Firesea Records – FREC 1001
King Mo : 'Sweet Devil' |
|||
Onze Noorderburen beschouwen
we dikwijls nog te veel als onze broeders 'uit het vérre Noorden',
daar waar het muziekjes betreft, want die komen niet steeds in onze
CD-players terecht en da's dan verdomd spijtig want daar zitten af
en toe best leuke exemplaren tussen. Neem nu deze 'Sweet Devil' van
King Mo... nooit eerder van gehoord en hun vorige 'Live a la
Bonbonnière' werd dan nog wel bekroond met de 'Blues CD van het jaar
2009' award ! En het zal wel een rage wezen zeker, want ook deze
opvolger 'Sweet Devil' is weer een live album en eigenlijk zien we,
oude malloten die we intussen zijn, het liever wat anders want was
zo'n live plaat vroeger niet de bekroning van eerder bewezen
studiowerk? Afin, geen gezeur, open met die deur ! (van de CD
player) Geen voorspel hier want het stuwende 'No use denying' drijft
direct full speed deze 'Sweet Devil' CD in het goeie spoor. Een
eerder ingehouden Phil Bee achter de microfoon, de aandringende
ritmesectie, Hammond en Fender Stratocaster op de voorgrond, de toon
is gezet en het smaakt meteen naar meer !'Suits me right.' van
bassist Jules Van Bussel volgt daar sterk achteraan, Phil Bee's
zangwerk zit hier ook beter. Een indringend ritme is het dat je niet
onberoerd laat, stevige soli van Sjors Nederlof d'er tussendoor,
streepjes Hammond van Colly Franssen, knap hoor en de hoge
verwachtingen zijn al voor een deel ingelost. Titelsong 'Sweet Devil
maakt er even later meteen een fijn triootje van. Een hitsige teaser
is het en de stem van Phil zit hier perfect. Met de Hammond en de
gitaar 'in a spiritual mood', een bas die daar inventief tussendoor
komt lopen en de coole drums van Henk Punter krijgt het geheel wat
hypnotiserends. Luchtgitaarfanaten zitten ook al goed want Sjors
kent zijn snarenwinkel ! Het instrumentale 'Soundcheck' , een
groepscompositie, spontaan ontstaan tijdens een...soundcheck is,
daarmee vergeleken, niet meer dan een aardig vullertje, als opener
van de liveshow misschien?...Mag, wat mij betreft, best ook op het
podium blijven daar... Een eerste cover volgt dan : het funky ' Big
Legged Woman' van Israel Tolbert dat zo, zonder blaassectie je toch
wat op je honger laat. Het is wat te poppy en te braafjes gebracht
ondanks de vuurstokerij van de gitaar en een Phil Bee die dat aardig
soulvol brengt. 'Make it Right', een stuk van keyboardenist Colly
Franssen op tekst van Phil Bee bewandelt zowat eenzelfde pad en de
aandacht begint hier dan ook wat te verslappen. Gelukkig en net op
tijd is daar dan 'The Milkman', die goeie man, steeds bereid to
deliver some 'goodies' ! Lekker stuk met een hecht musicerende band,
je voelt het in de heupen : dit zit wél goed ! Volgt 'Glad Rags',
een cover van succesdrummer Boyd Small en dat komt er in een lange
track achteraan, niet slecht maar met te weinig pit om de ganse rit
te kunnen blijven boeien. Een break halverwege zou kunnen
helpen...'t is een live album weet je, dus gooi er maar een break in
en laat Phil het publiek wat opjutten, die kan dat best... Bovendien
leent het nummer zich daartoe uitstekend. Laat die lekkere drums
maar gaan,stop de rest, clap your hands...ik zie en hoor het zo al
voor mij...nee dus, een wat gemiste kans... Een echte ,wat 'grande
finale' krijgen we daarna als afsluiter met de cover 'Ain't nobody's
business if I do' , een bluesstandard uit de vroege jaren 20 van de
vorige eeuw en intussen al bijna honderd jaar gecovered door zowat
iedere jazz- en of bluesdiva, niet kapot te krijgen dus en King Mo
voegt daar z'n eigen, erg mooie versie aan toe! Sjors aan de
schrijende gitaar, misschien een tikkeltje overdone.., Phil Bee uit
volle borst, het Hammond gordijn en de drums die de deuren
dichtdoen, een perfect einde !...'King Mo', een naam om te onhouden
en hopelijk lopen we ze hier of daar ook ergens in België tegen 't
lijf, fijne CD !
Winus
|
|||