Johnny Clark : gitaar,zang
 'Ray' Oostenrijk: bass
'Theo 'Thumper': drums

guests : Mike Roelofs : hammond
Martijn Van Toor: sax

Ben Bouman: bluesharp

Belofte maakt schuld. Dáarom en omdat de CD uiteindelijk de moeite blijkt, begin ik een dik jaar na de release (oktober 2009) toch nog aan een recensie. Natuurlijk ken ik Hans Klerken, heden Johnny Clark, nog uit de glorieperiode van 'Bullfrog Blues Machine' ,de Nederlandse band die toch een vijftal jaar furore maakte in het Nederlandse Blueslandschap (2000-2005) en uit respect moet je't dan ook doen want Hans blijft immers timmeren aan die bluesroad, dan mag dat ook gehoord en gelezen worden, vind ik toch wel. Trouwens, op Swing 2010 stopte die mij de CD in de pollen en dan mag je dat vertrouwen toch niet beschamen ook? Voila, en ik vind het best een goed Ceedeeke en wel hierom :

Allen zijn het eigen nummers , sommige voorzien van lyrics door de Texaanse Dede Priest die al een tijd in Nederland verblijft en daar ook aan het touren is met haar Nederlandse (Blues)Band. Goeie nummers, geen pottenbrekers maar best de betere middenmoot. Zo is starter 'Sugah Darlin' een gezapig rockertje om de zaak in gang te trekken, mooi voorzien van wat vette sax van Martijn Van Toor. De stem van Hans, dat valt direct al op, is duidelijk rijper sinds de Bulfrog Machine periode en da's een opsteker want daar hecht ik wel wat belang aan, eerste meevaller al meteen !
Up tempo boogie van het goeie soort, stevige gitaren, pompende bas en drums die duwen, Hans zit duidelijk op het goeie spoor met 'I don't wanna know'.
'Superlovely', volgt en da's een eerste keer met de lyrics van Dede Priest (remember 'Cross that Line' van de Bullfrog uit 2005) in een ery catchy nummer, ligt lekker in het oor en dat heeft ook al te maken met de uitgebreide bezetting met guest Mike Roelofs aan de lekkere Hammond, mooi !
' My baby' is voor dezelfde reden best aangenaam, refereert wat naar Lou Reed in de vocals, heeft verder wel mooie gitaren maar komt niet echt los. Nee, geef mij dan maar het betere up tempo werk van 'Gospel of Thomas' met de bluesharp van Ben Bouman d'r bij, stevig en niet overdone, zo hebben we het graag.
 'When the blues comes callin' herinnert daarna even aan de klassiekers en met name aan 'Hey Joe' van Hendrix maar heeft genoeg eigenheid om dat ook gauw van zich af te zetten, een medium gebakken nummer is het want naar mijn bescheiden mening komt deze Johnny Clark toch beter tot z'n recht in de snellere stukken zoals 'Feel so good'. Dat heeft een wat intrigerend ritme met die beheerste gitaar van 'm tegenover een stuwende rimesectie .Eén van de kortere nummers is het maar dat maakt het wel krachtiger. Ritmesectie is trouwens oudgediende 'Theo 'Thumper'(Marbletones en 'in dienst van velen') aan de drums en eveneens ervaren 'Ray' Oostenrijk, eens poprocker maar nu aardig bezig voor de blues, aan de bass.Volgen een aantal nummers die Hans samen schreef met Dede Priest en op 'Spinnin' Down' mag daar Martijn Van Toor weer bij zijn op sax. The blues ? Jawel, met 'Someone @ the door' , wat dreigend en gevaarlijk naar de voorgrond treedt. Weer maar eens mooie gitaarpartijen en een volle Hammond, deze CD wint zienderogen aan kracht ! Ook 'From Da' South' zet je op het goeie been, beetje levensverhaal en vol enthousiasme de wijde wereld in !' Two tears in a bucket' sluit dit rijtje met glans, vocals in koortje, terecht het titelnummer van de schijf. En de party gaat gezwind verder met 'Outlaw Shuffle' waar de Hammond van Mike weer sterk uit de hoek komt en je weet het intussen al wel, daar hou ik van ! Het is een feestnummer dat geen vocals behoeft ! Erg mooi bluesy gaan we d'er daarna finaal uit met 'One Last Call' , nog ééntje aan de meet dan, van Hans en Dede. En dan hebben we er dertien in totaal gehad in een heel evenwichtige CD die groeide en nog beter werd naar het einde toe. Deze 'Two Tears in a bucket' zet duideljk een nieuwe, sterkere Hans Klerken neer in een trio dat gaat voor degelijke rhythm 'n blues die de middelmaat overtreft. Aardig gelukt, deze Johnny Clark & The Outlaws !
 




 

Winus