Kim Versteynen, vocals - Tim Finoulst, guitar 

Kim & Tim, samen ook in diverse gezelschappen te smaken met o.a Arne Van Coillie, pianist en eega van Kim en zowat de vaste begeleiders daarbij : Luc Vanden Bosch (dr) en Flor Van Leugenhaeghe (bs), wie heeft ze wel niet gezien de laatste jaren ? Want da's waarschijnlijk de laatste tijd de meest hardwerkende melodische jazz-gang hier in Vlaanderen en omstreken ! Gesmaakt door de liefhebbers van het zachtere, harmonische en zeg maar quasi traditionelere werk weet Kim zich in haar opmars naar boven, sinds 'Kim In the Middle' ( hier zonder Tim) steeds in een gunstig daglicht te plaatsen. Tim Finoulst zagen we in 2009 op het grote Jazz Middelheim podium waar die aantrad met The Circle, project met Mark Turner. Solo, en intussen ook al een hele tijd dikwijls in duet met Kim, gaat dat hem tegenwoordig en eigenlijk al die tijd al goed af .Het 'klikt' muzikaal met Kim en deze 'First Time' kwam dus niet zomaar en plotseling uit het niets opdagen. Natuurlijk was daar ook in 2013 het winnen bij van het 'Concours des jeunes talents' in Dinant, tijdens de Leffe Jazz Nights toen, dat was een extra bijkomende impuls om verder te gaan en dan nu dus én natuurlijk op het Railnote label van Arne, deze breekbare 'First Time'. Terwijl 'First Time'zich over de ganse lijn als een mooi werkstuk aandient skip ik persoonlijk toch ook liever een paar dingetjes waar ik wegens te zoet wat tandpijn van krijg, dat lees je verder wel.... 10 songs krijgen we in alle intimiteit voorgeschoteld want zo'n duo, dat zet je niet ten allen tijde zomaar op, daar ga je best voor zitten. Laat ons duidelijk zijn: het is hier geen Tuck & Patty die ik anders ook best kan hebben hoor (neem bvb 'Tears of Joy' uit de gelijknamige CD, erg mooi...) maar Kim & Tim kiezen duidelijk uit ander werk, als ze covers brengen en verder hebben zij natuurlijk hun heel eigen stijl. Zo start de schijf met 'Riverman', waarschijnlijk één van de meest gecoverde werkjes van gewezen zonderling Nick Drake en dat krijgt al meteen héle goeie punten mee. Kim, zuiver van stem, warme maar gelijk ook frele vibrato, Tim, rustig riedelend, als het vallen van bladeren in een licht-speelse herfstwind. Mij lijkt het alleszins een hele sterke beginner. Jazz baby ! en als je zacht meewiebelt op! Beautiful Love' een ouwe standard uit 1931, vingerknippend zonder je middenvinger te laten kletsen op je handpalm, wel, dan zit je goed en ik wiebelde dus...In an autumn mood ? Daar leidt een eerste eigen compositie je gepast doorheen, een beetje bezwaard op gepaste lyrics van Kim met propere interventies van Tim, mooi hoor, beetje duister maar toch net géén melancholie, deze 'Kind of Grey'...Vrolijker is dan wel titelsong 'First Time' waar beide artiesten hun eigen weg voor een stuk gaan maar nooit mekaar echt verliezen en bijtijds zelfs mooi harmonisch samenvallen..Het percussioneel meeklappen van de handjes geeft een extra cachet. Extra punten dus ook voor één van de vijf eigen songs op deze plaat... Dat Kim zich soms aangetrokken voelt door Braziliaanse ritmes weten we sinds' Kim In the Middle' en 'Puzzle of Hearts' van de Braziliaanse Djavan, dat er nu aankomt mag daar even licht aan raken. Ruisen van golfjes op het strand kan je daar bij denken maar mij is het wat te zacht. Nee, geef mij dan maar liever het wat Oosterse 'Bruxism' van de hand van Kim, da's meer uitgesproken warmte, onthulde in plaats van omhulde passie en Tim weet daarbij die sfeer in mooie kleuren te vatten. Kim heeft intussen duidelijk in warm woestijnzand gelegen... Als ik er dus ééntje mag uitpikken uit deze schijf dan is het deze wel ! 'Encore' met muziek van Arne Van Coillie en tekst van Kim volgt en je vermoedt meer orchestratie d'er rond. Dat deze song zich dan ook erg goed thuis voelt, enkel voor gitaar en stem, da's verbazend. Een mooi stukje, dat is het wel... Helder klinkt daar 'Interlude' achter, een nummer van en door Tim Finoulst alleen. Een monoloog die met de laatste licks naar 'Walk on By' van Burt Bacharach reikt en dan zitten we bijna op het einde van een plaat die totnogtoe niet teleur stelde. Die 'Walk on By' krijgt een opmerkelijk lekkere bluesy intro mee van Tim, die daarbij zowat de George Benson toer opgaat. Kim scat daar woordeloos bij en samen verheffen zij deze song tot één van de hoogtepunten uit de CD en absoluut boven het doorgaans easy listening gehalte van een Bacharach song ! Eindigen doen we dan met 'Send in The Clowns' van Stephen Sondheim, overbekend door diverse interpretaties, ik herinner me d'er ééntje uit de Muppet show...effe googlen en je vindt het filmpje op youtube (niet doen ! het is de melige versie van Judy Collins, eigenaardig...ik herinner mij een meer hilarische versie met rare vogel Gonzo...) Alleszins kiezen Kim & Tim hier ook voor een lyrische versie, té zoete spijs voor een jongen zoals ik die graag al es prakt en dat met de drietand oppikt...bij wijze van spreken dan...
First Time' is, om te besluiten dan, een gevarieerde schijf in een erg persoonlijke stijl met slechts een paar te zoete bonen in een verder smakelijk herfsgebak. Zeker te proeven en de tijd er voor te nemen want dit schrok je niet zomaar binnen, hier ga je best even relax bij zitten...
 


 

Winus