Jean-Paul Estiévenart trumpet - Sam Gerstmans double bass - Antoine Pierre drums - Perico Sambeat alto saxophone

De schitterende trompettist Avishai Cohen vertelde tijdens zijn concert op Storm! in februari over een cd die hij had gehoord toen hij vorig jaar in Oostende was komen optreden. Het diende als inleiding om drie trompetspelers op het podium uit te nodigen, onder wie Jean-Paul Estiévenart, want diens cd was dat toen. 'Wanted' kreeg na release lovende recensies. Intussen, ruim een jaar later, is een JazzLab Series-toer gevolgd. Deze reeks concerten bracht geheel terecht de cd opnieuw onder de aandacht. Het is een album dat om een vervolg vraagt, het bevat alleen maar knappe nummers. Het eerste, 'The man' is er één om meteen vrolijk van te worden. Het trio speelt het met een geweldige drive naar een triomfantelijk einde. Dan op een goedgemutst, levendig stuk een traag en gevoelig laten volgen, het is een aanpak die je op veel knappe jazzplaten tegenkomt. 'Between the curves' is ook een knap nummer, maar wat mij betreft zit hier in de opeenvolging een struikelblok. Voor mij slaat de sfeer te hard om. Het zet hoe dan ook de verscheidenheid op de cd in de verf, maar zelf verkies ik om 'Am I crazy?' te horen na 'The man'. Door daar de volgorde even om te wisselen wordt het album voor mij al een sterker geheel. Maar laat u niet afleiden door mijn persoonlijk bezwaartje, want deze cd heeft zoveel kwaliteiten. Ten eerste is er Estiévenart zelf. Weinig trompettisten slagen erin om zo meeslepend vertellerig of opzwepend te blazen. Het zijn getalenteerde harde werkers die dat kunnen, zoals ook nog Avishai Cohen. Met hem heeft hij Estiévenart qua aanpak soms wel wat gemeen. Zij spelen met een articulatie om U tegen te zeggen en gebruiken die om indrukwekkende ideeën neer te zetten. Daarbij lijken ze alle twee vast te houden aan traditie, met een voorliefde voor bop en postbop, vermengd met de vrijere ideeën van Ornette Coleman en Don Cherry. Nummers als 'Am I crazy' en 'Wanted' van Estiévenart zouden bijna van Cohen kunnen zijn. Beide spelen ze nu ook graag in een trioformule met contrabas en drums, waarbij de begeleiders regelmatig meer mogen invullen dan een louter ondersteunende rol. De bijdragen van de bassist en de drummer zijn doorslaggevend om tot een volle, complexe sound te komen. Sam Gerstmans en Antoine Pierre doen dat hier uitstekend. De verleiding is groot om te spreken van een rijke blend, een uitgebalanceerd samenspel van smaken, zoals bij een heerlijke drank. Een bijkomende overeenkomst is het toevoegen van een gastmuzikant. Cohen nodigt bijv. al eens zus Anat uit of Gerald Clayton. Met het Estiévenart trio speelt op enkele nummers de Spaanse saxofonist Perico Sambeat mee. Die heeft o.a. met Michael Brecker, Pat Metheny en Brad Mehldau gespeeld. Op 'Bird' levert dat lichtjes vuurwerk op en 'Witches Waltz' werkt betoverend door de interactie tussen de vier muzikanten.

 




 

Danny De Bock