Bart Maris, trompet; Lode Vercampt, cello

De titels van de nummers op deze cd lezen als titels van gedichten en kortverhalen uit een Nederlandstalige bundel. Geschreven door twee auteurs die de voeling met de Vlaamse achtergrond nooit verloren hebben, zo getuigen titels als ‘Bevingen’, ‘Pezewever’ en ‘De Kloef’. Anderzijds tonen de schrijvers zich ook geïnteresseerd in andere culturen met oa. ‘Shaman’, ‘Drie Egypten’ en ‘Popov en Jelena’.
De muziekstukjes zelf klinken als rustige vertellingen en weloverwogen verklankingen om niet te zeggen: munten uit als meesterlijke beschrijvingen die tintelen en prikkelen, aaien en plagen, pruttelen en brommen en nog veel meer. Het lijkt hier wel over Vlaamse muziek te gaan die aansluit bij zowel literaire als muzikale tradities. Bovendien zit de cd verpakt in een kartonnen hoes die refereert aan bruin papier en dadaïstische collagetechnieken. Wat op het eerste zicht misschien oogt als een rommelig Vlaams produktje is met andere woorden een kleinood dat aansluit bij ambachtelijke technieken en zich manifesteert als een vakkundig uitgewerkt hebbeding.
Bart Maris en Lode Vercampt zijn meesters in de beheersing van hun instrumenten. Op Krommekeer verzoenen zij het zuiverste spel met improvisatietechnieken. Lode Vercampt gebruikt de cello als strijk- en tokkelinstrument, maar ook als middel tot percussie. Bart Maris speelt trompet met zuivere noten, maar wendt ook heel beheerst onorthodoxe blaastechnieken aan. Voor wie houdt van klassieke muziek en niet vies is van avontuur ligt hier een schat voor het oprapen. Zij spelen hier als hoogst gevoelige telgen die zijn grootgebracht met klassieke muziek, maar de vrijheid van expressie en het avontuur verkiezen. Daarbij schieten zij allesbehalve weg als ongeleide projectielen, zij gaan te werk als geduldige houtsnijders die de fijnste sculpturen scheppen. Of zij dat nu doen met sierlijke bogen of met vreemde uithalen, steeds gebeurt het welgemikt en met optimaal effect. Dat kan bvb klinken als een godvruchtig gebed (‘Pedor’), maar ook als een vertelling met een vreemd plechtstatige start die groovy wordt (‘Aernout komt niet terug’).
Deze duo-cd met cello en trompet is van een bijzondere heerlijkheid. Zoals met een literaire bundel kan je die na enkele hoofdstukken even opzij leggen of ademloos blijven genieten.


 

Danny De Bock