Michiel Braam, piano; Joost Lijbaart, drums; Angelo Verploegen, trompet; Tony Overwater, contrabas; Wolter Wierbos, trombone; Bart van der Putten, altsax; Oleg Hollmann, baritonsax

'Bik Bent Braam is niet meer, pianist Michiel Braam heeft achter dat orkest een punt gezet. Hij heeft met het zevenkoppige Flex Bent Braam een vervolg opgestart met een beperktere bezetting die flexibel zal zijn. Flex Bent Braam bestaat uit muzikanten die al met Bik Bent Braam meededen en andere met wie Michiel Braam nog niet eerder samenwerkte. In 2014 zal dat ook zo zijn, maar met gewijzigde line-up. De eerste uitgave van dit nieuwe project heet ‘Lucebert’. De cd is los te verkrijgen of als extra bij het nieuwe boek over Lucebert en Jazz ‘Ik ben een gemankeerde saxofonist’.
De cd is zoals de titel aangeeft geïnspireerd op werk van de kunstenaar die als schilder bij CoBrA betrokken was en als dichter voorman van de beweging van de Vijftigers. Vertrekpunt voor deze cd was een telegram van Lucebert over de Vijftigers. Het bestond uit titels van jazznummers en die kregen van Flex Bent Braam nieuwe uitvoeringen. Naast nieuwe arrangementen schreef Michiel Braam ook nieuwe nummers gebaseerd op ‘Japanse epigrammen’ van Lucebert; die wisselen op de cd netjes af met de jazzstandards. Netjes, in die zin dat er orde en structuur in zit, want zoals u weet durven CoBrA en jazz voor uitspattingen te staan.
Van bij openingstrack ‘Better Git It In Your Soul’ spat het enthousiasme er van af. De piano rolt met een heftige gedrevenheid vooruit, Wierbos grolt en met een geweldige schwung vallen de heren met de deur in huis. Meteen word je in dolle warmbloedige taferelen meegesleept. De blazers kunnen doen denken aan breed uitgesmeerde penseelstreken, slagen op cymbalen aan welgemikte verfspatten.
De bewerkingen van jazzstandards bieden genoeg houvast om de oude en beroemde stukken te herkennen van o.a. Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Miles Davis en Charles Mingus, maar ze krijgen hier een lekkere draai mee . Soms leunt de speelstijl behoorlijk aan bij de vertrouwde van toen, andere keren gaat het er heel 21ste-eeuws aan toe. Zonder woorden slaan de eigen stukken van Braam bruggen die Lucebert , poëzie, schilderkunst en jazz verbinden, bruggen ook tussen toen en nu.
Ouder- en nieuwerwets wisselen slim af, nu eens via geleidelijke overgangen, soms met harde middelen. ‘Get Out Of Town / When Your Lover Has Gone’ waadt in jazztraditie, ‘Spijt – Rue’ schurkt zich daar met een moderne mengeling van repetitiviteit en ontwikkeling achteraan en dan is er heel koudweg ‘Straight, No Chaser’ – mijlenver van de fifties vandaan. Tijdelijk verlaten de muzikanten de bekendere wegen voor minder toegankelijke paden, maar zij keren ook terug. In deze ideeënrijke bezetting lijkt vooral de geest van Mingus nooit ver weg, maar denk ook richting Monk en Ellington plus Nederlandse improvisatie.

Eerbetoon en creatiedrang resulteren hier in krachtige auditieve verbeelding, de fysieke beleving van gedachten en gevoelens werd begeesterd in noten en trillingen omgezet. Wie boekt hen voor april 2014 ?



 




 

Danny De Bock