Laurent Blondiau, trompet en bugel; Jeroen Van Herzeele, tenor- en sopraansaxofoon; Guillaume Orti, alt- en sopraansax, Michel Massot, bastuba en euphonium; João Lobo, drums

De cd-voorstellingen waren enthousiasmerende uitnodigingen om deze 'Nine' te kopen. De cd is een knap, heel gevarieerd en toch samenhangend plaatje.
Zo treedt het collectief naar voor als een nieuwsoortige fanfare die met het levenslustige 'Ah, le beau mois de mai' aanzet om een dansje te plaatsen. Daarnaast speelt de groep ook een dromerige kant uit, zoals met 'Propiac' van Michel Masssot. Dan lijkt het wel of je geactualiseerde volksmuziek hoort met Zuiderse roots, zowel passioneel latin getint als met de tuba naar Balkanmuziek verwijzend.
Er zitten nogal wat korte tussenstukjes op de cd die minder dan twee minuten duren. Zoiets kan een meditatieve inslag hebben, bijv. in 'Still before dawn'. Als de groep daarna weer in actie schiet, in dit geval met 'Lolo Kojo' van Laurent Blondiau, doet dit vijftal dat krachtig en meeslepend, ietwat zotjes grillig (er zit bijna loco in de titel).
Voorts passeren op verschillende snelheden vertederende en trieste stukjes en stukken, vrijelijk bewegende en plechtig strakke. In het breed scala aan emoties is ook plaats voor weemoed ('MâäK 2012'), bijna kinderlijke vreugde en romantische opstootjes (de cover van 'Up Jumped Spring' van Freddie Hubbard).
Bij een concert is het makkelijker om er de hele tijd voluit in mee te gaan, maar ook de cd vangt de aandacht. Wat klinkt deze groep open van geest en warm van hart!
 




 

Danny De Bock