Chris Speed :tenorsaxophone, clarinet
Oscar Noriega : saxophone, clarinet, bass clarinet
Trevor Dunn : bass
Jim Black : drums

 Endangered Blood is een recent kwartet dat vooral composities van Chris Speed speelt, maar dan op een manier alsof de groepsleden elkaar door en door kennen, elkaar blindelings aanvoelen en samen de nummers maken tot wat ze zijn. De CD klinkt als van een groep die al zoveel jaren live optreedt dat het hoog tijd werd om ’s met opnamen op de proppen te komen.
De logge bastonen van Trevor Dunn die de CD openen en het stevig invallen met de drums van Jim Black gewagen via de intro al van een rockgehalte. Met 'Plunge' is het meteen een duik nemen in een way of life die weinig heeft met stilstand. Het is een mooie opener voor een CD die vol beweging zit. Het zijn vaak trekkende bewegingen, de geest van zich steeds weer verplaatsende nomaden klinkt meermaals door. Deze vier zijn natuurlijk geen woestijnbewoners, maar getalenteerde Westerse jazzmuzikanten die de stad en de wereld als habitat hebben. Vaak klinkt hun muziek wat exotisch en zowel in up tempo stukken met Black stevig en strak meppend alsook in slepende stukken krijg je geregeld die geest van een (rondtrekkende) rockgroep.
Nogal wat titels verwijzen naar personen en het lijkt er sterk op dat Chris Speed de inspiratie voor deze muziek vooral vindt bij vrienden en kennissen, van wie hij een portret schetst, of hij componeerde nagenietend van een bezoekje, een voorval beschrijvend... Als muzikant heeft hij dan nog zijn life on the road om hem van ideeën en indrukken te voorzien. De muziek gaat ook over niewe wegen inslaan, oude wegen terug opzoeken, vage paden en afgelijnde stroken bewandelen en afrijden. De beweeglijkheid van hard boppende kwartetten wordt gecombineerd met moderne ideeën en grenzen aftastende handen en voeten. Deze bezetting van twee blazers vol ideëen in de frontlijn en een sterke, creatieve ritmetandem zit zo’n aanpak als gegoten. Al gaat het soms hard, de vier putten zich niet uit in het afrazen van de grilligste achtbanen. Deze CD biedt een fijn geheel dat de oude ideeën van schoonheid en evenwicht combineert met nieuwere en avantgardistischere.
Behalve erg beweeglijke stukken zijn er ook rustpuntjes. Die kunnen een meditatieve kant opgaan zoals in 'Valya'.

 'K' is dan weer een traag vertellend zacht stuk dat van stille vreugde en warme weemoed spreekt. En tussen de composites van Speed is er 'Epistrophy' van Thelonious Monk / Kenny Clarke. Wat een intro krijgt deze cover, wat een heerlijke, donkere versie is dat ! krijgt een wat theatrale kant mee en met theater lijkt ook 'Iris' wat te hebben...
Om kort te gaan: deze CD is een aanrader voor wie houdt van beweeglijke moderne jazz met soms een scherpe uithaal, zonder ambities tot een Suite, maar vooral helder en eerder compact. Zorg dat uw auto klaarstaat of u met iemand mee kan rijden om deze groep te gaan ontdekken, want zij zijn live op 3 december mee te maken in de Singer in Rijkevorsel.

Danny De Bock