Ig Henneman altviool en alle composities; Ab Baars tenorsaxofoon, klarinet, shakuhachi; Alex Dörner trompet; Lori Freedman basklarinet, klarinet; Wilbert de Joode contrabas; Marilyn Lerner piano

Ergens voorbij de werelden van jazz en klassieke muziek kun je die vinden van Ig Henneman. In 1985 besliste zij om haar volstrekt eigen weg in te slaan als componerend en improviserend muzikante en de popmuziek vaarwel te zeggen. Eind 2010 vierde zij zowel haar 65ste verjaardag als 25 jaar van eigen projecten met de 5 CD’s rijke verzamelbox Collected plus een tournee met o.a. trompettovenaar Axel Dörner in een sextet. Deze zomer pakt Stichting Wig uit met de CD die dat sextet opnam in december 2010.
Zoals een kappertjesstruik draagt deze CD vruchten die als capriolen én als delicate lekkernij aandoen. Cdbaby catalogeert dit als avantgarde free impro en voegt er gelukkig ook de liner notes aan toe van Brian Morton. In de tien stukken op deze CD kom je immers raakvlakken tegen met jazz en klassieke muziek, maar vooral getuigt de CD van ontmoetingen tussen zes muzikanten en nog meer instrumenten die in gelijkende en van elkaar wegdansende bewegingen oude tradities eren en (ver)nieuwe(nde) richtingen inslaan. Met oude blaas- en snaarinstrumenten plus piano creëren de zes inventieve leden ahw nieuwe hotjazz waarbij filmpjes zouden passen die oude collagetechnieken in een gedigitaliseerde omgeving doen bewegen en dansen. De CD begint uiterst levendig met 'Moot' dat meteen het ingenieuze karakter onderstreept van dit sextet alsook verwijst naar kinderlijk speelse lijntjes. Hoe doelgericht het samenspel ook is, net zo goed zijn er schijnbaar weinig doordachte, sterk doorleefde kronkels en kronkeltjes. Met de openingstrack wordt een statement gemaakt en de volgende composities/stukken diepen zaken verder uit. De viola van Henneman neemt een centrale rol in terwijl zij allesbehalve schreeuwerig dominant wil zijn. Met kunde en meesterschap zet zij met de collegamuzikanten schetsen in beweging die zij samen bezielen en uitwerken tot fijne eigenzinnige meesterwerkjes. Zoals bij een orkest verschuift de inbreng van de verschillende instrumenten, maar wordt een gemeenschappelijk doel bereikt.
Het kan wat wennen zijn aan deze muziek/kunstvorm, maar meerdere luisterbeurten helpen alleen maar om het genot te doen toenemen bij zoveel moois. Hoor klarinetten, trompet en tenorsax vervlogen tijden oproepen en terug- en ver vooruitblazen, uitmonden in nieuwe structuren, vrije muziek, alles onder impuls van Ig en haar viola ! Geniet zonder drums, maar met bas en piano van nieuwe heerlijkheden, ja, stel u open, laat u meevoeren als was u zelf een zaadje of een blad dat door wonderlijke windvlagen en zuchtjes, luchtverplaatsingen allerhande naar onwaarschijnlijke hoeken, kanten, fijne en grofkorrellige beelden wordt gebracht. Onvermoede invalshoeken en sensaties worden uw deel .

Danny De Bock