Marty Ballou (Bass (Acoustic) - Sunny Crownover (Vocals) - Doug James (Clarinet (Bass) - Providence Mandolin Orchestra - Carl Querfurth (Trombone) - Duke Robillard (Bongos, Tambourine, Tenor Banjo, VocalsGuitars, Tambourine, Tenor Banjo, Vocals) - Mark Teixeira (Bongos, Congas, Drums, Shaker, Wood Block)

Les Paul, verleden jaar in Augustus overleden op 94 jarige leeftijd, vernieuwer en eens de uitvinder van de elektrische gitaar , tevens musicus en songwriter, was dé inspirator voor dit buitenbeentje van gelauwerd bluesgitarist Duke Robillard. Beschouw deze CD  best als een apart project want die is  heel wat anders dan bvb. z'n vorige 'Stomp, the Blues tonight',ook al uit 2009. Dat is trouwens ook een beregoeie CD en bovendien geschoeid op de hem vertrouwde leest van jumpin' blues en rock'n roll. Voor deze 'Tales' echter scharrelde Duke  niet alleen life time melodiën op van Les Paul en Mary Ford, dingetjes die voor hem steeds al gevoelig lagen,maar ook  old time muzikale memories uit ouwe fims en deunen die in  ons algemene muzikale geheugen liggen. Hij creëert hiermee een nostalgische sfeer en vindt daarbij  in Sunny Crownover de absoluut meest geschikte partner om dat vocaal te vertolken want zij is voorwaar meesterlijk in het scheppen van de nodige sfeer ! Samen werkten zij met veel plezier in 2009 aan deze CD en dat loont zich want de songs zijn echte pareltjes.  Begeleiding is er slechts door bassist Marty Ballou op de akoestische bas en hier en daar veegt vaste drummer Mark Teixeira ook nog wat borsteltjes over de snare drum of voegt soms wat percussie toe. Slechts op 'Occidental Woman' wordt daar even vaste gabber Doug James aan de bas klarinet en Carl Querfurth op trombone aan toegevoegd. De Duke neemt verder vanzelfsprekend zowel het akoestische als het elektrische gitaarwerk voor zich, in een Les Paul traditie dan want dit is natuurlijk voor een stuk een 'tribute to', dus veel werd meersporig toegevoegd ,met de gepaste tremolo of reverb d'er bovenop. Wat je dan krijgt met de juiste songkeuze is een heerlijk wegkabbelende schijf, erg loungy, evengoed thuis op een zomers terras met een cocktail in de buurt , als op het kerstfeestje bij je thuis (waarvoor die trouwens eerst wat bedoeld was, de CD lag immers tegen de voorbije kerstdagen bij de (weliswaar Amerikaanse) platenboer, alhoewel officiële release pas laatst, in Februari, was.

De Duke heeft bij de CD een aardig booklet toegevoegd waar d'ie z'n motivatie meegeeft, waarom er net die song op moest, en met welke gitaren er bij gespeeld werd, zo'n bijsluiters hebben we graag !

 Uit het 'Les Paul en Mary Ford songbook' krijgen we  Bye Bye Blues', starter van de CD trouwens, 'Just one more Chance', I'm still in love with you', Smoke Rings' (mijn absolute favoriet !- a song about smoking...smoking what, I'm not sure !) en 'I'm Confessin' (da's dan weer wat overdone met al die mandolines...) Heel authentiek klinkt anders ook  'Occidental Woman', old times jazz, instrumentaal mooi ingevuld door de woodblocks van Mark Teixeira, de blazers en een Kay Deluxe akoestische gitaar uit de jaren dertig, schitterend ! Eigenzinnige versies van 'Besame Mucho' en 'Tico Tico', nog een Zuid-Amerikaantje van...The Andrew Sisters, remember? staan d'er ook al op en en zit je dan toch in dat ritme, ga dan maar even verder met de mambo op 'Sway' van Pablo Beltran en  voor mij misschien wel het andere hoogtepunt uit de CD is het jazzy part 2 van 'Put the Blame on Mame' (van Alan Roberts en Doris Fisher). De percussie geeft  andere stukken ook al dat extra exotische zoals in 'Kiss of Fire', maar dat is  natuurlijk dan ook wel een tango ! Met veel delay schuifelt daar nog 'Crazy' van Willie Nelson achteraan en da's als het ware op het lijf van Sunny Crownover geschreven. Zij bleek deze song trouwens al jaren in haar repertoire steken te hebben, dus dat was een extra meevaller voor beiden dat die voor de plaat werd geselecteerd... Eén van de meer jazzy styles krijg je dan nog met het ook al aloude 'Goody Goody' van Matty Malneck en Johnny Mercer, uit 1936 stamt dat al en ooit zette Benny Goodman dit nog als eerste op de plaat.'Romance in the dark', is er nog zo ééntje uit die jaren dertig, is een blues van 'Lil' Lillian Green en die scoorde daar ooit haar grootste hit mee. Voor mij scoort deze Sunny Crownover nu overigens ook al, had nooit eerder van haar gehoord maar nu blijkt deze Texaanse ook al sinds haar childhood op de planken te staan en dus performde zij eerder al met heel wat artiesten tot ze nu onder de vleugels van Duke Robillard terecht kwam, die haar talent meteen onderkende. Remember the name !

De meer dan volle CD (17 tracks !) wordt (en da's een beetje spijtig) totaal overbodig afgesloten door een remix van 'Sway', een plezanterietje van technieker John Mailloux, met veel echo en distortion, en dat gaan we dan gauw weer vergeten !  Voor het overige blijkt dit een meer dan genietbare schijf van Duke Robillard in z"n geheel, 'dedicated to the music of Les Paul', dus nogmaals : niet te vergelijken met eerder werk van deze jumpin' blues gitaarreus.Hou je't echter relax en loungy ,than you will love it !

Winus