Alto Saxophone – Jon Irabagon
Bass – John Hebert
Drums – Ches Smith
Guitar – Mary Halvorson
Trumpet – Jonathan Finlayson

Op woensdag 3 oktober treedt het Mary Halvorson Trio op in De Singel in Antwerpen, op 4 oktober in Brussel bij Recyclart. Zij is een jonge dertiger en geldt nu als dé vooruitstrevende gitariste. Opsommingen van samenwerkingen met jonge en gevestigde talenten en de opnamen waarop zij meepeelt doen duizelen. Een greep uit de namen: Anthony Braxton, Taylor Ho Bynum, Nate Wooley, Jessica Pavone, Tom Rainey, Stephan Crump. Onder gitaristen is Marc Ribot al langer een must see, sinds een jaar of drie Halvorson ook.
Sinds 2008 heeft ze met John Hébert op bas en Ches Smith als drummer haar trio onder haar eigen naam. Met hen nam ze Dragon's Head op in 2008. Voor de volgende cd's breidden ze uit tot kwintet. In 2010 brachten ze Saturn Sings uit en in 2012 Bending Bridges. Om deze laatste te smaken is het niet nodig de vorige te kennen. Luisteren is de boodschap.
Van bij het begin van deze cd vallen gracieuze lijnen op die zich niet minder met Middeleeuwse muziek laten associëren dan met progressieve jazz.
Opener 'Sinks When She Rounds The Bend' (No. 22) klinkt ruim 4 minuten als een gevoelig en fijnzinnig stuk vooraleer de gitaar als een rockgitaar gaat klinken en overstuur gaat. Dat even daarvoor Hébert nog subtiel een bassolo speelde, past niettemin schitterend in dit stuk. Mary Halvorson staat voor composities die je meenemen in overgangen die je niet meteen verwacht, voor puzzels met tekeningen die als anachronismen tegenover elkaar staan en toch op hun plaats staan. Zij slaat bruggen op manieren die je niet voor mogelijk achtte, zij doet bruggen buigen, spant ze op alsof ze hun veerkracht en plooibaarheid test om ze daarna - al dan niet terug ontspannen - in hun oorspronkelijke vorm te herstellen of, liever nog, in een nieuwe vorm achter te laten.
Vormen het spelen met bruggen mooie metaforen, het gaat op deze cd over veel meer. 'Forgotten Men In Silver' (No. 24) vertelt over glorie die vergaat, als gaan vergeten personages met hemelse klanken hun verval en ontbinding in. 'Love In Eight Colors' (No. 21) danst en zingt in heerlijke klankkleuren door tot weerhaken en tegenwind de kop opsteken, maar de liefde overwint.
De hele cd door - alle composities van Halvorson - krijgen jazz, folk, rock en noise hand over hand het heft in handen. Schoonheid, vreemde wendingen en geschifte uitbarstingen volgen elkaar in intrigerende grotere gehelen op. De meeste stukken spelen ze met zijn vijven, enkele in trio en waar ze meespelen schraagt elk van de muzikanten mee het verloop. Stuk voor stuk spelen zij op welgemikte plaatsen ook opvallende solo's. Wie met de kwintet cd's kennismaakte of vertrouwd raakte zal de blazers wellicht missen bij het Mary Halvorson Trio live. Toch zal dat gemis de belevenis niet minder intens en meeslepend maken. Dat maakte 'Dragon's Head' van 4 jaar geleden al duidelijk en doen de stukken in trio op 'Bending Bridges' opnieuw.

 

Danny De Bock