 |
Howlin' Bill : 'Howl' |
||
|
Little Limmy
Hontelé :
guitar
Al een goeie 10 jaar draait
Howlin' Bill onder deze groepsnaam al mee en eerlijk gezegd was ik
ze sinds de laatste CD 'Live at Ancienne Belgique' (uit 2009) wat
uit het oog verloren. Dat komt natuurlijk omdat de band al die jaren
al overal te zien is geweest, vrij 'familiar stuff' dus en niet zo
direct meer hot news, zo gaat het in dit leven... Anders is het
wanneer anno 2011 deze jongens België mochten vertegenwoordigen op
de eerste European Blues Challenge te Berlijn, tussen 15 andere
deelnemende landen en daar bovendien de hoofdprijs wegkaapten !
Voorafgaand aan het contest werd er een heuse vinyl EP gebakken met
daarop weer 5 nieuwe nummers, als aanloop op een later in het jaar
te verschijnen full CD , of zou dat ook weer vinyl wezen ? Kai
Strauss, Duits gitarist met eigen band en bovendien gewaardeerd
internationaal rootstalent, werd aangetrokken als producer en het
werkstuk werd naar goede gewoonte uitgebracht bij het Naked
Productions label. Terecht fier mogen we d'er op zijn want het is
weer een mooi hoorstukje naar vertrouwd brouwsel. Beetje spijtig
misschien voor 'Magic' Frank Pauwels, voormalig drummer hier maar,
zoals dat nu éénmaal gaat in deze business scheidden de wegen tussen
Frank en de band, vorig jaar al, wegens 'muzikale
meningsverschillen'. Little Jimmy (Hontelé), guitar en intussen goed
in de band gegroeid na een eerder afscheid van vroegere stergitarist
'little' Chris (Last Call, Howlin' Bill...) bracht broere Ken in de
band en da's dus de Uncle T. die op de hoes staat, geen
voorgeschiedenis bekend maar 't klinkt best ook lekker. Voor 'Waylon
Waters' moest ik eerst even contact nemen met de Winne (Penninckx)
want die leek me op de hoesfoto zo verrekt veel op vroegere bassist
'Walkin' Winne (...juist.. Penninckx !) Het verhaal van een ouwe
wijn in een nieuwe zak dus, bij wijze van spreken en vergeef me de
uitdrukking, de Winne is méér dan OK ! De vinyl EP zelf dan, en da's
ook leuk, gaat verder op het vertrouwde, goeie pad , Americana-roots
dus met een warme bluesy feel. Zo heeft titelsong 'Howl' een
heupschuddend rhythm met een gesmaakte mondharmonica, zo 'tegen het
vuile aan', de stem van Wim door een ouwe mike getrokken. De
gitaarsolo van 'little' Jimmy slingert je op kant 1 dan naar het wat
country based 'A date with the devil' en dan moet je de harde schijf
draaien voor de B-side waar het op tearjerker ' Get outta my life'
lekker slowen is. Track 2 en 3 is dan jiven, eerst wat opwarmen met
de Night nurse' maar dan voluit in upper tempo met de (nog) meer
retro swing 'Bellboy John' en da's een nummer van Jimmy Hontelé
alleen. Al de andere songs, daar tekende hij in duo voor, samen met
frontman, vocalist-harmonicist Wim De vos. We kijken nu al uit naar
een komende full CD/LP version maar 't is alvast leuk om weten dat
er nog blijvers zijn in deze ever changing world : Howlin' Bill, nog
steeds stevig aan de top ! Hadden we al 'Gefeliciteerd' gezegd?...
Bij deze dus !
Winus
|
|||
