Dick Farrelly guitar  & Matt Walklate harmonica, vocals

Net voor de zomervakantie kwam hier nog een CeeDeetje binnenvallen dat nogal ongelukkig, wegens geen tijd voor, is blijven liggen. Meer dan spijtig blijkt nu, want van de uitstekende Britse harmonicist Mat Walklate kregen we eerder (in 2010) ook al een schijf via airmail en die beviel me toen uitermate (lees de review van 'Diamond Joe' van Depot) Het verhaal wil nu dat Mat de Ier Dick Farrelly tegen 't lijf liep in een Amsterdamse bar in 't laat van de avond en dat ze samen wat begonnen te jammen. Dat beviel ze zo goed dat ze samen zonder veel voorbereiding besloten een CD op te nemen met eigen gearrangeerde traditionals en wat eigen werk dat eigenlijk zo goed als in de studio 'vanuit scratch' ontstond. Da's het verhaal en 'Keep it Clean' is het resultaat van die 9,5 uur durende studiosessie en 't mag gezegd, het mag er weer wezen al moet je't wel even laten groeien, dit aardige duo van een Iers gitarist die eerder nog samenwerkte met o.a Mick Taylor en Van Morrison en een Brits multi-instrumentalist uit de Ierse folk en blueshoek. Zo start de CD heel relaxt 'on the porch' met titelnummer 'Keep it clean' met die maffe tekst, een song is het, origineel van Charley Jordan, vooroorlogs , uit de jaren 30 van vorige eeuw. Heel folky, net als track 2 'Good as I been to you', van Dylan uit 1992. Aardig, dat wel maar the best is yet to come !
Want met 'Bag's Groove' van Milt Jackson, ooit de vibrafonist van The Modern Jazz Quartet gaat het instrumentaal de jazzy richting uit, met tempowissels en uitstekend soleerwerk van beiden. 'Nothin' but Love' draait de molen verder rond en Mat schittert op de mondharmonica terwijl Dick zich nu eerder beperkt tot begeleiden. Ik vermeld graag eveneens de zangkwaliteit en het mooie timbre van Mat's voice. Die komt mooi uit in '24 Hours', een eigen blues van het zuiverste water waar Dick dan weer stemmig even aan het sliden gaat. Mooi ! Uit het jazz vaatje van daarstraks wordt dan nog even verder getapt en zo kom je uiteindelijk aan het jiven in de C Jam (Boogie) Blues en da's er ééntje van Duke Ellington. Daar sluit dan weer 'Bottle up and Go' op aan en die gaat in hetzelfde elan verder en vond je 't eerder niet swingen, dan nu zeker wel, lekkere pickin' guitar solo krijg je er bovenop. En dan wordt het gevaarlijk zwoel want vanuit de buik volgt dan het instrumentale 'Sunday Rhumba' waar om beurten gesoleerd wordt, een heel geslaagde latino blues is dat. Daarna is het stilletjes afglijden naar het end toe met de warme sensualiteit van 'Black Cat Bone' en 'If it's Love' leidt je dan op gepaste wijze het gaatje helemaal in, verstillend mooi bluesy zit je daarbij terug op de porch te wezen.... Hoeft het echt nog gezegd da'k dit een uitstekende schijf vind ? Twee vakmensen met een uitstekende songkeuze, vertaald naar een lekkernij die je zelden nog tegen komt. Ik zeg dan : Aanbevolen stuff !
 



 

Winus