Alto Saxophone – Ben Sluijs
Piano – Erik Vermeulen

In een minimale bezetting spelen Ben Sluijs en Erik Vermeulen heel fijnzinnig twaalf eigen stukken en twee standards. Het gaat hier niet om gespierd machtsvertoon, maar om met kunde en groot samenhorigheidsgevoel eigen wegen te vinden en fijne werkjes af te leveren. Gevoelige, bedachtzame verhaallijnen en schetsen zijn het, met delicaat toetsenspel en dito blaaswerk.
De cd opent met 'Bright Day' van Vermeulen, helder en lyrisch. 'Parity' van Sluijs gaat traag vertellend dieper de beschouwende kant op. Waarop Vermeulen kort van antwoord dient 'A Short Answer'. En dan komt 'Con Alma' van Gillespie. De warmte stijgt. De herkenning van een song die al tientallen jaren haar waarde bewijst, geeft een extra referentiekader. In de open, eigen stijl die Vermeulen en Sluijs hier hanteren maken zij van deze versie een parel. Dat doen zij enkele eigen songs later nog eens met 'Sweet and Lovely'. Je denkt dan wel aan oudere versies, toch is het vooral genieten van deze schitterende interpretaties. Zij zetten deze klassiekers buitengewoon mooi naar hun hand.
Hoewel vooral rustig schoonheid wordt betracht horen we hier en daar snelle vingers en vooral van Vermeulen uit speelse tempowisselingen. In opener 'Bright Day' al, verderop bvb ook in 'Temps Perdu'. Beide muzikanten klinken voortdurend begaan met de juiste klank en de juiste timing. Uitgeleide krijgen we met het knappe 'Early Train' en 'Evening Red' van Sluijs.

Op deze degelijke cd weten beide talenten aan een rustig tempo elkaar en zichzelf te vinden, maar ook ons en bij uitbreiding ongetwijfeld weer een nieuw publiek. Hun Stones-cd van 2001 is onlangs niet zomaar heruitgegeven.




 

Danny De Bock