Eind Januari 2013 was het toen Chris kramer, een in onze contreien (nog) onbekende bluesharp muzikant/vocalist uit Duitsland, me mailde met het nieuws waar-ie zelf nogal ondersteboven van was: hij had immers z'n muzikale droom vervuld door de opname van een blues CD met enkele van z'n helden en dat bleken niet de minsten ! De ritmesectie van de Muddy Waters Band !, jawel, Willy 'Big Eyes' Smith' aan de drums en Pinetop Perkins op piano. Voeg daar Bob Stroger aan toe op de bass, bluesaward winnaar in 2011 en 2013 als beste bassist, een man die o.m. 15 jaar Eddie King backte en nadien een tijd met Otis Rush tourde, plus een aantal respectabele medemuzikanten en guests en dan weet je dat 'Crazy' Chris hoog mikt met deze schijf,zeker als je daar bovenop weet dat-ie zelfs Mick Taylor (onder veel meer ook een ex Rolling Stone !) wist te strikken voor een paar tracks. 'Ik doe het slechts als ik het goed kan doen, en da's met de 'originals'' is daarbij de motivatie van enthousiaste Chris en gelijk heeft-ie ! Dat hoor je ook aan deze plaat die daarbij ook Muddy Waters alle eer aan doet. Begon die niet ooit als mondharmonica-speler? ..
 
 Zo kan je je geen betere titel bedenken als 'Harp Boogie' voor de begintrack waar-ie sterk mee van start gaat want die geeft exact mee waar het hier om draait : een stomende boogie met de smoelschuiver als leidende element ! Lekker sterk maar daar geeft Chris ook workshops in, in mondharmonica want da's zijn ding natuurlijk ! Dat -ie daarbij ook lekker vocaal uit de hoek kan komen hoor je o.a op de volgende 'Everytime', een eigen song trouwens, maar dat zijn ze hier allemaal ! Chris tekent voor alle songs voor de muziek en soms ook voor de lyrics, al schrijft -ie die meestal samen met muziekkenner/ journalist-auteur Winfried Dulisch.Zo ook bijvoorbeeld het pompende 'Slipping Through my Hands' met naast de snerende harpsolo's ook een mooie gitaarsolo van Frank Karkowski, een Texaans gitarist maar dat mag je niet verbazen als je weet dat deze CD in de Wire Recording studios te Austin werd opgenomen. Frank blijft echter aan de slaggitaar bij de volgende, vlotte jive ' Northwind'  waar Mick Taylor een eerste keer mag soleren en dat deze ook de blues in de vingers zitten heeft, da's wel duidelijk. Kijk er trouwens het bluesverleden van Mick maar op na ...De backing vocals hier, waarschijnlijk achteraf bijgemixt , zijn van de Duitse jazz, rhythm and blues én soulzanger Jeff Cascaro. In de slowblues 'New Economy' gaat de mondharmonica dan weer aan het blèren en evengoed op een klassieke wijze werkt de band zich wat shufflegewijs door 'May I have the Next Dance' en daar blijven de vocals weg, da's een muzikaaltje. 'Rock you with a Feeling' heb ik dan liever, da's de wat gevaarlijkere drive en de piano van de 95 jarige Pinetop Perkins die het 'em doet. Pinetop draaft niet meer op elk nummer mee want 'Colors of the Rainbow' blijft pianoloos. Geen nood, Chris en Frank vullen dat wel knap in terwijl de ritmesectie van Stroger en Smith voor een drijfzekere basis zorgen. Op'Homesick James' zit Pinetop d'er dan wél weer bij en dat klinkt weer lekker vol. 'River minus Water' is daarna één van m'n voorkeuren uit deze schijf, een uitgekleed stukje muziek met enkel de riedel van de gitaar, de vocals en de harp van Chris, een beetje weemoedig ook en als je daar dan even ' a river minus Waters' bij denkt, dan had dit eigenlijk een perfecte afsluiter kunnen zijn maar 't is hier nog niet gedaan... Eerst bouwen we nog een party met de 'Homecooking Mama' en da's even feestelijk met z'n allen in de hoop, de kers van Mick Taylor er bovenop. Eindigen doen we dan met de langste track van het album 'Unknown Master' en da's een buitenbeentje want het orgel van één der meest gerespecteerde pianisten van Austin, Riley Osborne, ligt er bovenop als een warme deken. Riley werkte trouwens nauw samen met Willie Nelson, de countryzanger die hier in Austin kwam wonen en er weer groot werd...
En zo werd in dit Austin, de thuishaven van de countryrock, de basis gelegd van een klassieke Chicago CD door een Duitse Bluesaddict die, far from home, a fulfillement of a bluesdream waarmaakte. En dat-ie daar terecht fier mag over zijn !
 
Even leek het er op dat die CD enkel Duitstalig zou verschijnen ook maar 'I sing in German and only released this CD in German, but it was such a spiritual moment for me to stand in the same room and to play with these guys that I decided to share that experience with other Blues fans outside of Germany and so I recorded the CD in English as well.'

Naast de verzorgde CD-uitgave kan je eveneens een dubbel vinyl album verkrijgen met 4 extra tracks en hou je 't liever bij elektronisch hedendaags, dan vindt je deze CD via de gebruikelijke multiplatform downloadkanalen zoals bvb. iTunes.
Voor de liefhebber van traditonal electric blues met een quality portie mondharmonica ! Aanbevolen stuff !