Bass – François Moutin
Drums – Louis Moutin
Piano – Ronnie Lynn Patterson

Voor wie een mooi stukje pianojazz weet te waarderen verscheen er onlangs de wel erg schitterende CD 'Music'van de obscure Amerikaanse pianist/zanger Ronnie Lynn Patterson, ooit drummer in bands in o.m.Canada, maar als autodidact omgeswitcht naar piano, onder andere uit bewondering voor zijn goeroes McCoy Tyner en Keith Jarrett. Na wat reizen doorheen de wereld besluit hij in 1991 om zich in Frankrijk te vestigen en is intussen met 'Music' aan z'n vijfde werkstuk toe. Nu uit op het nieuwe 'Outnote Records' Jazzlabel, stukje van het bedrijf Outhere dat eerder ook al prestigieuze klassieke labels als AEon, Alpha, Fuga Libera o.a onder beheer had. Om de paar jaar komt Ronnie na een lange stilte wel weer met iets nieuws aan draven en na de vorige 'Freedom Fighters', alweer uit 2008, heet het nu eenvoudig 'Music', een selectie songs, niet allen uit de rijke jazzgeschiedenis gegrepen maar evengoed uit het Great American songbook. Hij laat zich hierbij niet door de minsten begeleiden want de Franse rhythm tandem wordt bereden door de succesvolle tweelingbroers Francois en Louis Moutin, die eerder ook al zowat met alle groten samenwerkten en vooral ook met pianist componisten Jean-Michel Pilc en Martial Solal. We krijgen dus een klassiek piano trio maar dan wel één van een hartverheffende schoonheid, excuseer me voor mijn enthousiasme...'Lazy Bird' van John Coltrane, nog één van Ronnie's helden, mag de CD sprankelend inluiden en zo komen we terecht in een wervelend samenspel van piano, bas en drums dat , weliswaar in een trager tempo met 'Moon and Sand' mag aansluiten, een stuk van Alec Wilder, de populaire songwriter, bekend van zijn samenwerking met o.a. Frank Sinatra. Luister en geniet ook van de soli van Francois Moutin aan de bas, méér dan een begeleider. En natuurlijk mag ook een Monk song hier niet ontbreken en Ronnie Lynn brengt 'Evidence' met veel bravoure, met meer franje dan Monk dat zou doen én onder een luid extatisch meeneuriën dat de stukken steeds begeleidt. Meer tijd wordt er dan uitgetrokken voor 'All Blues', de 'cool' van Miles, waar Ronnie de aanzet geeft maar Francois met het mooie thema komt aandragen. Waar de bassist mee wat accenten legt,erg zangerig bijtijds, omringt drummer Louis Moutin met zalvend drum en cymbalenwerk. Ronnie treedt daarbij braafjes naar de achtergrond, met ontzag voor zijn grootse medemusici. Ja, het zal wel erg stil wezen in de zaal... In 'Blues Connotation' van alweer een grote, Ornette Coleman, krijg je weer die mooie bas en drums combi in een grilliger, of is het 'gulziger' stuk met naast een schitterende Ronnie Lynn, dus de zeer geïnspireerde broertjes Moutin. Een vol-en évenwaardig trio, dat mag intussen wel duidelijk zijn ! 'It's easy to remember' van Broadwaycomponisten Rodgers en Hart is dan weer een buitenbeentje daarna maar heeft genoeg jazz in zich om méer dan genietelijk te zijn en ' Summer Night' van hitschrijver Harry Warren uit vorige eeuw schurkt zich daar lekker tegenaan. Jawel, salonjazz maar dan op hoog niveau en, onderweg naar het einde toe de populaire melodie zelfs van zich afschuddend...Met het nachtelijk zachte regenbuitje van 'Blue in green' van Miles en diens lievelingspianist Bill Evans valt het doek, pianist en drums nog fris natintelend, de bas lui en loom.
Zaligheid behoeft hier geen verdere woorden.



 

Winus