Wie Evan Parker live wilde horen kon hem zaterdag 24 januari 2015 bezig zien en horen in het Zuiderspershuis in Antwerpen. Daar bracht hij een set met Steve Noble en John Edwards.
Een van de recente live-opnamen waarop Evan Parker meespeelt, is 'World of Objects', opgenomen in The Stone in New York. Hier krijg je drie muzikanten te horen die zich gedragen als pioniers en grenzen aftasten en verleggen. Parker neemt al enkele decennia een geëerde status in van grensverleggend saxofoonspeler. Sinds enkele jaren worden ook Cymerman en Wooley hoog aangeschreven om hun zoektochten naar nieuwe mogelijkheden om het vocabularium voor klarinet en trompet uit te breiden. Met zijn drieën gaan ze behoorlijk ver, in twee lange stukken van rond de 20 minuten (27'40" en 16'11") en een kort afsluitend coda (5'31").
Cymerman en Wooley mogen we situeren in zones waar ook Peter Evans en Sam Pluta zich ophouden. Zij houden er van om uit hun instrumenten onwaarschijnlijke klanken te halen en daarbovenop via elektronica klanken en patronen te herscheppen. In deze omgeving gedijt Evan Parker probleemloos. Wooley en Parker hoor je hier met de inspiratie van het moment hun pure ding doen, terwijl Cymerman zowel de organische als elektronische toer opgaat. Zonder wild om zich heen te schoppen creëren de drie een meeslepend geheel dat zich heel geleidelijk ontwikkelt. Daarin willen zich wel eens wilde bewegingen manifesteren, omwille van opwinding in de dialoog bijv. Maar vooral klinkt hier geconcentreerde, meestal rustige voortgang van een verhaal.
Klarinet, sax en trompet komen naar voor met heerlijke noten. Het is zeker niet zo dat de blaasinstrumenten hier nooit herkenbaar klinken; deze muzikanten kunnen sterk voor de dag komen als klarinettist, saxofonist en trompettist. De uitbreiding van hun taal staat ten dienste van een merkwaardige en vernieuwende vertelstijl. Cymerman voert daarbij soms als sluipend gif, elders als een frontale noise-aanslag verontrustende gebeurtenissen aan, waarop Parker en Wooley met grote souplesse reageren. Het resultaat is een vrij donkere, coherente vertelling, waarin soms verrassingen oplichten of aanzwellen. Vrij van goedkoop sentiment, gratuit geweld of inhoudsloos spektakel voltrekt zich een betoverende voorstelling.