Lander Van den Noortgate - alto saxophone, compositions
Andrew Claes - tenor saxophone
Bram Weijters - Piano, composititons
Janos Bruneel - Double Bass
Frederik Meulyzer - Drums

There’s no such thing as… een wilde zin voor avontuur. There’s no such thing as… zachtjes tintelend, pauserend en elegant openen om er dan als een vrolijke bende in te vliegen. 'Small Zoo' is één van twee CD’s die De Werf in één adem uitbracht met Bram Weijters. Hier gaat de pianist mee in heel aanstekelijke avontuurlijke jazz. Met zijn vijven gaan zij wild veel wegen op tussen drukke en kalme, bloedhete en koele verklankingen. De hoes toont weinig kleuren, maar op de CD vind je een ruim pallet aan klankkleuren. In composities van Weijters en Van den Noortgate.
De titel “Small Zoo” laat zich makkelijk associëren met vrij bewegen in de beperkte ruimte van een gevangenschap. Het titelnummer opent trouwens met het nabootsen van dierengeluiden, krijsende apen en tropische vogels, terwijl opvallend droog slagwerk en donkere pianotimbres de dramatiek vergroten. Waarop de beschaving haar intrede doet…
Vrolijk, hevig, avontuurlijk en niet eens vergezocht, alsook bedachtzaam traag, met diepwarme en frisse klanken, zurige en brandende voeren zij ons mee. Deze jongens hebben de ervaring van samen live optreden en dat hoor je, dat voel je.
Na drie nummers nemen zij gas terug om een eerste Weijterse compositie te onderzoeken, “What’s Wrong?” en warme empathie en de nodige (?) pathetiek aan de dag te leggen. Daarop volgt het rustige, klassiek aandoende “A New Balance” van Van den Noortgate perfect, de rust en het evenwicht zijn onmiskenbaar echt en in balans. Drang en dringenheid krijgen een passende titel met 'Emergency' – onlangs ook te horen in Marc van den Hoof's uurtje Jazz op een avond die op Belgische jazz was gericht. Ieder zijn voorkeur natuurlijk, smaken verschillen, zelf kick ik meer op de Weijters die in deze bezetting meespeelt, de dans leidt dan wel begeleidt. Spannender lyrisch dan ism Chad McCullough op I'maginary Sketches'. Raak met deze compositie 'Emergency' en de erop volgende 'War For Peace'.
Na een aantal beluisteringen dreig je door groeiende herkenning de grote mate van variatie binnen en tussen de nummers minder te gaan horen. De invloeden van verschillende stijlen zitten hier ook niet als knip- en plakwerk naast elkaar maar in een vloeiend geheel. Als je dan wat vertrouwd raakt met deze CD blijkt des ter meer dat het ook een troef is dat hier twee componisten elk hun stempel drukken.
Elk lid van dit kwintet verdient hier trouwens lof. De ritmetandem die deze architectuur stut van vele kamers, zalen, trappen en (tussen)verdiepingen is uitmuntend ! Sturend ook soms, eigen gangen creërend in het geheel. Soms valt Bruneel op, soms Meulyzer. De blazers zetten met een geweldig gevoel voor timing de toon dan wel een stap opzij… Soms valt de alt op, soms de tenor. En het is dus altsaxofonist Van den Noortgate die mee sterk opvalt als componist, tussen klassiek evenwichtig en druk free laverend. Met hun hecht samenspel en zeer genietbare solo’s tonen deze muzikanten behalve hun afzonderlijke en gezamenlijke kwaliteiten ook hoe sterk de composities wel zijn. Of hoe een band zijn gelauwerde live-reputatie bevestigt met superstevig studiowerk.