica ‘on the side’. Geen drums dus en dat betekent dat vooral de bass lekker mag slappen en de gitaren het geheel ritmisch moeten aandrijven en jawel hoor, je vergeet er echt gaandeweg die drums bij, da’s zeker een verdienste ! Verder zit er heel wat ‘schwung’ in hetgeen de jongens brengen en met R&B opener ‘Pretty Baby’ weet je al meteen waar je verder ook aan toe bent, al is dit nummer wel een bluesy buitenbeentje ! Ongecompliceerde swing en jive met de bas van Guy die telkens stevig door de afgemeten melodieën stapt. Zo gaat dat in ‘Have no place to stay’ en ‘Drunk tonight’ maar road song ’ ‘Cruising across the U.S.A.’ brengt je dan weer door de weidse prairie a la Johnny Cash, lekker vertellend gezongen door Yves De Caluwé en met de slide van guest Jef Marinus daar heerlijk bovenop, mooi ‘on the road’ nummer en temeer een bewijs dat deze jongens een lekkere song in mekaar kunnen draaien. Yves staat daar grotendeels voor garant maar bijtijds worden de krachten gebundeld en tekent ook broer Guy mee voor het schrijf en componeer werk en ook Jurgen Van Poppel (gitaren) zet zich daarbij in, zoals nu. Goeie gitarist trouwens,die Jurgen, al moet je de mannen daarvoor best live eens meemaken… Eigen roots songs volgens de aloude traditie en dat vijftig jaar na de ‘echten’ die toen het vuur aan de lont staken, daar moet je een zeker talent voor hebben ! Authentieke deunen, met momenten zachtaardig wegkabbelend als op ‘Fooling around’ , ‘It’s Goodbye’,’ Gone and left’ of ook nog ‘Little Lisa Marie’, gezongen door Yves maar soms met die stem van Guy d’er ook bij in de backings, zo horen we hem ook nog es ! Andere keren krachtig swingende rockabilly zoals op ‘Fly away’ en ‘Love you tonight’. Jeffrey Thielens trekt er hier en daar gepaste streepjes mondharmonica bij. ‘Cry of Distress’ is er zo ééntje, met een wat sombere achtergrond maar dat kan ,best ook op vrolijker deunen zoals op ‘Shooting Star’. En op ‘Tattoo’ klinkt die smoelschuiver vettiger maar da’s dan ook een redelijk boppend nummer. Zo begonnen ze trouwens tien jaar terug, als pure rockabilly band en op ‘End of me’ krijgen we nog meer van dattum. En hou deze jongens dan maar eens tegen, nu ze op dreef raken want ook nummer 15 ‘This is your day’ gaat zwaar swingend naar het gaatje toe ! En zo heb je ze allemaal gehad, korte krachtige songs, strak afgelijnd en haast allemaal binnen de drie minuten grens, zoals het in dit genre betaamt. Tel daarbij de originele hoes-layout van Mighty Sam en dan heb je een product dat ook mag gezien worden. Het rootsminnend volkje heeft met The Hometown Gambers een band die met deze tweede CD op het Spaanse roots label ‘El Toro’ zich meteen ook profileert als een blijver in het genre. Dat daar volk op afkomt, dat hebben de vele optredens hier ten lande en tot ver daarbuiten in het verleden reeds afdoende bewezen, daar,  hips, 'Dypsomania’klinken we op !