Jan Klare, altsaxofoon en fluit; Bart Maris, trompet; Wilbert de Joode, contrabas; Michael Vatcher, drums en percussie; Eugene Chadbourne, gitaar en banjo

Jan Klare vertrok de afgelopen jaren graag van klassieke composities (van Wagner, Ravel en Monteverdi e.a.), marsritmes en zelfs Burt Bacharach om met 1000 allerlei richtingen uit te schieten. Hier treffen we nu composities aan van de eigenzinnige gitarist en banjospeler Eugene Chadbourne. Het betreft 8 titels uit 'The Butterfly Garden', 's mans dubbel-cd uit 2007 met een septet waarin Wilbert De Joode en Michael Vatcher meespeelden.
Met deze legendarische, experimentele Amerikaanse undergroundfiguur Chadbourne hebben de muzikanten van 1000 veel zin voor avontuur en improvisatie gemeen. Met zijn vijven fladderen 1000 + 1 soms onverwachte kanten uit.

Meteen worden benen en hoofd van de luisteraar aangesproken. Terwijl 'Mexican Yellow' wordt ingezet is het heel verleidelijk om de knieën op te tillen, om de benen en het hoofd in beweging te brengen. Met de aanstekelijk primitieve percussie en de roepende trompet kan je bijna gaan denken aan antropologische veldopnamen bij een indianenstam. De 'Mexican Yellow' zou dan de dans moeten zijn voor een vlinder die vnl. in Mexico voorkomt, maar dat is het dus niet. Wie een dansnummer verwacht, is op het verkeerde been gezet. De track heeft veel weg van de bewegingen van een vlinder die fladdert en landt zoals het hem uitkomt.
Dat vrijelijke bewegen is iets waar elk van deze muzikanten heel bedreven in is. Zij tonen dan ook herhaaldelijk een aparte voeling met de weinig rechtlijnige figuren die vlinders in de lucht afleggen. Bovendien lijkt het soms of ook de leefwereld van andere insecten en dieren om de hoek komt kijken. Het gaat er immers niet altijd even luchtig aan toe, op 'Californian Dogface' zelfs zo ontstuimig dat je aan indie-gitaarrock gaat denken. Chadbourne, Vatcher en de Joode rocken er stevig op los, Maris en Klare blazen er vurig over en doorheen. 'Buckeye' is nog zo'n wilder stukje, daar herinnert het vijftal aan Fukkeduk (jaren '90, met o.a. Bart Maris).
Na een opzweperig nummer neemt de band telkens gas terug. Dan fladderen de vlinders van bloem naar bloem of zitten zij rustig neer, terwijl ze nu een dan de vleugels openen en dichtslaan, zoals bij 'Long Dash Skipper'. 'Regal Frittery' roept dan weer de associatie op van 1000 vlinders die uitzwermen. Hier zorgt Chadbourne met snel, prikkelend banjospel voor levendige beelden. Geleidelijk laten de muzikanten, o.m. met gestreken bas het nummer rustig landen. Het luchtige 'Silvery Blue' doet met walking bass enigszins denken aan Tom Waits omringd door jazzmuzikanten.
Met zin voor variatie heeft 1000 + 1 een mooie bloemlezing samengesteld. Voor wie een portie jazz ook grillig mag zijn als het goed doordacht is en met grote beheersing wordt uitgevoerd is 'Butterfly Garden' een fijne en kleurrijke cd.

 

Danny De Bock